Η "αναγνώριση" ενός άθλιου ρόλου
'Aκρως προκλητική, πλέον, η κυβερνητική προπαγάνδα. Η ηγετική ομάδα
του ΣΥΡΙΖΑ, με την κίβδηλη εικόνα "επιτυχιών" και "υποσχέσεων" που
προβάλλει και το ανίερο θράσος που επιδεικνύει, επιχειρεί να συγκαλύψει
τον άθλιο ρόλο της και τα αντιλαϊκά πεπραγμένα της.
"Διεθνείς επιτυχίες" χαρακτηρίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τις συναντήσεις, τις υποκλίσεις και τις δηλώσεις υποταγής του Α. Τσίπρα στους ηγέτες του ιμπεριαλισμού, με τελευταία και κορυφαία αυτή στον περιβόητο πλανητάρχη. Διατυμπανίζει δε θριαμβευτικά πως οι έπαινοι, τα συγχαρητήρια και η στήριξη που έχει εισπράξει και εισπράττει από τους ισχυρούς -Τραμπ, Μέρκελ, Μακρόν και άλλους-, σαν έκφραση αναγνώρισης της πειθήνιας διεκπεραίωσης των εντολών τους, "επιβεβαιώνουν με εμφατικό τρόπο τον αναβαθμισμένο ρόλο της χώρας και του πρωθυπουργού της"!
Η πολιτική δύναμη που προσκυνά τους "προστάτες" της, που παγιώνει και βαθαίνει τη νεοαποικιακή υποδούλωση της χώρας στην ΕΕ και απογειώνει την αμερικανοδουλεία, έχει το θράσος να παρουσιάζει την υποτέλειά της σαν "διεθνείς επιτυχίες" και "αναβάθμιση" της χώρας.
Αλλά δεν σταματά εδώ η κυβερνητική αποθράσυνση. Η επιχείρηση εξαπάτησης, αντιστροφής της πραγματικότητας και υποκρισίας ξεπερνάει κάθε φραγμό όταν μεταφέρεται στο εσωτερικό μέτωπο. Προσπαθούν να καλλιεργήσουν κλίμα ευφορίας με το λεγόμενο κοινωνικό μέρισμα και την "επιστροφή στην κανονικότητα". Επαίρονται για το "θετικό κλίμα" που επικρατεί ανάμεσα σε αυτούς και τους "θεσμούς" που εγγυάται την "έγκαιρη ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης", η οποία θα είναι δήθεν ανώδυνη για τα εργατολαϊκά στρώματα. Παραπλανούν συστηματικά για την υποτιθέμενη μετάβαση της χώρας στην "τελική ευθεία για την έξοδο από τα μνημόνια και την επιτροπεία". Και εκτινάσσουν τον κυνισμό και την αδιαντροπιά τους, που έτσι κι αλλιώς τους χαρακτηρίζει, όταν -ως κόμμα- στήνουν εμετική παράσταση υποκρισίας στη Μακρόνησο, όπου η χυδαία καπηλεία περισσεύει, πριν καλά-καλά σβήσει η ηχώ των πρωθυπουργικών ύμνων προς τον Τραμπ.
Όλες οι κινήσεις τους κατευθύνονται σε ένα στόχο. Στο πώς θα παρατείνουν την παραμονή τους στην κυβερνητική εξουσία, στο πώς θα δημιουργήσουν όρους για τη σταθεροποίησή τους στον πολιτικό χάρτη της χώρας σαν βασικός πυλώνας κυβερνητικής διαχείρισης.
Η κυβερνητική αποθράσυνση
Για δεύτερη χρονιά, δημαγωγούν με τη διανομή του "κοινωνικού μερίσματος" και την υποτιθέμενη "στήριξη των αδύναμων συμπολιτών μας", με πασιφανή παραπλανητική και ψηφοθηρική επιδίωξη. Όταν έχουν καταδικάσει σε μισθούς και συντάξεις πείνας τους εργαζόμενους και συντάξεις ανέχειας τους συνταξιούχους, όταν έχουν υπογράψει και εφαρμόζουν την οριστική κατάργηση του ΕΚΑΣ, όταν επίκειται νέα δραστική περικοπή των συντάξεων μέσω της προσωπικής διαφοράς και νέα φοροεπιδρομή μέσω της μείωσης του αφορολόγητου, όταν ετοιμάζουν την κατάργηση όσων προνοιακών επιδομάτων έχουν απομείνει, όταν το περίφημο υπερ-πλεόνασμα το υφάρπαξαν από το ισχνό λαϊκό εισόδημα μέσω της φοροληστείας και της περικοπής των κοινωνικών δαπανών, όταν με δυο λόγια δημιουργούν με την πολιτική τους συνεχώς νέες στρατιές φτωχοποιημένων και εξαθλιωμένων, έρχονται εν είδει ελεημοσύνης να ανακουφίσουν τάχα την ακραία φτώχια. Αυτήν που οι ίδιοι παράγουν σε μαζική κλίμακα.
Αξίζει να σημειωθεί πως το ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων, πριν από το τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν 921 εκατομμύρια, για να το κατεβάσουν σταδιακά και να το φέρουν στα 85(!) εκατομμύρια το 2018 -στερώντας το από άλλους 140.000 χαμηλοσυνταξιούχους-, μέχρι την ολοκληρωτική του κατάργηση το 2020.
Αυτή είναι η "στήριξη των αδυνάτων" που διακηρύσσουν, αναίσχυντα, οι κυβερνώντες. Όπως μάλιστα, κατηγορηματικά, προειδοποίησε πρόσφατα ο καθ' ύλην αρμόδιος, ΣΕΒ: "Η επιστροφή στο καθεστώς εργασιακών ρυθμίσεων που ίσχυε πριν την κρίση είναι μια ανιστόρητη ουτοπία, που δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική πραγματικότητα της χώρας μας". Η σκληρή καπιταλιστική εκμετάλλευση των εργαζομένων με τα μεροκάματα και τους μισθούς πείνας και τα ανύπαρκτα, πλέον, εργασιακά δικαιώματα θεωρούνται εκ των ων ουκ άνευ.
Το δε περίφημο, επερχόμενο δήθεν, «τέλος» της εποχής των μνημονίων και της επιτροπείας είναι ένα ακόμη πελώριο ψέμα. Όχι μόνο γιατί η τρέχουσα τρίτη αξιολόγηση είναι επίσης κρίσιμης σημασίας για τα εργατολαϊκά συμφέροντα, κλιμακώνοντας την αντιλαϊκή επέλαση με τα 95(!) ακόμη προαπαιτούμενα που απαιτούν οι δανειστές.
Αλλά και γιατί ο ανηλεής έλεγχος των δανειστών και η λεηλασία της χώρας και του λαού δεν τελειώνουν τον Αύγουστο του 2018, όπως κομπάζει ο Α. Τσίπρας και η κυβερνητική κουστωδία. Για μια πενταετία ακόμη, από το 2018 έως και το 2022, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει δεσμεύσει τη χώρα με επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ. Επιπλέον, η περιβόητη "ρύθμιση του χρέους", για την οποία εκλιπαρούν οι κυβερνώντες τους "εταίρους" και δανειστές τους, θα "απαιτήσει" μηχανισμούς ασφυκτικής εποπτείας και ελέγχου για πολλές δεκαετίες ακόμη, μέχρι το χρέος να καταστεί "βιώσιμο"...
Ή είσαι με τα πολυβόλα ή με τους εκτελεσμένους
Αυτό είναι το "εξιτήριο από το πρόγραμμα" και η "επιστροφή στην κανονικότητα με την κοινωνία όρθια". Έτσι ερμηνεύεται η εύνοια των ισχυρών. Εκεί στηρίζεται το "θετικό κλίμα" που επικρατεί ανάμεσα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τους δανειστές. Στη συνεχιζόμενη και κλιμακούμενη λεηλασία της χώρας και του λαού μας από τους ιμπεριαλιστές με την αποφασιστική συνδρομή του ΣΥΡΙΖΑ. Ενός πολιτικού κόμματος που -αφού ενσάρκωσε τις λαϊκές ελπίδες με την ακατάσχετη υποσχεσιολογία του- μετατράπηκε σε έναν πολύτιμο, πειθήνιο διεκπεραιωτή των εντολών των δανειστών, έχοντας επωμιστεί τον κρίσιμο ρόλο του αναχώματος της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης και του πυροσβέστη του λαϊκού κινήματος.
Δεν μπορούν, λοιπόν, να παριστάνουν τους αριστερούς οι κυβερνώντες. Τα έργα και οι ημέρες τους δεν τους τοποθετούν στην Αριστερά. Τους τοποθετούν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Το εμπόριο αριστεροσύνης, στο οποίο επιδίδονται -με την Καισαριανή, με το Μπελογιάννη, με τη Μακρόνησο- μόνο οργή και παραπάνω απέχθεια δημιουργεί στον δημοκρατικό και αριστερό κόσμο που διακρίνει πλέον την υποκρισία τους, τον άθλιο μέχρι χυδαιότητας ρόλο τους.
Η πρόσφατη "απότιση φόρου τιμής" στη μαρτυρική Μακρόνησο των μαύρων σελίδων της αμερικανοκρατίας, όταν την ίδια στιγμή προσκυνούν και υμνούν αυτούς που τότε και τώρα "κρατούν τα πολυβόλα" εναντίον των λαών, ξεπερνά κάθε όριο θράσους και υποκρισίας. Αποτελεί ύβρη.
Και βέβαια "Ή είσαι με τα πολυβόλα ή με τους εκτελεσμένους". Και βέβαια "Η ελληνική κοινωνία έχει διαλέξει". Όπως δήλωσε ο Νίκος Παππάς, ο περιβόητος εξ απορρήτων του πρωθυπουργού, σε ένα κρεσέντο ανίερου θράσους και καπηλείας. Μόνο που ο Α. Τσίπρας, ο Ν. Παππάς και ο συριζέικος περίγυρος έχουν διαλέξει τα "πολυβόλα". Είναι απέναντι στο λαό.
"Διεθνείς επιτυχίες" χαρακτηρίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ τις συναντήσεις, τις υποκλίσεις και τις δηλώσεις υποταγής του Α. Τσίπρα στους ηγέτες του ιμπεριαλισμού, με τελευταία και κορυφαία αυτή στον περιβόητο πλανητάρχη. Διατυμπανίζει δε θριαμβευτικά πως οι έπαινοι, τα συγχαρητήρια και η στήριξη που έχει εισπράξει και εισπράττει από τους ισχυρούς -Τραμπ, Μέρκελ, Μακρόν και άλλους-, σαν έκφραση αναγνώρισης της πειθήνιας διεκπεραίωσης των εντολών τους, "επιβεβαιώνουν με εμφατικό τρόπο τον αναβαθμισμένο ρόλο της χώρας και του πρωθυπουργού της"!
Η πολιτική δύναμη που προσκυνά τους "προστάτες" της, που παγιώνει και βαθαίνει τη νεοαποικιακή υποδούλωση της χώρας στην ΕΕ και απογειώνει την αμερικανοδουλεία, έχει το θράσος να παρουσιάζει την υποτέλειά της σαν "διεθνείς επιτυχίες" και "αναβάθμιση" της χώρας.
Αλλά δεν σταματά εδώ η κυβερνητική αποθράσυνση. Η επιχείρηση εξαπάτησης, αντιστροφής της πραγματικότητας και υποκρισίας ξεπερνάει κάθε φραγμό όταν μεταφέρεται στο εσωτερικό μέτωπο. Προσπαθούν να καλλιεργήσουν κλίμα ευφορίας με το λεγόμενο κοινωνικό μέρισμα και την "επιστροφή στην κανονικότητα". Επαίρονται για το "θετικό κλίμα" που επικρατεί ανάμεσα σε αυτούς και τους "θεσμούς" που εγγυάται την "έγκαιρη ολοκλήρωση της τρίτης αξιολόγησης", η οποία θα είναι δήθεν ανώδυνη για τα εργατολαϊκά στρώματα. Παραπλανούν συστηματικά για την υποτιθέμενη μετάβαση της χώρας στην "τελική ευθεία για την έξοδο από τα μνημόνια και την επιτροπεία". Και εκτινάσσουν τον κυνισμό και την αδιαντροπιά τους, που έτσι κι αλλιώς τους χαρακτηρίζει, όταν -ως κόμμα- στήνουν εμετική παράσταση υποκρισίας στη Μακρόνησο, όπου η χυδαία καπηλεία περισσεύει, πριν καλά-καλά σβήσει η ηχώ των πρωθυπουργικών ύμνων προς τον Τραμπ.
Όλες οι κινήσεις τους κατευθύνονται σε ένα στόχο. Στο πώς θα παρατείνουν την παραμονή τους στην κυβερνητική εξουσία, στο πώς θα δημιουργήσουν όρους για τη σταθεροποίησή τους στον πολιτικό χάρτη της χώρας σαν βασικός πυλώνας κυβερνητικής διαχείρισης.
Η κυβερνητική αποθράσυνση
Για δεύτερη χρονιά, δημαγωγούν με τη διανομή του "κοινωνικού μερίσματος" και την υποτιθέμενη "στήριξη των αδύναμων συμπολιτών μας", με πασιφανή παραπλανητική και ψηφοθηρική επιδίωξη. Όταν έχουν καταδικάσει σε μισθούς και συντάξεις πείνας τους εργαζόμενους και συντάξεις ανέχειας τους συνταξιούχους, όταν έχουν υπογράψει και εφαρμόζουν την οριστική κατάργηση του ΕΚΑΣ, όταν επίκειται νέα δραστική περικοπή των συντάξεων μέσω της προσωπικής διαφοράς και νέα φοροεπιδρομή μέσω της μείωσης του αφορολόγητου, όταν ετοιμάζουν την κατάργηση όσων προνοιακών επιδομάτων έχουν απομείνει, όταν το περίφημο υπερ-πλεόνασμα το υφάρπαξαν από το ισχνό λαϊκό εισόδημα μέσω της φοροληστείας και της περικοπής των κοινωνικών δαπανών, όταν με δυο λόγια δημιουργούν με την πολιτική τους συνεχώς νέες στρατιές φτωχοποιημένων και εξαθλιωμένων, έρχονται εν είδει ελεημοσύνης να ανακουφίσουν τάχα την ακραία φτώχια. Αυτήν που οι ίδιοι παράγουν σε μαζική κλίμακα.
Αξίζει να σημειωθεί πως το ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων, πριν από το τρίτο μνημόνιο του ΣΥΡΙΖΑ, ήταν 921 εκατομμύρια, για να το κατεβάσουν σταδιακά και να το φέρουν στα 85(!) εκατομμύρια το 2018 -στερώντας το από άλλους 140.000 χαμηλοσυνταξιούχους-, μέχρι την ολοκληρωτική του κατάργηση το 2020.
Αυτή είναι η "στήριξη των αδυνάτων" που διακηρύσσουν, αναίσχυντα, οι κυβερνώντες. Όπως μάλιστα, κατηγορηματικά, προειδοποίησε πρόσφατα ο καθ' ύλην αρμόδιος, ΣΕΒ: "Η επιστροφή στο καθεστώς εργασιακών ρυθμίσεων που ίσχυε πριν την κρίση είναι μια ανιστόρητη ουτοπία, που δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική πραγματικότητα της χώρας μας". Η σκληρή καπιταλιστική εκμετάλλευση των εργαζομένων με τα μεροκάματα και τους μισθούς πείνας και τα ανύπαρκτα, πλέον, εργασιακά δικαιώματα θεωρούνται εκ των ων ουκ άνευ.
Το δε περίφημο, επερχόμενο δήθεν, «τέλος» της εποχής των μνημονίων και της επιτροπείας είναι ένα ακόμη πελώριο ψέμα. Όχι μόνο γιατί η τρέχουσα τρίτη αξιολόγηση είναι επίσης κρίσιμης σημασίας για τα εργατολαϊκά συμφέροντα, κλιμακώνοντας την αντιλαϊκή επέλαση με τα 95(!) ακόμη προαπαιτούμενα που απαιτούν οι δανειστές.
Αλλά και γιατί ο ανηλεής έλεγχος των δανειστών και η λεηλασία της χώρας και του λαού δεν τελειώνουν τον Αύγουστο του 2018, όπως κομπάζει ο Α. Τσίπρας και η κυβερνητική κουστωδία. Για μια πενταετία ακόμη, από το 2018 έως και το 2022, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει δεσμεύσει τη χώρα με επίτευξη πρωτογενών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ. Επιπλέον, η περιβόητη "ρύθμιση του χρέους", για την οποία εκλιπαρούν οι κυβερνώντες τους "εταίρους" και δανειστές τους, θα "απαιτήσει" μηχανισμούς ασφυκτικής εποπτείας και ελέγχου για πολλές δεκαετίες ακόμη, μέχρι το χρέος να καταστεί "βιώσιμο"...
Ή είσαι με τα πολυβόλα ή με τους εκτελεσμένους
Αυτό είναι το "εξιτήριο από το πρόγραμμα" και η "επιστροφή στην κανονικότητα με την κοινωνία όρθια". Έτσι ερμηνεύεται η εύνοια των ισχυρών. Εκεί στηρίζεται το "θετικό κλίμα" που επικρατεί ανάμεσα στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ και τους δανειστές. Στη συνεχιζόμενη και κλιμακούμενη λεηλασία της χώρας και του λαού μας από τους ιμπεριαλιστές με την αποφασιστική συνδρομή του ΣΥΡΙΖΑ. Ενός πολιτικού κόμματος που -αφού ενσάρκωσε τις λαϊκές ελπίδες με την ακατάσχετη υποσχεσιολογία του- μετατράπηκε σε έναν πολύτιμο, πειθήνιο διεκπεραιωτή των εντολών των δανειστών, έχοντας επωμιστεί τον κρίσιμο ρόλο του αναχώματος της λαϊκής ριζοσπαστικοποίησης και του πυροσβέστη του λαϊκού κινήματος.
Δεν μπορούν, λοιπόν, να παριστάνουν τους αριστερούς οι κυβερνώντες. Τα έργα και οι ημέρες τους δεν τους τοποθετούν στην Αριστερά. Τους τοποθετούν στο αντίπαλο στρατόπεδο. Το εμπόριο αριστεροσύνης, στο οποίο επιδίδονται -με την Καισαριανή, με το Μπελογιάννη, με τη Μακρόνησο- μόνο οργή και παραπάνω απέχθεια δημιουργεί στον δημοκρατικό και αριστερό κόσμο που διακρίνει πλέον την υποκρισία τους, τον άθλιο μέχρι χυδαιότητας ρόλο τους.
Η πρόσφατη "απότιση φόρου τιμής" στη μαρτυρική Μακρόνησο των μαύρων σελίδων της αμερικανοκρατίας, όταν την ίδια στιγμή προσκυνούν και υμνούν αυτούς που τότε και τώρα "κρατούν τα πολυβόλα" εναντίον των λαών, ξεπερνά κάθε όριο θράσους και υποκρισίας. Αποτελεί ύβρη.
Και βέβαια "Ή είσαι με τα πολυβόλα ή με τους εκτελεσμένους". Και βέβαια "Η ελληνική κοινωνία έχει διαλέξει". Όπως δήλωσε ο Νίκος Παππάς, ο περιβόητος εξ απορρήτων του πρωθυπουργού, σε ένα κρεσέντο ανίερου θράσους και καπηλείας. Μόνο που ο Α. Τσίπρας, ο Ν. Παππάς και ο συριζέικος περίγυρος έχουν διαλέξει τα "πολυβόλα". Είναι απέναντι στο λαό.
Σχόλια