Σάββατο 28 Απρίλη - Κάλεσμα συμμετοχής: Φόρος τιμής στους ηρωικούς μαχητές των Ανατολικών Συνοικιών της Αθήνας (1941- 1945)

Οδοιπορικό - φόρος τιμής στα κάστρα του αγώνα

Το Σάββατο 28 Απρίλη, το Μ-Λ ΚΚΕ, θα αποτίσει φόρο τιμής στους ηρωικούς μαχητές των Ανατολικών  Συνοικιών της Αθήνας, της περιόδου του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα 1941- 1945.
Το Σάββατο 28 Απρίλη 2018, θα ξεκινήσουν πούλμαν από το Μουσείο στις 10:00πμ, με πρώτη στάση στον Υμηττό. Εκεί θα συμμετάσχουμε στις κινητοποιήσεις που οργανώνει η Λαϊκή Αντίσταση - Αριστερή  Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία  (ΛΑ-ΑΑΣ) Ανατολικών και Νοτίων Συνοικιών, στον εορτασμό των 74 χρόνων από τη μάχη του Κάστρου του Υμηττού, στις 28 Απρίλη 1944, τιμώντας τους ηρωικούς υπερασπιστές του Κάστρου, Αυγέρη, Κιοκμενίδη και Φολτόπουλο. Η συγκέντρωση της ΛΑ-ΑΑΣ θα ξεκινήσει στις 11 πμ από την πλατεία του πρώην Δημαρχείου Υμηττού και θα καταλήξει στο Κάστρο του Υμηττού.
Στη συνέχεια η μετάβαση στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, θα γίνει και πάλι με πούλμαν. Μετά το πέρας των εκδηλώσεων θα επιστρέψουμε στο Μουσείο. Η μεταφορά με τα πούλμαν είναι δωρεάν εφόσον μετά από επικοινωνία κλειστεί θέση μέχρι την Παρασκευή 27 Απρίλη. (Τηλ επικ. Χρήστος Κάτσικας 6945892700 και Σήφης Σταυρίδης 6973778161)
Στη διάρκεια των επισκέψεων στο Κάστρο του Υμηττού και στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής θα γίνει ξενάγηση και παρουσίαση των ηρωικών αυτών στιγμών του Κομμουνιστικού κινήματος στη χώρα μας και θα αποτίσουμε φόρο τιμής στους μαχητές των Ανατολικών συνοικιών της Αθήνας που έδωσαν την ίδια τους τη ζωή για την λευτεριά της πατρίδας στα μαύρα χρόνια της κατοχής (1941-1945)
Η πολιτιστική Επιτροπή που έχει αναλάβει τον εορτασμό, για το γιορτασμό των 100 χρόνων από την Ίδρυση του ηρωικού ΚΚΕ, θα εκδώσει μπροσούρα αφιερωμένη στις Ανατολικές Συνοικίες της Αθήνας. Στην μπροσούρα γίνεται παρουσίαση:
1. Της δημιουργίας των προσφυγογειτονιών, μετά τη Μικρασιατική καταστροφή το 1922.
2. Της επίδρασης του ΚΚΕ στην ένταξη των προσφύγων στο προοδευτικό και κομμουνιστικό κίνημα της Ελλάδας και
3. Της ηρωικής αντίστασης των γειτονιών των Ανατολικών Συνοικιών, μέσα από τις 49 συνολικά μάχες που έδωσαν οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ στην περιοχή.
ΓΙΑ ΔΗΛΩΣΕΙΣ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ (τηλ επικ. Χρήστος Κάτσικας 6945892700 και Σήφης Σταυρίδης 6973778161)
Για την ολοκλήρωση της επίσκεψης Τιμής, το Σάββατο 28 Απρίλη 2018, θα ξεκινήσει πούλμαν από το Μουσείο στις 10:00πμ, με πρώτη στάση στον Υμηττό. Στη συνέχεια η μετάβαση στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, θα γίνει με πούλμαν. Μετά το πέρας των εκδηλώσεων θα επιστρέψουμε στο Μουσείο.
ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ

Τα ξημερώματα της 28ης Απρίλη του 1944 έμελλε να γραφτεί μια από τις πιο λαμπρές και ένδοξες σελίδες του εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος της χώρας μας ενάντια στους Γερμανούς κατακτητές και τους ντόπιους δοσίλογους συνεργάτες τους.
Λίγο πριν τις 8.00 το πρωί, οι τρεις νέοι μαχητές της ΕΠΟΝ, Δημήτρης Αυγέρης, Θάνος Κιοκμενίδης και Κωνσταντίνος Φολτόπουλος θα έρθουν αντιμέτωποι με δύο λόγους ταγματασφαλιτών μπροστά από το θρυλικό σπίτι της οδού Αγρέων στον Υμηττό. Οι πληροφορίες των κατακτητών πως το σπίτι εκείνο ήταν αποθήκη πυρομαχικών του ΕΛΑΣ, ήταν σωστές. Οι τρεις νεαροί μαχητές με απαράμιλλο θάρρος και μαχητικότητα, αντάξια των ηρωικών κατορθωμάτων του ΕΛΑΣ, θα ορθώσουν ατσάλινο τείχος για να υπερασπίσουν το σπίτι – φρούριο ώστε να μην πέσει στα χέρια του κατακτητή και των ντόπιων συνεργατών του. Για περίπου επτά ώρες θα πολεμήσουν σκληρά και ανυποχώρητα αποδεκατίζοντας τους αντιπάλους τους, ώσπου λίγο μετά τις 3.30 το μεσημέρι ο Δ. Αυγέρης, τελευταίος από τους τρεις ΕΠΟΝίτες, θα αποτολμήσει ηρωϊκή έξοδο από το “κάστρο” πυροβολώντας και φωνάζοντας προς τους γερμανοτσολιάδες “Σας νικήσαμε τέρατα!”. Οι ταγματασφαλίτες μόλις διαπίστωσαν ότι για επτά ώρες πολεμούσαν με τρεις νέους, θα μαζέψουν τα πτώματα των νεκρών και θα αποχωρήσουν ηττημένοι και ντροπιασμένοι. Το ίδιο βράδυ ο – τότε – ΕΠΟΝίτης και μετέπειτα ηγετικό στέλεχος του μαρξιστικού – λενινιστικού κινήματος της χώρας μας, Γιάννης Χοτζέας, θα γράψει πάνω στον τοίχο του σπιτιού “Διαβάτη που περνάς από το σπίτι των τριών ηρώων του Υμηττού, γονάτισε, σφίξε τη γροθιά σου κι ορκίσου εκδίκηση”.
«Μην καρτεράτε να λυγίσουμε μήτε για μια στιγμή». Η εκτέλεση των 200 στην Καισαριανή
Το ημερολόγιο έδειχνε τέλη Απριλίου 1944, όταν η τανάλια της φρίκης έσφιξε για μια ακόμα φορά τις καρδιές του λαού που διάβαζε στους τοίχους των σπιτιών της Αθήνας και στον κατοχικό Τύπο την εξής ανακοίνωση: «Την 27.4.1944 κομμουνιστικαί συμμορίαι, παρά τους Μολάους, κατόπιν μίας εξ ενέδρας επιθέσεως, εδολοφόνησαν ανάνδρως έναν Γερμανό στρατηγό και τρεις συνοδούς του αξιωματικούς και ετραυμάτισαν πολλούς Γερμανούς στρατιώτες. Εις αντίποινα θα εκτελεσθούν:
1. Ο τυφεκισμός 200 κομμουνιστών την 1η Μαΐου 1944.
2. Ο τυφεκισμός όλων των ανδρών, τους οποίους θα συναντήσουν τα γερμανικά στρατεύματα επί της οδού Μολάων προς Σπάρτην, έξωθι των χωρίων.
Υπό την εντύπωσιν του κακουργήματος τούτου, Έλληνες εθελονταί (σσ: ταγματασφαλίτες) εφόνευσαν αυτοβούλως 100 άλλους κομμουνιστάς.
Ο στρατιωτικός Διοικητής Ελλάδος».
Πρωτομαγιά 1944
Δέκα φορτηγά ξεκίνησαν από το στρατόπεδο του Χαϊδαρίου κουβαλώντας μελλοθάνατους στην Καισαριανή. Ο δρόμος προς το Σκοπευτήριο γέμισε ρούχα και σημειώματα των μελλοθάνατων, όχι «αποχαιρετιστήρια» σημειώματα, αλλά πλήρους λεβεντιάς και περηφάνιας καλέσματα για αγώνα και εκδίκηση: «Δε σας ξέχασα ποτές. Για σας και για τον ελληνικό λαό έδωσα τη ζωή μου. Σήμερα, 1η Μάη 1944, σας φιλώ για τελευταία φορά»/ «Αγαπημένοι μου. Ο θάνατος δε θα πρέπει να σας λυπήσει, αλλά να σας ατσαλώσει πιο πολύ για πάλη που διεξάγετε. Σφίξετε τις καρδιές σας και βγείτε παλικάρια από τη νέα αυτή δοκιμασία. Έτσι θα μας τιμήσετε καλύτερα. Όταν ο άνθρωπος δίνει τη ζωή του για ανώτερα ιδανικά, δεν πεθαίνει ποτέ. Με πολλή αγάπη. Σας φιλώ»/ «Καλύτερα να πεθαίνει κανείς στον αγώνα για τη λευτεριά, παρά να ζει σκλάβος»/ «Πρωτομαγιά. Γεια σας. Όλοι πάμε στη μάχη».
Στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής οι 200 χωρίστηκαν ανά 20άδες για να στηθούν στον τοίχο. Ακούστηκαν, δέκα φορές η ομοβροντία του εκτελεστικού αποσπάσματος και δέκα φορές οι χαριστικές βολές. Τα πτώματα μετέφεραν στα φορτηγά οι επόμενοι 20 που ήταν για εκτέλεση. Πήγαιναν ως το απόσπασμα τραγουδώντας και χορεύοντας ώσπου να έλθει η σειρά τους. Οι φωνές τους πάσχιζαν να καλύψουν τους ήχους των όπλων: «Αδέλφια, γεια σας!», «Ζήτω το ΚΚΕ! Ζήτω το ΕΑΜ! Ζήτω η Ελλάδα», «Εκδίκηση! Λευτεριά!»
«...10 η ώρα το πρωί, τους φέρανε και ως τις 12 το μεσημέρι βάσταξε κείνη η τελετή. Κατά εικοσάδες έβγαιναν και στήνονταν στον τοίχο. Αντίκρυ στον τοίχο, απάνω σε σιδερένια τρίποδα, στις γωνιές ήταν τα πολυβόλα. Και τα πυρά τους τα 'ριχναν διασταυρωμένα. Μέσα στο χώρο της εκτέλεσης ήταν δύο εργάτες του Δήμου κι ένας παπάς. Ο παπάς εξομολόγαγε, τι του εξομολογιόντανε οι μελλοθάνατοι. Χαιρετίσματα στη γυναίκα μου. Ζήτω ο Κόκκινος Στρατός. Εκδίκηση. Ζήτω η ελευθερία. Πεθαίνουμε για τη Λευτεριά και τη Δημοκρατία. Δεν άντεξε για μια στιγμή ο παπάς, κάνει να στρίψει αλλού το πρόσωπο. Τον πρόγκιξαν οι Γερμανοί με τα πιστόλια. Ο κόσμος γύρω στα λοφάκια και τις ταράτσες στέκεται βουβός. Ακούγεται καθαρή - καθαρή η ομοβροντία και η ριπή της κάθε ομάδας. Τότε ο κόσμος όλος μαζί άρχισε να κλαίει. Κλαίγαν και οι γέροι και παιδιά. Λέγαν «Κατάρα - ανάθεμα». Σ' όλο το διάστημα οι καμπάνες του συνοικισμού χτυπούσαν νεκρικά. Μια γυναίκα αστυφύλακα, που κοίταζε από ψηλά τρελάθηκε...
Ο κόσμος πήρε ξοπίσω τα καμιόνια, που φεύγαν με τα νεκρά κορμιά. Οι άνδρες βγάζαν στο πέρασμά τους τα καπέλα, οι γυναίκες τρέχανε και κουβαλούσανε λουλούδια.
Την ίδια μέρα όλοι οι γύρω συνοικισμοί κήρυξαν γενική απεργία. Τη νύχτα γενική κινητοποίηση του πληθυσμού. Φωνάξανε περισσότερο παρά ποτέ ηρωικά κι ασώπαστα τα χωνιά, κι όπου είχε στάξει το αίμα τους και το ντουβάρι της εκτέλεσης από ψηλά, κρυφά - κρυφά, από τους τοίχους σκεπάστηκαν όλα παντού με λουλούδια και ρίχτηκαν παντού στεφάνια. Αυτό ήταν των ζωντανών προς τους νεκρούς αγωνιστές το μνημόσυνο», Μέλπω Αξιώτη: «Πρωτομαγιές».
Ναπολέων Σουκατζίδης
Διακόσια ονόματα. 200 ήρωες, 200 «Παρών!» Όταν ακούστηκε το όνομα Σουκατζίδης Ναπολέων, και η βροντερή απάντηση «Παρών!», όλο το στρατόπεδο πάγωσε. Έπαιρναν τον Ναπολέοντα, τον διερμηνέα του στρατοπέδου, το στήριγμα όλων των κρατουμένων. Η συγκίνηση μεγάλωσε πιο πολύ, όταν παρέδωσε τη σφυρίχτρα και τα χαρτιά στο δεύτερο διερμηνέα, Θανάση Μερεμέτη, λέγοντας του: «Θανάση, μην ξεχνάς ποτέ πως είσαι Έλληνας κρατούμενος και εξυπηρετείς Έλληνες στρατιώτες. Να είσαι πάντα καλός μαζί τους. Στο πρόσωπό σου τούς αποχαιρετώ όλους».
Ο διοικητής Φίσερ πρότεινε στον Ναπολέοντα να τον εξαιρέσει. Ο Ναπολέων τον ρώτησε αν μετά την αφαίρεση του ονόματός του, η λίστα θα συμπληρωνόταν από άλλον κρατούμενο. Μετά την καταφατική απάντηση του Φίσερ, ο Σουκατζίδης αρνήθηκε να εξαιρεθεί και να μπει άλλος αγωνιστής στη θέση του, προτιμώντας τον παλικαρίσιο θάνατο παρά την ταπεινή συναλλαγή.