Όταν έδινε εντολές σε ΟΥΚ και Λιμενικό
Χθές απεβίωσε, σε ηλικία 76 ετών, ο εφοπλιστής Γεράσιμος Αγούδημος,
και ήταν ζήτημα χρόνου να ξεκινήσουν στα κυριάρχα ΜΜΕ οι αναφορές στον
“καπετάν-Μάκη”, τον “εφοπλιστή των άγονων γραμμών” -λες κι έκανε κάποια
αγαθοεργία- και άλλους συναφείς προσδιορισμούς. Δεν είναι περίεργο,
φυσικά, που όλα σχεδόν τα μέσα ξέχασαν να αναφερθούν στα σαπιοκάραβά
του, που ταλαιπωρούσαν τους επιβάτες, αλλά επιδοτούνταν κιόλας, γιατί
εκτελούσαν δρομολόγια στην άγονη γραμμή.
Όπως παρέλειψαν επίσης να
αναφερθούν στην απεργία των ναυτεργτών το 2002 και το φωτογραφικό
ντοκουμέντο, που δείχνει τον Αγούδημο ουσιαστικά να διευθύνει τους
ΟΥΚάδες και το Λιμενικό Σώμα και να τους δίνει εντολές για να τσακίσουν
τους απεργούς και την περιφρούρησή τους.
Το 2002, τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ και Στέφενσων παίρνουν απόφαση συμμετοχής στην πανελλαδική απεργία για το Ασφαλιστικό , αλλά οι εφοπλιστικές Ενώσεις αξιώνουν να χαρακτηριστεί η απεργία “παράνομη και καταχρηστική”. Η κυβέρνηση Σημίτη παίρνει, σαν έτοιμη από καιρό, τη σκυτάλη και το λιμάνι του Πειραιά γεμίζει με άντρες του Λιμενικού Σώματος και των Ειδικών Δυνάμεων (!) που παρατάσσονται απέναντι στους απεργούς και την περιφρούρησή τους, που βρίσκεται από τις πρώτες πρωινές ώρες στους καταπέλτες των πλοίων.
Ο απεργοσπαστικός ζήλος των εφοπλιστών και των εκτελεστικών τους οργάνων είναι τέτοιος, που στέλνουν κάποια πλοία να αποπλεύσουν με ανοιχτούς καταπέλτες, μισό πλήρωμα, ακόμα και με άντρες του Λιμενικού που δεν είχαν προλάβει να βγουν εγκαίρως…
Ιστορική έχει μείνει και η φωτογραφία με τον πρόεδρο της ΠΕΜΕΝ (και
σημερινό βουλευτή του ΚΚΕ), Γ. Τούσσα να κρέμεται για ένα τέταρτο από
τον καταπέλτη του πλοίου “Ευτυχία” που είχε λύσει κάβους, αλλά
αναγκάστηκε να γυρίσει πίσω. Εκεί οι δυνάμεις καταστολής συλλαμβάνουν το
Γ. Τούσσα που είχε μείνει κρεμασμένος στο πλοίο και αποφασισμένος να
αποτρέψει την απόπλευσή του.
Δεν έμειναν όμως σε αυτό, αφού επιτίθενται στις απεργιακές φρουρές έξω από τα καράβια με τη χρήση ωμής βίας, στέλνουν πολλούς απεργούς κι αλληλέγγυους στο νοσοκομείο και συνεχίζουν τις συλλήψεις, υπό την υψηλή καθοδήγηση του Αγούδημου και της τάξης του.
Οι ναυτεργάτες προχώρησαν σε νέα απεργία τον Ιούνιο, οπότε η “σοσιαλιστική κυβέρνηση” Σημίτη απάντησε με την πολιτική τους επιστράτευση, για να την σπάσει -αφού το αίμα και η καταστολή δεν ήταν αρκετά αποτελεσματικά.
Το 2002, τα ναυτεργατικά σωματεία ΠΕΜΕΝ και Στέφενσων παίρνουν απόφαση συμμετοχής στην πανελλαδική απεργία για το Ασφαλιστικό , αλλά οι εφοπλιστικές Ενώσεις αξιώνουν να χαρακτηριστεί η απεργία “παράνομη και καταχρηστική”. Η κυβέρνηση Σημίτη παίρνει, σαν έτοιμη από καιρό, τη σκυτάλη και το λιμάνι του Πειραιά γεμίζει με άντρες του Λιμενικού Σώματος και των Ειδικών Δυνάμεων (!) που παρατάσσονται απέναντι στους απεργούς και την περιφρούρησή τους, που βρίσκεται από τις πρώτες πρωινές ώρες στους καταπέλτες των πλοίων.
Ο απεργοσπαστικός ζήλος των εφοπλιστών και των εκτελεστικών τους οργάνων είναι τέτοιος, που στέλνουν κάποια πλοία να αποπλεύσουν με ανοιχτούς καταπέλτες, μισό πλήρωμα, ακόμα και με άντρες του Λιμενικού που δεν είχαν προλάβει να βγουν εγκαίρως…
Δεν έμειναν όμως σε αυτό, αφού επιτίθενται στις απεργιακές φρουρές έξω από τα καράβια με τη χρήση ωμής βίας, στέλνουν πολλούς απεργούς κι αλληλέγγυους στο νοσοκομείο και συνεχίζουν τις συλλήψεις, υπό την υψηλή καθοδήγηση του Αγούδημου και της τάξης του.
Οι ναυτεργάτες προχώρησαν σε νέα απεργία τον Ιούνιο, οπότε η “σοσιαλιστική κυβέρνηση” Σημίτη απάντησε με την πολιτική τους επιστράτευση, για να την σπάσει -αφού το αίμα και η καταστολή δεν ήταν αρκετά αποτελεσματικά.
Σχόλια