Όχι στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις

Απέναντι στις εντεινόμενες τουρκικές πιέσεις, οι οποίες έχουν ενθαρρυνθεί και από την πολιτική «κατευνασμού» τους που εφάρμοσαν -υπό την αιγίδα και την παρέμβαση του ιμπεριαλιστικού παράγοντα- οι ελληνικές κυβερνήσεις στο πρόσφατο παρελθόν, με ενδοτικές και υποχωρητικές συμφωνίες (Ελσίνκι, Μαδρίτη, Κυπριακό), η απάντηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι η συνέχιση της ίδιας πολιτικής που εξαρτά την υπεράσπιση των εθνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων από τη «βοήθεια» και την παρέμβαση των ΗΠΑ, της ΕΕ και του ΝΑΤΟ (χαρακτηριστική είναι η δήλωση του υφυπουργού Άμυνας ότι η κυβέρνηση «μεταφέρει τις τουρκικές παραβιάσεις στους διεθνείς οργανισμούς και στις συμμαχίες που συμμετέχουμε για να αντιληφθούν ότι τα σύνορα της Ελλάδας είναι τα σύνορα της Ευρώπης και μ’ αυτή την έννοια να στέρξουν…»!

Η κυβερνητική πολιτική συμπληρώνεται με τυχοδιωκτικές «πρωτοβουλίες» για την «αντιρρόπηση» των τουρκικών πιέσεων, όπως είναι η «στρατηγική συμμαχία» με τα κράτη του αμερικανικού τόξου στη Μεσόγειο, το Ισραήλ και την Αίγυπτο, που κάνουν την Ελλάδα στενό συνεταίρο του δήμιου του Παλαιστινιακού λαού και του στρατιωτικού δικτάτορα της Αιγύπτου, Σίσι, και την εμπλέκουν στους επικίνδυνους φιλοπόλεμους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του Ισραήλ στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο.

Η πολιτική της υποτέλειας, του εθνικισμού και της εναπόθεσης της επίλυσης των ελληνοτουρκικών προβλημάτων στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις εφαρμόζεται δεκαετίες από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο και θα εξακολουθήσει να οδηγεί σε νέα αδιέξοδα και εντάσεις στις ελληνοτουρκικές σχέσεις γιατί η ιμπεριαλιστική πολιτική, είτε με τη μορφή της επιδιαιτησίας είτε των «ίσων αποστάσεων», έχει σαν στόχο την υπόθαλψη των αντιθέσεων των δύο χωρών - με μόνο όριο την αποφυγή ενός ρήγματος στη νοτιοανατολική πτέρυγα του ΝΑΤΟ - έτσι ώστε να διατηρείται ο ιμπεριαλιστικός έλεγχος σε Ελλάδα και Τουρκία.


Η ειρηνική και σταθερή επίλυση των ελληνοτουρκικών προβλημάτων, η προώθηση της φιλίας και συνεργασίας των λαών της Ελλάδας και της Τουρκίας μπορεί να περάσει μόνο μέσα από το δρόμο του κοινού αγώνα τους, που στρέφεται ταυτόχρονα ενάντια στην ιμπεριαλιστική πολιτική και στην πολιτική των κυρίαρχων τάξεων στις δύο χώρες.
Το περιεχόμενο και οι στόχοι που πρέπει να δώσει σ’ αυτό τον αγώνα ο λαός μας είναι:
- Η απόκρουση των παρεμβάσεων και αναμίξεων των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στα ελληνοτουρκικά θέματα, της εμπλοκής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και στους κινδύνους πολέμου που αυτοί δημιουργούν.
- Η πάλη ενάντια στις πολιτικές της εθνικής υποτέλειας και των εθνικισμών που εφαρμόζουν οι κυρίαρχες τάξεις και οι αντιδραστικές δυνάμεις στις δύο πλευρές του Αιγαίου.
- Η καταγγελία του τούρκικου επεκτατισμού που εκδηλώνεται με τις συνεχείς αμφισβητήσεις ελληνικών κυριαρχικών δικαιωμάτων στο Αιγαίο και ακόμα πιο προκλητικά, τώρα, με την απαίτηση αναθεώρησης της συνθήκης της Λοζάνης που εγείρει ζήτημα αλλαγής των ελληνοτουρκικών συνόρων.
- Η καταγγελία της τυχοδιωκτικής πολιτικής στησίματος «αντιτούρκικων αξόνων» με τα στηρίγματα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο (συνεργασία Ελλάδας-Ισραήλ-Αιγύπτου).
- Η καταδίκη κάθε παραβίασης των συνόρων των δύο χωρών, η υπεράσπιση της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής κυριαρχίας μας από επιθετική ενέργεια της Τουρκίας και η εναντίωσή μας σε κάθε ενέργεια καταπάτησης της τουρκικής κυριαρχίας από πλευράς της Ελλάδας.
- Η υπεράσπιση των δικαιωμάτων της τούρκικης μειονότητας στη Θράκη, η καταγγελία διακρίσεων και καταπιεστικών μέτρων σε βάρος της και κάθε ενέργειας που πάει να τη χρησιμοποιήσει σαν μοχλό εκβιασμών και πίεσης στις ελληνοτουρκικές υποθέσεις ή και επέμβασης στο εσωτερικό της Ελλάδας.