«Ολιστική» κοροϊδία
Ομως, για τους ιμπεριαλιστές δανειστές αυτή η έκθεση ιδεών αξίζει απείρως περισσότερο από το χαρτί που γράφτηκε, γιατί αποτελεί μια φλύαρη και ωραιοποιημένη περιγραφή του μετα-Μνημόνιου. Δε θα δυσκολευτούν καθόλου να βρουν -σχεδόν σε κάθε σελίδα- τις έμμεσες ευχαριστίες των άλλοτε «αντιμνημονιακών» για την εφαρμογή της μνημονιακής πολιτικής, η οποία… έσωσε τη χώρα και της επιτρέπει σήμερα, κινούμενη στις ίδιες μνημονιακές ράγες, να αντιμετωπίζει το μέλλον με… αισιοδοξία.
Εν αντιθέσει με τον αλαζόνα και κακόβουλο γερμανό ιμπεριαλιστή πολιτικό, που δεν είχε το θάρρος να μιλήσει με τ' όνομά του, εκείνοι που διαχειρίζονται την ιμπεριαλιστική πολιτική, στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και την Ουάσινγκτον, είδαν σίγουρα σ' αυτό το κείμενο ένα μνημονιακό credo, ένα μανιφέστο που συσπειρώνει σύσσωμο τον αστικό πολιτικό κόσμο γύρω από τη βάρβαρη πολιτική της συντηρητικής ανασυγκρότησης του ελληνικού καπιταλισμού, την πολιτική της κινεζοποίησης, που αποτελούσε διακαή πόθο της κεφαλαιοκρατίας από τη δεκαετία του '90 ήδη, αλλά καρκινοβατούσε, μέχρι που η κρίση έδωσε την ευκαιρία να γίνουν μέσα σε ελάχιστα χρόνια όλες οι επί δεκαετίες κυοφορούμενες αντιδραστικές αλλαγές.
Το «ολιστικό σχέδιο» των συριζαίων δεν είναι ένα κείμενο που γράφτηκε από την τρόικα και τους το έδωσαν να το ψηφίσουν, με αποτέλεσμα να έχουν το περιθώριο να μιλούν για «εκβιασμό». Είναι ένα κείμενο που λένε ότι το έγραψαν μόνοι τους, κι αυτό είναι το σημαντικό. Φυσικά, οι τεχνοκράτες των ιμπεριαλιστών στο περιβόητο EuroWorkingGroup φρόντισαν, «περιποιούμενοι» δεόντως τον Χουλιαράκη, να απαλειφθεί απ' αυτή την έκθεση ιδεών κάθε ίχνος «προεκλογικού προγράμματος», επιτρέποντας να μείνουν μόνο οι γενικόλογες, ανούσιες, άνευ πρακτικής σημασίας αναφορές στην «κοινωνική διάσταση» της ασκούμενης πολιτικής. Ετσι, αυτό που δόθηκε στη δημοσιότητα (προφανώς με την άδεια των ιμπεριαλιστών δανειστών) είναι ένα ανατριχιαστικό κείμενο, που προδιαγράφει με ακρίβεια ότι το μετα-Μνημόνιο θα είναι η συνέχεια των Μνημονίων.
♦ Το πρώτο που παρατηρεί κανείς σ' αυτή την έκθεση ιδεών του μετα-Μνημόνιου είναι ότι όχι μόνο δεν υπάρχει η παραμικρή κριτική (πόσω μάλλον καταγγελία) της μνημονιακής πολιτικής, αλλά αντίθετα αυτή θεωρείται ευλογία, ίαμα για τον ελληνικό καπιταλισμό. Διαβάζουμε: «Κατά τη διάρκεια των τελευταίων ετών, πραγματοποιήθηκαν σημαντικές διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στον τομέα της διαχείρισης των δημόσιων οικονομικών, συμβάλλοντας έτσι στον καλύτερο δημοσιονομικό προγραμματισμό και στην παρακολούθηση και στην ενίσχυση της διαφάνειας και της αξιοπιστίας των δημοσιονομικών δεδομένων». Κι ακόμα: «Η δυναμική των μεταρρυθμίσεων έφθασε στον υψηλότερο ρυθμό της από το 2015 και μετά και συμπληρώθηκε από ένα ισχυρό ιστορικό δημοσιονομικών αποτελεσμάτων τα τελευταία τρία χρόνια»!
♦ Ακόμα και το Υπερταμείο Ξεπουλήματος της Δημόσιας Περιουσίας, το οποίο οι συριζαίοι υποτίθεται ότι μάτωσαν για να μη δημιουργηθεί, αλλά δεν τα κατάφεραν, επειδή έπεσαν θύματα… πραξικοπήματος (αυτά δεν έλεγαν τον Ιούλη-Αύγουστο του 2015, αλλά και μετά;), τώρα το αποθεώνουν: «Μία από τις μεγαλύτερες μεταρρυθμίσεις των τελευταίων ετών είναι η δημιουργία της Ελληνικής Εταιρείας Συμμετοχών και Περιουσίας (ΕΕΣΥΠ)»!
♦ Θεωρούμε σίγουρο ότι οι γερμανοί ιμπεριαλιστές θα επιμείνουν και θα επιβάλουν «ρήτρα μη επιστροφής», στο πλαίσιο της ρύθμισης για το χρέος και τη μετα-μνημονιακή επιτροπεία. Είναι ζήτημα αρχών για μια ιμπεριαλιστική δύναμη να μην εμπιστεύεται τους «φυλάρχους» των νεο-αποικιών και να διατηρεί στα χέρια της τον απόλυτο έλεγχο. Ανεξάρτητα απ' αυτό, όμως, οι συριζαίοι σπεύδουν να δηλώσουν μόνοι τους ότι θα εφαρμόσουν «ρήτρα μη επιστροφής» από τις μνημονιακές ρυθμίσεις. Αυτό γίνεται και έμμεσα (μέσω της αποθέωσης του συνόλου των μνημονιακών «μεταρρυθμίσεων») και άμεσα, μέσω ειδικών αναφορών στη δημοσιονομική πολιτική ή σε πλευρές της.
Γράφει για τη δημοσιονομική πολιτική η έκθεση ιδεών: «Η συνεχιζόμενη υλοποίηση των υπό εξέλιξη έργων αναμένεται να εξασφαλίσει την επίτευξη περαιτέρω στόχων τόσο βραχυπρόθεσμα όσο και μεσοπρόθεσμα, συμπεριλαμβανομένης της απλούστευσης της διαδικασίας του προϋπολογισμού και των ελέγχων των δαπανών, της εκκαθάρισης των καθυστερούμενων οφειλών και της ενίσχυσης της υποβολής εκθέσεων σχετικά με τον προϋπολογισμό και της διαχείρισης των ταμειακών διαθεσίμων».
Σε ό,τι αφορά τον ΕΝΦΙΑ, τον φόρο που ονομάστηκε χαράτσι και που απέκτησε από την πρώτη στιγμή (από τότε που ονομαζόταν ΕΕΤΗΔΕ) συμβολικό χαρακτήρα, καθώς έγινε ο πιο μισητός φόρος, γράφει το «ολιστικό σχέδιο»: «Αυτή η προσαρμογή (σ.σ. αντικειμενικών- εμπορικών αξιών) θα καταστήσει βιώσιμα, μακροπρόθεσμα, τα έσοδα (2,65 δισ. ευρώ) και θα οδηγήσει σε δίκαιη κατανομή του φόρου επί των ακινήτων. Επιπλέον, η προσαρμογή αυτή θα ευθυγραμμίσει το ελληνικό κράτος με τις δικαστικές αποφάσεις του ΣτΕ, εξαλείφοντας τις σχετικές δικαστικές διαφορές». Ο ΕΝΦΙΑ μένει ως μόνιμος φόρος που θα αποφέρει και στο μέλλον τα ίδια έσοδα (2,65 δισ. ευρώ ετησίως).
♦ Αναγγέλλονται, βέβαια, αλλαγές στη φορολογική πολιτική. Τέτοιες που όχι μόνο δε θα συναντήσουν αντιδράσεις, αλλά θα επισύρουν το χειροκρότημα της κεφαλαιοκρατίας και των ιμπεριαλιστικών κέντρων: «Η φορολογική πολιτική θα συμβάλει στην προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων μέσω της μείωσης της φορολογικής επιβάρυνσης τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για την εργασία, γεγονός που θα διευκολύνει τις επενδύσεις, θα βελτιώσει την κερδοφορία, θα προσελκύσει Αμεσες Ξένες Επενδύσεις και θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας. (…) Η μεγαλύτερη πρόκληση κατά τα προσεχή έτη είναι να δημιουργηθεί ένα φορολογικό σύστημα σταθερό, φιλικό προς την ανάπτυξη και τις επενδύσεις, το οποίο θα είναι δίκαιο, απλό και αποτελεσματικό».
Μ' άλλα λόγια, ό,τι περιθώρια αφήσει η δημοσιονομική πολιτική, θα μεταφράζονται σε φοροαπαλλαγές υπέρ του κεφαλαίου. Οι εφιαλτικοί συντελεστές ΦΠΑ, που χαρατσώνουν άγρια το λαϊκό εισόδημα, θα παραμείνουν ως έχουν. Ο μειωμένος ΦΠΑ στα νησιά δεν πρόκειται να επανέλθει. Οι ειδικοί φόροι κατανάλωσης, που επίσης χαρατσώνουν άγρια τον ελληνικό λαό, θα παραμείνουν στα σημερινά επίπεδα.
♦ Ακόμα και το βασικό προπαγανδιστικό εργαλείο των συριζαίων, η «αύξηση του κατώτατου μισθού», πέρασε από τα Καυδιανά δίκρανα του EuroWorkingGroup και κατέληξε σε μια γενική διατύπωση με την οποία ουδείς κεφαλαιοκράτης θα διαφωνήσει. Πριν δούμε αυτή τη διατύπωση, πρέπει να σημειώσουμε τη… ντροπαλή παράλειψη για κατάργηση του αίσχους του υποκατώτατου μισθού (για τους νέους κάτω των 25 ετών), την οποία επίσης υπόσχονταν οι συριζαίοι.
Γράφει το κεφάλαιο για τον κατώτατο μισθό: «Το επίπεδο του κατώτατου μισθού μπορεί να αποτελέσει ένα αποτελεσματικό μέσο πολιτικής για την αύξηση της παραγωγικότητας και τη βελτίωση των μακροπρόθεσμων προοπτικών οικονομικής ανάπτυξης. Το ισχύον πλαίσιο καθορισμού του κατώτατου μισθού δίνει κεντρικό ρόλο στους κοινωνικούς εταίρους και αποφασιστικό ρόλο στο κράτος. Λόγω των συνθηκών της ελληνικής οικονομίας και της αγοράς εργασίας, οι οποίες βελτιώνονται, η προσεκτική εξέταση της αύξησης του επιπέδου του κατώτατου μισθού φαίνεται επίκαιρη». Συμπέρασμα πρώτο: διατηρείται η μνημονιακή ρύθμιση που πήρε τον καθορισμό του κατώτατου μισθού από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τον πέρασε στην αποκλειστική αρμοδιότητα του υπουργού Εργασίας.
Συνεχίζει η έκθεση ιδεών: «Το νέο επίπεδο του κατώτατου μισθού θα καθοριστεί μέσω του πρόσφατα βελτιωμένου συστήματος, το οποίο απαιτεί μια εκτεταμένη εκτίμηση επιπτώσεων ώστε να προβλεφθούν οι αντιδράσεις των παραγόντων της αγοράς εργασίας και οι επιπτώσεις στη βιώσιμη και χωρίς αποκλεισμούς ανάπτυξη. Αυτή η εκτίμηση επιπτώσεων θα διεξαχθεί από ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες, μετά από διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους και τους αρμόδιους φορείς υλοποίησης. Οι αλλαγές στο επίπεδο του κατώτατου μισθού θα λάβουν υπόψη τις εξελίξεις στην παραγωγικότητα και την ανταγωνιστικότητα, καθώς και το ποσοστό συνολικής ανεργίας, το ποσοστό ανεργίας των νέων, και τα ισχύοντα μισθολογικά επίπεδα».
Συμπέρασμα: ό,τι αύξηση γίνει (χωρίς καμιά πρόβλεψη για το πότε) θα έχει την έγκριση των καπιταλιστών και τη σχετική εισήγηση θα κάνουν «ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες»! Μη φανταστείτε ότι μιλάμε για καμιά μεγάλη αύξηση. Το «ολιστικό σχέδιο» αναφέρει ότι «από το 2018, ο μέσος μισθός θα ακολουθήσει μια σταδιακά επιταχυνόμενη θετική πορεία, φθάνοντας στο σταθερό ετήσιο ονομαστικό ρυθμό ανάπτυξης 2,9% το 2021-2022, μετά τα πρώτα σημάδια ανάκαμψης το 2017 (+ 0,1% σε ετήσια βάση)». Για πενταροδεκάρες μιλούν, αλλά ακόμα κι αυτές θα αποφασιστούν από τους καπιταλιστές και τους «ανεξάρτητους εμπειρογνώμονές» τους!
♦ Θα κλείσουμε αυτή την πρώτη αναφορά στην προκλητική έκθεση ιδεών του μετα-Μνημόνιου με τις συντάξεις. «Η υλοποίηση της μεταρρύθμισης του συνταξιοδοτικού συστήματος εγγυάται την μακροπρόθεσμη βιωσιμότητά του διασφαλίζοντας ένα αξιοπρεπές επίπεδο παροχών παρά τους υπάρχοντες περιορισμούς», γράφει το «ολιστικό σχέδιο», υποστηρίζοντας με προκλητικό τρόπο και το νόμο Κατρούγκαλου και το νέο πετσόκομμα των συντάξεων από 1.1.2019. Οσο για το «αξιοπρεπές επίπεδο παροχών», το περιγράφει το ίδιο κείμενο: «Οι δαπάνες για τις συντάξεις αναμένεται να μειωθούν από 17,3% του ΑΕΠ το 2016 σε 13,4% έως το 2020 και σε 12,9% το 2040 -λαμβάνοντας υπόψη και την αυξηση του ΑΕΠ-, σε σύγκριση με το 13% του ευρωπαϊκού μέσου όρου. Από το 2025 και μετά, η κρατική χρηματοδότηση θα καλύπτει μόνο την εθνική σύνταξη (4,8% του ΑΕΠ) και δεν θα είναι απαραίτητη πρόσθετη χρηματοδότηση, δεδομένου ότι το έλλειμμα θα έχει εξαλειφθεί»!
Μειώνουν κατακόρυφα τις συντάξεις κι έχουν το θράσος να μιλούν για «αξιοπρεπές επίπεδο παροχών». Καταστρέφουν ακόμα και τη σημασία των λέξεων. Αρκεί να σκεφτούμε αυτό για να καταλάβουμε πόση σημασία έχουν όλες οι αοριστόλογες και χωρίς καμιά πρακτική αξία «κοινωνικές» διακηρύξεις τους. Ακόμα και το φιλανθρωπικό σκέλος του προγράμματος (που αποτελεί τη μόνη κοινωνική πινελιά σ' αυτόν τον μαύρο πίνακα) εξακολουθεί να είναι προσαρμοσμένο στο αυστηρό μνημονιακό πλαίσιο και, φυσικά, να μην έχει καμιά σχέση με το περιβόητο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης». Το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης ήταν για τον Γενάρη του 2015, όχι για τον Σεπτέμβρη του 2015, είπε με εξουσιαστικό θράσος ο Τσακαλώτος από το βήμα της Βουλής.
Το «ολιστικό σχέδιο ανάπτυξης» είναι μια έκθεση ιδεών, όπως είναι όλα τα κείμενα αυτού του είδους. Η πρακτική πολιτική θα καθορίζεται από το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα, που τελεί και θα εξακολουθήσει να τελεί υπό την αυστηρή εποπτεία των μηχανισμών της Κομισιόν και της τρόικας. Κι αυτή η έκθεση ιδεών, όμως, κινείται αποκλειστικά στο πλαίσιο της μνημονιακής πολιτικής, της πολιτικής της κινεζοποίησης του ελληνικού λαού και του ξεπουλήματος της κρατικής περιουσίας στο ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο. Είναι η έκθεση ιδεών για τη διαιώνιση μιας βάρβαρης πολιτικής.
Σχόλια