Σχόλια
Ἡ ἐποχή της Παγκοσμιοποίησης φαντασιώνεται γιά τον ἑαυτό της ὅτι ἔχει ἀπελευθερωθεῖ ἀπό δουλεῖες καί μεροληπτικές ἐξαρτήσεις του παρελθόντος.
Στήν πράξη, ὅμως, εἶναι προσκολλημένη σε δόγματα και ταμπού, ὅπως εἶναι η «πίστη» στα μηδενικά δημοσιονομικά ἐλλείμματα, στήν «ἐξυγίανση» πριν από την ἀνακάμψη, στίς «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».
Συνταγές πού, σε ὅποιες χῶρες ἀκολουθοῦνται, αὐτές διαλύονται, όπως η Ελλάδα. Καταδικάζονται ἀπό ἐκρήξη μαζικῆς ἀνεργίας, ἀπό ἀπό-επενδυτικό κλίμα, ὕφεση, ἐπέκταση της φτώχειας.
Καί ἐπειδή η παγκόσμια Αγορά είναι το ἄθροισμα των ἐθνικῶν Ἀγορῶν, ὅταν οι τελευταῖες συρρικνώνονται, συνωθοῦνται στήν ἀτμόσφαιρα χαμηλά βαρομετρικά γενικευμένης ἀβεβαιότητας και διεθνοῦς ἀταξίας.
Η Γηραιά Ἤπειρος, σύμφωνα με τους ἐγκυρότερους οἰκονομικούς ἀναλυτές, κινδυνεύει νὰ εἶναι το ἐπίκεντρο της νέας υποβόσκουσας παγκόσμιας κρίσης. Ἢ ἐλπίδα, πού ἴσως ἀποδειχθεῖ ψευδαίσθηση καὶ εὐσεβής πόθος, εἶναι να ἀναδειχθοῦν ἰσχυρές δυνάμεις πίεσης, για ν’ ἀλλάξει η σημερινή κτηνώδης γερμανική πολιτική της, η ὁποίᾳ φέρει το ἔνδυμα του οικονομικού ρεαλισμοῦ.
Καταδεικνύει, ἐπίσης, ότι ὅπως στίς Διεθνεῖς Σχέσεις, ἔτσι καί στην Οἰκονομία, ἰσχύει το «δίκαιο του ισχυρού». Οἱ μεγάλες χῶρες μποροῦν, χωρίς συνέπειες και κυρώσεις, νά «κουρελιάζουν» τους κανόνες του Διεθνοῦς Ἐμπορίου
.
Δικαιώνεται, ἔτσι, ὁ αρχαίος φιλόσοφος Ανάχαρσις, πού ὑποστήριζε ὅτι οι νόμοι μοιάζουν με τον ἱστό της ἀράχνης, ὁ οποίος εἶναι ἀρκετά δυνατός γιά νά σταματήσει τους ἀδύνατους καί πολύ λεπτός γιά νά συγκρατήσει τους ἰσχυρούς.
Στήν πράξη, ὅμως, εἶναι προσκολλημένη σε δόγματα και ταμπού, ὅπως εἶναι η «πίστη» στα μηδενικά δημοσιονομικά ἐλλείμματα, στήν «ἐξυγίανση» πριν από την ἀνακάμψη, στίς «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις».
Συνταγές πού, σε ὅποιες χῶρες ἀκολουθοῦνται, αὐτές διαλύονται, όπως η Ελλάδα. Καταδικάζονται ἀπό ἐκρήξη μαζικῆς ἀνεργίας, ἀπό ἀπό-επενδυτικό κλίμα, ὕφεση, ἐπέκταση της φτώχειας.
Καί ἐπειδή η παγκόσμια Αγορά είναι το ἄθροισμα των ἐθνικῶν Ἀγορῶν, ὅταν οι τελευταῖες συρρικνώνονται, συνωθοῦνται στήν ἀτμόσφαιρα χαμηλά βαρομετρικά γενικευμένης ἀβεβαιότητας και διεθνοῦς ἀταξίας.
Η Γηραιά Ἤπειρος, σύμφωνα με τους ἐγκυρότερους οἰκονομικούς ἀναλυτές, κινδυνεύει νὰ εἶναι το ἐπίκεντρο της νέας υποβόσκουσας παγκόσμιας κρίσης. Ἢ ἐλπίδα, πού ἴσως ἀποδειχθεῖ ψευδαίσθηση καὶ εὐσεβής πόθος, εἶναι να ἀναδειχθοῦν ἰσχυρές δυνάμεις πίεσης, για ν’ ἀλλάξει η σημερινή κτηνώδης γερμανική πολιτική της, η ὁποίᾳ φέρει το ἔνδυμα του οικονομικού ρεαλισμοῦ.
Καταδεικνύει, ἐπίσης, ότι ὅπως στίς Διεθνεῖς Σχέσεις, ἔτσι καί στην Οἰκονομία, ἰσχύει το «δίκαιο του ισχυρού». Οἱ μεγάλες χῶρες μποροῦν, χωρίς συνέπειες και κυρώσεις, νά «κουρελιάζουν» τους κανόνες του Διεθνοῦς Ἐμπορίου
.
Δικαιώνεται, ἔτσι, ὁ αρχαίος φιλόσοφος Ανάχαρσις, πού ὑποστήριζε ὅτι οι νόμοι μοιάζουν με τον ἱστό της ἀράχνης, ὁ οποίος εἶναι ἀρκετά δυνατός γιά νά σταματήσει τους ἀδύνατους καί πολύ λεπτός γιά νά συγκρατήσει τους ἰσχυρούς.
Σχόλια