ΔΕΗ: Χαράτσια στο λαό για να προετοιμαστεί το ξεπούλημα

Τα ίδια και τα ίδια επαναλαμβάνει στις συνεντεύξεις που δίνει σωρηδόν ο Χατζηδάκης, στις οποίες δεν μπορεί να κρύψει τον εκνευρισμό του: η έκθεση της Ernst & Young, ο ΣΥΡΙΖΑ που έκανε καλή δουλειά στο Κτηματολόγιο και τους Δασικούς Χάρτες αλλά έκανε ό,τι μπορούσε για να φέρει στο χείλος του γκρεμού τη ΔΕΗ (κλασική μέθοδος προβοκάτσιας: λέω μερικά καλά λόγια για τον αντίπαλο, για να φανώ αμερόληπτος και να μπορώ ευκολότερα να τον θάψω), μόνο τρελός θα μπορούσε να αγοράσει σήμερα τη ΔΕΗ κτλ. Τώρα, όμως, είναι υποχρεωμένος να απαντά σε ερωτήματα για τη δική του πολιτική και όχι γι’ αυτήν του ΣΥΡΙΖΑ. Διότι αυτός και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε τις αυξήσεις στα τιμολόγια.

Το επιχείρημα ότι οι καταναλωτές δε θα δουν αυξήσεις στους λογαριασμούς, γιατί αυτές θα ισοφαριστούν από τη μείωση του ΦΠΑ και τη μείωση του ΕΤΜΕΑΡ, έχει ήδη καταρρεύσει. Γιατί από τη μείωση του ΦΠΑ, που είχε ψηφιστεί επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με συμφωνία και της ΝΔ, ο καταναλωτής περίμενε να δει μείωση του λογαριασμού του. Την οποία, μάλιστα, αρκετοί είχαν δει, γιατί στο μεταξύ είχαν εκδοθεί πολλοί εκκαθαριστικοί λογαριασμοί με μειωμένο ΦΠΑ. Επομένως, ο καταναλωτής (ο εργαζόμενος, ο επαγγελματίας, ο αγρότης) βλέπει αύξηση στην τιμή του ρεύματος κι αυτό που βλέπει δεν μπορεί να το αλλάξει η εικονική πραγματικότητα που προσπαθεί να του σερβίρει ο Χατζηδάκης.  Κι αν υπήρχαν περιθώρια μείωσης του ΕΤΜΕΑΡ, ο καταναλωτής θα περίμενε να δει αυτή να μετατρέπεται σε μια μικρή μείωση του λογαριασμού του, αντί ν' ακούει τον Χατζηδάκη να του λέει ότι τη ρίχνει σε μια «μαύρη τρύπα», την οποία δημιούργησε ο ΣΥΡΙΖΑ.

Οι αυξήσεις είναι μεγάλες. Στην οικιακή κατανάλωση φτάνουν το 16,9%, στο νυχτερινό τιμολόγιο αγγίζουν το 20%, στο αγροτικό τιμολόγιο είναι 8,3%.  Αποκορύφωμα είναι η περαιτέρω μείωση της λεγόμενης έκπτωσης συνέπειας. Ηταν 15%, τη μείωσε ο ΣΥΡΙΖΑ στο 10%, την ξαναμειώνει ο Χατζηδάκης στο 5%. Και βέβαια, δεν είναι άνευ σημασίας η μείωση της έκπτωσης στα τιμολόγια των εργαζόμενων στη ΔΕΗ, που με τον συνήθη γκεμπελίστικο τρόπο παρουσιάστηκαν σαν χαριστικές παροχές, ενώ είναι εκπτώσεις που είχαν δοθεί με συλλογική σύμβαση, αντί για μισθό. Είχε γίνει και στη ΔΕΗ αυτό που είχε γίνει με τις ασφαλιστικές εισφορές των εργαζόμενων στο Δημόσιο. Αντί να τους δώσουν αυξήσεις στους μισθούς, τους έδωσαν παροχή «σε είδος». Χρόνια αργότερα, παρουσίαζαν αυτές τις παροχές σαν «συντεχνιακά προνόμια» και είτε τις έκοψαν (ασφαλιστικές εισφορές στο Δημόσιο) είτε άρχισαν να τις κόβουν (έκπτωση στο ρεύμα των εργαζόμενων της ΔΕΗ).

Φυσικά, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι άμοιρη ευθυνών γι' αυτή την εξέλιξη. Μοναδικό της μέλημα ήταν να μην κατηγορηθεί ότι ξεπουλά τη ΔΕΗ. Συμφώνησε να πουλήσει μόνο τέσσερις λιγνιτικές μονάδες, όμως κανένας καπιταλιστής δεν έδειξε ενδιαφέρον, γιατί όλοι ήξεραν ότι ολόκληρη η ΔΕΗ θα πέσει σαν ώριμο φρούτο στα χέρια τους, οπότε δεν υπάρχει λόγος ν' αγοράσουν κοψοχρονιά μόνο κάποιες λιγνιτικές μονάδες, που δεν είναι τα φιλέτα (φιλέτα είναι τα υδροηλεκτρικά και το δίκτυο). Για να εξασφαλίσει την έγκριση της Κομισιόν σ' αυτό το σχέδιο, η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ υποτάχτηκε σε όλες τις άλλες απαιτήσεις των καπιταλιστών, βοηθώντας τους -με τα περιβόητα ΝΟΜΕ, τις δημοπρασίες μέσω των οποίων η ΔΕΗ πωλούσε ρεύμα κάτω του κόστους- να στήσουν μαγαζιά και ν' αρχίσουν σιγά-σιγά να παίρνουν μερίδιο από τη λιανική (έχουν πάρει περίπου το ένα τέταρτο της λιανικής). Τώρα, με τις νέες αυξήσεις στα τιμολόγια της ΔΕΗ, οι άλλοι πάροχοι της λιανικής θα βρεθούν σε προνομιακή ανταγωνιστική θέση. Αρκεί να διατηρήσουν για ένα μικρό χρονικό διάστημα τα σημερινά τιμολόγιά τους και να το διαφημίσουν, για να τραβήξουν κι άλλο κομμάτι λιανικής από τη ΔΕΗ. Ο Χατζηδάκης είναι ο καλύτερος διαφημιστής τους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ απέφυγε να πιει το πολιτικό ποτήρι της κατάτμησης και του ξεπουλήματος της ΔΕΗ. Το κέρασε στη ΝΔ, εν γνώσει του ότι όλατα χρόνια που κυβέρνησε εγκληματούσε σε βάρος της μεγαλύτερης κρατικής επιχείρησης της χώρας, όπως εγκληματούσαν και οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Και ο Χατζηδάκης, «αγρίως νεοφιλελεύθερος» (για να θυμηθούμε έναν παλιό αυτοπροσδιορισμό του Στ. Μάνου), άρχισε από την πρώτη μέρα της υπουργίας του το έργο της απαξίωσης της ΔΕΗ, στρώνοντας το δρόμο για το πακέτο των αυξήσεων στα τιμολόγια, που είναι μόνο η αρχή.

Είναι μόνο η αρχή, γιατί όπως λέει ο Χατζηδάκης, στην αρχή υπολόγιζε ότι το ετήσιο έλλειμμα της ΔΕΗ είναι γύρω στα 700 εκατ. ευρώ, αλλά μετά ανακάλυψε ότι είναι μεγαλύτερο, ότι φτάνει τα 900 εκατ. ευρώ. Το πακέτο των αυξήσεων καλύπτει το μισό έλλειμμα και, όπως λέε και πάλι ο Χατζηδάκης, ήταν αναγκασμένος να το πάρει άμεσα, γιατί στις 24 του Σεπτέμβρη θα βγει η νέα έκθεση της Ernst & Young και «αν διαπιστώσει ότι συνεχίζεται το ίδιο πρόβλημα και θα ζητήσει βίαια μέτρα για τη ΔΕΗ, τα οποία θα ξεκινάνε από την αναστολή της διαπραγμάτευσης της μετοχής στο χρηματιστήριο, θα περνούσαν βεβαίως οι αυξήσεις τιμολογίων τότε, και μεγαλύτερες, και θα καταλήγαμε μέχρι σε προβλήματα με τον τραπεζικό δανεισμό, με το κοκκίνισμα των δανείων της ΔΕΗ, επιπτώσεις στις τράπεζες και συνολικά στην οικονομία της χώρας»!

Μένει το -κατά Χατζηδάκη- υπόλοιπο μισό έλλειμμα. Στις άπειρες συνεντεύξεις του έχει εξηγήσει πώς θα καλυφθεί και αυτό. Θα ξεπουλήσει τη ΔΕΗ, αφού προηγουμένως την κατατμήσει ακόμα περισσότερο.

Οπως έχει εξηγήσει ο Χατζηδάκης, θα πάρει περιουσιακά στοιχεία της ΔΕΗ και θα τα περάσει στον ΔΕΔΔΗΕ (εταιρία του δικτύου μέσης και χαμηλής τάσης), που είναι 100% θυγατρική της ΔΕΗ. Μετά θα πουλήσει τον ΔΕΔΔΗΕ, αφού προηγουμένως τον κόψει σε δύο ή τρία κομμάτια (αν χρειαστεί). Η ΔΕΗ θα πάρει μερικά λεφτά από την πώληση του ΔΕΔΔΗΕ, θα εξυγιανθεί (αφού στο μεταξύ γίνουν και μαζικές «εθελούσιες» απολύσεις προσωπικού) και τότε θα έρθει η ώρα να αναζητηθεί «στρατηγικός επενδυτής». Δηλαδή, μια μεγάλη καπιταλιστική επιχείρηση, η οποία θα αγοράσει ένα ποσοστό της ΔΕΗ και θα πάρει «πακέτο» και το μάνατζμεντ, για να μπορεί να ελέγχει εξ ολοκλήρου τη μεγαλύτερη επιχείρηση που υπάρχει επί ελληνικού εδάφους, έναν κολοσσό που χτίστηκε βήμα-βήμα μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με τον ιδρώτα και το αίμα του ελληνικού λαού και των εργατών της ΔΕΗ.

 Το νέο σχέδιο είναι πολύ χειρότερο από τη «μικρή ΔΕΗ» των Σαμαροβενιζέλων. Το σχέδιο της «μικρής ΔΕΗ» προέβλεπε την πώληση ενός «πακέτου» παραγωγικών μονάδων (λιγνιτικών, υδροηλεκτρικών και υδρογονανθρακικών) της ΔΕΗ, περίπου του ενός τρίτου του παραγωγικού της δυναμικού, και τη διατήρηση των δικτύων στην ιδιοκτησία του κράτους, διότι -όπως έλεγε τότε ο Χατζηδάκης- τα δίκτυα είναι φυσικό μονοπώλιο και γι' αυτό πρέπει να ανήκουν στην αποκλειστική αρμοδιότητα του κράτους.

 Τώρα ξεκινούν από τα δίκτυα, στερώντας από το κράτος το «φυσικό μονοπώλιο» και από τη ΔΕΗ το βασικότερο περιουσιακό της στοιχείο (το οποίο, μάλιστα, θα «προικίσουν» με μερικά ακόμα περιουσιακά στοιχεία, χωρίς να λένε ποια θα είναι αυτά). Τι θα πάρει η ΔΕΗ από την πώληση του ΔΕΔΔΗΕ; Οταν η ίδια η κυβέρνηση απαξιώνει την επιχείρηση και οργανώνει πώληση σε συνθήκες «συναγερμού επιβίωσης», δε χρειάζεται να είναι κανείς οικονομολόγος για να καταλάβει ότι το τίμημα θα είναι υποπολλαπλάσιο της πραγματικής αξίας του ΔΕΔΔΗΕ. Και τι θα το κάνει η ΔΕΗ αυτό το τίμημα, όταν θα έχει χάσει το βασικότερο περιουσιακό της στοιχείο; Θα μπαλώσει άμεσα τις υπόλοιπες τρύπες (που δημιουργήθηκαν από την πολιτική σκόπιμης απαξίωσής της επί χρόνια) και μετά θα βρεθεί σε ακόμα πιο δυσχερή οικονομική θέση.

Αυτός είναι και ο στόχος. Μια ΔΕΗ αποστερημένη από το βασικότερο περιουσιακό της στοιχείο, θα είναι ένας παραγωγικός γίγαντας χωρίς πόδια, οπότε η λύση θα είναι ο «στρατηγικός επενδυτής». Ο οποίος πιθανότατα θα είναι ο ίδιος με αυτόν που θα πάρει τον ΔΕΔΔΗΕ. Κι επειδή εδώ δε μιλάμε για ψιλολόγια, αλλά για μια τεράστια επιχείρηση, στο παιχνίδι αναμένεται να μπουν κρατικοί και ημικρατικοί κολοσσοί των ιμπεριαλιστικών χωρών, όπως η γερμανική  RWE η γαλλική EDF, η ιταλική ENI ή κοινοπρακτικά τους σχήματα με εγχώριους καπιταλιστές που δραστηριοποιούνται στο χώρο της ενέργειας (όμιλοι Βαρδινογιάννη, Κοπελούζου, Μυτιληναίου, Στασινόπουλου κ.ά.).

Θυμηθείτε τις επιδοκιμαστικές επινεύσεις της Μέρκελ, όταν ο Μητσοτάκης αναφερόταν στις ενεργειακές επενδύσεις και τη ΔΕΗ. Πάρτε υπόψη σας το γεγονός ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήθελε να γίνει άμεσα το ελληνογερμανικό συνέδριο για επενδύσεις στις Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ανεμογεννήτριες), όμως οι Γερμανοί αρνήθηκαν και το ανέβαλαν για τον Γενάρη του 2020. Οι λεγόμενες ΑΠΕ είναι ψιλολόγια για μια ιμπεριαλιστική δύναμη όπως η Γερμανία. Το ποσοστό συμμετοχής τους στο σύνολο της παραγόμενης ενέργειας είναι μηδαμινό. Οι Γερμανοί (και άλλοι ιμπεριαλιστές) ενδιαφέρονται για τη ΔΕΗ. Τώρα που βγαίνει στο σφυρί, θα παιχτούν τα μεγάλα παιχνίδια.