Να μη γίνει η χώρα μας πολεμικό ορμητήριο των Αμερικανών

Ιδιαίτερα κρίσιμες είναι οι εξελίξεις στην Ανατολική Μεσόγειο, το Αιγαίο και τη Μέση Ανατολή, σε ένα γεωπολιτικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από την παρόξυνση του ανταγωνισμού των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΗΠΑ, Ρωσίας, Κίνας, ΕΕ) και αναδεικνύει και επιβεβαιώνει την αστάθεια και τη ρευστότητα που επικρατεί πλέον σε πλανητικό επίπεδο. Η κλιμάκωση της έντασης στην Αραβική Χερσόνησο, μετά τις επιθέσεις στις πετρελαϊκές εγκαταστάσεις της σαουδαραβικής Aramco, και οι ανοικτές πολεμικές απειλές -με απρόβλεπτο αυτή τη στιγμή το χαρακτήρα και το εύρος της αμερικανο-ιρανικής σύγκρουσης και την εμπλοκή των μεγάλων ιμπεριαλιστικών και των ισχυρών περιφερειακών δυνάμεων- δημιουργούν μια εξαιρετικά εύφλεκτη κατάσταση.
Σε συνδυασμό με τις πολεμικές ιαχές του Ισραήλ για προσάρτηση εδαφών της Δυτικής Όχθης και εναντίον του Λιβάνου, της Συρίας και του Ιράν, και την κλιμάκωση της τουρκικής επιθετικότητας στη Συρία, το Αιγαίο και την Κύπρο, εγκυμονούν μεγάλους κινδύνους για τους λαούς της περιοχής. Με το χειρότερο ενδεχόμενο επέκτασης και κλιμάκωσης των πολεμικών μετώπων, να θεωρείται πιθανό. Ταυτόχρονα, τα φαινόμενα αποσάθρωσης και κλυδωνισμού της ΕΕ επιτείνονται, ενώ αναζητείται -ακόμη- σχέδιο και λύση για τον επικείμενο -με το Brexit- ακρωτηριασμό της. Και οι ενδείξεις και εκτιμήσεις για νέα έξαρση της συνεχιζόμενης παγκόσμιας καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης όλο και πληθαίνουν.
Σε αυτή την κατάσταση, στην υπό διεθνή επιτροπεία χώρα μας, η παρούσα κυβέρνηση της ΝΔ, παίρνοντας τη σκυτάλη από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, παριστάνει την αισιόδοξη, σκορπίζοντας ψευδαισθήσεις και εφησυχασμό για την τρέχουσα πραγματικότητα και πολύ περισσότερο για τα επερχόμενα. Κομπάζει, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο των προκατόχων της, για την «ενίσχυση του στρατηγικού ρόλου της Ελλάδας στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο» και δηλώνει πως επιδιώκει την «απογείωση της στρατηγικής σχέσης με τις ΗΠΑ που μόνο οφέλη θα μπορούσε να προσπορίσει στη χώρα».
Ετοιμάζεται δε -με ζήλο- για τις επικείμενες συναντήσεις της με τον Τραμπ και τον Πομπέο και τη συνέχιση του περιβόητου «Στρατηγικού Διαλόγου», που εγκαινίασε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μιας διαδικασίας «υψηλής προτεραιότητας», για όλο το εγχώριο αστικό πολιτικό σύστημα, που οδηγεί στην ασφυκτικότερη πρόσδεση της Ελλάδας στο αμερικανικό άρμα. Επιπλέον, προσπαθεί να δημιουργήσει προσδοκίες στο λαό πλασάροντας το περιβόητο αφήγημα «ανάπτυξη για όλους» και «ευημερία για όλους», ενεργοποιώντας όλο τον προπαγανδιστικό της μηχανισμό. Ποια είναι όμως η πραγματικότητα;