Οι αντικομουνιστικές παραχαράξεις της φαιάς προπαγάνδας
«Εμείς τους ελευθερώσαμε κι αυτοί δεν θα μας το συγχωρήσουν ποτέ»
Γκεόργκι Ζούκοφ, Βερολίνο (1945)
Απόσπασμα από το έργο του Thomas Mann, “Pace mondiale e altri scrίtti” (Παγκόσμια ειρήνη κι άλλα κείμενα), εκδόσεις Guida, Νάπολη 2001, σελ. 144-145:
«Εάν δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ του ολοκληρωτικού χαρακτήρα του ρωσικού σοσιαλισμού και του φασισμού, τότε μπορούμε να γνωρίζουμε από πού προέρχεται ο ομόφωνος αυτός προσδιορισμός στον καπιταλιστικό κόσμο που προτιμάει τον φασιστικό τρόμο έναντι του κομμουνιστικού τρόμου, η σαφής καπιταλιστική πρόθεση να δεχτεί πιο πρόθυμα το ένα αντί του άλλου;
Η ρωσική επανάσταση, όπως μια φορά και η μεγάλη γαλλική επανάσταση, είναι μια ιστορική διαδικασία που λαμβάνει χώρα σε φάσεις των οποίων τώρα συνέβη ακριβώς αυτό. Είναι τόσο παράλογο να θέλουμε να χτυπήσουμε με κραυγές μία από αυτές τις φάσεις με μια άλλη κραυγή, όπως είναι παράλογο να πιστεύουμε ότι ο σταλινισμός αποτελεί την αμετάβλητη τελική φάση της επαναστατικής διαδικασίας. Τοποθετώντας τον ρωσικό κομουνισμό στο ίδιο ηθικό επίπεδο με τον ναζισμό-φασισμό, επειδή και οι δύο θα ήταν ολοκληρωτικές, είναι στην καλύτερη περίπτωση επιπολαιότητα, στη χειρότερη περίπτωση είναι φασισμός.
Όποιος επιμένει σ' αυτή την εξίσωση μπορεί να παρουσιάσει τον εαυτό του ως δημοκρατικό, στην αλήθεια και στα βάθη της καρδιάς του, είναι ήδη φασίστας και σίγουρα θα πολεμήσει υποκριτικά και δήθεν τον φασισμό, αλλά στην πραγματικότητα με ένα μοναδικό μίσος εναντίον του κομουνισμού.
Στη σχέση του ρωσικού σοσιαλισμού και του φασισμού με την ανθρωπότητα, με την ιδέα του ανθρώπου και του μέλλοντός του, οι διαφορές είναι ανυπολόγιστες.
Η ειρήνη, η εποικοδομητική εργασία, το σωστό εισόδημα. μια κοινή κατανάλωση των αγαθών της γης: περισσότερη ευτυχία, λιγότερη δυστυχία που προκαλείται μόνο από τον άνθρωπο και μπορεί ν' αποφευχθεί, μια μια πνευματική ανύψωση του λαού μέσω της εκπαίδευσης, της γνώσης, της κατάρτισης, όλοι αυτοί είναι στόχοι διαμετρικά αντίθετοι με τη φασιστική μισανθρωπία, το φασιστικό μηδενισμό, τη φασιστική ευχαρίστηση της ταπείνωσης και τη φασιστική παιδεία αποχαύνωσης.
Ο κομμουνισμός, όπως η ρωσική επανάσταση επιδιώκει να τον υλοποιήσει, και ιδίως οι ανθρώπινες συνθήκες και παρά όλα τα σημάδια αίματος που θα μπορούσαν να μας φέρουν σύγχυση, είναι ουσιαστικά ένα ανθρωπιστικό και δημοκρατικό κίνημα, και σε πλήρη αντίθεση με τον φασισμό.
Μια τυραννία; Ναι είναι.
Αλλά μια τυραννία που εξαλείφει τον αναλφαβητισμό, είτε το ξέρετε είτε όχι, μπορεί να μην είναι πρόθυμη η καρδιά να παραμείνει σε μια τυραννία. Πριν περίπου από εξήντα χρόνια, ο Νίτσε, ένας μεγάλος στοχαστής, υπερβολικά ευπροσάρμοστος, χλεύαζε την εκπαίδευση του λαού αναφωνόντας "αν θέλετε σκλάβους, τότε είστε τρελοί να εκπαιδεύετε κύριους".
Ο ρωσικός σοσιαλισμός είναι προφανές πως δεν θέλει κανέναν σκλάβο, καθώς εκπαιδεύει σκεπτόμενους ανθρώπους.».
Σχόλια