Αδωνις Γεωργιάδης: Ζωή σαν ακροδεξιό παραμύθι
Πρώτη του πράξη με το που κάθισε στην υπουργική καρέκλα, ήταν η επαναφορά της ρατσιστικής και αντιδημοκρατικής υγειονομικής διάταξης του Ανδρέα Λοβέρδου. Εκείνης της διαβόητης διάταξης βάσει της οποίας ποινικοποιήθηκαν και διαπομπεύτηκαν άρρωστα σώματα. Εκείνης που υπό το βάρος της διεθνούς κατακραυγής απέσυρε η πρώην υφυπουργός Υγείας Φωτεινή Σκοπούλη. Η δεύτερη πράξη του ήταν η εξαγγελία κλεισίματος νοσοκομείων και η συνεργασία με ιδιωτικές εταιρίες οι οποίες θα προβαίνουν σε κλινικό έλεγχο των ασθενών και, εάν εγκρίνουν, τότε μόνο θα προχωρά η θεραπεία και η νοσηλεία τους.
Για όσους δεν έχουν κοντή μνήμη, δεν είναι άξιο απορίας το γιατί επελέγη ο Αδωνις Γεωργιάδης από αυτή την κυβέρνηση για αυτό το υπουργείο. Κι όσες αγωγές κι αν αναφέρει το λήμμα του στην Wikipedia ότι κάνει σε δημοσιογράφους που τον χαρακτηρίζουν ακροδεξιό, αρνούμαστε να ξεχασουμε από πού ξεκίνησε και από τι είδους ιδέες εμφορείται. Το γεγονός ότι παίζει με τηλεοπτικούς όρους απευθυνόμενος στα ταπεινότερα ένστικτα των αδαών δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να κάνει τη δουλειά αποτελεσματικά. Τη ακριβώς εκείνη για την οποία τον έχουν τοποθετήσει στο υπουργείο Τώρα το πώς και το γιατί το ξέχασαν τάχατες φιλελεύθεροι αστοί δημοσιογράφοι τόσο εύκολα και έφτασαν μέχρι του σημείου μάλιστα να εντοπίζουν διά της αρθρογραφίας τους καλά σημάδια στον ανασχηματισμό ακριβώς επειδή υπουργοποιήθηκε
ο Αδωνις, ο οποίος λένε άφησε καλό παρελθόν στο Υπουργείο Ναυτιλίας και είναι μάλιστα φιλελεύθερων πεποιθήσεων δεν το γνωρίζουμε.
Αυτό που γνωρίζουμε είναι η δεδομένη σχέση του με τον αντισημίτη Κωνσταντίνο Πλευρη και με τέως στελέχη της Χρυσής Αυγής, η σχεδόν εμμονική παραχάραξη της ιστορίας από έναν κατά άλλα επιστήμονα ιστορικό -έστω και ασθμαίνοντα πτυχιούχο-, η ομοφοβική ρητορική του που φτάνει στην κορύφωση της με την έκδοση του βιβλίου του Ομοφυλοφιλία στην Αρχαία Ελλάδα: Ο Μύθος καταρρέει (2002), η δεδομένη ιδεολογική τοποθέτηση του στην εθνικιστική δεξιά και η μετατόπιση από το «ΠΑΣΟΚ-ΝΔ Α.Ε.», που φώναζε στις εκπομπές του, σε απόλυτο στρατιώτη της συγκυβέρνησης Νέας Δημοκρατίας-ΠΑΣΟΚ.
Το πώς «ξεπλύθηκε» από τα ΜΜΕ, το πώς από υστερικός τηλεπλασιέ βιβλίων εξελίχθηκε σε βουλευτή, το πώς από εκφραστής εθνικιστικών παραληρημάτων έγινε ο συμπαθής «μπουμπούκος» και από εκεί έφτασε να υπουργοποιηθεί, είναι μέρος του ακροδεξιού παραμυθιού που μόλις ξεκινά.
ΑΔΩΝΙΣ, 0 ΑΙΩΝΙΟΣ ΦΟΙΤΗΤΗΣ
Αναζητώντας το βιογραφικό που ο ίδιος εμφανίζει στην προσωπική του σελίδα, εύλογα γεννώνται μερικές απορίες, με βασικότερη το γιατί δεν αναφέρεται πουθενά ούτε το πότε μπήκε στο Πανεπιστήμιο αλλά ούτε και το πότε πήρε πτυχίο από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών.
Ο καλοπροαίρετος επισκέπτης θα σκεφτεί ότι ίσως να πρόκειται για παράλειψη. Λαμβάνοντας όμως υπόψη το γεγονός ότι μιλάμε για έναν πολιτικό ο οποίος σχεδόν μονοπωλιακά καταφέρεται ενάντια στους «ακραίους φοιτητές», το Indymedia, το πανεπιστημιακό άσυλο ως μέσο συγκάλυψης της «ανομίας», ενώ σχεδόν μονότονα επαναλαμβάνει με κάθε ευκαιρία ότι «στα Πανεπιστήμια υπάρχει τόση ελευθερία ώστε ο ίδιος να μην μπορεί να πατήσει το πόδι του χωρίς να δεχτεί επίθεση από αριστεριστές και θολοκουλτουριάρηδες», θα περίμενε κανείς ότι ο κ. Γεωργιάδης έχει αποτελέσει υπόδειγμα φοιτητή, πως αυτό είναι τιμή που φέρει υπερηφάνως, και κατά συνέπεια πως το πτυχίο θα στέκει σε περίοπτη θέση στο βιογραφικό του.
Η αλήθεια είναι ότι άργησε πολύ να πάρει το πτυχίο του. Ο ίδιος ισχυρίζεται ότι αυτό συνέβη καθώς το 1993 με το θάνατο των γονιών του αναγκάστηκε να αναλάβει τη διεύθυνση των εκδόσεων «ΓΕΩΡΠΑΔΗΣ-ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ». Μέχρις εδώ και πάλι ο καλοπροαίρετος τον δικαιολογεί απολύτως. Και ποιος άραγε δεν θα μπορούσε να δείξει κατανόηση προς έναν φοιτητή που αναγκάζεται να αφήσει κατά μέρος τις σπουδές του με σκοπό να εργαστεί για να ζήσει;
Μόνο ο Αδωνις Γεωργιάδης δεν μπορεί να την δείξει αυτή την κατανόηση. Και δεν εννοούμε ότι αυτομαστιγώνεται τις νύχτες γιατί έκανε 12 χρόνια να πάρει το πτυχίο του. Εννοούμε ότι δεν μπορεί να δείξει κατανόηση για τους άλλους. Για την ακρίβεια δεν χάνει ευκαιρία να μιλάει για τους αιώνιους φοιτητές που τους ζει το κράτος και να τουϊτάρει, κατά την προσφιλή του τακτική με στόχο την αποδόμηση του αντιπάλου, κάθε που βλέπει φοιτητή να μιλάει. «Θα ήθελα να τον ρωτήσω γιατί 27 χρονών δεν έχει πάρει ακόμα πτυχίο από το ΤΕΙ; Μου έκανε εντύπωση, ομολογώ» έγραφε μόλις πριν λίγους μήνες, αναφερόμενος σε έναν φοιτητή που μιλούσε για τις επιπτώσεις της κρίσης σε διαδικτυακή εκπομπή.
Αναζητώντας παλιούς του συμφοιτητές, φοιτητές δηλαδή που εισήχθησαν το 1991, όταν δηλαδή μπήκε και ο ίδιος στη σχολή, μαθαίνουμε ότι ο μικρός ΔΑΠίτης τότε Άδωνις πρωτοέγινε αντιληπτός στην ιστορική συνέλευση της Φιλοσοφικής για το «Μακεδόνικο» το 1992. Οι φοιτητές της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ κατέβηκαν οργανωμένα με σκοπό «να πάρουν» το ψήφισμα. Φοιτητές άλλων παρατάξεων καταγγέλλουν μεθοδεύσεις και παραποίηση ιστορικών στοιχείων στην επιχειρηματολογία. Ποιος άκουγε όμως τότε όχι μόνο τα πολιτικά αντεπιχειρήματα, αλλά ακόμα και την αποδόμηση των τάχατες ιστορικών δεδομένων; Το αμφιθέατρο είχε γεμίσει ελληνικές σημαίες και εθνικούς ύμνους. Βόλευε και το κλίμα εκτός Σχολής...
Το όνομα του ξανακούστηκε το 1994, όταν εμφανίστηκε στο ψηφοδέλτιο των «Νέων Οριζόντων», της νεολαίας δηλαδή της Πολιτικής Ανοιξης, του οποίου ηγείτο κάποιος Δημήτρης Καραγιώργος, πρώην ΔΑΠίτης, από το σκληρό εθνικιστικό κομμάτι της Νέας Δημοκρατίας. «Μου είχαν μιλήσει τότε γι' αυτόν. Μου τον είχαν παρουσιάσει ως αρχαιόπληκτο και κολλημένο και καλά με το διάβασμα. Όταν άκουσα με τι ασχολείται σε συνδυασμό με το όνομα του, είπα στους άλλους "μακριά"» μας λέει ΔΑΠίτης της εποχής. Όσο για τον απογαλακτισμό από τη γαλάζια παράταξη; «Συνήθως έφευγαν όσοι δεν μπορούσαν να αναδειχθούν στη ΔΑΠ. Όσοι ένιωθαν στην απ' έξω».
Και από τότε σιωπή. Δύσκολα θα βρεις φοιτητή να τον θυμάται στα αμφιθέατρα. Αυτόν τον ιστοριολάγνο φοιτητή, δεν τον είδαν ποτέ να κατεβαίνει στα αμφιθέατρα να δοκιμάζει με τους συμφοιτητές και τους καθηγητές του την αντοχή της δικής του ιστορικής αλήθειας.
Αντιθέτως τον είδαν -ακόμα και χωρίς πτυχίο- να πλασάρεται ως ιστορικός-συγγραφέας το 1992 όταν εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο Οδηγός αρχαίων ελληνικών νομισμάτων και να ιδρύει τη δική του σχολή το 1994. Πρόκειται για το κέντρο Ελευθέρων Σπουδών «Ελληνική Αγωγή», το οποίο έχει σκοπό «την διδασκαλία της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης με μία πρωτότυπη μέθοδο, τόσο σε ενήλικες, όσο και σε παιδιά Δημοτικού» και στο οποίο διδάσκει και ο ίδιος το μάθημα της Ελληνικής Ιστορίας - ακόμα και χωρίς πτυχίο.
Πτυχίο λοιπόν από το 1991 τελικά θα πάρει το 2003, όπως ανακαλύψαμε. Έτσι εξηγείται και η φράση του προέδρου του ΛΑ.Ο.Σ. Γιώργου Καρατζαφέρη ότι «τον πήρε έναν απλό φοιτητή». Απ' ό,τι μπορούμε να συμπεράνουμε, όταν αποφάσισε ότι θα ασχοληθεί με την πολιτική, αποφάσισε να πάρει και πτυχίο. Γιατί κατά τα λοιπά μέχρι εκείνο το σημείο δεν δίστασε να κάνει καριέρα ως ιστορικός και συγγραφέας.
01 ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΕΙΣ ΤΟΥ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ
Η... άποψη του πτυχιούχου πλέον ιστορικού Αδωνι Γεωργιάδη για την ιστορική αλήθεια έχει πολλάκις απασχολήσει, κυρίως, το διαδίκτυο. Επειδή όμως κανείς δεν μπορεί να την περιγράφει καλύτερα από τον ίδιο, παραθέτουμε αυτούσια τα λόγια του από το φόρουμ που διατηρούσε -και που πρόσφατα κατήργησε- με αφορμή την «ανθελληνική» τοποθέτηση μιας αρχαιολόγου και υπαλλήλου του υπουργείο Πολιτισμού, το καλοκαίρι του 2009, η οποία είχε αμφισβητήσει την ελληνικότητα των αρχαίων Μινωιτών.
«Δεν έχω καμμία αμφιβολία ότι υπάρχει ένα τέτοιο επιστημονικό ρεύμα και δεν το βρίσκω καθόλου αθέμιτο να υπάρχει. Οι επιστήμονες έχουν το δικαίωμα να έχουν όποια άποψη (!) νομίζουν. Η ένστασίς μου ήταν ότι η συγκεκριμένη κυρία εξέφρασε μία άποψη από ένα βήμα, που ομιλούσε ως ανώτατη υπάλληλος του ΎΠ.ΠΟ [...]. Όμως είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟΝ μία υπάλληλος του ΎΠΤΙΟ η οποία υπάρχει για να προασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού Κράτους, να στρέφεται εναντίον των συμφερόντων αυτού. Για να το πω πιο απλά, το θέμα της Καταγωγής των Μινωιτών, είναι ένα ομιχλώδες επιστημονικά θέμα. Εγώ θα πω ότι είναι ελληνικής καταγωγής, κάποιος άλλος Σημιτικής, κάποιος τρίτος αγνώστου καταγωγής κτλ. Όμως μία υπάλληλος και μάλιστα ανώτατη του ΥΠ.ΠΟ ακόμα και αν ήταν απολύτως επιβεβαιωμένη επιστημονικά η μη ελληνική τους καταγωγή -πράγμα που φυσικά δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα- [...] ακόμη κι αν βρίσκαμε πάνω σε έναν Μινωίτη Αστυνομική ταυτότητα με άλλη καταγωγή, πάλι μια υπάλληλος του ΥΠ.ΠΟ θα έπρεπε να επιμένει στην ελληνικότητα τους, διότι αυτό συμφέρει την Ελλάδα, άρα και την Υπηρεσία την οποία υπηρετεί».
Λίγο πιο κάτω ξεδιπλώνει και την άποψη του για την Δημοκρατία, με αφορμή την απάντηση που έχει λάβει από τον τότε υπουργό Πολιτισμού Αντώνη Σαμαρά. «Το θέμα δεν είναι επιστημονικό, είναι κατ' εξοχήν πολιτικό. Εάν ήμουν εγώ Υπουργός, θα την είχα πετάξει έξω από το γραφείο της κλωτσηδόν την επόμενη μέρα. Εν πάσει περιπτώσει θα έστελνα ένα μήνυμα σε όλους ότι δεν παίζω με τα συμφέροντα του Κράτους και δεν επιτρέπω και σε κανέναν άλλον να παίζει!» (Η ορθογραφία και η στίξη είναι του πρωτοτύπου, μόνη προσθήκη των συντακτών είναι το θαυμαστικό στην επιστημονική άποψη.)
Από τις μνημειώδεις στιγμές του είναι και οι καβγάδες του με το ιστολόγιο Jungle Report με αφορμή τον Ισοκράτη. Εκείνος, σε κάποια εκπομπή του, με σκοπό να πείσει τους αδαείς τηλεθεατές του ότι οι ξενοφοβικές του απόψεις εκπορεύονται από τη βαθιά μελέτη των αρχαίων ημών προγόνων, είχε ισχυριστεί, χρησιμοποιώντας αποσπάσματα του βιβλίου της Τζιροπούλου-Ευσταθίου, η οποία επίσης δίδασκε στη σχολή του «Ελληνική Αγωγή» πως ο Ισοκράτης έλεγε ότι «όλοι οιΈλληνες είναι αυτόχθονες».
Οι συντάκτες του blog του επισήμαναν ότι ο Ισοκράτης λέει απλώς «εμείς οι Αθηναίοι είμαστε αυτόχθονες» και ότι τους Σπαρτιάτες για παράδειγμα τούς λέει «επήλυδες», ξένους, φερμένους από αλλού. Σχεδόν το ανάποδο από αυτό που έβαζε στο στόμα του Ισοκράτη ο Άδωνις.
Εξηγούσαν ότι, σύμφωνα πάντα με τον Ισοκράτη, από όλους τους Έλληνες, μόνο οι Αθηναίοι έχουν δικαίωμα να υπερηφανεύονται ότι είναι αυτόχθονες. Δηλαδή, οι άλλοι Έλληνες δεν έχουν αυτό το δικαίωμα. Του εξηγούσαν επίσης ότι είναι άλλο η πόλη και άλλο η χώρα και ότι η αναγωγή των Αθηναίων σε Έλληνες είναι αυθαίρετη.
Δύο εκπομπές αφιέρωσε τότε, στο ΤΗΛΕ ΑΣΤΥ η μία και στο Blue Sky η άλλη, κατά τις οποίες αποκαλώντας τους «θολοκουλτουριάρηδες του Intymedia και το Jungle Report», επιχειρηματολογούσε, αποφεύγοντας την ουσία της λαθροχειρίας του, για τις προσπάθειες του Ισοκράτη να ενωθούν οι Έλληνες, και να στραφούν εναντίον των βαρβάρων. Το θέμα βεβαίως δεν ήταν αυτό, αλλά όπως λέει και ο ίδιος όλα είναι θέμα άποψης...
0 ΕΡΓΟΔΟΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΣΕ,
Η ιστορία δεν είναι γνωστή σε όσους δεν ασχολούνται με το διαδίκτυο. Και πώς να είναι άλλωστε όταν τα κυρίαρχα μέσα τού προσφέρουν απλόχερα την «ασυλία» τους, ακόμα και όταν η καταγγελία πρώην υπαλλήλου του βιβλιοπωλείου μέσω του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου φτάνει στην Επιθεώρηση Εργασίας, δημοσιεύεται στο site του σωματείου και από εκεί ταξιδεύει σε πολλά δημοσιογραφικά γραφεία.
Το Βήμα μάλιστα, διά της στήλης του «Βηματοδότης» είχε φροντίσει να του φτιάξει το προφίλ, όταν εν είδει παραπολιτικού σχολίου, ενημέρωνε τους αναγνώστες του ότι ο Aδωνις κυκλοφορεί στη Βουλή λέγοντας πόσο καλός εργοδότης είναι. Ότι, ακόμα κι όταν αναγκάστηκε να κλείσει το βιβλιοπωλείο του, δεν απέλυσε κανέναν υπάλληλο. Μόνο μια βουλευτίνα, σε τηλεοπτικό πάνελ, προ καιρού, επιχείρησε να θίξει το ζήτημα των σχέσεων του με τους υπαλλήλους του και εκείνος στο διάλειμμα για τις διαφημίσεις που ακολούθησε άρχισε να τσιρίζει «Κουβέντα! Για τους υπαλλήλους και για τη γυναίκα μου κουβέντα. Πες ό,τι άλλο θες».
Η ζημιά αν ακουγόταν η αλήθεια θα ήταν μεγάλη. Πέραν της πολιτικής, ίσως η ιστορία αυτή να έχει και ποινική χροιά.
Τα τρία αδέλφια Γεωργιάδη, ο Αδωνις, ο Λεωνίδας και ο Αλέξανδρος κληρονόμησαν τον εκδοτικό οίκο των γονιών τους, τον οποίο κατάφεραν να γιγαντώσουν. Σε τρεις ή τέσσερις διαφορετικές εταιρείες, στις οποίες η πλειοψηφία μετόχων και υπαλλήλων είναι συγγενικά τους πρόσωπα, συναντάμε το περιβόητο βιβλιοπωλείο για το οποίο τόσες φορές τον έχουμε ακούσει να καταγγέλλει εν συνόλω την αριστερά και τους αναρχικούς για τους εμπρησμούς που έχει δεχτεί, ενώ έχουν ακόμα ένα βιβλιοπωλείο στην Κηφισιά, δύο περιοδικά, την ιδιωτική σχολή «Ελληνική Αγωγή», μια συνεδριακή αίθουσα και τα κεντρικά των επιχειρήσεων τους βρίσκονται επί της οδού Λένορμαν στο κτίριο όπου στεγάζεται η Δημοτική Αστυνομία.
Το βιβλιοπωλείο που βρισκόταν στη Σόλωνος και ήταν στο όνομα της πρώην συζύγου του Αδωνι και της συζύγου του Λεωνίδα μεταφέρθηκε για ασφάλεια το 2011 στην οδό Ακαδημίας. Τα Χριστούγεννα της ίδιας χρονιάς, ο Λεωνίδας κάλεσε τους υπαλλήλους και τους ανακοίνωσε μείωση μισθού στο μισό και μειωμένο ωράριο.Έτσι, η νέα χρονιά βρήκε τους υπαλλήλους που μέχρι τότε έπαιρναν 800 ευρώ, να αμείβονται με 480 ευρώ.Ένας εξ αυτών, με δεδομένο ότι είχε οικογένεια και παιδιά, επιχείρησε να εξηγήσει ότι δεν βγαίνει με αυτά τα λεφτά. Δέχτηκε να κάνει υπομονή ένα μήνα, αλλά δεν άντεχε παραπάνω από αυτό. Δεν εισακουγόταν. Ειδοποίησε ότι θα πάει στην Επιθεώρηση Εργασίας για να λάβει την απάντηση ότι «δεν θα καταφέρει τίποτα». Λίγο αργότερα το έπραξε μαζί με το σωματείο του.
Ενώ μαζί με τις εκλογές του 2012 πλησίαζε και η ημερομηνία συζήτησης της υπόθεσης, η μεριά της εργοδοσίας ζητούσε αναβολές (δύο) και απέστελλε εξώδικα στο σωματείο, για το οποίο ξαφνικά είχε αποφασίσει ότι πρόσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ κι ότι ευθύνεται για τους εμπρησμούς του βιβλιοπωλείου!
Οι εκλογές πια ήταν προ των πυλών και αυτή η ιστορία θα είχε πολιτικό κόστος για τον πρωτοεμφανιζόμενο με τη Νέα Δημοκρατία υποψήφιο βουλευτή. Έτσι μία ημέρα πριν την εξ αναβολής συζήτηση στην Επιθεώρηση Εργασίας, η μεριά Γεωργιάδη επικοινωνεί με τον υπάλληλο -ο οποίος ενδιαμέσως εργαζόταν κανονικά το ωράριο του, αγνοώντας το μειωμένο που του είχαν αυθαίρετα ζητήσει- και του δίνει τα χρωστούμενα.
Οι εκλογές τελειώνουν, ο Άδωνις εκλέγεται και λίγο καιρό μετά αποστέλλει με εξώδικο την προειδοποιητική απόλυση του υπαλλήλου, κάνοντας χρήση του μνημονιακού νόμου που με τόση ζέση έχει στηρίξει για μειωμένη αποζημίωση. Η αιτιολογία ήταν ότι θα έκλεινε το βιβλιοπωλείο τον Οκτώβριο λόγω κρίσης.
Μια πηγή μας, η οποία γνωρίζει καλά την αγορά του βιβλίου αλλά και την οικογένεια Γεωργιάδη, δυσκολεύεται να δεχτεί την αιτιολογία. «Πρώτα απ' όλα ο ίδιος δημόσια λέει ότι το έκλεισε λόγω των εμπρησμών. Στην Ακαδημίας λειτουργούσε έναν ολόκληρο χρόνο και δεν είχε δεχτεί καμία επίθεση» λέει, και εξηγεί ότι «την επιχείρηση πρέπει να τη δείτε συνολικά. Όχι μόνο τι πουλάει το τοπικό βιβλιοπωλείο, στο οποίο, σημειωτέον, υπήρχαν φορές που δεν χώραγες να μπεις από τα δέματα που ετοίμαζαν για αποστολές από τις παραγγελίες που δεχόταν στις εκπομπές του. Σε αυτό έφταναν κυρίως όσοι δεν ήθελαν να επιβαρυνθούν με έξοδα αποστολής ή όσοι ήθελαν να χαζέψουν πριν αγοράσουν» υποστηρίζει και εντοπίζει αλλού την εξήγηση: «Η φήμη που έχουν ως οικογένεια είναι αυτή των τσιγκούνηδων. Αφού και ο αδελφός του το είχε δηλώσει παλιότερα σε μια εκπομπή στο Alter όταν τον ρώτησαν ποιο είναι το μεγαλύτερο του ελάττωμα. "Είμαι τσιγκούνης" είπε. Αν με ρωτάτε την ειλικρινή μου άποψη, πιστεύω ότι λόγω της κρίσης από το 20 πήγαν στο 17. Χασούρα το λες αυτό την ώρα που τα λουκέτα μπαίνουν το ένα πίσω από το άλλο; Εκείνοι όμως δεν ήθελαν να χάσουν τίποτα κι έτσι αποφάσισαν να ρεφάρουν με μειώσεις μισθών. Δεν τους βγήκε και το έκλεισαν. Είμαι σίγουρος ότι σε λίγο καιρό θα ανοίξουν κάποιο άλλο».
Αν αληθεύει ή όχι η πρόβλεψη, μένει να αποδειχτεί. Κάτι όμως που σίγουρα αποδείχτηκε από τις αρχικές καταθέσεις στο Σώμα Επιθεώρησης Εργασίας από τον ίδιο τον δικηγόρο της μεριάς Γεωργιάδη, είναι ότι η μεταβολή των όρων εργασίας που επέβαλαν στους εργαζόμενους τους έγινε παράνομα. Χωρίς δηλαδή να έχουν υπογραφεί νέες συμβάσεις. Έγινε στο μιλητό, που θα έλεγε και ο Αδωνις. Έκοψαν μεν τους μισθούς αλλά συνέχισαν να πληρώνουν πλήρη ασφάλιση και έβαζαν τους εργαζομένους να υπογράφουν μισθοδοσία για ολόκληρο μισθό. Ο δικηγόρος τους ισχυρίζεται ότι θα υπέγραφαν τις νέες συμβάσεις «εν ευθέτω χρόνω».
Όπως αντιλαμβάνεται οποιοσδήποτε, αυτό που προκύπτει είναι ότι η εργοδοσία, από τη στιγμή που δεν είχε τροποποιήσει τις συμβάσεις, φαίνεται να καταβάλλει περισσότερα χρήματα, οπότε φορολογείται μεν για περισσότερα αλλά δεν τα καταβάλλει στην πραγματικότητα. Τι να γίνεται άραγε η διαφορά;
Μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ. Με δεδομένο ότι η μεριά Γεωργιάδη απέτρεψε τη συζήτηση στην Επιθεώρηση Εργασίας και αμέσως μετά απέλυσε τον εργαζόμενο που αντιστάθηκε και έκλεισε και το βιβλιοπωλείο, δεν ελέγχθηκε ποτέ γι' αυτή την παράβαση. Ούτε το ΣΕΠΕ προχώρησε σε αυτεπάγγελτο έλεγχο, ως όφειλε, από τη στιγμή που όχι μόνο είχε καταγγελία αλλά και ομολογία του ίδιου του πληρεξούσιου δικηγόρου της εργοδότριας εταιρείας.
Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΛΕΥΡΗ
Η σχέση του με τον αντισημίτη συγγραφέα του βιβλίου Εβραίοι: Όλη η αλήθεια Κωνσταντίνο Πλεύρη ξεκίνησε λόγω της φιλίας των γονιών του μαζί του. Από τότε κάνει παρέα και με τον Θανάση, τον οποίο σήμερα έφτασε να διορίσει άμισθο σύμβουλο του στο υπουργείο. Ο ίδιος, σε ομιλία του σε ακροατήριο του ΛΑ.Ο.Σ., είπε ότι το έσκαγε από τα σταντ του δικού τους βιβλιοπωλείου για να πάει σε αυτό της «Νέας Θέσης», που παρείχε όλη τη βιβλιογραφία του Πλεύρη.
Σε ερώτηση προ καιρού σε διαδικτυακό ραδιόφωνο για το περιβόητο βιβλίο του Πλεύρη και το κατά πόσον αληθεύει ότι το διαφήμιζε στις εκπομπές του, εκείνος επιχείρησε διά της γνωστής του μεθόδου της διαστρέβλωσης και του λαϊκισμού, να πει ότι δεν συμφωνεί ιδεολογικά μαζί του, ότι αυτό ήταν κάτι που ξεκαθάριζε στις εκπομπές του κι ότι μίλησε για το βιβλίο μια φορά κι αυτό από υποχρέωση γιατί ο ίδιος τον στήριξε και οικονομικά όταν πέθαναν οι γονείς του.
Το κατά πόσο δεν συμφωνούσε με ένα βιβλίο που αποκαλούσε «βόμβα» το αφήνουμε στην κρίση εκείνων που επιμένουν για τις φιλελεύθερες πεποιθήσεις του. Πάντως, καλό είναι να λάβουν υπόψη τους ότι χάιδευε τα πιο αγοραία αισθήματα των τηλεθεατών του με υποσχέσεις ότι το βιβλίο θα είναι απολαυστικό λόγω του ευφυούς χιούμορ του Πλεύρη, που είχε πει στον Κι όσο έλεγε ότι δεν συμφωνεί ιδεολογικά, παραδεχόταν ότι από την άλλη το βιβλίο περιέχει «στοιχεία» που δεν μπορεί να αντικρούσει κανείς, και τόνιζε ότι εκείνη τη στιγμή που μιλούσε οι Ισραηλινοί (χωρίς να τους κατονομάζει) βομβάρδιζαν και σκότωναν παιδάκια, ενώ αυτοί είχαν πάρει μέχρι και αποζημιώσεις για όσα έπαθαν (για τις οποίες ο Πλεύρης είχε μάλιστα και ράμματα στο βιβλίο του).
0 ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΟΣ ΤΗΣ ΜΠΟΥΜΠΟΥΚΑΣ ΚΑΙ Η ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΑ MEDIA
Εύλογα θα ρωτούσε κανείς πώς κατάφερε να ξεπλυθεί από όλα αυτά και σήμερα να φιγουράρει ως φιλελεύθερος στις στήλες της Καθημερινής και στα μικρόφωνα της εκπομπής του αγαπημένου του, όπως λέει, φίλου Βασίλη Χιώτη στο ραδιόφωνο του ΔΟΛ;
Η απάντηση βρίσκεται στο όνομα Ευγενία Μανωλίδου. Δημοσιογράφοι του λεγόμενου κοσμικού ρεπορτάζ μάς εξηγούν ότι όλα ξεκίνησαν όταν εξελέγη ο Λδωνις με το ΛΑ.Ο.Σ. και η Ευγενία Μανωλίδου εμφανίστηκε για πρώτη φορά δημόσια. Τότε ήταν που την κάλεσε ο Θέμος Αναστασιάδης στην εκπομπή του, η οποία στάθηκε αφορμή για να ξεκινήσει πια και μια ιδιαίτερη φιλία.
Ο Αναστασιάδης μάλιστα πρότεινε τη Μανωλίδου στον ΑΝΤΙ για να παρουσιάσει το τηλεπαιχνίδι η στιγμή της αλήθειας και να ξεκινήσει η πορεία της στα κουτσομπολίστικα έντυπα, τα πρωινάδικα και τα μεσημεριανάδικα, που τότε κυριαρχούσαν στο τηλεοπτικό τοπίο. Από το δικό της στόμα άλλωστε ξέφυγε (;) και το περιβόητο «μπουμπούκος», που κατάφερε, ηθελημένα ή μη, να τον μετατρέψει ξαφνικά από ακραία δεξιό ωρυόμενο τηλεπλασιέ σε γλυκό σύζυγο και πατέρα, λίγο γραφικό αλλά πάντως «όχι και... ακροδεξιό».
«Μαζί βελτιώθηκαν. Εκείνη έγινε πιο επικοινωνιακή πλάι του κι αυτός πλάι σ' εκείνη. Ήταν ζευγάρι που πουλούσε και που άρχισε να φροντίζει πολύ τις σχέσεις του με τους δημοσιογράφους» μας λέει ο κοσμικογράψος, γεγονός που πιστοποιούν και συνάδελφοι τόσο του ναυτιλιακού ρεπορτάζ όσο και του ρεπορτάζ υγείας για τον Αδωνι.
Από άλλη πηγή μαθαίνουμε ότι ο Αναστασιάδης, ο οποίος σήμερα έχει αναλάβει ατύπως -τουλάχιστον δεν υπάρχουν στοιχεία για το αντίθετο- την επικοινωνία της Χρυσής Αυγής, τότε είχε αναλάβει την επικοινωνία της Μανωλίδου. «Δεν της χάλαγε χατίρι. Στους δικούς του δημοσιογράφους έλεγε: "την Ευγενία και τα μάτια σας". Ακόμα μέχρι σήμερα μπορεί να τη δεις στα γραφεία της εφημερίδας ως επισκέπτρια».
Σχόλια