Ἡ ἀποφυγὴ τοῦ ἀγῶνα ἐνάντια στὸν φασισμὸ εἶναι ἀκόμα μεγαλύτερο λάθος. Γιὰ τοὺς κομμουνιστές, αὐτὸ εἶναι ντροπή.

Δέχεσαι ἐπίθεση ἀπὸ φασίστες; 

Ἡ κομμουνιστικὴ ἰδεολογία εἶναι ἀπαγορευμένη, ἡ μητρικὴ γλῶσσα καταστέλλεται, οἱ ἀντίπαλοι σκοτώνονται μαζικὰ καὶ καίγονται ζωντανοί; 

Λοιπόν, σύμφωνα μὲ ὅσους ἀμφισβητοῦν τὶς τακτικὲς τῆς Κομμουνιστικῆς Διεθνοῦς, ἡ δημιουργία κοινοῦ μετώπου ἐνάντια στὴν καφὲ πανούκλα δὲν ἔχει πολλὲς ἐλπίδες ἐπιτυχίας. 

Ὑποτίθεται ὅτι πρέπει νὰ περιμένουμε μέχρι νὰ εἶναι ἕτοιμο τὸ προλεταριᾶτο γιὰ ἐπανάσταση. 

Ἂν τώρα ἀντισταθεῖς στὸν φασισμό, ἂν τὸν πολεμᾶς καὶ ἀναζητᾶς ἀντιφασιστικοὺς συμμάχους σὲ ἄλλους πολιτικοὺς χώρους (δηλαδὴ ὄχι μόνο ἀνάμεσα στοὺς κομμουνιστές), τότε τὸ ΚΚΕ θὰ σὲ χαρακτηρίσει ἀμέσως ἐθνικιστή-σοβινιστὴ καὶ ἀκόμη καὶ συνεργὸ τοῦ ἰμπεριαλισμοῦ. 

Κι ὅμως, ὁ Λένιν ἤδη στὴν ἐποχή του ἔλεγε: «Ἡ ἄρνηση ὁποιασδήποτε δυνατότητας ἐθνικῶν πολέμων ὑπὸ τὸν ἰμπεριαλισμὸ εἶναι θεωρητικὰ λανθασμένη, ἱστορικὰ πασιφανῶς ἐσφαλμένη, καὶ πρακτικὰ ἰσοδυναμεῖ μὲ εὐρωπαϊκὸ σοβινισμό...»

Ἡ σημερινὴ Οὐκρανία ὑπό τον Ζελένσκι εἶναι προφανῶς μιὰ φασιστικὴ χώρα (σύμφωνα μὲ τὸν ἐπιστημονικὸ ὁρισμὸ τῆς Κομμουνιστικῆς Διεθνοῦς). 

Πράγματι, οἱ πολιτικοὶ ἡγέτες τῆς Οὐκρανίας παραδέχονται ἀνοιχτὰ ὅτι εἶναι ὀπαδοί του Μπαντέρα καὶ τοῦ Σουχεβίτς, συμμάχων τοῦ Χίτλερ. 

Χορηγὸς τοῦ φασισμοῦ σὲ αὐτὴ τὴν περίπτωση εἶναι τὸ δυτικὸ χρηματιστικὸ κεφάλαιο. 

Ἡ χώρα βρίσκεται στὰ χέρια τῶν «ταγμάτων ἐφόδου», («περιφερειακὰ κέντρα στρατολόγησης»), τῶν τραμπούκων τοῦ «Ἀζὸφ» καὶ ἄλλων φανατικῶν ἐθνικιστῶν, ὅλες οἱ κομμουνιστικὲς καὶ ἐργατικὲς ὀργανώσεις ἔχουν ἀπαγορευτεῖ, τὰ σοβιετικὰ καὶ κομμουνιστικὰ σύμβολα ἔχουν τεθεῖ ἐκτὸς νόμου καὶ ἡ ρωσικὴ γλῶσσα ἔχει οὐσιαστικὰ ἀπαγορευτεῖ. 

 Μιὰ ὁλόκληρη θρησκευτικὴ ὁμολογία, οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ὑφίσταται σοβαρότατες διακρίσεις. 

Δὲν ὑπάρχει ἀμφιβολία γιὰ τὸν ἀνοιχτὰ τρομοκρατικὸ χαρακτῆρα τοῦ καθεστῶτος Ζελένσκι. 

 Στὴν πράξη, ὅλα αὐτὰ ἀναδεικνύονται ἀπὸ τὴν κατάσταση γύρω ἀπὸ τὴν Εἰδικὴ Στρατιωτικὴ Ἐπιχείρηση (ΕΣΕ), τὴν στρατιωτικὴ ἀντιπαράθεση μεταξὺ Ρωσίας καὶ Οὐκρανίας (στὴν πραγματικότητα ἡ Οὐκρανία ὑποστηρίζεται ἀπὸ τὸν ἰμπεριαλιστικὸ Δυτικὸ κόσμο, συμπεριλαμβανομένης καὶ τῆς Ἑλλάδας, μέλους τοῦ ΝΑΤΟ). 

Οἱ ἡγέτες τοῦ ΚΚΕ θεωροῦν τὴ συνεχιζόμενη στρατιωτικὴ σύγκρουση ἁπλῶς ὡς ἕνα νὰ ἐπρόκειτο γιὰ μία «μεταξὺ ἰμπεριαλιστῶν» καὶ βλέπουν τοὺς στόχους τῆς Ρωσίας ὡς ἐξίσου ἁρπακτικοὺς μὲ αὐτοὺς τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς ΕΕ. 

Ἀγνοοῦν τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ καπιταλιστικὴ Ρωσία ὑφίσταται τεράστιες ζημιὲς ἀπὸ τὶς δυτικὲς κυρώσεις καὶ ὅτι κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ πολέμου (ὑπὸ πολὺ μυστηριώδεις συνθῆκες) ἔχασε τοὺς ἀγωγοὺς Nord Stream, ποὺ ἀποτελοῦσαν τὴν κύρια πηγὴ εἰσοδήματος γιὰ τοὺς Ρώσους ὀλιγάρχες καὶ τὸν προϋπολογισμὸ τῆς Ρωσικῆς Ὁμοσπονδίας.

Ἀκόμη πιὸ αἰνιγματικὸ εἶναι τὸ ὅτι οἱ ἀναλυτὲς τοῦ ΚΚΕ, ποὺ αὐτοχαρακτηρίζονται ὡς ἀντιιμπεριαλιστές, κλείνουν τὰ μάτια στὴν ἐπέκταση τοῦ ἀμερικανικοῦ ἰμπεριαλισμοῦ στὴν ἀγορὰ τῆς ΕΕ, στὴ ζημιὰ ποὺ προκαλεῖται στὴν οἰκονομία καὶ ἑπομένως στὰ συμφέροντα τῆς ἐργατικῆς τάξης τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν.

Ἔτσι, οἱ ΗΠΑ καὶ ἡ ΕΕ ἀσκοῦν πίεση καὶ καταφεύγουν σὲ βίαιες μεθόδους ἔναντι τῆς Ρωσίας ἐδῶ καὶ πολὺ καιρό, καὶ οἱ πραγματικοὶ στόχοι αὐτῆς τῆς πίεσης δὲν εἶναι μυστικό. 

Μυστικὸ εἶναι τὸ γιατί οἱ ἡγέτες τοῦ ΚΚΕ ἀρνοῦνται νὰ τὸ δοῦν. 

Oι ἡγέτες τοῦ ΚΚΕ ἔχουν μετατρέψει τὶς ἀντιπολιτευτικές τους δραστηριότητες σὲ τρόπο ὕπαρξης μέσα στὴν ἀστικὴ κοινωνία; 

Κηρύσσοντας σὲ ἕνα διαμαρτυρόμενο ἐκλογικὸ σῶμα, ἐξασφαλίζοντας ἐπικοινωνία καὶ διαμαρτυρίες δυσαρεστημένων, ἀλλὰ χωρὶς νὰ τολμοῦν νὰ ἀμφισβητήσουν τὴν οὐσία τοῦ ἰμπεριαλισμοῦ ἀπὸ φόβο ἀντιποίνων.