Να μην έχουν τόπο να σταθούν!

Οι αγύρτες!

Δεν πρέπει να έχουν τόπο να σταθούν. Κανένας τους!

Και η κυβέρνηση και οι δημοσιογράφοι της αστικής τάξης.

Κανένας από τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑ.Ο.Σ. που εγκρίνουν το ένα μετά το άλλο τα αντεργατικά εκτρώματα.

Κανένας από όσους (εδώ και οι λερωμένοι του ΣΥΝ/ ΣΥΡΙΖΑ και αυτοί της ΓΣΕΕ) αφού έκαναν ό,τι περνούσε απ' το χέρι τους για να παροπλιστεί η εργατική τάξη, εμφανίζονται σήμερα δήθεν να κλαίνε για το «ο γέγονε».

Τίποτα δεν είναι τετελεσμένο!

Μπορούμε να τους διαψεύσουμε. Μπορούμε να αποδείξουμε ότι αυτό το σάπιο σύστημα είναι που θα ηττηθεί.

Είναι θέμα τιμής, είναι θέμα που αφορά τα παιδιά που μεγαλώνουμε. Είναι θέμα που αφορά καθέναν που με τον ιδρώτα του παράγει πλούτο και αρχίζει να κατανοεί ότι οι δήμιοι δεν μπορούν να είναι και τιμητές.

Δεν είναι αστεία αυτά που με μορφή χιονοστιβάδας έρχονται το ένα μετά το άλλο, δεν είναι «κάτι» κοντά σ' όσα έχουν ήδη προηγηθεί.

Πρόκειται για ανατροπές τεραστίου μεγέθους.

Τίποτα λιγότερο από γενικό ξεσηκωμό δεν αρμόζει.

Οι μέρες προσφέρονται για παρατήρηση - ανάλυση της αστικής προπαγάνδας που δίνει ρέστα υποκρισίας, αλλά αυτό πια δε φτάνει. Είναι τώρα ο καιρός για δράση.

Καμιά υποκρισία δεν μπορεί να γίνει ανεκτή:

Αυτοί που μειώνουν τους μισθούς και τινάζουν τις τιμές των προϊόντων στα ύψη, γράφουν στα έντυπά τους πως δεν καταλαβαίνουν γιατί υπάρχει ακρίβεια (λες - για παράδειγμα - και δεν είναι δικά τους όλα τα διόδια).

Αυτοί που προώθησαν τις - τρομακτικής έκτασης - εργασιακές και ασφαλιστικές ανατροπές, εμφανίζονται να μας καλούν να δούμε την ...ακρίβεια σαν πρόβλημα.

Αυτοί που επέβαλαν τις ελεύθερες απολύσεις, μιλάνε για «δίχτυ προστασίας» των απολυμένων.

Αυτοί που πρόβαλαν σαν στοιχείο προόδου την «ανταγωνιστικότητα», κλαίνε δήθεν για τις ανατροπές (μόνο μια υποδόρια χαρά διαβάζουμε στα κείμενά τους).

Είναι οι ίδιοι που τώρα, ενώ είναι γνωστό από καιρό, διαπιστώνουν πως η ελληνική περίπτωση είναι μοντέλο για όλη την ΕΕ.

Είναι όλοι αυτοί οι κροκόδειλοι που κλαίνε για την κατεδάφιση, ενώ είναι οι χειριστές της μηχανής που κατεδαφίζει.

Ολοι αυτοί, που τόσον καιρό σπρώχνουν τα πράγματα σ' αυτό που χτες εκφράστηκε και σαν κυβερνητική απόφαση.

Η αστική τάξη δεν έχει κανένα πρόβλημα να «κάψει» μερικούς πολιτικούς της όταν έχουν ήδη κάνει τη δουλειά. Μ' αυτήν την έννοια, καμιά λύπηση για τον Λοβέρδο που εμφανίστηκε χτες βαλλόμενος.

Αλλά και καμιά ανοχή στους «Τρεμο - Πρετεντέρηδες», που εμφανίστηκαν χτες ξάφνου να ανακαλύπτουν το εργατικό δίκιο, ενάντια στο οποίο τόσον καιρό ξιφουλκούν χαρακτηρίζοντάς το ως και αντικοινωνικό.

Τους πρόδιδε - χτες που βγήκαν για την καθιερωμένη παράσταση στα κανάλια - το τρεμάμενο χείλος, τους πρόδιδε ο ίδιος ο λόγος - σκέψη τους. Εμφανίστηκαν από τη μια καταγγέλλοντας κι αμέσως μετά ξεκαθάρισαν ότι δεν έχουν καμιά αντίρρηση, αρκεί όλα αυτά να περάσουν από τη Βουλή, όπου είναι δεδομένοι οι συσχετισμοί υπέρ της αστικής τάξης. Ετσι, που ο υπουργός που του κάνανε πάσα, ο Λοβέρδος, να δηλώσει - κι αυτός δήθεν αγανακτισμένος - ότι μα και βεβαίως έχουν ήδη εγκριθεί από τη Βουλή. Οπότε; Ούτε γάτα, ούτε ζημιά, «πάμε γι' άλλο θέμα».

Τι λέτε, που θα πάμε γι' άλλο θέμα...

Πασχίζετε να συγκρατήσετε τη λαϊκή οργή να μη γίνει χιονοστιβάδα.

Αυτό που φοβάστε, αυτό θα γίνει. Θα φροντίσουμε εμείς γι' αυτό.

Ολοι αυτοί δε χρειάζεται να φύγουν νύχτα. Μέρα μεσημέρι πρέπει να 'ναι.

Πρέπει να φύγουν από ένα κίνημα που δε θα ζητάει απλά να φύγουν, αλλά και θα 'χει καθαρό με τι θα αντικαταστήσει τη σαπίλα.

Θα 'χει καθαρό ότι κάθε περιθώριο που αφήνεις στη διαχείριση, είναι βήμα για το νεκροταφείο.

Πέμπτη 17 Ιούνη 2010