Η Χ.Δ. ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ RTF
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η κορύφωση του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος, που είχε ξεκινήσει νωρίτερα, με κύριο σταθμό την κατάληψη της Νομικής και έλαβε πανελλαδική διάσταση. Η κατάληψη του Πολυτεχνείου, που ξεκίνησε αυθόρμητα και χωρίς κομματικές καθοδηγήσεις, εξελίχθηκε σε γενικευμένη εξέγερση κατά του δικτατορικού καθεστώτος σε όλη την Αθήνα και σε άλλες πόλεις. Για το λόγο αυτό και ακολούθησε η αιματηρή καταστολή της από το δικτατορικό καθεστώς.
Επισημαίνεται ότι από τον Ιούνιο του 1973, η Χούντα των Συνταγματαρχών είχε θέσει σε λειτουργία επιχείρηση πολιτικής νομιμοποίησής της, με το δικτάτορα Παπαδόπουλο να διατηρεί τη θέση του «Προέδρου της Δημοκρατίας» με υπερεξουσίες και ελεγχόμενες «εκλογές», στις οποίες θα μετείχαν πολιτικοί σχηματισμοί προσκείμενοι στο δικτατορικό καθεστώς. Αυτοί, ενισχυμένοι από το πελατειακό καθεστώς που με τις επιλεκτικές παροχές έστηνε η Δικτατορία, ελέγχοντας και τον κρατικό μηχανισμό, θα εξασφάλιζαν την ασυλία και μακροημέρευση στην εξουσία του απριλιανού καθεστώτος.
Αυτό ακριβώς συνέβη στη Χιλή του δικτάτορα Πινοσέτ, ο οποίος πέτυχε να διατηρηθεί δέκα έξι χρόνια στην Προεδρία και να εξασφαλίσει προσωπική ασυλία για τα εγκλήματά του, η οποία δεν πρόλαβε να αρθεί πριν το θάνατό του. Αξιοποιώντας τον έλεγχο της κρατικής μηχανής, μπόρεσε να δημιουργήσει και πολιτικούς επιγόνους, οι οποίοι μετέχουν σήμερα στην πολιτική ζωή της χώρας και εναλλάσσονται στην εξουσία με τα αντιδικτατορικά κόμματα. Στη Χιλή εξακολουθεί να ισχύει το χουντικό Σύνταγμα. Ανάλογη εξέλιξη στην Ελλάδα απέτρεψε η εξέγερση του Πολυτεχνείου, που άνοιξε το δρόμο στην ανατροπή της Δικτατορίας το επόμενο έτος, το 1974. Και στη χώρα μας η Χούντα, με την έξαρση του καταναλωτισμού που προωθούσε και τις παροχές, προετοίμαζε τον έλεγχο του στημένης « πολιτικοποίησης» που προετοίμαζε.
Η Ακροδεξιά, επιμένει να παραποιεί την Ιστορία και να επιχειρεί να αποδομήσει την εξέγερση, ιδίως με το πρόσχημα ότι οι καταγεγραμμένοι νεκροί ήταν εκτός του χώρου του Πολυτεχνείου. Παραβλέπουν σκόπιμα το γεγονός ότι η εξέγερση είχε γενικευθεί και ότι οι νεκροί ήταν θύματα της δολοφονικής δράσης οργάνων του καθεστώτος, αστυνομικών και στρατιωτικών.
Όμως, η κατάληψη του Πολυτεχνείου αντιμετωπίσθηκε στην αρχή με καχυποψία και από τα κόμματα της παραδοσιακής Αριστεράς, έντυπο της οποίας χαρακτήρισε ως «προβοκάτορες» τους καταληψίες φοιτητές. Καθιερώθηκε μόνο μετά την πτώση της Δικτατορίας. Σε αυτό συνέβαλε αποφασιστικά η εφημερίδα της ΧΔ, η «Χριστιανική», η οποία είχε στηρίξει ανεπιφύλακτα την εξέγερση του 1973, με την πύρινη αρθρογραφία του ιδρυτή της Νίκου Ψαρουδάκη που καλούσε σε ικανοποίηση των αιτημάτων των φοιτητών και το αποκλειστικό φοιτητικό ρεπορτάζ.
Τη σημερινή εποχή γινόμαστε μάρτυρες της τραγικής πλάνης πολλών ανθρώπων οι οποίοι θεωρούν εαυτούς Χριστιανούς και ταυτόχρονα όχι απλώς είναι θαυμαστές της παπαδοπουλικής Δικτατορίας στο σύνολό της, αλλά και θα ήθελαν να επαναληφθεί το φαινόμενο και σήμερα ώστε να «σωθεί η πατρίδα». Από την άλλη μεριά, άνθρωποι του εκτός Εκκλησίας χώρου εξίσου εσφαλμένα θεωρούν πως το Ευαγγέλιο επευλογεί όλους τους πολιτικούς άρχοντες και τους θεωρεί «θέλημα Θεού». Για όσους γνωρίζουν τα πράγματα καλύτερα, στην Ορθόδοξη Πατερική παράδοση, δεν υπάρχει καλή ή κακή δικτατορία, είτε αριστερή είτε δεξιά είτε «(ελληνο)χριστιανική», διότι όλες οι τυραννίες είναι εξ ορισμού απορριπτέες, εφόσον φαλκιδεύουν τη θέληση του λαού και καταστρατηγούν την κατ’ εικόνα Θεού ελευθερία του ανθρώπινου προσώπου.
Χαρακτηριστικά, ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης θα γράψει προς τον άρχονα Κόνωνα (Επιστ. 148) τα ακόλουθα: «Οι εξουσίες των πραγμάτων και των λαών, η δύναμη της βασιλείας και η αυστηρότητα των δικαστηρίων, αποδεικνύονται αληθινές εξουσίες, όταν συνοδεύονται από αγάπη στο καλό, μιμούμενες την ουράνια τάξη. Αν όμως πέσουν στα χέρια ανθρώπων με πονηρές προθέσεις, τότε γίνονται μάλλον τυραννίες, αφού εξουσιάζουν παρά τη θέληση του λαού, και αντί της υπακοής, δημιουργούν διαμάχες και επαναστάσεις».
Τιμούμε τους νεκρούς της εξέγερσης, που δολοφονήθηκαν από το δικτατορικό καθεστώς, αλλά και όσους μετείχαν σε αυτήν και στη συνέχεια δεν εξαγόρασαν πολιτικά τη συμμετοχή τους, ούτε ντρόπιασαν με τον βίο και πολιτεία τους τη «γενιά του Πολυτεχνείου», ως εκπρόσωποι της οποίας πολιτεύθηκαν.
Από το Γραφείο Τύπου της Χ.Δ.
Σχόλια