Όσο πιο διεφθαρμένο είναι το κράτος, τόσο περισσότερο νόμοι υπάρχουν. (Τάκιτος)

Πώς σχολιάζετε την νομοθετική ρύθμιση για το ακαταδίωκτο των λοιμωξιολόγων; 

Εγώ την βρίσκω απολύτως λογική. 

Ειδικά εκεί που προβλέπει ότι τα τσιοδροειδή και τα τσιοδροκολλητάρια δεν μπορούν ούτε ως μάρτυρες να καταθέσουν, είναι άπαιχτη. 

Ε, όσο χαϊμένο και νά 'ναι το παιδί, τον κώλο του ξέρει να τον φυλάει. 

Πείτε μου, δεν είναι υπέροχο να σε κυβερνάνε ο έχων το ακατοίκητο με τους έχοντες το ακαταλόγιστο, σύμφωνα με τις υποδείξεις των ακαταδίωκτων; 

Κι όλα αυτά σε ένα ακατονόμαστο πολίτευμα, που κάποιοι επιμένουν να αποκαλούν ψευδώς "δημοκρατία", όπου όλοι έχουμε ατομική ευθύνη εκτός από αυτούς που μας λένε τι να κάνουμε κι από εκείνους που τους συμβουλεύουν;

Οι μη έχοντες ευθύνη μάς κατηγορούν ως ανεύθυνους επειδή δεν τους ακούμε.

 Οι νόμοι μοιάζουν με τον ιστό της αράχνης: αν πέσει πάνω του κάτι ελαφρό και αδύναμο, το συγκρατεί· αν όμως πρόκειται για κάτι μεγαλύτερο, σκίζει τον ιστό και φεύγει. (Σόλων) 

  Σύνταγμα, άρθρο 4, εδάφιο 1: "Oι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου."

 Σε τούτονα τον γιδότοπο, λοιπόν, κάποιοι επιστήμονες είναι προφανώς πιο ίσοι. 

Και μαζί μ' αυτούς, φυσικά, πιο ίσοι είναι και όσοι τους κάνουν παρέα.  

Βεβαίως, πιο ίσοι είναι και οι υπουργοί.

 Υποκριτές είναι εκείνοι που επιβάλλουν στους άλλους κανόνες που αρνούνται οι ίδιοι να δεχτούν για τον εαυτό τους. (Νόαμ Τσόμσκυ)