Καταβύθιση της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής στα υποτιθέμενα «ήρεμα νερά»

Μέρα τη μέρα η κυβέρνηση Μητσοτάκη χάνει τα διεθνή ερείσματά της, για τα οποία άλλοτε θριαμβολογούσε, για την ανάσχεση της τουρκικής επιθετικότητας. Αντίθετα, ο Ερντογάν βρίσκεται σταθερά στο κέντρο των περιφερειακών εξελίξεων, διεκδικώντας ολοένα και πιο ενισχυμένο ρόλο για τις φιλοδοξίες της τουρκικής άρχουσας τάξης. Μετά την ενίσχυση της τουρκικής επιρροής στη Συρία ύστερα από την ανατροπή του Άσαντ, η πολιτική της ΝΔ δέχεται χαστούκια και από τη Λιβύη, στο φόντο της κρίσης και με την Αίγυπτο σχετικά με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της Μονής του Σινά. Από τον Γενάρη του 2020, που επισκέφτηκε την Αθήνα (και έφυγε με «άδεια χέρια») ο «φίλος» Χαφτάρ, τα πράγματα έχουν αντιστραφεί. Τώρα η Ανατολική Λιβύη, που βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Εθνικού Λιβυκού Στρατού, που ηγείται ο Χαφτάρ και το κοινοβούλιο της χώρας, που εδρεύει στη Βεγγάζη, επικυρώνουν τις τουρκολιβυκές συμφωνίες. Αντιδρώντας στην αναγγελία της ελληνικής κυβέρνησης να δημοπρατήσει θαλάσσια ο...