Τέμπη: Στο δρόμο προς τη δίκη, ανακάτεμα της πολιτικής τράπουλας

 

Με αργό ρυθμό λαμβάνουν χώρα οι εξελίξεις στα νομικά μέτωπα της υπόθεσης των Τεμπών, βαδίζοντας προς την κεντρική δίκη στις 23 Μαρτίου του 2026. Έτσι, μέσα στο Δεκέμβριο αναμένεται να απολογηθούν ο πρώην υφυπουργός, Χ. Τριαντόπουλος, ο πρώην περιφερειάρχης Θεσσαλίας, Κ. Αγοραστός και έξι ακόμα μη πολιτικά πρόσωπα που κατηγορούνται για παράβαση καθήκοντος, αδίκημα που αφορά στο μπάζωμα του χώρου στον οποίο συνέβη το έγκλημα των Τεμπών. Παράλληλα, μετά από τρεις αναβολές, η δίκη για το χαμένο βιντεοληπτικό υλικό από τη φόρτωση της εμπλεκόμενης στη σύγκρουση εμπορικής αμαξοστοιχίας, ορίστηκε για τις 19/12. Πρόκειται για μία ολοφάνερη προσπάθεια του δικαστικού συστήματος να βάλει εμπόδια στην όλη διαδικασία, προκαλώντας την απόλυτα δικαιολογημένη οργή των συγγενών των θυμάτων.

Με φόντο τα παραπάνω, η Μ. Καρυστιανού προχώρησε σε συνέντευξη στις αρχές Δεκεμβρίου, στην οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε για ακόμα μία φορά στα χαρακτηριστικά του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος και των θεσμών που βρίσκονται σε κρίση. Αξίζει να σταθούμε στα εξής σημεία:
«…Η Ευρωπαία εισαγγελέας έχει στείλει μια δικογραφία (σσ σχετική με το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ) με συγκεκριμένα ονόματα (του Βορίδη, του Αυγενάκη)… Δεν γίνεται εξεταστική επιτροπή γι’ αυτά τα συγκεκριμένα πολιτικά πρόσωπα. Με το να αρχίσουμε να ασχολούμαστε μόνο με τα προβλήματα και να πάρουμε υποσχέσεις και ψίχουλα, γιατί έχουμε δει ξανά τους αγρότες στον δρόμο, δεν κάνουμε τίποτα. Για μένα το θέμα είναι εδώ, στην αρχή. Θα πρέπει δηλαδή και οι αγρότες να αρχίσουν να φωνάζουν για ποιο λόγο, να μας εξηγήσουν, να πάνε οι υπουργοί να πούνε για τα χρήματα που έφαγαν για τον ΟΠΕΚΕΠΕ και αυτά τα χρήματα να γυρίσουν πίσω στα δημόσια ταμεία και σε συνέχεια να δοθούν στον αγροτικό κόσμο. Αυτή δεν θα ήταν μια πιο σωστή διαδικασία;»

Σε ερώτηση του δημοσιογράφου για πιθανότητα δημιουργίας κόμματος με ανθρώπους που δεν είναι από τον κομματικό σωλήνα, απαντά: «Έχει ήδη ξεκινήσει να δημιουργείται αυτό. Το στηρίζω; 100% το στηρίζω. Κάτι τέτοιο θα φέρει τη λύση. Λύση με κάτι τελείως διαφορετικό και απομακρυσμένο από το υπάρχον πολιτικό σύστημα». Αλλού αναφέρει: «Δεν ξέρω αν θα βγω μπροστά, εκείνη τη στιγμή, αν μου γίνει αυτή η ερώτηση, θα απαντήσω… αλλά το σίγουρο είναι ότι έχει δημιουργηθεί μία κατάσταση ευτυχώς και ελπίζω να οργανωθεί σωστά, όπως πρέπει. Αυτό που πάει να δημιουργηθεί μιλάει για δημοκρατία και σοβαρές αλλαγές στον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η δικαιοσύνη και οι θεσμοί. […] Ελπίζω κάποια στιγμή όταν μιλάμε για την Ελλάδα να μη μιλάμε για την πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης, για τη χώρα με τη χαμηλότερη αγοραστική δύναμη, μια χώρα την οποία δεν την υπολογίζει κανένας και στο θέμα της εξωτερικής πολιτικής. Ελπίζω το αύριο να μας βρει όλους σε ένα πραγματικό κράτος δικαίου».

Φαίνεται ότι η Μ. Καρυστιανού επιχειρεί να ανοίξει την πολιτική βεντάλια πέρα από τα Τέμπη και να θίξει επιπλέον ζητήματα της επικαιρότητας, και συγκεκριμένα το ζήτημα των αγροτικών κινητοποιήσεων. Με κάπως «άκομψο» πολιτικά και κοινωνικά τρόπο, υποδεικνύει τη «σωστή διαδικασία» αγωνιστικής κινητοποίησης των αγροτών ενώ αναφέρεται στη δουλειά της «αδέκαστης» Ευρωπαίας εισαγγελέως, εστιάζοντας το πρόβλημα στους εμπλεκόμενους στο σκάνδαλο υπουργούς και αφήνοντας στο περιθώριο τα άλλα «προβλήματα». Το σκάνδαλο του ΟΠΕΚΕΠΕ και το «φαγοπότι» των γαλάζιων στελεχών είναι πράγματι θέμα. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Κι όταν κανείς δεν αναφέρεται στις αγροτοκτόνες ΚΑΠ της ΕΕ, την οποία υπηρετεί η προαναφερθείσα εισαγγελέας, όταν δεν αναφέρεται στο μεθοδευμένο σχέδιο διάλυσης του πρωτογενούς τομέα, σχέδιο των Ευρωπαίων δυναστών και του δουλικού σε αυτούς πολιτικού προσωπικού της χώρας, τότε δεν αγγίζει την ουσία του προβλήματος και καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «ενώ έχουμε δει ξανά τους αγρότες στον δρόμο», ουσιαστικά «δεν κάνουμε τίποτα»…

Φαίνεται επίσης, ότι η Μ. Καρυστιανού επιθυμεί να κάνει πιο ξεκάθαρη την πρόθεσή της να συμμετέχει σε ένα νέο κόμμα, με το λόγο της να έχει περισσότερο προεκλογικό άρωμα. Έτσι, αναφέρεται στο αύριο και στην Ελλάδα που οραματίζεται (που στην παρούσα φάση είναι διεφθαρμένη και δεν την υπολογίζουν ως προς την εξωτερική πολιτική), στο πραγματικό κράτος δικαίου, στις σοβαρές αλλαγές στη λειτουργία της δικαιοσύνης και των θεσμών κλπ. Λύση σε όλα αυτά θα δώσει εν κατακλείδι, κατά τη Μ. Καρυστιανού, το νέο κόμμα που δημιουργείται, η «νέα αυτή κατάσταση»…

Αν και οι ιστορικές αναδρομές είναι αναγκαίες ως προς την εξαγωγή συμπερασμάτων, δεν θα πάμε πολύ μακριά. Θα ανατρέξουμε μόλις στις αρχές του τρέχοντος έτους και στις μεγαλειώδεις παλλαϊκές συγκεντρώσεις για το έγκλημα των Τεμπών. Στο μεγάλο αγώνα του συλλόγου των συγγενών των θυμάτων, που κόντρα στη λασπολογία της κυβέρνησης, σήκωσε δυσανάλογο φορτίο, φορτίο που αναλογούσε σε συνδικαλιστικές οργανώσεις και σωματεία. Ο λαός και η νεολαία που ανταποκρίθηκαν στα καλέσματα του συλλόγου και πλημμύρισαν τους δρόμους όλης της χώρας ήταν οι παράγοντες που άσκησαν αφόρητη πίεση στο Μητσοτάκη και την κυβέρνηση της ΝΔ. Οι «νέες καταστάσεις» που οραματίζονται μια αλλαγή της κοινωνίας με φτιασιδώματα σε θεσμούς και εντοπίζουν το πρόβλημα στους «λειτουργούς», ακόμα κι αν εκκινούν από αγνές προθέσεις, προσφέρουν ανάσα στο υπάρχον πολιτικό σύστημα και εγκλωβίζουν τον κόσμο σε ανώδυνα κανάλια, αφήνοντας ανέπαφα τα βάθρα της κυρίαρχης πολιτικής που υπηρετούν τα κόμματα της μεγαλοαστικής τάξης. Ως εκ τούτου, μόνο το οργανωμένο λαϊκό κίνημα μπορεί να δώσει τη «λύση» και προς αυτήν και μόνο την κατεύθυνση πρέπει να «βαράνε τα σφυριά».