Κοινή μήτρα

Στην Αθήνα χώνουν φυλακή τους νεοναζί, αλλά στο Κίεβο δεν έχουν κανένα πρόβλημα να συναντηθούν μαζί τους. Στην Ευρωένωση κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου μπροστά σε ενδεχόμενη άνοδο των ακροδεξιών στις ευρωεκλογές, αλλά στην Ουκρανία τους χρησιμοποίησαν ως δύναμη κρούσης ενάντια στον ρωσόδουλο Γιανουκόβιτς.

Κι ο Πούτιν δείχνει με το δάχτυλο τους ουκρανούς νεοναζί, αλλά η Russia Today παίρνει συνέντευξη από τον Παναγιώταρο, καθώς οι έλληνες νεοναζί κατάλαβαν ότι το λαϊκό ρεύμα θέλει «ενότητα της ορθοδοξίας» και εγκατέλειψαν τους ουκρανούς ομογάλακτούς τους, με τους οποίους είχαν στενές σχέσεις.

Δεν πρόκειται για αντιφάσεις ή παλινωδίες, αλλά για διαφορετικές εκφάνσεις της αστικής πολιτικής.

Η αστική πολιτική είναι κατ’ εξοχήν πραγματιστική. Δεν έχει αρχές, εκτός από μία: το κέρδος. Είτε πρόκειται για στενό πολιτικό κέρδος (που έχει να κάνει με τα συμφέροντα ενός κόμματος) είτε πρόκειται για ευρύ πολιτικό κέρδος (που έχει να κάνει με τα συμφέροντα μιας αστικής τάξης και του κράτους της).

Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει, λοιπόν, το γεγονός ότι Αμερικανοί και Δυτικοευρωπαίοι χρησιμοποίησαν τους ουκρανούς νεοναζί για να ρίξουν τον Γιανουκόβιτς και να τραβήξουν την Ουκρανία στη δική τους σφαίρα επιρροής. Αυτούς είχαν, αυτούς χρησιμοποίησαν. Αν είχαν άλλους, θα χρησιμοποιούσαν αυτούς τους άλλους.

Τα ίδια, μήπως, δεν έκαναν με τον Σαντάμ Χουσεΐν; Ανθρωπος των Αμερικανών ήταν, τον χρησιμοποίησαν για να επιτεθούν στο Ιράν μετά την ιρανική επανάσταση και μετά τον βάφτισαν «διάβολο» και τον εξόντωσαν.

Η μήτρα είναι μία κι αυτή η μήτρα τους γεννά όλους. Αστοφιλελεύθερους και αστοαντιδραστικούς, κοινοβουλευτικούς και αντικοινοβουλευτικούς. Ο ναζισμός ήταν στην αρχή μια γκρούπα λούμπεν στοιχείων, που η πρωσική αριστοκρατία κοίταζε με περιφρόνηση. Οταν χρειάστηκε ν’ αντιμετωπίσει τον «κομμουνιστικό κίνδυνο» βοήθησε με όλες της τις δυνάμεις αυτή τη γκρούπα των λούμπεν στοιχείων να φουσκώσει και στο τέλος της παρέδωσε την εξουσία, γιατί αυτή μπορούσε να κάνει καλύτερα τη βρόμικη δουλειά.

Το ίδιο ήταν η Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα. Μια χρήσιμη για πογκρομιστική δράση συμμορία. Δεν ήρθε, όμως, η ώρα να κυβερνήσει αυτή η γκρούπα. Γι’ αυτό ο Σαμαράς ετοιμάζεται να βάλει στη φυλακή όλη την κοινοβουλευτική της ομάδα, σε μια προσπάθεια να της κόψει τα πόδια και να της αποσπάσει το μεγαλύτερο κομμάτι της εκλογικής της βάσης. Δεν χτυπά το φασισμό –το αντίθετο– αλλά τον Μιχαλολιάκο και τη συμμορία του που είχαν πάρει μεγάλον αέρα.

Είναι από πολλές απόψεις διδακτικά αυτά που συμβαίνουν τελευταία στην Ουκρανία. Το συμπέρασμα που οδηγούν όλες οι εξελίξεις είναι ότι πρέπει να ξεριζώσουμε τη μήτρα που γεννά και το φασισμό και τον ιμπεριαλισμό: τον καπιταλισμό.