Εκδήλωση της Λαϊκής Αντίστασης - Αριστερής Αντιιμπεριαλιστικής Συνεργασίας για την Ουκρανία
Σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι
Με μεγάλη ανησυχία όλη η ανθρωπότητα παρακολουθεί την πολιτικοστρατιωτική ενταση στην Ουκρανία. Μια ένταση που μπορεί να εξελίσσεται στο έδαφος της Ουκρανίας όμως έχει διεθνή διάσταση γιατί το πραγματικό της υπόβαθρο είναι η παγκόσμιας εμβέλειας σύγκρουση των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Ρωσίας.
Γύρω απο τις εξελίξεις στην Ουκρανία εκτυλίσσεται μια πυρετώδης ιμπεριαλιστική προπαγάνδα, ιδιαίτερα από την πλευρά των δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων που είχαν και την πρωτοβουλία για το ξέσπασμα αυτής της κρίσης.
Μια προπαγάνδα που συσκοτίζει τα Ουκρανικά γεγονότα και προσπαθεί να δώσει αντεστραμμένες ερμηνείες για τα όσα συμβαίνουν εκεί .
Η ιμπεριαλιστική προπαγάνδα αναμεταδίδεται καθημερινά από την ελληνική κυβέρνηση και τα εγχώρια μεγάλα αστικά μέσα ενημέρωσης και γι’ αυτό έχει μεγάλη σημασία να ξεσκεπάσουμε τα γκεμπελικά ψεύδη της και την υποκρισία της. Και κυρίως να δώσουμε στον ελληνικό λαό την αληθινή εικόνα και εξήγηση για τα διαδραματιζόμενα στην Ουκρανία που έχουν οδηγήσει σε μια επικίνδυνη ανάδυση της απειλής του φασισμού και του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Το πρώτο ζήτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσουμε είναι τι είναι αυτό που έγινε στην Ουκρανία:
Είναι μια «λαϊκή εξέγερση», μια «δημοκρατική επανάσταση» που ανέτρεψε τον Γιανουκόβιτς, όπως διατυμπανίζουν οι κυβερνήσεις και τα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ και της ΕΕ;
Από τον αντιδραστικό χαρακτήρα που είχαν οι τρίμηνες κινητοποιήσεις στην πλατεία του Κιέβου, από το ότι πρωταγωνιστές σ’ αυτές ήταν φασιστικές και ακροδεξιές συμμορίες , από το μαύρο πολιτικό χρώμα αυτών που έχουν εγκατασταθεί σα «νέα κυβέρνηση του Κιέβου», από τον ρόλο που έπαιξαν πρεσβείες και οι υπηρεσίες των δυτικών ιμπεριαλιστικών κρατών στην Ουκρανία είναι εξόφθαλμο πως εκείνο που έχει γίνει είναι ένα πραξικόπημα.
-Η ανοιχτή, απροσχημάτιστη συμμετοχή υπουργών Εξωτερικών των δυτικών ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στην πλατεία του Κιέβου, όπου παρότρυναν και κατεύθυναν τις αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις, από την οποία μπορεί να καταλάβει κανείς το μέγεθος της δράσης που είχαν και έχουν οι δυτικές μυστικές υπηρεσίες στην οργάνωση του πραξικοπήματος και στην επιβολή του.
-Οι επισκέψεις των ηγετών της αντιπολίτευσης του Γιανούκοβιτς στο Βερολίνο και η κλιμάκωση των πραξικοπηματικών κινήσεων μέσα στην Ουκρανία μετά από αυτές.
-Οι συνομιλίες που αποκάλυψαν την αμερικανή υφυπουργό Εξωτερικών Νούλαντ, να διατάσσει ποιος θα χρισθεί πρωθυπουργός μιας νέας κυβέρνησης στην Ουκρανία και να αντιμετωπίζει σαν πιόνια της τους ηγέτες της αντιπολίτευσης του Γιανούκοβιτς
-Η ένοπλη δράση των φασιστικών αντικομμουνιστικών κομμάτων και ομάδων του «Σβόποντα» και του «Δεξιού Τομέα» με την στήριξη των ΗΠΑ και της ΕΕ. Κόμματα και ομάδες απογόνων των συνεργατών των Ναζί στον Β Παγκόσμιο πόλεμο, που πολέμησαν στο πλευρό των γερμανοχιτλερικών κατακτητών και βαρύνονται με μεγάλα εγκλήματα και θηριωδίες σε βάρος του Ουκρανικού λαού
-Το γεγονός ότι η νέα αντιδραστική εξουσία στο Κίεβο αποτελείται από ένα πρωθυπουργό που χαιρετά ναζιστικά ,από υπουργούς και επικεφαλής κρατικών υπηρεσιών που είναι ηγετικά στελέχη των φασιστικών και ακροδεξιών ομάδων της Ουκρανίας
-Ότι οι πρώτες ενέργειες αυτής της νέας αντιδραστικής εξουσίας του Κιέβου ήταν να ζητήσει από τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ να αναλάβουν «στρατιωτική ευθύνη» για την Ουκρανία και οικονομική στήριξη από το ΔΝΤ και την ΕΕ
-Ότι, ακόμη, οι πρώτες αποφάσεις και δραστηριότητες της ήταν η δίωξη των κομμουνιστικών δυνάμεων, το γκρέμισμα των αγαλμάτων του Λένιν, η κατάργηση των νόμων που στρέφονται κατά του φασισμού, η απαγόρευση γλωσσών εθνικών μειονοτήτων, το ταξίδι του εγκάθετου πρωθυπουργού στις ΗΠΑ και η πρόταση να εγκατασταθούν στο έδαφος της Ουκρανίας αμερικανικοί πύραυλοι «με αντάλλαγμα την οικονομική ενίσχυση της Ουκρανίας»:
Όλα τα παραπάνω καθώς και μια σειρά άλλα στοιχεία που έχουν έλθει και έρχονται στο φώς διασπώντας το φράγμα της παραμορφωτικής δυτικής ιμπεριαλιστικής προπαγάνδας επιβεβαιώνουν πως η Ουκρανία έγινε θέατρο πραξικοπηματικών εξελίξεων που κατηύθυναν οι ΗΠΑ και η ΕΕ για να επιβάλουν ένα καθεστώς ανδρεικέλων τους και να την θέσουν υπό τον άμεσο πολιτικό έλεγχό τους.
Το δεύτερο ζήτημα που χρειάζεται να απαντήσουμε είναι τι κίνησε αυτό το πραξικόπημα. Ποιος είναι ο στόχος του:
Είναι γνωστό πως από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, οι ΗΠΑ και οι ευρωπαϊκές ιμπεριαλιστικές χώρες ξεκίνησαν την μεγάλη εφόρμηση τους να θέσουν κάτω από τον δικό τους πολιτικοοικονομικό και στρατιωτικό έλεγχο τα κράτη που βρίσκονταν στη ζώνη του άλλοτε σοσιαλιστικού στρατοπέδου καθώς και τα κράτη που δημιουργήθηκαν από τις πρώην Δημοκρατίες της ΕΣΣΔ μετά την διάλυση της. Ενσωματώνοντας, στα χρόνια που πέρασαν, στις σφαίρες επιρροής τους το τόξο των χωρών που ξεκινά από την Βαλτική ,περνά από την Τσεχοσλοβακία, την Πολωνία, την Ουγγαρία, τα Βαλκάνια και φτάνει ως την Γεωργία ενεργοποίησαν την στρατηγική της περικύκλωσης της Ρωσίας και της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά.
Η στρατηγική αυτή αιματοκύλισε τα Βαλκάνια με τον διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο που εξαπέλυσαν ΗΠΑ- και ΕΕ ενάντια στην Σερβία και την ανατροπή του Μιλόσεβιτς, με την εγκαθίδρυση προτεκτοράτων μέσα στα Βαλκάνια , όπως του Κοσσυφοπέδιου και της Βοσνίας. Εγκατέστησε αμερικανικές αντιπυραυλικές ασπίδες και αμερικανοΝΑΤΟικες βάσεις πιο κοντά στα σύνορα της Ρωσίας. Υποκίνησε την στρατιωτική επίθεση της Γεωργίας στη Ν. Οσετία και στην Αμπχαζία. Οργάνωσε, σαν μοχλό για την προώθηση των αντιδραστικών πολιτικών ανατροπών που ήθελαν οι δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, τις λεγόμενες «πολύχρωμες επαναστάσεις», όπως τη «ρόζ επανάσταση» ή «επανάσταση των ρόδων» στη Γεωργία το 2003-2005 που φύτεψε τον λακέ των ΗΠΑ Σαακασβίλι στην εξουσία ,την «Πορτοκαλί επανάσταση» στην Ουκρανία , την «λεμονί επανάσταση» ή «επανάσταση της τουλίπας» στη Κιργιζία.
Στην αλυσίδα της προς ανατολάς ιμπεριαλιστικής επέκτασης, οι ΗΠΑ και η ΕΕ επιδιώκουν από χρόνια να δέσουν πιο γερά και την Ουκρανία. Σ’ αυτό απέβλεπε και η συμφωνία σύνδεσης της Ουκρανίας με την ΕΕ που ματαιώθηκε ύστερα από ρώσικες πιέσεις και χρησιμοποιήθηκε σαν αφορμή για το ξεδίπλωμα του πραξικοπήματος.
Πριν από δέκα χρόνια εξάλλου , ένα παρόμοιο πραξικοπηματικό σκηνικό είχε ξαναστηθεί σε «βελούδινη» μορφή, με την «πορτοκαλί επανάσταση» του 2004 που ανέτρεψε και τότε τον Γιανούκοβιτς για να επιβάλουν οι ΗΠΑ και η ΕΕ στη θέση του προέδρου της Ουκρανίας ένα ακόμα υποχείριο τους, τον Γιουστένκο. Ο οποίος λίγα χρόνια μετά χρεοκόπησε και αντικαταστάθηκε από ένα ακόμα πολιτικό χαρτί της Δύσης, την Τιμοσένκο που βούλιαξε και αυτή ύστερα από λίγο μέσα στα σκάνδαλα και οδηγήθηκε στην φυλακή ,για να απελευθερωθεί σήμερα από τους πραξικοπηματίες και να προαλείφεται από τους δυτικούς πάτρωνες και πάλι να παίξει κυβερνητικό ρόλο.
Η Ουκρανία συνορεύει με τη Ρωσία και είναι η δεύτερη σε έκταση χώρα στην Ευρώπη μετά τη Ρωσία, με μεγάλο ορυκτό, εδαφικό και βιομηχανικό πλούτο, με το μεγαλύτερο δίκτυο αγωγών που τροφοδοτεί την Δυτική Ευρώπη με ενέργεια από τη Ρωσία, με πρόσβαση στην Μαύρη Θάλασσα και εγκατεστημένη στην Κριμαία τη μεγάλη βάση του ναυτικού στόλου της Ρωσίας.
Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς πως αυτά τα γεωπολιτικά, οικονομικά και στρατιωτικά δεδομένα της την κάνουν σημείο ισχυρής αντιπαράθεσης του δυτικού ιμπεριαλισμού με τον ρώσικο ιμπεριαλισμό.
Η πρόσδεση της στο άρμα του δυτικού ιμπεριαλισμού αποτελεί από τον καιρό της διάλυσης της ΕΣΣΔ πάγιο στόχο των ΗΠΑ και της ΕΕ και, ήδη από την εποχή του Κλίντον το 1993 οι ΗΠΑ είχαν σχέδιο ευρωατλαντικής σύνδεσης της.
Πίσω και από τις τελευταίες πραξικοπηματικές εξελίξεις βρίσκεται , η επιδίωξη των ΗΠΑ και της ΕΕ να εκτοπίσουν την ρώσικη επιρροή: Να αποτρέψουν την ένταξη της στην Ευρασιατική Οικονομική Ένωση που η ίδρυση της έχει αναγγελθεί από τη Ρωσία για το 2015. Να θέσουν κάτω από την πολιτική και οικονομική κυριαρχία τους την Ουκρανία και τον τεράστιο-ζωτικό ενεργειακό διάδρομο που την διαπερνά. Να βάλουν στο χέρι τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της . Να προωθήσουν την πρόσδεση της στο ΝΑΤΟ ,το πλευροκόπημα της Ρωσίας από τα δυτικά, την εκδίωξη της μεγάλης στρατιωτικής βάσης της από τη Σεβαστούπολη και τον έλεγχο της μοναδικής εξόδου της προς τη Μεσόγειο μέσα από τη Μαύρη Θάλασσα.
Το τρίτο ζήτημα που πρέπει να απαντήσουμε είναι τι σημαίνει και τι δείχνει η αντίδραση της Ρωσίας:
Μια σειρά βασικοί παράγοντες συντελούν σ’ αυτό που έχουν να κάνουν: Με τα συνδεδεμένα με την Ρωσία συμφέροντα ενός μεγάλου τμήματος των μετασοβιετικών ολιγαρχών της Ουκρανίας. Με τα συμφέροντα που εδράζονται πάνω στο ενεργειακό δίκτυο που κάνει την Ουκρανία κρίσιμο κόμβο μεταφοράς ρώσικου φυσικού αερίου και πετρελαίου προς την Ευρώπη. Με τη σχεδόν ολοκληρωτική ενεργειακή εξάρτηση της Ουκρανίας από τα Ρωσία. Με την βαρύτητα της Ουκρανίας όχι μόνο από οικονομικοπολιτική αλλά ιδιαίτερα από στρατιωτική άποψη για τη Ρωσία. Με την ισχυρή παρουσία ρώσικου πληθυσμού ειδικά στην Ανατολική Ουκρανία , όπου ως γνωστόν ένα τμήμα της, η Κριμαία αποτελούσε μέρος της Ρωσικής Σοβιετικής Ομοσπονδιακής Σοσιαλιστικής Δημοκρατίας ως το 1954, όταν ο Χρουστσόφ την ενέταξε στη Σοβιετική Σοσιαλιστική Δημοκρατία της Ουκρανίας.
Αυτή η πραγματικότητα αντανακλάται και στο διχασμό της Ουκρανικής αστικής τάξης σε φιλορώσικο και φιλοδυτικό τμήμα , ο οποίος έχει και την πολιτική έκφραση του στην διαίρεση των κομμάτων σε φιλορωσικά ,όπως του Γιανούκοβιτς και σε φιλοδυτικά όπως της Τιμοσένκο αλλά και στην εναλλαγή τους στην πολιτική εξουσία που σημειώνεται τα τελευταία χρόνια. Οι εσωτερικές εξελίξεις στην Ουκρανία σημαδεύονται από τις αντιθέσεις αυτών των τμημάτων της αστικής τάξης της Ουκρανίας , όμως, πάνω απ’ όλα, όπως δείχνει και η τελευταία τροπή τους, καθορίζονται από τις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις.
Έτσι η τελευταία-και με μεγαλύτερη ένταση και επιθετικότητα- επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ για την πραξικοπηματική ανατροπή του φιλορώσου Ουκρανού προέδρου Γιανούκοβιτς είχε σαν απάντηση μια άμεση δυναμική αντίδραση της ιμπεριαλιστικής Ρωσίας. Ο Πούτιν αρνήθηκε να αναγνωρίσει τα τετελεσμένα του πραξικοπήματος και την εγκάθετη κυβέρνηση στο Κίεβο και η Άνω Βουλή της Ρωσίας ενέκρινε την αποστολή στρατευμάτων στην Κριμαία . Η εφαρμογή και η συνέχεια αυτών των αποφάσεων έφερε τον Ρωσικό στρατό να αναπτύσσει τις δυνάμεις του και να ελέγχει την Κριμαία και να επεκτείνει τις κινήσεις του και στην υπόλοιπη Ανατολική Ουκρανία. Παράλληλα, με μεγάλη ταχύτητα κινήθηκαν διαδικασίες ανακήρυξης της ανεξαρτησίας της Κριμαίας και δημοψήφισμα στις 16 Μάρτη για την ένωση της Κριμαίας με την Ρωσία.
Η Ρωσία που δεν είναι πια εξασθενημένη όπως την δεκαετία του 1990, αλλά έχοντας μια δεκαετία ανάκαμψης των δυνάμεων κάτω από την διακυβέρνηση του Πούτιν, κινήθηκε και κινείται με μέσα και τρόπους που δείχνουν πως υπερασπίζεται και διεκδικεί αυτά που θεωρεί ζωτικό χώρο της με ανακτημένη ιμπεριαλιστική ισχύ. Αν αυτό διαφάνηκε πριν πέντε χρόνια με την στρατιωτική απάντηση που έδωσε στην επίθεση που εξαπόλυσε η αμερικανοκινούμενη κυβέρνηση της Γεωργίας στη Ν.Οσετία και Αμπχαζία, αν έγινε ευδιάκριτο με την πρόσφατη στάση της Ρωσίας απέναντι στην ιμπεριαλιστική επίθεση των ΗΠΑ στη Συρία , είναι πλέον πιο φανερό με την πυγμή που δείχνει στο δυτικό ιμπεριαλιστικό στρατόπεδο για την Ουκρανία.
Αξιοποιώντας το όπλο ότι αποτελεί μια παγκόσμια στρατιωτική δύναμη και, μάλιστα, κινητοποιώντας αυτό το όπλο η ιμπεριαλιστική Ρωσία του Πούτιν στέλνει το μήνυμα ότι δεν είναι διατεθειμένη να υποχωρήσει στις επιθέσεις των ΗΠΑ και της ΕΕ να της αποσπάσουν κι αλλά κομμάτια από την ζώνη επιρροής της και ειδικά από τη γεωπολιτική ζώνη της πρώην Σοβιετικής Ένωσης ,όπου θέλει να κάνει βήματα επανασυγκρότησης της ρωσικής κυριαρχίας.
Η απάντηση της Ρωσίας του Πούτιν στην Ουκρανία υπακούει και εξυπηρετεί τα ιμπεριαλιστικά συμφέροντα της και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να δημιουργηθούν παραπλανήσεις ως προς τον χαρακτήρα των κινήσεων της, επειδή τις επενδύει με τον μανδύα της προστασίας του ουκρανικού λαού από το φασισμό και το δυτικό πραξικόπημα.
Η Ουκρανία σήμερα έχει μετατραπεί στην εστία όπου με την μεγαλύτερη οξύτητα εκδηλώνεται ο ανταγωνισμός ανάμεσα στον αμερικανο-ευρωπαικό ιμπεριαλισμό και τον ρώσικο ιμπεριαλισμό. Από τη μια, η επιθετικότητα και το πραξικόπημα των ΗΠΑ και της ΕΕ έχουν πυροδοτήσει την Ουκρανική κρίση και από την άλλη η σθεναρή αντίδραση της Ρωσίας απέναντι στην δυτική απειλή να πληγεί και να αποδυναμωθεί η επιρροή της στην Ουκρανία έχουν οδηγήσει σε μια θερμή αντιπαράθεση των μεγάλων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων, μέσα από την οποία έχουν προβάλει ανησυχητικά οι κίνδυνοι του φασισμού και του πολέμου.
Πλάι στην κύρια αντιπαράθεση ΗΠΑ-ΕΕ και Ρωσίας ξεδιπλώνεται κι άλλο κουβάρι αντιθέσεων που συνδέεται με τα ιδιαίτερα συμφέροντα κάθε δυτικής ιμπεριαλιστικής δύναμης παρ’ όλο που υπάρχει μια από κοινού προώθηση της επέμβασης και του πραξικοπήματος στην Ουκρανία.
Οι ΗΠΑ επιζητούν με πιο επιθετικές ενέργειες τον εκτοπισμό των ρώσικων ερεισμάτων και επιπλέον όπως έγινε φανερό και από τα λόγια που εκστόμισε η υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Νούλαντ για την ΕΕ, απαιτούν να έχει τον πρώτο λόγο ς στον πολιτικό έλεγχο της Ουκρανίας.
Η Γερμανία και η ΕΕ επιδιώκουν επέκταση των πολιτικο-οικονομικών θέσεων τους μέσα στην Ουκρανία και να έχουν και τις δικές τους μαριονέτες μέσα στην κυβέρνηση των πραξικοπηματιών. Με κινήσεις όμως που να μην σπάζουν τα όρια που θέτουν οι ενεργειακές, οικονομικές και πολιτικές σχέσεις της Γερμανίας και της ΕΕ με την Ρωσία .Ο ίδιος ο αστικός Τύπος τις τελευταίες μέρες έγραφε πως «αντίθετα με μερικούς “ρωσοφάγους” στις ΗΠΑ οι περισσότεροι ευρωπαίοι ηγέτες θέλουν σοφτ αντίποινα για τη Μόσχα για λόγους που αποτελούν κοινό μυστικό: Η Ρωσία είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της ΕΕ και η ΕΕ η μεγαλύτερη αγορά για τις ρωσικές εξαγωγές .Η Ρωσία προμηθεύει την ΕΕ το 1/3 των αναγκών της σε αργό πετρέλαιο και περίπου το 1/4 σε φυσικό αέριο, το 60% του οποίου περνάει από την Ουκρανία»
Ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός στην Ουκρανία εξελίσσεται όχι μόνο με την μορφή της εσωτερικής σύγκρουσης πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων αλλά έχει πάρει και τις μορφές της έντονης διπλωματικής αντιπαράθεσης των ΗΠΑ και της ΕΕ με τη Ρωσία, των απειλών των ΗΠΑ και της ΕΕ για κυρώσεις ενάντια στη Ρωσία αλλά και στρατιωτικών κινητοποιήσεων τόσο της Ρωσίας στην Ανατολική Ουκρανία όσο και αμερικανοΝΑΤΟικών πολεμικών αεροπλάνων στις χώρες της Βαλτικής, αμερικανοΝΑΤΟικών πολεμικών πλοίων και ναυτικών ασκήσεων στη Μαύρη Θάλασσα. Τροφοδοτεί με μεγάλη ένταση την παγκόσμια κατάσταση και έχει, εύλογα, ξεσηκώσει διεθνή ανησυχία .
Το τι θα συμβεί και πως θα πάνε παραπέρα τα πράγματα στην Ουκρανία υψώνεται σαν ένα μεγάλο ερώτημα. Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι ιμπεριαλιστές της Δύσης θα επιδιώξουν να ενισχύσουν πολιτικά και οικονομικά το νέο πραξικοπηματικό καθεστώς και να εμπεδώσουν την κυριαρχία τους ιδιαίτερα στο δυτικό τμήμα της Ουκρανίας. Ταυτόχρονα η Ρωσία ενεργεί για την στερέωση της επιρροής της στην Ανατολική Ουκρανία ενώ κρατά στα χέρια της και άλλα μέσα παρέμβασης στις εξελίξεις στην Ουκρανία όπως την ενεργειακή τροφοδοσία της και τα δάνεια που της έχει χορηγήσει . Μέσα σ’ αυτό το περίπλοκο σκηνικό που διαμορφώνεται η χώρα μπαίνει σε μια περίοδο πολιτικής αστάθειας και εντάσεων με ευρύτερο αντίκτυπο. Ο ουκρανικός λαός θα ζήσει μέσα σε πολύ δύσκολες και επικίνδυνες καταστάσεις που κοστίζουν σε αίμα αλλά και θα επιδεινώσουν δραματικά την οικονομική του θέση και τις συνθήκες ζωής του.
Η εξουσία με τα φασιστικά ποδάρια που έχρισαν κυβέρνηση οι ΗΠΑ και η ΕΕ προεξοφλεί ένα πιο αυταρχικό καθεστώς στυγνής και άγριας κοινωνικής καταπίεσης που, ήδη, άρχισε με κυνηγητά, διώξεις και απαγορεύσεις για τις κομμουνιστικές, προοδευτικές, δημοκρατικές δυνάμεις και τις εθνικές μειονότητες. Προεξοφλεί, ταυτόχρονα, ένα καθεστώς οικονομικής εξουθένωσης του Ουκρανικού λαού καθώς σύμφωνα με στοιχεία και σχόλια που δημοσιεύθηκαν ο «λογαριασμός δεν βγαίνει» γιατί «τα 18δισ. που έχουν απομείνει στα δημόσια ταμεία φτάνουν για να καλύψουν εισαγωγές δύο μηνών και να πληρώσουν μισθούς και συντάξεις τον Μάρτιο».Η προσφυγή στο ΔΝΤ και στην ΕΕ που κάνει η κυβέρνηση των πραξικοπηματιών γνωρίζει πολύ καλά πλέον ο ελληνικός λαός τι μαύρη ζωή συνεπάγεται για τον Ουκρανικό λαό ,όπως ήδη, δείχνει και η απόφαση του καθεστώτος του Κιέβου για μείωση των Ουκρανικών συντάξεων των 180-200 δολαρίων κατά 50%.
Σύντροφοι, συναγωνιστές και φίλοι
Τον δρόμο της πάλης ενάντια στην ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ και στο αντιδραστικό καθεστώς που πραξικοπηματικά του επέβαλαν ,στον οποίο πρέπει να βαδίσει χωρίς να γίνεται υποχείριο του ρώσικου ιμπεριαλισμού , χωρίς να γίνεται υποστήριγμα των φιλορώσικων τμημάτων της ουκρανικής αστικής τάξης, όπως έκανε το Κ.Κ. Ουκρανίας με την υποστήριξη που έδωσε στον Γιανούκοβιτς
Δεν πρέπει μπροστά στην επιθετικότητα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να καλλιεργηθεί καμία αυταπάτη για την πραγματικά αντιδραστική φύση και τον χαρακτήρα της σημερινής ιμπεριαλιστικής Ρωσίας των Πούτιν - Μεντβέντεφ και των αστικών φιλορώσικων δυνάμεων της Ουκρανίας.
Το λαϊκό αντιιμπεριαλιστικό κίνημα μας χρειάζεται να σταθεί αλληλέγγυο στον αγώνα του ουκρανικού λαού σε μια τέτοια κατεύθυνση. Και το πρώτο χρέος μας είναι ,ταυτόχρονα με την καταδίκη των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων στην Ουκρανία να καταγγείλουμε την στάση και την πολιτική της κυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ γύρω από αυτό το ζήτημα.
Η κυβέρνηση Σαμαρά έχοντας την προεδρία της ΕΕ λειτούργησε και λειτουργεί σαν φερέφωνο των Γερμανικών και αμερικάνικων ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων στην Ουκρανία. Όχι μόνο συντάχθηκε με την ιμπεριαλιστική επέμβαση των ΗΠΑ και της ΕΕ , αναγνώρισε και υποστηρίζει την κυβέρνηση των πραξικοπηματιών του Κιέβου αλλά και προσπάθησε να κάνει νουθεσίες ΝΑΤΟικής υποταγής στον ελληνικό λαό με τις δηλώσεις του Σαμαρά ότι « οι δραματικές εξελίξεις στην Ουκρανία δείχνουν τη μεγάλη σημασία που έχει ένας Οργανισμός που προσφέρει σταθερότητα και ασφάλεια όπως το ΝΑΤΟ».
Παρόμοια και ο αντιπρόεδρος και υπουργός Εξωτερικών Ευ.Βενιζέλος με επίσκεψη του στην Ουκρανία έγινε διακομιστής των ιμπεριαλιστικών οδηγιών της ΕΕ και έφτασε ως το σημείο να ζητά από τον ελληνικό πληθυσμό της Ουκρανίας να αποδεχτεί και να στηρίξει τις πραξικοπηματικές εξελίξεις
Η κυβερνητική υποστήριξη στην δυτική ιμπεριαλιστική επέμβαση και το πραξικόπημα στην Ουκρανία δεν είναι μόνο μαχαιριά για τον ουκρανικό λαό αλλά και μια επικίνδυνη στάση εμπλοκής της Ελλάδας στα ιμπεριαλιστικά επιθετικά σχέδια των ΗΠΑ και της ΕΕ και στην φωτιά του ιμπεριαλιστικού ανταγωνισμό.
Μια πρώτη συνέπεια της ήταν η επανεμφάνιση και η αγκυροβόληση δυο μεγάλων αμερικάνικων πολεμικών πλοίων έξω από το Φάληρο.
Αποτελεί πρώτης προτεραιότητας ζήτημα για τους λαούς, για τις προοδευτικές πολιτικές δυνάμεις, για το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα παγκόσμια να δουν τις εξελίξεις στην Ουκρανία στη σωστή πολιτική τους βάση.
Να αποκαλύψουν την ψεύτικη και επικίνδυνη προπαγάνδα, που εκπορεύεται από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα αλλά και να πάρουν τις απαραίτητες πρωτοβουλίες για την υπεράσπιση των πραγματικών συμφερόντων των λαών έξω από τους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς και τις εθνικιστικές αντιπαραθέσεις, κόντρα στο αιματοκύλισμα του Ουκρανικού λαού και τον κίνδυνο μιας στρατιωτικής σύγκρουσης , που μοιραία θα συμπαρασύρει και τους λαούς των γύρω χωρών.
Η ανάπτυξη ενός οργανωμένου, μαζικού, εργατικού και λαϊκού κινήματος ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση, την καπιταλιστική εκμετάλλευση ,το φασισμό και τον πόλεμο και η δημιουργία ενός αντιιμπεριαλιστικού μετώπου των λαών ενάντια στα ιμπεριαλιστικά σχέδια αναδιανομής των σφαιρών επιρροής είναι αναγκαία.
Σχόλια