Μαστίγιο και καρότο

Το μαστίγιο της μνημονιακής πολιτικής συνεχίζει να πέφτει ανελέητα στις πλάτες εργαζόμενων, ανέργων και συνταξιούχων, αλλά στον Σαμαρά δόθηκε κι ένα καρότο, για να το χρησιμοποιήσει στις επερχόμενες εκλογές. Θα μοιράσει πεντακοσάευρα σε αναξιοπαθούντες εργαζόμενους, ανέργους και συνταξιούχους, καθώς και σε μπατσοκαραβανάδες, προσδοκώντας ότι θα τραβήξει πάλι κάποιον κόσμο στο μαντρί της κάλπης.
 

Με τη βοήθεια, βέβαια, και των κυρίαρχων ΜΜΕ, τα οποία έχουν ήδη αρχίσει την προπαγάνδα. Εκτός από την υπερπροβολή του καρότου των φιλανθρωπικών βοηθημάτων με το γαλαζοπράσινο χρώμα (κάτι να πάρει και η μαραμένη Ελιά), η προπαγάνδα των ΜΜΕ καταβάλλει προσπάθεια να κρύψει το μαστίγιο των νέων αντεργατικών μέτρων.
 

Εκείνο που πρέπει να επισημανθεί είναι ότι αυτή η μαραθώνια (κρατάει από τον περασμένο Σεπτέμβρη) επιθεώρηση, οδήγησε στη βαθμιαία θέσπιση αντεργατικών και αντιλαϊκών μεταρρυθμίσεων. Δεν εφαρμόστηκε, δηλαδή, η μέθοδος του σοκ, όπως τις προηγούμενες φορές, αλλά μια χαλαρότερη διαδικασία, που πήρε υπόψη της και τις πολιτικές ανάγκες της συγκυβέρνησης. Αυτό κατέστη δυνατό επειδή τα αγκωνάρια της κινεζοποίησης έχουν μπει και έχουν στερεωθεί, οπότε υπάρχει η άνεση για τα συμπληρώματα, ειδικά όταν υπάρχει και προεκλογική περίοδος.
 

Πρέπει ακόμη να επισημανθεί, ότι η επιτήρηση δεν τελείωσε. Μια σειρά μεταρρυθμίσεις που θα έκαναν εκλογική ζημιά στην κυβέρνηση παραπέμφθηκαν σε μεταβατικές περιόδους. Αυτό σημαίνει ότι η επιτήρηση θα επαναληφθεί και τον Ιούλη και τον Οκτώβρη του 2014. Εύλογα μπορεί να συμπεράνει κανείς ότι θα συνεχιστεί και μετά, ανεξάρτητα από τη μορφή που θα πάρει. Μάλιστα, στο δεύτερο εξάμηνο της χρονιάς θα πρέπει να ρυθμιστούν ζητήματα σοβαρότερα από την πώληση των μη συνταγογραφούμενων φαρμάκων. Πώς θα καλυφθεί το περιβόητο «δημοσιονομικό κενό» (νέα μέτρα για το 2015, το 2016 και το 2017, με νέο Μεσοπρόθεσμο) και πώς θα καλυφθεί το «χρηματοδοτικό κενό» (νέο δάνειο, νέες δεσμεύσεις, νέα αυστηρή επιτήρηση).
 

Από το Μάη του 2010 είπαμε ότι το Μνημόνιο δεν είναι μια πολιτική διαχείρισης του χρέους, αλλά η εργαλειοποίηση του χρέους για τη διαμόρφωση συνθηκών κινεζοποίησης του ελληνικού λαού. Οποιος καταπίνει το success story του Σαμαρά ή ελπίζει στον ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να πληρώνει το τίμημα, χωρίς καν να καταλαβαίνει.