Ανακοίνωση της ΕΡΓΑΣ
Με μαζικούς αγώνες να αποκρούσουμε την αντιλαϊκή καταιγίδα που φέρνει η κυβερνητική υποταγή στις απαιτήσεις των δανειστών
Αυτό επιβεβαίωσε η κατάληξη του Γιουρογκρούπ της 20.2.2017, που δύο χρόνια, ακριβώς, από την πρώτη συμφωνία υποταγής που είχε υπογράψει στις 20.2.2015 και δεσμεύτηκε για την “πλήρη και έγκαιρη” ικανοποίηση των απαιτήσεων των δανειστών, για πολλοστή φορά ξανάδωσε την αποδοχή της σε εξοντωτικά αντιλαϊκά μέτρα και, μάλιστα, για μεγάλο βάθος χρόνου. Οι μέχρι προχθές βαρύγδουπες δημαγωγικές λογοκοπίες του Αλ.Τσίπρα ότι “δεν υπάρχει περίπτωση να νομοθετήσουμε ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα” έγιναν καπνός καθώς η κυβέρνηση του παραδόθηκε ολοσχερώς στο Γιουρογκρούπ της 20.2. Αποδέχθηκε όχι μόνο «βαθιές και διαρθρωτικές» μεταρρυθμίσεις, ειδικά στα πεδία του φορολογικού, του ασφαλιστικού και των εργασιακών (με έμφαση στις συλλογικές συμβάσεις, δηλαδή, στους μισθούς), όπως δήλωσε ο Γ. Ντάισελμπλουμ, αλλά, μετά το πρωτοφανές “προληπτικό” μέτρο του αυτόματου δημοσιονομικού κόφτη που δέχτηκε στην πρώτη αξιολόγηση, προχώρησε στην αποδοχή της ακόμη πιο πρωτοφανούς και εξωφρενικής απαίτησης, στην αποδοχή της “προληπτικής” νομοθέτησης αντιλαϊκών μέτρων από τώρα για μετά το 2018. Δηλαδή, να ψηφίσει από τώρα η Βουλή τα αντιλαϊκά μετρα που θα εφαρμοσθούν από 1.1.2019 και μετά!Να περαστούν νομοθετικά από σήμερα τα αντιλαϊκά δεσμά όχι μόνο της ερχόμενης διετίας αλλά και για τα χρόνια μετά από αυτήν! Ως εκεί έφτασε η υποταγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ!
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προσπάθησε να αναποδογυρίσει το αποτέλεσμα του Γιουρογκρούπ δηλώνοντας, προκλητικά, ότι “ η θέση της ελληνικής κυβέρνησης για ούτε ένα ευρώ επιπλέον λιτότητα, έγινε σεβαστή και αποδεκτή από όλους”(!), ενώ μπήκε σε λειτουργία μια κυβερνητική προπαγάνδα που προσπαθεί να συγκαλύψει τη νέα υπόκλισή της στις ληστρικές υπαγορεύσεις των δανειστών με ένα νέο παραμύθι περί “αντισταθμιστικών μέτρων” που, τάχα, θα “ισορροπήσουν” τις προεξοφλούμενες μεγάλες λαϊκές απώλειες. Ένα παραμύθι παρόμοιο του “παράλληλου προγράμματος” και των “ισοδύναμων μέτρων” που είχε ξεφουρνίσει η κυβέρνηση με την έναρξη του τρίτου μνημονίου και όλοι γνωρίζουν, σήμερα, πόσο κούφιο και παραπλανητικό ήταν.
Την ίδια ώρα που λέγονται αυτά η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κρ.Λαγκάρντ, μετά τη συνάντηση της με τη Μέρκελ δίνει επαίνους “στις ελληνικές αρχές που κινούνται στην κατεύθυνση που ήθελαν οι θεσμοί” και δηλώνει πως οι “μεταρρυθμίσεις” στο συνταξιοδοτικό και φορολογικό (δηλαδή οι παραπέρα περικοπές στις συντάξεις, η μείωση του αφορολόγητου των μισθωτών και συνταξιούχων) είναι “απαραίτητες”, ενώ “στρίβοντας” τα όσα έλεγε το ΔΝΤ προηγούμενα ανακοινώνει πως «δεν χρειάζεται κούρεμα χρέους αυτήν τη στιγμή», κάνοντας συντρίμμια τη “διαπραγματευτική” πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τον Σόιμπλε που στηρίζονταν σε δηλώσεις του ΔΝΤ για ”κούρεμα του ελληνικού χρέους”. Αυτή είναι η μοίρα όσων προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την πίεση του ενός ιμπεριαλιστή αναζητώντας πλάτες σε άλλον ιμπεριαλιστή, κάνοντας πως δεν γνωρίζουν ότι η τέτοιου είδους “προστασία” και “στήριξη” αλέθει τον υποτελή τους.
Με απέραντη υποκρισία η ΝΔ που πιέζει για γρήγορη εφαρμογή των “μεταρρυθμίσεων”, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι “τις καθυστερεί”, βγήκε να εκφράσει τη λύπη της για το μεγάλο κόστος που θα έχει για τους πολίτες η "διαπραγμάτευση” της κυβέρνησης και σε ανάλογο μήκος κύματος κινήθηκε και η αντίδραση των υπόλοιπων κομμάτων της αστικής αντιπολίτευσης, σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευθούν καιροσκοπικά τις συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, όπου η κυβέρνηση υποτάσσεται στις επιταγές ΕΕ-ΔΝΤ και όλο το αστικό σύστημα κινείται στην ίδια κατεύθυνση της υποτέλειας και συνηγορεί στην κλιμάκωση των μέτρων φτωχοποίησης και εξαθλίωσης του λαού, το ζήτημα της αποτροπής του νέου γύρου λεηλασίας των εργαζόμενων και των συνταξιούχων κρίνεται από τον βαθμό κινητοποίησης και των μαζικών αντιστάσεων του λαϊκού παράγοντα.
Η κινητοποίηση αυτή εμποδίζεται από τις ηγεσίες των ανώτερων συνδικαλιστικών οργάνων, τα οποία, ενώ προωθείται μια νέα αντιλαϊκή καταιγίδα κρατούν ακινητοποιημένα τα συνδικάτα και ανενημέρωτους τους εργαζόμενους για όσα ετοιμάζονται σε βάρος τους (είναι χαρακτηριστικό ότι οι ηγεσίες και της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δεν έχουν βγάλει ούτε καν ανακοίνωση, μέχρι τώρα, για τα ανακοινωθέντα μετά το Γιούρογκρουπ). Η μαζική κινητοποίηση των εργαζόμενων δεν μπορεί να γίνει ούτε να υποκατασταθεί με χωριστά συλλαλητήρια που καλούν παραταξιακές δυνάμεις όπως το ΠΑΜΕ ή οι “συντονισμοί” της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ο μαζικός ξεσηκωμός των εργαζομένων και του λαού απαιτεί μια άλλη κατεύθυνση:
Οι εργαζόμενοι πρώτα απ' όλα οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις τους, να αναπτύξουν μια καμπάνια ενημέρωσης μέσα στους χώρους δουλειάς, μέσα στα σωματεία, στις γειτονιές για τα πρόσθετα βαριά μνημονιακά μέτρα που φέρνει η δεύτερη αξιολόγηση και να απευθύνουν ένα κάλεσμα μαζικού αγωνιστικού ξεσηκωμού, δυναμώνοντας, μέσα κι έξω από τα συνδικάτα, την απαίτηση και την πίεση να διοργανωθεί από τώρα -και όχι όταν θα έρθει η ώρα να νομοθετηθούν τα μέτρα-ένα πρόγραμμα συντονισμένων, ενωτικών πανεργατικών-παλλαϊκών αγώνων με συλλαλητήρια, απεργίες και κάθε μορφής κινητοποιήσεις που θα μεγιστοποιήσουν την αντίσταση στον επερχόμενο νέο κύκλο αντιλαϊκής επίθεσης.
Αυτό το κάλεσμα απευθύνει και σε μια τέτοια αγωνιστική εκστρατεία καλεί όλους τους εργαζόμενους η ΕΡΓΑΣ.
Από υποταγή σε πιο βαθιά υποταγή στις
επιταγές των ιμπεριαλιστικών “θεσμών”, από τον πρώτο κύκλο των σκληρών
μέτρων του τρίτου μνημονίου στον επόμενο της δεύτερης αξιολόγησης με
σφοδρότερα και παρατεταμένα αντιλαϊκά μέτρα οδηγεί τον ελληνικό λαό και
τη χώρα η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Αυτό επιβεβαίωσε η κατάληξη του Γιουρογκρούπ της 20.2.2017, που δύο χρόνια, ακριβώς, από την πρώτη συμφωνία υποταγής που είχε υπογράψει στις 20.2.2015 και δεσμεύτηκε για την “πλήρη και έγκαιρη” ικανοποίηση των απαιτήσεων των δανειστών, για πολλοστή φορά ξανάδωσε την αποδοχή της σε εξοντωτικά αντιλαϊκά μέτρα και, μάλιστα, για μεγάλο βάθος χρόνου. Οι μέχρι προχθές βαρύγδουπες δημαγωγικές λογοκοπίες του Αλ.Τσίπρα ότι “δεν υπάρχει περίπτωση να νομοθετήσουμε ούτε ένα ευρώ επιπλέον μέτρα” έγιναν καπνός καθώς η κυβέρνηση του παραδόθηκε ολοσχερώς στο Γιουρογκρούπ της 20.2. Αποδέχθηκε όχι μόνο «βαθιές και διαρθρωτικές» μεταρρυθμίσεις, ειδικά στα πεδία του φορολογικού, του ασφαλιστικού και των εργασιακών (με έμφαση στις συλλογικές συμβάσεις, δηλαδή, στους μισθούς), όπως δήλωσε ο Γ. Ντάισελμπλουμ, αλλά, μετά το πρωτοφανές “προληπτικό” μέτρο του αυτόματου δημοσιονομικού κόφτη που δέχτηκε στην πρώτη αξιολόγηση, προχώρησε στην αποδοχή της ακόμη πιο πρωτοφανούς και εξωφρενικής απαίτησης, στην αποδοχή της “προληπτικής” νομοθέτησης αντιλαϊκών μέτρων από τώρα για μετά το 2018. Δηλαδή, να ψηφίσει από τώρα η Βουλή τα αντιλαϊκά μετρα που θα εφαρμοσθούν από 1.1.2019 και μετά!Να περαστούν νομοθετικά από σήμερα τα αντιλαϊκά δεσμά όχι μόνο της ερχόμενης διετίας αλλά και για τα χρόνια μετά από αυτήν! Ως εκεί έφτασε η υποταγή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ!
Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος προσπάθησε να αναποδογυρίσει το αποτέλεσμα του Γιουρογκρούπ δηλώνοντας, προκλητικά, ότι “ η θέση της ελληνικής κυβέρνησης για ούτε ένα ευρώ επιπλέον λιτότητα, έγινε σεβαστή και αποδεκτή από όλους”(!), ενώ μπήκε σε λειτουργία μια κυβερνητική προπαγάνδα που προσπαθεί να συγκαλύψει τη νέα υπόκλισή της στις ληστρικές υπαγορεύσεις των δανειστών με ένα νέο παραμύθι περί “αντισταθμιστικών μέτρων” που, τάχα, θα “ισορροπήσουν” τις προεξοφλούμενες μεγάλες λαϊκές απώλειες. Ένα παραμύθι παρόμοιο του “παράλληλου προγράμματος” και των “ισοδύναμων μέτρων” που είχε ξεφουρνίσει η κυβέρνηση με την έναρξη του τρίτου μνημονίου και όλοι γνωρίζουν, σήμερα, πόσο κούφιο και παραπλανητικό ήταν.
Την ίδια ώρα που λέγονται αυτά η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κρ.Λαγκάρντ, μετά τη συνάντηση της με τη Μέρκελ δίνει επαίνους “στις ελληνικές αρχές που κινούνται στην κατεύθυνση που ήθελαν οι θεσμοί” και δηλώνει πως οι “μεταρρυθμίσεις” στο συνταξιοδοτικό και φορολογικό (δηλαδή οι παραπέρα περικοπές στις συντάξεις, η μείωση του αφορολόγητου των μισθωτών και συνταξιούχων) είναι “απαραίτητες”, ενώ “στρίβοντας” τα όσα έλεγε το ΔΝΤ προηγούμενα ανακοινώνει πως «δεν χρειάζεται κούρεμα χρέους αυτήν τη στιγμή», κάνοντας συντρίμμια τη “διαπραγματευτική” πολιτική της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τον Σόιμπλε που στηρίζονταν σε δηλώσεις του ΔΝΤ για ”κούρεμα του ελληνικού χρέους”. Αυτή είναι η μοίρα όσων προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την πίεση του ενός ιμπεριαλιστή αναζητώντας πλάτες σε άλλον ιμπεριαλιστή, κάνοντας πως δεν γνωρίζουν ότι η τέτοιου είδους “προστασία” και “στήριξη” αλέθει τον υποτελή τους.
Με απέραντη υποκρισία η ΝΔ που πιέζει για γρήγορη εφαρμογή των “μεταρρυθμίσεων”, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι “τις καθυστερεί”, βγήκε να εκφράσει τη λύπη της για το μεγάλο κόστος που θα έχει για τους πολίτες η "διαπραγμάτευση” της κυβέρνησης και σε ανάλογο μήκος κύματος κινήθηκε και η αντίδραση των υπόλοιπων κομμάτων της αστικής αντιπολίτευσης, σε μια προσπάθεια να εκμεταλλευθούν καιροσκοπικά τις συνέπειες της κυβερνητικής πολιτικής.
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση, όπου η κυβέρνηση υποτάσσεται στις επιταγές ΕΕ-ΔΝΤ και όλο το αστικό σύστημα κινείται στην ίδια κατεύθυνση της υποτέλειας και συνηγορεί στην κλιμάκωση των μέτρων φτωχοποίησης και εξαθλίωσης του λαού, το ζήτημα της αποτροπής του νέου γύρου λεηλασίας των εργαζόμενων και των συνταξιούχων κρίνεται από τον βαθμό κινητοποίησης και των μαζικών αντιστάσεων του λαϊκού παράγοντα.
Η κινητοποίηση αυτή εμποδίζεται από τις ηγεσίες των ανώτερων συνδικαλιστικών οργάνων, τα οποία, ενώ προωθείται μια νέα αντιλαϊκή καταιγίδα κρατούν ακινητοποιημένα τα συνδικάτα και ανενημέρωτους τους εργαζόμενους για όσα ετοιμάζονται σε βάρος τους (είναι χαρακτηριστικό ότι οι ηγεσίες και της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ δεν έχουν βγάλει ούτε καν ανακοίνωση, μέχρι τώρα, για τα ανακοινωθέντα μετά το Γιούρογκρουπ). Η μαζική κινητοποίηση των εργαζόμενων δεν μπορεί να γίνει ούτε να υποκατασταθεί με χωριστά συλλαλητήρια που καλούν παραταξιακές δυνάμεις όπως το ΠΑΜΕ ή οι “συντονισμοί” της ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Ο μαζικός ξεσηκωμός των εργαζομένων και του λαού απαιτεί μια άλλη κατεύθυνση:
Οι εργαζόμενοι πρώτα απ' όλα οι ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις τους, να αναπτύξουν μια καμπάνια ενημέρωσης μέσα στους χώρους δουλειάς, μέσα στα σωματεία, στις γειτονιές για τα πρόσθετα βαριά μνημονιακά μέτρα που φέρνει η δεύτερη αξιολόγηση και να απευθύνουν ένα κάλεσμα μαζικού αγωνιστικού ξεσηκωμού, δυναμώνοντας, μέσα κι έξω από τα συνδικάτα, την απαίτηση και την πίεση να διοργανωθεί από τώρα -και όχι όταν θα έρθει η ώρα να νομοθετηθούν τα μέτρα-ένα πρόγραμμα συντονισμένων, ενωτικών πανεργατικών-παλλαϊκών αγώνων με συλλαλητήρια, απεργίες και κάθε μορφής κινητοποιήσεις που θα μεγιστοποιήσουν την αντίσταση στον επερχόμενο νέο κύκλο αντιλαϊκής επίθεσης.
Αυτό το κάλεσμα απευθύνει και σε μια τέτοια αγωνιστική εκστρατεία καλεί όλους τους εργαζόμενους η ΕΡΓΑΣ.
Σχόλια