Ολα έχουν την πολιτική ουσία τους

«Η θέληση του Πρωθυπουργού ήταν να μην ανακοινωθεί το συγκεκριμένο ταξίδι, όπως και άλλα ταξίδια δεν είμαστε υποχρεωμένοι ως ελληνική κυβέρνηση να τα ανακοινώνουμε»! Αυτή την πρωτοφανή απάντηση έδωσε, στο briefing της περασμένης Τρίτης, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Τζανακόπουλος, στο ερώτημα γιατί δεν ανακοινώθηκε το πρωθυπουργικό ταξίδι στο Παρίσι. Δε χρειάζεται ιδιαίτερη ανάλυση για να πούμε ότι πρόκειται για μια έμμεση ομολογία ενοχής. Από πότε τα ταξίδια και οι συναντήσεις του πρωθυπουργού δεν ανακοινώνονται;

Είναι φανερό ότι ο Τσίπρας πιάστηκε «με τη γίδα στην πλάτη», έστω και αν η «γίδα» έχει (προς το παρόν) συμβολική σημασία. Δεν είναι τυχαίο ότι η πρώτη κυβερνητική απάντηση στο θόρυβο που ξεσήκωσε ο Μπουμπούκος ήταν ανεπίσημη (με non paper). Στη συνέχεια, ζητήθηκε (και δόθηκε) επιβεβαίωση των συναντήσεων Τσίπρα από τη L' Oreal και τον τραπεζικό οίκο Rothschild.

Kαταρχάς, είναι εντελώς ασυνήθιστο να συναντιέται ο ίδιος ο πρωθυπουργός με εκπροσώπους μονοπωλιακών ομίλων εκτός Ελλάδας και να προσπαθεί να κρατήσει κρυφό το γεγονός. Συνήθως τέτοιες συναντήσεις κάνουν οι αρμόδιοι υπουργοί κι αν χρειαστεί η πρωθυπουργική «σφραγίδα», οργανώνεται μια επίσκεψη των μονοπωλιστών στο Μαξίμου. Υστερα, υπάρχει η σύνθεση της πρωθυπουργικής αποστολής στο Παρίσι. Ο Τσίπρας, ο Τζανακόπουλος και ο Καλογήρου. Ούτε ένας οικονομικός υπουργός, ούτε ένας οικονομικός σύμβουλος. Ο Τσίπρας και δυο δικηγόροι με ελάχιστη εμπειρία!

Μπορεί καθένας να υποθέσει ό,τι θέλει για τη «μεγάλη επένδυση» που ετοιμάζει η L' Oreal στην Ελλάδα. Εμείς θα θυμίσουμε μόνο ότι το «σκάνδαλο L' Oreal» διέλυσε την πολιτική καριέρα του Σαρκοζί στη Γαλλία.  Κατηγορήθηκε ότι έπαιρνε «τούβλα» με ευρώ, από την ιδιοκτήτρια της L' Oreal Λιλιάν Μπετανκούρ, για να χρηματοδοτήσει την προεκλογική του εκστρατεία. Αραγε, δεν το είχε υπόψη του αυτό ο Τσίπρας, όταν  αποφάσιζε να συναντηθεί κρυφά με τον αρχιμάνατζερ της L' Oreal στο Παρίσι; Να σημειώσουμε, ακόμα, ότι η L' Oreal έκλεισε το εργοστάσιό της στην Ελλάδα, πριν ξεσπάσει η κρίση, και πως βρίσκεται υπό κατηγορία για πρακτικές «καρτέλ» ενώπιον της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Η εκπρόσωπος Τύπου της L' Oreal, πάντως, δήλωσε ότι «επρόκειτο για μία ιδιωτική συνάντηση και ουδέν σχόλιο έχουμε σχετικά με το περιεχόμενο των συζητήσεων»!

Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα αναφορικά με τη συνάντηση με τη Rothschild. «Αποτελεί επίσημο Σύμβουλο του ΟΔΔΗΧ με αντικείμενο την προετοιμασία της εξόδου της χώρας στις αγορές» έλεγε για τη Rothschild το πρώτο non paper του Μαξίμου. Οπως αποδείχτηκε, σύμβαση ΟΔΔΗΧ-Rothschild δεν υπήρχε! «Στις 25 Ιανουαρίου ο υπουργός Οικονομικών έστειλε επιστολή στο ΔΣ του ΟΔΔΗΧ με την οποία ζητούσε την άμεση πρόσληψη τεχνικού συμβούλου για την προετοιμασία της χώρας για την έξοδο στις αγορές. Στις 27 Ιανουαρίου το ΔΣ του ΟΔΔΗΧ με επιστολή του όρισε την επενδυτική τράπεζα Rothschild, ως την επιλογή του. Αυτή τη στιγμή αναμένεται η έκδοση της σχετικής υπουργικής απόφασης» ήταν η νεότερη (και βελτιωμένη) εκδοχή του Τζανακόπουλου, στο briefing της περασμένης Τρίτης. Και πήγε ο Τσίπρας, παρέα με τον Τζανακόπουλο και τον Καλογήρου (δηλαδή τρεις πανάσχετοι με τόσο εξειδικευμένα τεχνικά-οικονομικά ζητήματα, όπως είναι ο διεθνής δανεισμός) για να συζητήσουν με τα στελέχη της Rothschild τις λεπτομέρειες.

Δε θα αναφερθούμε στις παλιές κορόνες του Καμμένου ενάντια στους Rothschild, που τις έχουν κάνει σημαία τα ακροδεξιά σάιτ (έχει και η ακροδεξιά τους εσωτερικούς της ανταγωνισμούς). Θα υπογραμμίσουμε, όμως, την αλληλουχία των γεγονότων, όπως με μεγάλη καθυστέρηση παρουσιάζεται από το Μαξίμου. Στις 5 Φλεβάρη, βάφτιζαν τη Rothschild «επίσημο Σύμβουλο του ΟΔΔΗΧ με αντικείμενο την προετοιμασία της εξόδου της χώρας στις αγορές». Στις 7 Φλεβάρη άλλαξαν θέση και μας είπαν ότι στις 25 Γενάρη ο Τσακαλώτος έστειλε επιστολή στον ΟΔΔΗΧ ζητώντας «την άμεση πρόσληψη τεχνικού συμβούλου για την προετοιμασία της χώρας για την έξοδο στις αγορές», εντός δυο ημερών ο ΟΔΔΗΧ απάντησε «να πάρουμε τη Rothschild» και μια βδομάδα μετά πήγε ο Τσίπρας με τον Τζανακόπουλο και τον Καλογήρου να κλείσει το «ντιλ»! Οσοι αφελείς πιστεύσατε. Οι μη αφελείς μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματά σας.

Τον ίδιο πανικό επέδειξε και ο Μητσοτάκης όταν άρχισε το μπαράζ για το «πόθεν έσχες» της συζύγου του. Στην αρχή δεν έδινε καμιά απάντηση επί της ουσίας, παρά τον βομβαρδισμό των συριζαίων, μέχρι που φτάσαμε στη… δακρύβρεχτη δήλωση της Μαρέβα Γκραμπόφσκι-Μητσοτάκη, γραμμένη διά χειρός δικηγόρου, προκειμένου να ορθώσει νομική άμυνα στις πολιτικές κατηγορίες. Δε θα σχολιάσουμε γελοία προπαγανδιστικά επιχειρήματα του τύπου «ουσιαστικά το άνω διαμέρισμα είναι στην κυριότητα της δανειοδότριας τράπεζας μέχρι την ολοσχερή εξόφληση του δανείου». Το μπέρδεμα της ιδιοκτησίας με την υποθήκη μόνο χαζούς ή άσχετους μπορεί να πείσει. Θα επικεντρωθούμε αποκλειστικά στο ζήτημα του ανύπαρκτου εδώ και χρόνια «πόθεν έσχες».

Σύμφωνα με τη δήλωση Γκραμπόφσκι, θα γίνει «πόθεν έσχες» για το 2015 (έχει όντως πάρει αναβολή για το Μάρτη), γιατί «από το 2006 έως το 2014 έζησα την δυσκολότερη φάση της ζωής μου, γιατί βρέθηκα μακριά από τον άνδρα μου, Κυριάκο Μητσοτάκη, τον σύντροφό μου και πατέρα των τριών παιδιών μας». Μόνο που ο Κούλης εμφανίστηκε τον περασμένο Οκτώβρη στο μεσημεριανάδικο Tατιάνα Live και μεταξύ άλλων είπε: «Με τη σύζυγό μου μετά από πέντε χρόνια χωρισμού είμαστε καλύτερα από πριν». Αρα, επανασυνδέθηκαν το 2011 και όχι το 2014. Πού είναι, λοιπόν, τα «πόθεν έσχες» της μαντάμ Γκραμπόσφκι από το 2012 μέχρι και το 2015; Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς για ποιο λόγο ο πενταετής χωρισμός έγινε τώρα οκταετής. Οσο για τις μπίζνες με τον Παπασταύρου, αυτές είναι γραμμένες σε ΦΕΚ του 2007!

Γιατί λασπομαχία;

Η γνωστή απογοήτευση που τους καταλαμβάνει πάντοτε σε ανάλογες περιστάσεις κατέλαβε και πάλι τους «σοβαρούς» αναλυτές των αστικών ΜΜΕ (ενός ευρύτατου φάσματος, μάλιστα). Αφού έδωσαν το χαρακτηρισμό «λασπομαχία» στη σύγκρουση ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ επί του «πόθεν έσχες» της συζύγου Μητσοτάκη και επί του μυστικού ταξιδιού του Τσίπρα στο Παρίσι, άρχισαν να εκφράζουν τη θλίψη τους για το «κατάντημα της πολιτικής ζωής» και για το «πόσο χαμηλά έπεσε η πολιτική αντιπαράθεση». Το πιο… αριστερό που ακούστηκε είναι ότι η «λασπομαχία» βοηθάει στον αποπροσανατολισμό του ελληνικού λαού.

Γιατί «λασπομαχία», όμως; Η «λάσπη» είναι υλικό κατασκευασμένο, χωρίς ίχνος πολιτικής ουσίας. Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, δε θα δυσκολευτεί ο οποιοσδήποτε να ανακαλύψει αμέσως πολιτική ουσία. Εκτός αν πούμε ότι δεν έχει πολιτική ουσία ένα ταξίδι του πρωθυπουργού σε ξένη πρωτεύουσα που κρατήθηκε κρυφό, όπως και οι εν κρυπτώ συναντήσεις του με εκπροσώπους μονοπωλιακών ομίλων. 'Η αν πούμε ότι δεν έχουν πολιτική σημασία οι μπίζνες της συζύγου του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι οποίες επί τουλάχιστον τρία-τέσσερα έτη δεν καταγράφηκαν στο «πόθεν έσχες» του πολιτικού.

Ακόμα και η μεταφορά της οικογένειας του πρωθυπουργού στο ταξίδι της επιστροφής -που δεν επιβεβαιώθηκε, αλλά και δε διαψεύστηκε- δε στερείται πολιτικής σημασίας. Και δε χρειάζεται να εξηγήσουμε το λόγο, ειδικά όταν μιλάμε για πολιτικούς που παριστάνουν τους αριστερούς και τους απόγονους της «δρακογενιάς».

Είναι άλλο πράγμα ο τρόπος με τον οποίο τα αστικά κόμματα χρησιμοποιούν τέτοια στοιχεία στη μεταξύ τους αντιπαράθεση και άλλο η πολιτική τους ουσία. Στο κάτω-κάτω, πότε η πολιτική αντιπαράθεση των αστικών κομμάτων, ακόμα και στην πιο «καθαρή» της μορφή, όταν δηλαδή δε συνοδεύεται από σκανδαλολογία, αλλά διεξάγεται επί πολιτικών προγραμμάτων και θέσεων, είναι απαλλαγμένη από δημαγωγία, υπερβολές, ψεύδη, χαρακτηρισμούς και χυδαιότητα; Και πότε τα αστικά ΜΜΕ δεν είχαν ως βασικό εργαλείο της «ενημέρωσης» που προσφέρουν, την παραπληροφόρηση, τη διαστρέβλωση της αλήθειας, τον κιτρινισμό;

Αυτοί που εμφανίζονται ως εραστές της «καθαρής πολιτικής» και του «πολιτικού πολιτισμού» δεν είναι παρά τιποτένιοι υποκριτές, που λειτουργούν ως πολιτικά αμορτισέρ ενός σάπιου και παρακμάζοντος συστήματος, προσπαθώντας να κρατήσουν την κατάσταση σε μια ισορροπία, να μην την αφήσουν να εκτραχυνθεί και κάνει ζημιά σε όλους.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πεδίο ουσιαστικής πολιτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στα αστικά κόμματα δεν υπάρχει. Η εποχή των Μνημονίων ισοπέδωσε και τις ελάχιστες διαφορές που είχαν σε επίπεδο κυβερνητικής διαχείρισης. Επομένως, ολοένα και περισσότερο θα σκανδαλολογούν και θα προσπαθούν ν' αποκτήσουν «ηθικό πλεονέκτημα» έναντι του αντιπάλου.

Ενώ, λοιπόν, τα αστικά κόμματα θα αντιμάχονται το ένα το άλλο σ' αυτό το επίπεδο, οι «σοβαροί» αναλυτές των αστικών ΜΜΕ θα κάνουν εκκλήσεις για επιστροφή στον «πολιτικό πολιτισμό», για διαμόρφωση «συγκλίσεων», για «εθνική στάση απέναντι στους δανειστές» και τα παρόμοια. Ο καθένας στο πόστο του και όλοι μαζί για την προστασία του συστήματος.

Οσο για εμάς, όχι μόνο δεν «αποστρέφουμε το βλέμμα» από αυτές τις υποθέσεις, αλλά προσπαθούμε να καταδείξουμε και να αναδείξουμε την πολιτική τους ουσία. Περιττό να πούμε ότι δεν είναι καθόλου δύσκολο να αποφύγουμε τη λασπομαχία, τη σκανδαλολογία, τον κιτρινισμό. Δε θα εγκαταλείψουμε ποτέ, όμως, αυτό το πεδίο αποκαλύψεων, επειδή τα αστικά κόμματα το επικαλύπτουν με λάσπη και τα αστικά ΜΜΕ με κιτρινισμό.

Η αστική πολιτική είναι μια κατ' εξοχήν βρόμικη υπόθεση, σε όλα τα επίπεδά της. Κι αυτό πρέπει να το αποκαλύπτουμε στο λαό.