Λένε πως η δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα.

 

Ουδέν αληθέστερον τούτου και μία από τις αμέτρητες αποδείξεις που μπορώ να αραδιάσω, είναι αυτό που συμβαίνει στην Ιταλία.
Εκεί, ο πρόεδρος της ιταλικής δημοκρατίας έκρινε ότι η κυβέρνηση που έστησαν οι "πεντάστεροι" με την εθνικιστική Λίγκα του Βορρά δεν θα υπηρετήσει σωστά τον ευρωενωσιακό θεό και αποφάσισε να χρίσει ως πρωθυπουργό έναν -κατά την γνώμη του- καταλληλότερο.
Για όποιον δεν κατάλαβε, θα το πω όσο πιο απλά γίνεται: το πρώτο και το τρίτο κόμμα (σύμφωνα με τα αποτελέσματα των προ τριμήνου εκλογών) συμφώνησαν σε κυβέρνηση συνεργασίας αλλά ο πρόεδρος της δημοκρατίας έδωσε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σε κάποιο εξωκοινοβουλευτικό πρόσωπο της δικής του επιλογής, επειδή... έτσι ήθελε!
Κατά τα άλλα, ο Στάλιν ήταν δικτάτορας επειδή δεν έκανε εκλογές...