Πήγε για προσκύνημα και ο Κούλης

Οταν δεν μπορείς να πας στο μεγάλο αφεντικό, πηγαίνεις στον περιφερειακό του αντιπρόσωπο. Και προσδοκάς ότι δείχνοντας καλή συμπεριφορά και δίνοντας όσες διαβεβαιώσεις χρειαστεί, ο αντιπρόσωπος θα πει δυο καλές κουβέντες για σένα στο αφεντικό. Κάπως έτσι βρέθηκε στο Ισραήλ ο Κούλης, για να υποβάλει τα σέβη του στον Νετανιάχου και στα υπόλοιπα ναζιστικά καθάρματα της σιωνιστικής οντότητας.

Το γεγονός ότι ο σιωνιστικός στρατός εξακολουθεί να δολοφονεί άοπλους Παλαιστίνιους στα σύνορα με τη Λωρίδα της Γάζας ή να σκοτώνει με τρεις σφαίρες στο λαιμό εφήβους σε χωριά της Δυτικής Οχθης, δεν εμπόδισε τον Μητσοτάκη να κάνει αυτό το ταξίδι και να φωτογραφιστεί χαμογελώντας γλοιώδικα με τον σφαγέα Νετανιάχου. Κανένας από το αστικό πολιτικό σύστημα δεν πρόκειται να τον κατηγορήσει. Προηγήθηκε ο Τσίπρας που συναντήθηκε με τον «φίλο Μπέντζαμιν» τις μέρες που ο τελευταίος έκανε τις μαζικές δολοφονίες Παλαιστίνιων στη Γάζα, οπότε ο Μητσοτάκης έρχεται δεύτερος και καταϊδρωμένος.

Οσα ανακοινώθηκαν επισήμως από τη ΝΔ δε διαφέρουν απ' όσα ανακοινώνονται κάθε φορά που συναντιέται ο Τσίπρας με τον Νετανιάχου ή κάποιοι υπουργοί των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τους σιωνιστές ομολόγους τους. «Συζήτησαν θέματα διμερούς ενδιαφέροντος εστιάζοντας στους τρόπους με τους οποίους οι δύο χώρες μπορούν να ενισχύσουν τη στρατηγική συνεργασία τους στο εμπόριο, τις επενδύσεις στον τουρισμό και την ενέργεια αλλά και σε άλλους τομείς». Συζήτησαν, ακόμα για περιφερειακά ζητήματα και συγκεκριμένα για τις εξελίξεις που αφορούν το Ιράν και την πορεία της συμφωνίας για το πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης ύστερα και από την απόφαση των ΗΠΑ να αποσυρθούν από αυτήν». Εδώ ο Κούλης υστερεί λίγο του Τσίπρα, ο οποίος είχε δείξει την κατανόησή του για τις «ανησυχίες» του Ισραήλ λόγω του βαλλιστικού προγράμματος του Ιράν. Και βέβαια, «επισημάνθηκε ο αποσταθεροποιητικός ρόλος της Τουρκίας στην περιοχή ενώ υπήρξε αναφορά και στους κινδύνους που απορρέουν από την άνοδο του ισλαμικού εξτρεμισμού»!

Στο Παλαιστινιακό δεν υπάρχει η παραμικρή αναφορά. Σαν να μην υπάρχει. Οχι μόνο στη συστηματική σφαγή Παλαιστίνιων από τις 30 Μάρτη μέχρι σήμερα, αλλά έστω στη γενικόλογη διατύπωση για «ειρηνική επίλυση της διαφοράς στο πλαίσιο των αποφάσεων του ΟΗΕ», που παγίως γινόταν παλαιότερα.

Η στρατηγική συνεργασία με το ναζιστικό σιωνισμό είναι γενική πολιτική της ελληνικής αστικής τάξης, που την υπηρετούν πιστά όλα τα αστικά κόμματα (πλην Περισσού). Ακόμα και για τις σχέσεις με τις ΗΠΑ η αντιπολίτευση βρίσκει κάτι για να ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση. Οι σχέσεις με τους σιωνιστές μακελάρηδες είναι υπεράνω εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης. Αποτελούν κοινό τόπο για τις δυνάμεις της αστικής πολιτικής.

Μιλώντας στο «Global Forum» του αμερικανοσιωνιστικού λόμπι (AJC) ο Κούλης εξήρε το ρόλο του πατέρα του, ο οποίος «μόλις δέκα μέρες αφού έγινε πρωθυπουργός, τον Μάιο του 1990, η Ελληνική Δημοκρατία αναγνώρισε το κράτος του Ισραήλ» και «ένα μήνα αργότερα, πραγματοποίησε την πρώτη επίσημη επίσκεψη ως πρωθυπουργός στο Ισραήλ». Φρόντισε δε να εξηγήσει στο σιωνιστικό ακροατήριο ότι αυτό που τώρα φαίνεται προφανές «δεν ήταν καθόλου αυτονόητο πριν από 28 χρόνια», γιατί «η ελληνική κοινή γνώμη τότε ήταν σταθερά φιλοαραβική και αντι-ισραηλινή»!

Γι' αυτό και έχει σημασία να μαζικοποιηθεί το κίνημα αλληλεγγύης στον αδελφό παλαιστινιακό λαό και την πολύχρονη αντίστασή του. Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό, στην οποία συμμετέχει και η «Δικτύωση», αποτελεί μια παρήγορη εξέλιξη, καθώς τους τελευταίους μήνες έχει οργανώσει αρκετές εκδηλώσεις αλληλεγγύης. Την Παρασκευή 29 Ιούνη, στις 6 το απόγευμα, θα ξεκινήσει από τα Προπύλαια μοτοπορεία με κατεύθυνση την ισραηλινή πρεσβεία. Να φροντίσουμε να είναι όσο γίνεται πιο μαζική. Είναι χρέος μας να βάλουμε τέρμα στη σιωνιστική «διείσδυση».