Ιδού οι αποδείξεις για το χρέος-εργαλείο κινεζοποίησης

Αν έχουμε… αγωνία για το τι θα γίνει με το χρέος στο Eurogroup της επόμενης Πέμπτης, δεν έχουμε παρά να κοιτάξουμε τις γερμανικές εφημερίδες. Αυτές παίρνουν ενημέρωση (μέσω διαρροών) από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών και δε νομίζουμε ότι υπάρχει κάποιος στην Ελλάδα που να πιστεύει (μετά από τόσα που έχουμε δει την τελευταία οχταετία), ότι το Eurogroup μπορεί ν' αποφασίσει κάτι που δεν το θέλουν οι γερμανοί ιμπεριαλιστές.

Την περασμένη Τρίτη, η «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ», επικαλούμενη έγγραφα, έγραφε ότι η γερμανική κυβέρνηση είναι έτοιμη να στηρίξει την Ελλάδα με ένα «μαξιλάρι» δισεκατομμυρίων, αντί για μέτρα ελάφρυνσης του χρέους. Τα δισεκατομμύρια του «μαξιλαριού» δε θα τα δώσει, βέβαια, η γερμανική κυβέρνηση, αλλά ο ESM, στον οποίο τη μεγαλύτερη συμμετοχή έχει το γερμανικό κράτος, γι' αυτό και έχει βάλει δικό του άνθρωπο στην κορυφαία διευθυντική θέση.

Αυτός ο άνθρωπος, ο Κλάους Ρέγκλινγκ, συνέβη να βρίσκεται την ίδια μέρα στην Αθήνα. Συναντήθηκε με τον Τσίπρα και χαρακτήρισε την Ελλάδα «ευρωπαϊκό success story» (τα καλά λόγια δεν κοστίζουν τίποτα - μόνο τον Κούλη στεναχωρούν, αλλά αυτό ποσώς ενδιαφέρει τον κάθε Ρέγκλινγκ, για να μην πούμε ότι αυτή την περίοδο τον έχουν και στη «μπούκα», λόγω της στάσης του στο «Μακεδονικό»). Στο πανηγυρικό δείπνο της Ελληνικής Ενωσης Τραπεζών, όμως, στο οποίο ήταν τιμητικός καλεσμένος, εξέφρασε τον «προβληματισμό» του για το ότι η συζήτηση επικεντρώνεται στα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, ενώ αυτές που θα πείσουν τις «αγορές» για να αρχίσουν να δανείζουν την Ελλάδα είναι οι μεταρρυθμίσεις! Ο Ρέγκλινγκ εξέφρασε αισιοδοξία ότι στο Eurogroup της 21ης του Ιούνη θα επιτευχθεί συμφωνία αναφορικά με τα μεσοπρόθεσμα μέτρα για το χρέος, εφόσον αυτά χρειάζονται και υπό την προϋπόθεση υλοποίησης των μεταρρυθμίσεων.

Περιττεύει να πούμε ότι ο Ρέγκλινγκ δεν μιλάει στα κουτουρού. Οσοι ασχολούνται με το ζήτημα μπορούν εύκολα να αποκωδικοποιήσουν την τεχνοκρατική γενικολογία του: ξεχάστε μια εφάπαξ ρύθμιση του χρέους (τα λεγόμενα μακροπρόθεσμα μέτρα). Το πολύ που μπορεί να αποφασιστεί είναι κάποια μεσοπρόθεσμα μέτρα. Αν αποδειχτεί ότι χρειάζονται (θυμηθείτε ότι το ίδιο είχε πει ο Σεντένο μετά το Eurogroup της 24ης του Μάη). Αλλωστε, λέει ο γερμανός αρχιμάνατζερ του ESM, σημασία δεν έχουν τα μέτρα για το χρέος, αλλά οι μεταρρυθμίσεις. Δηλαδή, η συντήρηση αλώβητου του μνημονιακού καθεστώτος, του καθεστώτος της κινεζοποίησης του ελληνικού λαού και του αποικιοκρατικού ελέγχου της χώρας.

Οι παρατηρητικοί θα έχουν προσέξει, ασφαλώς, ότι τελευταία δε γίνεται καμιά κουβέντα για το περιβόητο «γαλλικό κλειδί». Πώς να γίνει κουβέντα, όταν δεν πρόκειται να υπάρξουν μακροπρόθεσμα μέτρα για το χρέος; Το «γαλλικό κλειδί» είναι ένας μηχανισμός αυτόματης ρύθμισης του χρέους μέχρι τη λήξη του. Σύμφωνα μ' αυτόν το μηχανισμό, μέχρι το 2030 η Ελλάδα θα έπρεπε να πληρώνει για την εξυπηρέτηση του χρέους το 15% του ΑΕΠ της κάθε χρόνο και μετά το 2030 το 20%. Αν δεν υπάρξει μακροπρόθεσμη ρύθμιση, το «γαλλικό κλειδί» θα πεταχτεί σε κάποια εργαλειοθήκη για να σκουριάσει με την ησυχία του.

Την Πέμπτη, η «Μπιλντ» έγραψε ότι στο Eurogroup θα αποφασιστεί η χορήγηση στην Ελλάδα μιας χρηματοδοτικής «ένεσης» ύψους 15 δισ. ευρώ (από τα κεφάλαια του τρίτου δανείου, που δεν έχουν απορροφηθεί), ώστε να δημιουργηθεί ένα «μαξιλάρι» που θα βοηθήσει την Ελλάδα να αντιμετωπίσει κάθε έκτακτη ανάγκη δανεισμού μετά τη λήξη του προγράμματος. Επίσης, στο Eurogroup θα αποφασιστούν μόνο τρία μεσοπρόθεσμα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους:

- Επιμήκυνση των δανείων από τον EFSF (δεύτερο δάνειο) κατά τουλάχιστον τρία χρόνια.

- Μείωση των επιτοκίων αυτών των δανείων.

- Επιστροφή 5 δισ. ευρώ από τα κέρδη της ΕΚΤ από ελληνικά ομόλογα. (Θυμίζουμε ότι αυτό προβλεπόταν από το δεύτερο Μνημόνιο, πάγωσε την περίοδο της «σκληρής διαπραγμάτευσης» και της «δημιουργικής ασάφειας» και στο τρίτο Μνημόνιο δεν προβλέφτηκε. Το κρατούσαν ως «ατού» για να το επαναφέρουν σε μια επόμενη φάση και φαίνεται πως έφτασε η ώρα).

Ο Τσακαλώτος, σε μια συνέντευξή του στην ZEIT Online, άρχισε την αξιοθρήνητη κλάψα: «Είναι εξαιρετικά σημαντικό για μας, στα οικονομικά φύλλα της Handelsblatt, της Wall Street Journal και των Financial Times να μην γραφτεί στις 22 Ιουνίου ότι το Eurogroup μετέθεσε εκ νέου το πρόβλημα και δεν διευθέτησε το ζήτημα το ελληνικού χρέους. Εάν συμβεί αυτό, προφανώς δε θα έχουμε πρόσβαση στις  χρηματαγορές». Γι' αυτό θα σου φουσκώσουν το «μαξιλάρι», ώστε για ένα διάστημα να μην έχεις ανάγκη τις «αγορές». Θα σου δώσουν και μια υπόσχεση για το μέλλον («αν χρειαστεί εδώ είμαστε για να εξετάσουμε νέα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, υπό τον όρο ότι η Ελλάδα δε θα υπαναχωρήσει από τις μεταρρυθμίσεις του προγράμματος»), θα μείνει και το ΔΝΤ ως σύμβουλος (το ξεκαθάρισε με τον πιο επίσημο τρόπο η Λαγκάρντ) και έτσι θα πορευτείτε τα επόμενα χρόνια.

Περιττεύει να σημειώσουμε ότι τα επιπλέον κονδύλια για το «μαξιλάρι» θα τα κρατάει στα ταμεία του ο ESM (για να μη χρησιμοποιηθούν για άλλους σκοπούς από τις ελληνικές κυβερνήσεις) και ότι, βεβαίως, δε θα δοθούν χωρίς όρους. Είναι το conditionality, που όπως έχει πει ο Τσακαλώτος, ζητούν «μερικές χώρες» (Γερμανία, Ολλανδία, Φινλανδία κ.ά.).

Εχουμε γράψει πολλές φορές, πως όλη η συζήτηση για τις μελλοντικές αναδιαρθρώσεις του χρέους είναι μια τεχνική συζήτηση για τη διαχείριση του χρέους, που είναι και θα παραμείνει ένα εργαλείο διατήρησης και βαθέματος της κινεζοποίησης του ελληνικού λαού, διατήρησης και επέκτασης του αποικιοκρατικού ελέγχου των ιμπεριαλιστικών χωρών -πρωτίστως της Γερμανίας- επί του ελληνικού κράτους και της ελληνικής καπιταλιστικής οικονομίας.

Αυτό είναι το σημαντικό, το πρωτεύον. Ο πίνακας στην κορυφή της σελίδας δεν είναι δικός μας. Περιλαμβάνεται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2019-2022. Μας λένε ότι στραγγαλίζουν τον ελληνικό λαό για να παράγονται «πρωτογενή πλεονάσματα» που χρησιμοποιούνται «για τη μείωση του χρέους», όμως το χρέος όχι μόνο δεν μειώνεται αλλά αυξάνεται! Το 2022, μετά από πέντε συνεχή χρόνια «πρωτογενών πλεονασμάτων» ίσων με 3,5% του ΑΕΠ κάθε χρόνο, το χρέος θα είναι μεγαλύτερο από το χρέος του 2016 κατά 3,7 δισ. ευρώ!

Μας κοροϊδεύουν; Ασφαλώς και κοροϊδεύουν τον ελληνικό λαό, που καλείται να πάρει τις δικές του αποφάσεις (και όχι μόνο για το χρέος).