Σκάνδαλο Νovartis: Προς συγκάλυψη, μέσω του βρόμικου παρασκήνιου

Οταν ο Παπαγγελόπουλος έλεγε ότι το σκάνδαλο Novartis είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο από συστάσεως ελληνικού κράτους, δεν είχε φυσικά κατά νου κάποιους γιατρούς που έπαιρναν φακελάκια για να κάνουν κατευθυνόμενη συνταγογράφηση (αυτό, άλλωστε, δεν το έκανε μόνο η Novartis), ούτε κάποιους υπηρεσιακούς παράγοντες στον τομέα της τιμολόγησης του φαρμάκου, που τα 'πιαναν για να δίνουν αυξήσεις στις τιμές των φαρμάκων της Novartis. Είχε κατά νου τα πολιτικά πρόσωπα που εμπλέκονταν στην υπόθεση. Μόνο αυτό το γεγονός καθιστούσε το σκάνδαλο Novartis το μεγαλύτερο από συστάσεως ελληνικού κράτους. Οταν η δικογραφία πήγε στη Βουλή, διαπιστώθηκε ότι το μόνο που υπήρχε κατά των πολιτικών (δύο πρώην πρωθυπουργών και οχτώ υπουργών) ήταν οι καταθέσεις τριών προστατευόμενων μαρτύρων, οι οποίοι απλώς έλεγαν ότι «άκουσαν» ή ότι «εκτιμούσαν» πως οι συγκεκριμένοι πολιτικοί χρηματίζονταν από τη Novartis.

Ο «ασυγκράτητος» Πολάκης έγραφε τότε πως οι προστατευόμενοι μάρτυρες ήταν κάποιοι που πιάστηκαν να χρηματίζονται και πως για να γλιτώσουν το τομάρι τους άρχισαν να συνεργάζονται και να κελαηδάνε. Προφανώς έχει δει πολλές αμερικάνικες ταινίες και σειρές και νομίζει πως ισχύει και στο ελληνικό ποινικό σύστημα ό,τι ισχύει στο αμερικάνικο. Δηλαδή, ο κατηγορούμενος να κλείνει ένα «ντιλ» με τον εισαγγελέα, να συμφωνούν και για τις κατηγορίες και για την ποινή που θα υποστεί και στη συνέχεια αυτός να μετατρέπεται σε μάρτυρα που «κελαηδάει» και «δίνει» άλλους. Στο ελληνικό ποινικό σύστημα, όμως, ο λεγόμενος μάρτυρας δημοσίου συμφέροντος δεν πρέπει να έχει καμιά ποινική εμπλοκή, αλλά να καταθέτει σημαντικά αποδεικτικά στοιχεία και να καλύπτεται πίσω από την ανωνυμία για τη δική του ασφάλεια.

Τόσος ντόρος έγινε τότε, αλλά δε θυμόμαστε κάποιος να βγήκε και να επικαλέστηκε τον Πολάκη για να υποστηρίξει ότι οι προστατευόμενοι μάρτυρες είναι άκυροι, διότι εξαγόρασαν τη δική τους ατιμωρησία με τις καταθέσεις τους σε βάρος άλλων. Τους διέφυγε ή απλώς δεν έδωσαν τη δέουσα σημασία, γιατί εκείνο που επεδίωκαν ήταν να κληθούν οι προστατευόμενοι μάρτυρες να καταθέσουν  στη Βουλή, έστω και υπό καθεστώς προστασίας. Το αίτημά τους, πάντως, δεν έγινε δεκτό από τη συριζανελίτικη πλειοψηφία, η οποία αρνήθηκε να μπει στην ουσία της υπόθεσης και έστειλε το φάκελο πίσω στο δικαστικό μηχανισμό, για να διερευνήσει αυτός αν τελέστηκαν αδικήματα από τους υπουργούς. Ηθελαν ο φάκελος να πάει στα χέρια της έμπιστης (του Παπαγγελόπουλου) εισαγγελέα Τουλουπάκη, που ήταν αυτή που ήλεγχε και τους προστατευόμενους μάρτυρες.

Κοντεύαμε να ξεχάσουμε ότι υπάρχει δικαστική διερεύνηση της υπόθεσης, αν δεν μας το θύμιζε ο Πολάκης σ' ένα από τα γνωστά σόου ψευτομαγκιάς (αυτή τη φορά όχι από το facebook) αλλά από το βήμα της κεντρικής επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ. Αν δεν βάλουμε κάποιον στη φυλακή, δεν πρόκειται να δούμε εξουσία, φώναξε ο «μπρούταλ» υπουργός.

Εγινε ντόρος, ξεχάστηκε κι αυτό, μέχρι που στην τούρλα των γιορτών, λίγες ώρες προτού αλλάξει ο χρόνος, ένας από τους προστατευόμενους μάρτυρες έγινε από ανώνυμος επώνυμος και από μάρτυρας μετατράπηκε σε κατηγορούμενο. Ο καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας Νίκος Μανιαδάκης ήταν ο προστατευόμενος μάρτυρας «Γιάννης Αναστασίου». Με το που του απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα, ο μεν Μανιαδάκης άρχισε να δίνει συνεντεύξεις και να ισχυρίζεται ότι τον εκβίαζαν να «δώσει» τους Σαμαρά, Γεωργιάδη και Στουρνάρα, τα δε κυβερνητικά στελέχη (και ο ίδιος ο Τσίπρας) άρχισαν να λένε ότι ο Μανιαδάκης είναι ο νέος Χριστοφοράκος και την τελευταία στιγμή αποφεύχθηκε η δραπέτευσή του. Ομως, ο Χριστοφοράκος ήταν το αφεντικό της Siemens στην Ελλάδα, ενώ ο Μανιαδάκης ήταν απλά ένας παρατρεχάμενος στο κύκλωμα του φαρμάκου. Με σημαντικό ρόλο; Ετσι δείχνουν τα πράγματα, όμως χρειάζονται και αποδείξεις.

Τις έχουν; Αν κρίνουμε από τη λυσσώδη αντίδραση Πολάκη, που ούτε λίγο ούτε πολύ ισχυρίστηκε (με πλήρη κάλυψη  από τον υπουργό Δικαιοσύνης και τον πρωθυπουργό) ότι συγκεκριμένοι δικαστικοί (εισαγγελείς και ανακριτές), τους οποίους κατονόμασε, κωλυσιεργούν σκόπιμα στη διερεύνηση πτυχών του σκανδάλου, μάλλον δεν έχουν τίποτα. Τον Μανιαδάκη τον κατηγορούν με βάση κατάθεση άλλης προστατευόμενης μάρτυρα, η οποία επίσης δεν έχει καταθέσει κάποιο στοιχείο. Μερικές μέρες αργότερα, ενώ στο μεταξύ ο Μανιαδάκης είχε γίνει όπλο της ΝΔ και κέρδιζε τις εντυπώσεις, εισαγγελικές «πηγές» διέρρεαν ότι τον ψάχνουν και για ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, ξεσκονίζοντας κάποιες παλιές φορολογικές του υποθέσεις, τις οποίες είχε ρυθμίσει. Ο Μανιαδάκης ήταν ο ταμίας υπουργών, έγραψε ο Βαξεβάνης, που βρίσκεται σε απευθείας σύνδεση με τον Παπαγγελόπουλο. Μπορεί να το αποδείξει; Αν ο Μανιαδάκης είχε πάρει χρήμα από τη Novartis και το διοχέτευε σε υπουργούς, θα πρέπει να βρεθεί η διαδρομή του χρήματος. Αν όχι, τότε το πολύ ο Μανιαδάκης να αντιμετωπίσει κατηγορία για κάποιο φορολογικό αδίκημα. Δεν είναι υπουργός ή δημόσιος υπάλληλος για να πάει για δωροδοκία. Εκτός αν υπάρχει διορισμός του ως συμβούλου κάποιου υπουργού, οπότε το πράγμα αλλάζει.

Φυσικά, η κατάθεση του Μανιαδάκη ως προστατευόμενου μάρτυρα «Γιάννη Αναστασίου» ήδη ακυρώθηκε. Στο ελληνικό ποινικό σύστημα ο κατηγορούμενος δεν μπορεί να είναι ταυτόχρονα και μάρτυρας. Και δημιουργούνται μια σειρά σοβαρά ερωτήματα για τους χειρισμούς που έγιναν από την κυβέρνηση και τους πιστούς σ' αυτήν δικαστικούς. Το βασικότερο: πώς κατέστησαν τον Μανιαδάκη μάρτυρα δημοσίου συμφέροντος και μετά από ένα χρόνο τον καθιστούν κατηγορούμενο; Εψαξαν για τυχόν ποινικά κολάσιμη εμπλοκή του ίδιου και δε βρήκαν; Και τι βρήκαν μετά από ένα χρόνο;

Οπως αντιλαμβάνεστε, αυτό το ερώτημα, σε συνδυασμό με την παλιά δήλωση Πολάκη ότι τον έπιασαν στα πράσα κι αυτός κελάηδησε για να γλιτώσει, έρχεται να δικαιώσει αυτό που λέει ο Μανιαδάκης και διατυμπανίζουν σαν ντουντούκες οι πασοκονεοδημοκράτες. Οτι του ζήτησαν να «δώσει» Σαμαρά, Γεωργιάδη και Στουρνάρα, αυτός αρνήθηκε και για να τον εκδικηθούν τον έκαναν κατηγορούμενο. Ομως κι αυτό το επιχείρημα «μπάζει», γιατί δεν απαντά στο ερώτημα: αφού ο Μανιαδάκης είναι καθαρός, τότε γιατί ως «Γιάννης Αναστασίου» «έδωσε» πολιτικά πρόσωπα;

Το μυαλό κάθε νοήμονος ανθρώπου κάνει τον εξής απλό συλλογισμό: ο Μανιαδάκης πρώτα έκανε τα χατίρια των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, γι' αυτό και τον είχαν στα ώπα-ώπα ως προστατευόμενο μάρτυρα, αλλά στη συνέχεια άλλαξε στρατόπεδο (μέσα από ποιες διαδικασίες άραγε;), γι' αυτό τον έκαναν κατηγορούμενο και την υπεράσπισή του ανέλαβαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Κανένας δεν ξεχνά αυτό που αποκάλυψε ο Γεωργιάδης. Οτι ο Μανιαδάκης, μόλις βγήκε από το γραφείο της εισαγγελέα Τουλουπάκη, του τηλεφώνησε και του είπε ότι τον εκβιάζουν να δώσει συγκεκριμένα ονόματα! Επομένως, ο Μανιαδάκης βρισκόταν σε επαφή με έναν τουλάχιστον από τους ερευνώμενους πολιτικούς.
 
Ολ' αυτά αποκαλύπτουν ένα βρόμικο παρασκήνιο απ' όλες τις πλευρές, που θα οδηγήσει στη συγκάλυψη του σκανδάλου Novartis, η οποία έχει αλλάξει διοίκηση και εξακολουθεί να δραστηριοποιείται στην Ελλάδα σα να μην τρέχει τίποτα. Για την ακρίβεια, δεν πρόκειται ειδικά για σκάνδαλο Novartis, αλλά γενικά για σκάνδαλο του φαρμάκου, όπως πολλές φορές μας έχει δοθεί η ευκαιρία να γράψουμε. Οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, εν γνώσει τους ότι υπάρχει τέτοιο σκάνδαλο, ενδιαφέρθηκαν μόνο να βγάλουν πολιτική υπεραξία, βγάζοντας «στη σέντρα» κάποιους πασόκους και νεοδημοκράτες. Αδιαφορώντας για το «δέσιμο» της υπόθεσης, ενδιαφέρθηκαν μόνο γι' αυτή την πτυχή. Ξέρουν πολύ καλά ότι ποινικά δεν πρόκειται να φτάσουν σε κανέναν (μέχρι στιγμής το μόνο που παρουσίασαν είναι οι παντελώς άχρηστες καταθέσεις των προστατευόμενων μαρτύρων, οι οποίες μάλιστα γίνονται φύλλο και φτερό. Οι εντυπώσεις, όμως, σε βάρος των πρώην υπουργών έχουν μείνει. Μόνο γι' αυτές ενδιαφέρεται ο ΣΥΡΙΖΑ, αδιαφορώντας για το ότι έκανε μπάχαλο το φάκελο και στο τέλος θα βγουν λάδι οι πάντες.

Νεοδημοκράτες και πασόκοι, από την άλλη, καθώς βρέθηκαν κατηγορούμενοι και εν γνώσει τους ότι ο κόσμος «καταλαβαίνει», ρίχνουν όλο το βάρος στην καταγγελία της «σκευωρίας» και προσπαθούν να πείσουν τον ελληνικό λαό ότι υπάρχει μεν σκάνδαλο Novartis, όμως αυτό αφορά κάποιους γιατρούς, άντε και κάποιους υπηρεσιακούς παράγοντες (για τους οποίους όμως δε λένε τίποτα, μολονότι τότε ήταν υπουργοί) και σίγουρα όχι τις κυβερνήσεις.