Οκτώβρης και λογοκοπία (Με αφορμή μία διακήρυξη του ΝΑΡ)
Eχει ειπωθεί και αληθεύει πως πάντα πίσω από μία μάσκα κρύβεται ένα
πραγματικό πρόσωπο ή αλλιώς η αλήθεια δεν κρύβεται. Η διακήρυξη του ΝΑΡ
για τα 100 χρόνια από την Οκτωβριανή Επανάσταση ήρθε να επιβεβαιώσει τα
παραπάνω. Ατέλειωτη λογοκοπία, φλυαρία, μεγαλοστομίες, λεκτικά και
φαντασμαγορικά σχήματα, ιστορικά άλματα κι από ουσία τίποτα. Το ΝΑΡ με
τη διακήρυξη αυτή υπογράφει φαρδιά-πλατιά το χαρακτήρα του σαν
μικροαστικό, εξεγερτικό, ριζοσπαστικό και συνάμα ρεφορμιστικό κόμμα
διαμαρτυρίας. Δεν μπορεί να παρουσιάζεται ως ταχυδακτυλουργός στην
ιστορία. Το ιστορικό γεγονός έχει αίτια, πλαίσιο, κατάληξη κι
ονοματεπώνυμο, δηλαδή δράστες. Το ΝΑΡ κατορθώνει να εξαφανίσει όλα τα
παραπάνω και να παρουσιάσει τον Οκτώβρη 1917 α-ιστορικό, κάτι σαν θαύμα.
Εξαφανίζει το ρόλο του κόμματος των Λένιν-Στάλιν, το ρόλο των μπολσεβίκων! Ο Οκτώβρης παρουσιάζεται σαν επανάσταση με αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο (!) (ας μας βρουν πού το ’γραψε αυτό ο Λένιν) και εργατικής κυριαρχίας στην παραγωγή. Δεν είναι μόνο η ισχνή αναφορά στον Β.Ι.Λένιν (1 φορά) και η μηδενική αναφορά στον Ι.Β.Στάλιν. Είναι -κυρίως- ότι η αποστροφή του ΝΑΡ στο κομμουνιστικό κόμμα και κίνημα το αναγκάζει να ξαναγράφει την ιστορία στα μικροαστικά καλούπια του. Ο Οκτώβρης 1917 εμφανίζεται όχι ως καθοδηγημένη επανάσταση αλλά ως ρεσάλτο και εξέγερση. Δεν είναι το κόμμα που οδηγεί την ταξική πάλη ως τις τελικές της συνέπειες, αλλά η θύελλα, η χειραφέτηση και άλλα ηχηρά παρόμοια. Το ΝΑΡ κόβει την ιστορία σε φέτες. Αυτοί που ορκίζονται στην επιστήμη και τη διαλεκτική (σελ.8) αποφεύγουν να μιλήσουν (ούτε μια αράδα) για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.
Ο Οκτώβρης παρουσιάζεται σαν «διάττων αστήρ», φωτογενής και… ανάδελφος. Δεν είχε συνέχεια και δε γέννησε άλλες επαναστάσεις (πχ Κινέζικη). Ο Οκτώβρης είναι λαμπερός, κατά το ΝΑΡ, σαν ξεκομμένο και αποσπασμένο ιστορικό επεισόδιο, χαμένος στο πέλαγος χωρίς αλληλουχία και συνάρτηση. Η ιστορική μεταφυσική σ’ όλο το μεγαλείο της, η αρλουμπολογία στο βάθρο της ιστορίας! Η αποφυγή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης γίνεται για να μην αναφερθεί το όνομα του «τρισκατάρατου» Στάλιν. Πότε έγινε η παλινόρθωση στη Σοβιετική Ένωση; Άγνωστο! Διότι οι ηγέτες του μικροαστικού οππορτουνισμού φροντίζουν να μιλούν για «ήττα» και «γραφειοκρατία», αλλά επίσης φροντίζουν να μη μιλούν και να γράφουν πότε έγινε η περίφημη στροφή… Το 1921 όπως λένε οι αναρχικοί, το 1927 όπως γράφουν οι τροτσκιστές, το 1956 στο 20ο συνέδριο ή το 1989 με την περεστρόικα. Το ΝΑΡ θέλει να ψαρέψει παντού γι’ αυτό και δεν υπάρχει η έννοια «παλινόρθωση», αλλά η «επαναστατική διαδικασία από ένα σημείο και μετά (!) ακολούθησε οπισθοδρομική πορεία και τελικά η σοβιετική κοινωνία μετατράπηκε σε ταξική και εκμεταλλευτική κοινωνία με ιδιόμορφες (!) καπιταλιστικές σχέσεις».
Πού καταλήγουν όλα τα παραπάνω; Διαβάζουμε: «Για να ξαναγίνει ο κομμουνισμός αίτημα και κίνημα εκατομμυρίων απαιτείται η στρατηγική επαναθεμελίωσή του». Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής του ΝΑΡ. Η «αποκρυπτογράφηση» του καπιταλισμού σημαίνει την «υπεραξία», την «πληροφορική», τη «βιοτεχνολογία», «τον άυλο πλούτο» και την «καταστροφή της φύσης». Πρόκειται για καθαρή αμηχανία, για βερμπαλισμό (φλυαρία), για υπεκφυγές. Αντί να μιλήσουν για τα πολιτικά διδάγματα, το κόμμα, τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, τα συνδικάτα και την παλινόρθωση υποστηρίζουν όλες τις ρεβιζιονιστικές ανοησίες, ενώ βρήκαν όλα τα κρυμμένα «DΝΑ» του καπιταλισμού στη … βιοτεχνολογία. Πρόκειται για την περίφημη επιστημονικοτεχνική επανάσταση επί Μπρέζνιεφ, που θεοποιούσε τις παραγωγικές δυνάμεις στην κόντρα της ΕΣΣΔ με την Κίνα. Αλλά η φόρα του ΝΑΡ δεν σταματάει εδώ. «Επαναθεμελίωση σημαίνει κριτική αναμέτρηση (!) με τις σύγχρονες ριζοσπαστικές ουτοπίες, αντικαπιταλιστικές, ελευθεριακές, τεχνολογικές και άλλες, με τα ανολοκλήρωτα ριζοσπαστικά σκιρτήματα της εποχής μας, τις κάθε λογής ρεφορμιστικές και διαχειριστικές προτάσεις, από τη σκοπιά ενός συνολικού εργατικού επαναστατικού σχεδίου με κομμουνιστικό περιεχόμενο».
Είναι αδύνατον να κατανοήσει ο απλός άνθρωπος, ένας εργαζόμενος, την παραπάνω πρόταση. Ακριβώς γιατί η ηγεσία του ΝΑΡ θέλει να κρύψει το ρεφορμιστικό πρόσωπό της πίσω από τόνους λέξεων και ποταμούς λογόρροιας. Λείπει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από τη διακήρυξη; Βεβαίως. Αλλά το κύριο ερώτημα που προκύπτει για κάποιον που μπαίνει στη βάσανο και στον πειρασμό να διαβάσει όλη τη διακήρυξη του ΝΑΡ, είναι ότι αποφεύγει να τοποθετηθεί παστρικά και καθαρά στους τρεις σταθμούς για τον Οκτώβρη 1917, οι οποίοι είναι: -Λενινιστικό Κόμμα νέου τύπου και Επανάσταση -Σοσιαλιστική Οικοδόμηση και Καπιταλιστική Παλινόρθωση. Δεν περιμέναμε πολιτικές απαντήσεις. Απλώς για τους αγωνιστές της αριστεράς υπάρχει μία ακόμα επιβεβαίωση. Τα μεγάλα λόγια του ΝΑΡ δεν σε φέρνουν κοντύτερα στον κομμουνισμό. Αντίθετα.
Εξαφανίζει το ρόλο του κόμματος των Λένιν-Στάλιν, το ρόλο των μπολσεβίκων! Ο Οκτώβρης παρουσιάζεται σαν επανάσταση με αντικαπιταλιστικό περιεχόμενο (!) (ας μας βρουν πού το ’γραψε αυτό ο Λένιν) και εργατικής κυριαρχίας στην παραγωγή. Δεν είναι μόνο η ισχνή αναφορά στον Β.Ι.Λένιν (1 φορά) και η μηδενική αναφορά στον Ι.Β.Στάλιν. Είναι -κυρίως- ότι η αποστροφή του ΝΑΡ στο κομμουνιστικό κόμμα και κίνημα το αναγκάζει να ξαναγράφει την ιστορία στα μικροαστικά καλούπια του. Ο Οκτώβρης 1917 εμφανίζεται όχι ως καθοδηγημένη επανάσταση αλλά ως ρεσάλτο και εξέγερση. Δεν είναι το κόμμα που οδηγεί την ταξική πάλη ως τις τελικές της συνέπειες, αλλά η θύελλα, η χειραφέτηση και άλλα ηχηρά παρόμοια. Το ΝΑΡ κόβει την ιστορία σε φέτες. Αυτοί που ορκίζονται στην επιστήμη και τη διαλεκτική (σελ.8) αποφεύγουν να μιλήσουν (ούτε μια αράδα) για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση.
Ο Οκτώβρης παρουσιάζεται σαν «διάττων αστήρ», φωτογενής και… ανάδελφος. Δεν είχε συνέχεια και δε γέννησε άλλες επαναστάσεις (πχ Κινέζικη). Ο Οκτώβρης είναι λαμπερός, κατά το ΝΑΡ, σαν ξεκομμένο και αποσπασμένο ιστορικό επεισόδιο, χαμένος στο πέλαγος χωρίς αλληλουχία και συνάρτηση. Η ιστορική μεταφυσική σ’ όλο το μεγαλείο της, η αρλουμπολογία στο βάθρο της ιστορίας! Η αποφυγή της σοσιαλιστικής οικοδόμησης γίνεται για να μην αναφερθεί το όνομα του «τρισκατάρατου» Στάλιν. Πότε έγινε η παλινόρθωση στη Σοβιετική Ένωση; Άγνωστο! Διότι οι ηγέτες του μικροαστικού οππορτουνισμού φροντίζουν να μιλούν για «ήττα» και «γραφειοκρατία», αλλά επίσης φροντίζουν να μη μιλούν και να γράφουν πότε έγινε η περίφημη στροφή… Το 1921 όπως λένε οι αναρχικοί, το 1927 όπως γράφουν οι τροτσκιστές, το 1956 στο 20ο συνέδριο ή το 1989 με την περεστρόικα. Το ΝΑΡ θέλει να ψαρέψει παντού γι’ αυτό και δεν υπάρχει η έννοια «παλινόρθωση», αλλά η «επαναστατική διαδικασία από ένα σημείο και μετά (!) ακολούθησε οπισθοδρομική πορεία και τελικά η σοβιετική κοινωνία μετατράπηκε σε ταξική και εκμεταλλευτική κοινωνία με ιδιόμορφες (!) καπιταλιστικές σχέσεις».
Πού καταλήγουν όλα τα παραπάνω; Διαβάζουμε: «Για να ξαναγίνει ο κομμουνισμός αίτημα και κίνημα εκατομμυρίων απαιτείται η στρατηγική επαναθεμελίωσή του». Αυτή είναι η ουσία της πολιτικής του ΝΑΡ. Η «αποκρυπτογράφηση» του καπιταλισμού σημαίνει την «υπεραξία», την «πληροφορική», τη «βιοτεχνολογία», «τον άυλο πλούτο» και την «καταστροφή της φύσης». Πρόκειται για καθαρή αμηχανία, για βερμπαλισμό (φλυαρία), για υπεκφυγές. Αντί να μιλήσουν για τα πολιτικά διδάγματα, το κόμμα, τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, τα συνδικάτα και την παλινόρθωση υποστηρίζουν όλες τις ρεβιζιονιστικές ανοησίες, ενώ βρήκαν όλα τα κρυμμένα «DΝΑ» του καπιταλισμού στη … βιοτεχνολογία. Πρόκειται για την περίφημη επιστημονικοτεχνική επανάσταση επί Μπρέζνιεφ, που θεοποιούσε τις παραγωγικές δυνάμεις στην κόντρα της ΕΣΣΔ με την Κίνα. Αλλά η φόρα του ΝΑΡ δεν σταματάει εδώ. «Επαναθεμελίωση σημαίνει κριτική αναμέτρηση (!) με τις σύγχρονες ριζοσπαστικές ουτοπίες, αντικαπιταλιστικές, ελευθεριακές, τεχνολογικές και άλλες, με τα ανολοκλήρωτα ριζοσπαστικά σκιρτήματα της εποχής μας, τις κάθε λογής ρεφορμιστικές και διαχειριστικές προτάσεις, από τη σκοπιά ενός συνολικού εργατικού επαναστατικού σχεδίου με κομμουνιστικό περιεχόμενο».
Είναι αδύνατον να κατανοήσει ο απλός άνθρωπος, ένας εργαζόμενος, την παραπάνω πρόταση. Ακριβώς γιατί η ηγεσία του ΝΑΡ θέλει να κρύψει το ρεφορμιστικό πρόσωπό της πίσω από τόνους λέξεων και ποταμούς λογόρροιας. Λείπει η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από τη διακήρυξη; Βεβαίως. Αλλά το κύριο ερώτημα που προκύπτει για κάποιον που μπαίνει στη βάσανο και στον πειρασμό να διαβάσει όλη τη διακήρυξη του ΝΑΡ, είναι ότι αποφεύγει να τοποθετηθεί παστρικά και καθαρά στους τρεις σταθμούς για τον Οκτώβρη 1917, οι οποίοι είναι: -Λενινιστικό Κόμμα νέου τύπου και Επανάσταση -Σοσιαλιστική Οικοδόμηση και Καπιταλιστική Παλινόρθωση. Δεν περιμέναμε πολιτικές απαντήσεις. Απλώς για τους αγωνιστές της αριστεράς υπάρχει μία ακόμα επιβεβαίωση. Τα μεγάλα λόγια του ΝΑΡ δεν σε φέρνουν κοντύτερα στον κομμουνισμό. Αντίθετα.
Σχόλια