Μια αποκαλυπτική και προκλητική δήλωση

Με τον πλέον προκλητικό τρόπο ο πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης σε ομιλία του στη Βουλή για τον προϋπολογισμό της Βουλής, «ομολόγησε» πως την κυβέρνηση Σαμαρά την έριξαν οι “θεσμοί”, δηλαδή η Μέρκελ, ο Σόϊμπλε, η Λαγκάρντ και πως οι ίδιοι διεθνείς “θεσμοί” και ευρωπαίοι εταίροι στηρίζουν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.  Συγκεκριμένα είπε:  «Το success story του 2014 αποδομήθηκε και ανατράπηκε από τους διεθνείς και ευρωπαίους μας εταίρους…  Οι θεσμοί σήμερα για δικούς τους λόγους υποστηρίζουν τον οδικό χάρτη που εδράζεται στη σταθερότητα της χώρας..»

Περισσότερο κυνική, πιο προκλητική και προσβλητική δήλωση, αλλά ταυτόχρονα και διαφωτιστική δεν θα μπορούσε να γίνει. Η απάντηση στο πολιτικό ερώτημα γιατί οι εταίροι και οι θεσμοί,  δηλαδή οι ευρωπαίοι και αμερικάνοι ιμπεριαλιστές πέταξαν το Σαμαρά σαν στημένη λεμονόκουπα ούτε εντυπωσιάζει ούτε είναι δύσκολο να απαντηθεί.  Τέτοιου είδους πολιτικές μεταστροφές δεν είναι πρωτοφανείς στην πολιτική σκηνή. Όπως συνήθως συνέβαινε, οι μεγάλες δυνάμεις, όχι μόνο στη σημερινή περίοδο του ιμπεριαλισμού αλλά και παλαιότερα, όταν οι υποτελείς τους έκαναν τη «δουλειά», αλλά δεν μπορούσαν το ίδιο αποτελεσματικά να τους εξυπηρετήσουν στη συνέχεια τους «αντάμειβαν ανάλογα».  Αυτό συνέβη και στη περίπτωση Σαμαρά.  Οι καθημερινές μαζικές κινητοποιήσεις, έστω και αυθόρμητες, αποτελούσαν τη κορυφή του παγόβουνου της γενικότερης κοινωνικής κατακραυγής. Αλλά κυρίως, τα επόμενα βήματα μία κυβέρνηση με το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο της κυβέρνησης Σαμαρά ήταν αδύνατο να τα περάσει, εύρισκε τεράστιες δυσκολίες, έχοντας μάλιστα να αντιμετωπίσει μία αδίστακτη αντιπολίτευση που η ηγετική της ομάδα ήταν βουλιαγμένη μέσα στο ψέμα, στην δημαγωγία, στην πολιτική παραπλάνηση, με βουλιμία για εξουσία  και όλα αυτά φορώντας μια ψεύτικη  μάσκα της αριστεράς. Μια ελληνική αριστερά, την οποία ο λαός μας αλλιώς γνώριζε, την εκτιμούσε, τη σεβόταν και εμπιστευόταν.

 Όμως για πάρα πολύ κόσμο είναι ερωτηματικό: αν οι θεσμοί δεν είχαν εμπιστοσύνη στον Σαμαρά και σε δικούς τους ανθρώπους, πως ήταν σίγουροι πως ο Τσίπρας και το επιτελείο του θα αναλάμβαναν να φέρουν σε πέρας με επιτυχία το δυσκολότερο κομμάτι του γενικού σχεδιασμού τους για το ξεπούλημα της χώρας, τη μετατροπή του λαού της στη πιο φτηνή εργατική δύναμη, πως θα έβαζαν τους ανυπότακτους έλληνες στο «μαγκανοπήγαδο» της παραγωγής υψηλού μέσου ποσοστού κέρδους και υψηλής υπεραξίας, όταν είχαν τάξει τα πάντα στον ελληνικό λαό.  Τελικά αποδείχτηκε πως είχαν δίκιο, αφού είχαν δοθεί εκατέρωθεν τα σήματα και υπήρξαν συγκεκριμένες δεσμεύσεις, και ποντάροντας ταυτόχρονα στις ισχυρές τους δυνάμεις, οικονομικές, πολιτικές, στρατιωτικές που διαθέτουν. Έτσι σύντομα  αναπτύχθηκε η πολιτική «συμπάθεια» Τσίπρα – Μέρκελ, Τσίπρα – Ολανδρέου και οι σχέσεις υποτέλειας με τους επικυρίαρχους αμερικάνους ιμπεριαλιστές.

Τελικά, όπως εξελίχτηκε πίσω από το πολιτικό θεατρικό  πλαίσιο η ιστορία της περίφημης διαπραγμάτευσης Τσίπρα – Βαρουφάκη, τα ηγετικά επιτελεία του ΣΥΡΙΖΑ, αναδείχτηκαν σαν οι πλέον  πειθήνιοι εντολοδόχοι των ιμπεριαλιστών και από την μια και από την  άλλη πλευρά του Ατλαντικού, και μια από τις πιο μνημονιακές κυβερνήσεις στην εποχή των μνημονίων.

Εκείνο όμως που είναι πολύ πιο αποκαλυπτικό είναι το δεύτερο σκέλος της δήλωσης του Ν. Βούτση, ότι δηλαδή «Οι θεσμοί σήμερα για δικούς τους λόγους υποστηρίζουν τον οδικό χάρτη που εδράζεται στη σταθερότητα της χώρας». Αν ερμηνεύσει κανείς σωστά την περίτεχνη διατύπωση του Ν. Βούτση θα καταλάβει το πραγματικό περιεχόμενο της δήλωσής του. Ότι δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ είναι διατεθειμένος να προωθήσει την πολιτική ( οδικό χάρτη ) που του έχουν χαράξει οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που κηδεμονεύουν τη χώρα, γιατί τον εμπιστεύονται ότι τους εγγυάται την πολιτική σταθερότητα της χώρας και την επιτυχία του βρώμικου έργου που του έχουν αναθέσει.

Το ποιοι είναι οι αποδέκτες αυτής της δήλωσης δεν είναι δύσκολο να το αντιληφτεί κανείς. Πρώτα από όλα η  κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ την οποία καλεί ο Βούτσης να μείνει όπως μέχρι τώρα σταθερή και συμπαγής γιατί στηρίζεται σε γερές πλάτες όσο ακολουθούν τις εντολές τους. Αλλά πάνω απ’ όλα αποδέκτες είναι οι «θεσμοί» και οι εταίροι στους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ εγγυάται πίστη και εφαρμογή των συμπεφωνημένων στις γραπτές και άγραφες συμφωνίες.

Είναι επίσης φανερό πως ο Βούτσης δεν έχει  ενδιαφέρον για πρόσφατους και παλιούς  αριστερούς φίλους είτε και μέλη. Αντίθετα έχει βασικό ενδιαφέρον να διαβεβαιώσει για μια ακόμα φορά – όπως ο Τσίπρας στη Θεσσαλονίκη – πως ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ των δημαγωγικών διακηρύξεων και υποσχέσεων έχει πεθάνει και να αποσπάσει τα εύσημα και την εμπιστοσύνη των επικυρίαρχων της χώρας μας.

Αυτό όμως που πρέπει να εστιάσει ο λαός στα λεγόμενα των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ είναι πως η επικυριαρχία των ιμπεριαλιστών στην Ελλάδα έχει πιάσει σε πολύπλοκα δίκτυα το λαό και τη χώρα μας. Πως ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον ο εκφραστής τους στην Ελλάδα και πως η πολιτική κοκορομαχία με τη Ν.Δ. γίνεται γιατί θέλει να την αντικαταστήσει στο ρόλο που αυτή έπαιζε ανεξάρτητα κάτω από ποιους τίτλους εφάρμοζε την πολιτική της.

Επίσης πολιτικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι, ακόμα και αν δεν διατηρηθεί στην εξουσία τώρα ή μέχρι τις επόμενες εκλογές, αφού κάνει με επιτυχία το θλιβερό έργο και όλη τη βρώμικη δουλειά να παραμείνει στο πολιτικό παιχνίδι όχι σαν προγραμμένος και στημένη λεμονόκουπα αλλά στο κέντρο των πολιτικών εξελίξεων.

Εντελώς διαφορετικοί πρέπει να είναι οι στόχοι της εργατικής τάξης και του λαού μας: είναι να οργανωθούν κα να συσπειρωθούν, να παλέψουν ενάντια στην εξάρτηση , στον ιμπεριαλισμό και την ντόπια μεγαλοαστική τάξη και τα δεκανίκια τους, να παλέψουν για καλύτερες μέρες.