Απατεώνες πανηγυριστές
Οποιος έκανε τον κόπο να παρακολουθήσει τις ομιλίες των συριζανελιτών
βουλευτών στην κοινοβουλευτική συζήτηση επί του κρατικού προϋπολογισμού
του 2018 θα διαπίστωσε δύο πράγματα. Πρώτο, ότι όλοι και όλες βρίσκονται
σε μια καταπληκτική ευφορία. Κυριολεκτικά, πλέουν σε πελάγη ευτυχίας.
Δεύτερο, ότι ένα νέο ιδεολόγημα αποτελεί την καραμέλα που πιπιλίζουν
φέτος: «είναι ο τελευταίος μνημονιακός προϋπολογισμός».
Την ευφορία μπορούμε να την καταλάβουμε: έκλεισαν έναν ακόμα χρόνο στην εξουσία επιδεικνύοντας συμπεριφορά μπετόν αρμέ, έκλεισαν και την τρίτη αξιολόγηση και οι καρέκλες τους (και η «μάσα» που συνεπάγονται αυτές οι καρέκλες) δεν κινδυνεύουν από «εξωτερικό δάκτυλο». Οι ιμπεριαλιστές δανειστές «πάνε» τους Τσιπροτσακαλώτους «με χίλια». Ακόμα και οι σοσιαλδημοκράτες «ξέχασαν» τη συγκυβέρνηση με τον ακροδεξιό Καμμένο, που επέσειαν μέχρι κάποιο διάστημα το 2015, και δίνουν στον Τσίπρα το «πρώτο τραπέζι πίστα» στις συνάξεις τους (που δεν έχουν πια την παλιά αίγλη).
Κατά τα άλλα, οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τον ίδιο φανατισμό και την ίδια πειθαρχία ψήφισαν τον προϋπολογισμό και πέρυσι και πρόπερσι, αλλάζοντας απλώς την καραμέλα που πιπίλιζαν, οπότε μόνο καταγέλαστοι γίνονται με το φετινό τους ιδεολόγημα. Επειδή όμως αυτή η παπάρα περί τελευταίου μνημονιακού προϋπολογισμού στηρίζεται από ένα ολόκληρο σύστημα προπαγάνδας, καλό είναι να βάλουμε το ερώτημα: είναι αυτός ο τελευταίος μνημονιακός προϋπολογισμός;
Στο πρώτο κιόλας μέρος του Συμπληρωματικού Μνημονίου που μόλις υπέγραψαν οι υπουργοί των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την τρόικα, με έντονα γράμματα για να δοθεί έμφαση, αναφέρεται: «Η επιτυχία του προγράμματος θα απαιτήσει τη συνεχή εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών για πολλά χρόνια - η οποία απαιτεί την πολιτική δέσμευση, αλλά και την τεχνική ικανότητα της ελληνικής διοίκησης να τη φέρει σε πέρας - και για το σκοπό αυτό οι αρχές έχουν δεσμευτεί να κάνουν πλήρη χρήση της διαθέσιμης τεχνικής υποστήριξης».
Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε την επισήμανση ότι «τα Μνημόνια ήρθαν για να μείνουν» από την πλευρά διάφορων παραγόντων των ιμπεριαλιστών δανειστών. Η διαφορά είναι ότι αυτό το κείμενο, το Συμπληρωματικό Μνημόνιο, το έχει υπογράψει και η κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών.
Επί της ουσίας δε θα άλλαζε τίποτα και αν δεν υπήρχε αυτή η επισήμανση του Συμπληρωματικού Μνημόνιου, όμως οι ιμπεριαλιστές, ως κατεξοχήν πρακτικοί άνθρωποι, δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη του. Υποχρεώνουν τους υποτακτικούς τους να υπογράψουν και δηλώσεις προθέσεων, οι οποίες θα υλοποιηθούν τα επόμενα χρόνια.
Οι πανηγυρτζήδες της Βουλής, λοιπόν, πανηγυρίζουν για τη διαιώνιση της μνημονιακής πολιτικής, κουνώντας σημαίες «εξόδου», ως αδίστακτοι πολιτικοί απατεώνες. Κανονικά δε θα έπρεπε να εκπλήξει κανέναν αυτή η συμπεριφορά τους. Ούτε καινοφανής ούτε πρωτότυπη είναι. Τη δουλειά τους κάνουν, το συμφέρον τους υπερασπίζονται.
Το ζήτημα είναι η αηδία και η οργή που προκαλεί αυτή η συμπεριφορά να μετασχηματιστούν σε θετική ταξική δράση για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και την οικοδόμηση μιας ταξικής πολιτικής.
Την ευφορία μπορούμε να την καταλάβουμε: έκλεισαν έναν ακόμα χρόνο στην εξουσία επιδεικνύοντας συμπεριφορά μπετόν αρμέ, έκλεισαν και την τρίτη αξιολόγηση και οι καρέκλες τους (και η «μάσα» που συνεπάγονται αυτές οι καρέκλες) δεν κινδυνεύουν από «εξωτερικό δάκτυλο». Οι ιμπεριαλιστές δανειστές «πάνε» τους Τσιπροτσακαλώτους «με χίλια». Ακόμα και οι σοσιαλδημοκράτες «ξέχασαν» τη συγκυβέρνηση με τον ακροδεξιό Καμμένο, που επέσειαν μέχρι κάποιο διάστημα το 2015, και δίνουν στον Τσίπρα το «πρώτο τραπέζι πίστα» στις συνάξεις τους (που δεν έχουν πια την παλιά αίγλη).
Κατά τα άλλα, οι βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με τον ίδιο φανατισμό και την ίδια πειθαρχία ψήφισαν τον προϋπολογισμό και πέρυσι και πρόπερσι, αλλάζοντας απλώς την καραμέλα που πιπίλιζαν, οπότε μόνο καταγέλαστοι γίνονται με το φετινό τους ιδεολόγημα. Επειδή όμως αυτή η παπάρα περί τελευταίου μνημονιακού προϋπολογισμού στηρίζεται από ένα ολόκληρο σύστημα προπαγάνδας, καλό είναι να βάλουμε το ερώτημα: είναι αυτός ο τελευταίος μνημονιακός προϋπολογισμός;
Στο πρώτο κιόλας μέρος του Συμπληρωματικού Μνημονίου που μόλις υπέγραψαν οι υπουργοί των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ με την τρόικα, με έντονα γράμματα για να δοθεί έμφαση, αναφέρεται: «Η επιτυχία του προγράμματος θα απαιτήσει τη συνεχή εφαρμογή των συμφωνημένων πολιτικών για πολλά χρόνια - η οποία απαιτεί την πολιτική δέσμευση, αλλά και την τεχνική ικανότητα της ελληνικής διοίκησης να τη φέρει σε πέρας - και για το σκοπό αυτό οι αρχές έχουν δεσμευτεί να κάνουν πλήρη χρήση της διαθέσιμης τεχνικής υποστήριξης».
Δεν είναι η πρώτη φορά που έχουμε την επισήμανση ότι «τα Μνημόνια ήρθαν για να μείνουν» από την πλευρά διάφορων παραγόντων των ιμπεριαλιστών δανειστών. Η διαφορά είναι ότι αυτό το κείμενο, το Συμπληρωματικό Μνημόνιο, το έχει υπογράψει και η κυβέρνηση. Ο πρωθυπουργός και ο υπουργός Οικονομικών.
Επί της ουσίας δε θα άλλαζε τίποτα και αν δεν υπήρχε αυτή η επισήμανση του Συμπληρωματικού Μνημόνιου, όμως οι ιμπεριαλιστές, ως κατεξοχήν πρακτικοί άνθρωποι, δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη του. Υποχρεώνουν τους υποτακτικούς τους να υπογράψουν και δηλώσεις προθέσεων, οι οποίες θα υλοποιηθούν τα επόμενα χρόνια.
Οι πανηγυρτζήδες της Βουλής, λοιπόν, πανηγυρίζουν για τη διαιώνιση της μνημονιακής πολιτικής, κουνώντας σημαίες «εξόδου», ως αδίστακτοι πολιτικοί απατεώνες. Κανονικά δε θα έπρεπε να εκπλήξει κανέναν αυτή η συμπεριφορά τους. Ούτε καινοφανής ούτε πρωτότυπη είναι. Τη δουλειά τους κάνουν, το συμφέρον τους υπερασπίζονται.
Το ζήτημα είναι η αηδία και η οργή που προκαλεί αυτή η συμπεριφορά να μετασχηματιστούν σε θετική ταξική δράση για την ανατροπή των μνημονιακών πολιτικών και την οικοδόμηση μιας ταξικής πολιτικής.
Σχόλια