Θλιβερή κατάληξη των αγροτικών κινητοποιήσεων

Σε θλιβερή κατάληξη οδηγήθηκε η 20ήμερη αγροτική κινητοποίηση όταν η Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων (ΚΚΕ) έδωσε, τελείως ακατανόητα, το σύνθημα της αποχώρησης των αγροτών από τους οδικούς κόμβους. Οι ανακοινώσεις της Πανελλαδικής Επιτροπής κάνουν λόγο για απόφαση συνελεύσεων (άραγε με ποια εισήγηση) μετά τα αρνητικά αποτελέσματα των συζητήσεων με το Υπουργικό κλιμάκιο την περασμένη Πέμπτη 14/2. Σε σχετική ανακοίνωση της Πανελλαδικής τονίζεται μεταξύ άλλων ότι: «Ένας αγώνας για την επιβίωση που επί χρόνια δίνουμε (…) είναι σίγουρο πως θα έχει πολύ θετικά αποτελέσματα (…) Δίνουμε νέο αγωνιστικό ραντεβού την 1η Μάρτη, στο μεγάλο συλλαλητήριο έξω από τα δικαστήρια της Λάρισας, για συμπαράσταση στους 10 συναδέλφους μας (…) δεν δεχόμαστε ποινικοποίηση των αγώνων και τα αγροτοδικεία (…) Στις 17 Μάρτη θα τιμήσουμε αγωνιστικά την 109η επέτειο του Κιλελέρ, με δυναμικό συλλαλητήριο στο χώρο της θυσίας των Θεσσαλών κολίγων (…) Συνεχίζουμε – θα νικήσουμε!». Μ’ αυτά και άλλα πολλά «ηρωικά» κηρύσσεται για άλλη μια φορά η αναδίπλωση και η εγκατάλειψη των μπλόκων.
Γίνεται προφανές πως η συνδικαλιστική ηγεσία που χειρίστηκε τον πρόσφατο αγροτικό αγώνα κάτω από τις υποδείξεις και τη «γραμμή» του ΚΚΕ, αποδείχθηκε, είτε ανίκανη να οδηγήσει την αγροτιά που τρεις βδομάδες παρέμενε μέσα στην παγωνιά και τις βροχές, σε κάποια –έστω μικρή- θετική κατάληξη, είτε κινήθηκε καιροσκοπικά, κάνοντας ακόμα μία από τις πολλές εφετζίδικες κινήσεις εντυπωσιασμού του ΚΚΕ με τις πλάτες της αγροτιάς.
Γιατί μετά τον εμπαιγμό της κυβερνητικής ομάδας υπουργών, οι οποίοι σε κρεσέντο αυταρχισμού, αλαζονείας και αδιαλλαξίας δεν δέχθηκαν να ικανοποιήσουν ούτε ένα αγροτικό αίτημα, θα περίμενε κανείς κλιμάκωση του αγώνα και άσκηση ακόμα μεγαλύτερης πίεσης προς την κυβέρνηση.
★★★
Αντ’ αυτού, παρακολουθήσαμε την άτακτη φυγή του πιο αγωνιστικού κομματιού του αγροτικού κόσμου, συνοδευόμενη από τη βροχή των πρωθυπουργικών δηλώσεων: «…Η αγροτική πολιτική που εφαρμόζει η χώρα είναι μία πολιτική που αποφασίζεται από την Ε.Ε. Είναι η κοινή αγροτική πολιτική (…) Η ελληνική γεωργία είναι σε εξέλιξη. Εμείς είμαστε η παράταξη της αγροτιάς (sic) και ενδιαφερόμαστε για τα προβλήματά της. Εμείς, παρά τις δυσκολίες ήδη βελτιώσαμε κατά πολύ το βιοτικό επίπεδο των αγροτών και λύσαμε τα περισσότερα από τα αιτήματά τους…». Παράλληλα, η ψευτοαριστερή κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, εκτιμώντας πολύ καλά την παντελή έλλειψη σχεδιασμού και οργάνωσης καθώς επίσης και την ανυπαρξία κλιμάκωσης του αγώνα από την πλευρά των συνδικαλιστών του ΚΚΕ, δεν δίστασε να καλεί σε συνεχή «ανοιχτό διάλογο», προφανώς για να στηρίξει με «λογικά επιχειρήματα» είτε το δεδομένο της μνημονικής πολιτικής, είτε το αδιαπραγμάτευτο της ενταξιακής πορείας της χώρας στην Ε.Ε.
Απέναντι στην αντιαγροτική-αντιλαϊκή πολιτική, αυτό που έχει να αντιπαραθέσει το ΚΚΕ είναι η προβολή αιτημάτων σοσιαλιστικής οργάνωσης της αγροτικής οικονομίας(!) μέσα στα πλαίσια του υπάρχοντος συστήματος, όπως προκύπτει απο τις θέσεις που πρόβαλε πρόσφατα ο Γ.Γ. του ΚΚΕ Δ.Κουτσούμπας: «…η προοπτική βρίσκεται στην κοινή δράση, για την ενίσχυση της λαϊκής συμμαχίας, με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα απέναντι στον κοινό αντίπαλο τα μονοπώλια και την Ε.Ε., διεκδικώντας την υπαρκτή δυνατότητα να οργανωθεί η αγροτική παραγωγή με κριτήριο τις λαϊκές ανάγκες, μέσα από παραγωγικούς συνεταιρισμούς, και κεντρικό σχεδιασμό, με κρατικό εμπόριο και προστασία της φυτικής-ζωικής παραγωγής. Σε αυτό το δρόμο ανάπτυξης της κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, της λαϊκής εξουσίας, μπορούν να αξιοποιηθούν όλες και οι παραγωγικές δυνατότητες και τα “συγκριτικά πλεονεκτήματα” που έχει η χώρα ώστε να παράγονται ποιοτικά και φτηνά προϊόντα για το λαό, να διασφαλίζεται ικανοποιητικό εισόδημα και ελεύθερος χρόνος για τον αγρότη- κτηνοτρόφο, σταθερή δουλειά με δικαιώματα για τον εργάτη στις μεταποιητικές βιομηχανικές μονάδες…». Και όλ’ αυτά ενόσω κυριαρχούν στη χώρα μας οι καπιταλιστικές σχέσεις παραγωγής και ενόσω βαθαίνει η εξάρτηση από τα ιμπεριαλιστικά κέντρα Ε.Ε., ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.
Με λίγα λόγια, αντί να προσανατολίσει ιδεολογικοπολιτικά τις μάζες για τις μεγάλες αναμετρήσεις με τη μεγαλοαστική τάξη και τα ξένα στηρίγματά της, αντί να σφυρηλατήσει μια αδιάλλακτη στάση απέναντι στον ταξικό αντίπαλο, τον οποίο οφείλει και να υποδείξει ξεκάθαρα, αντί να οργανώσει και να καθοδηγήσει τους αγροτικούς αγώνες, όλη η έγνοια του ΚΚΕ είναι η θορυβώδης εμφάνισή του ενόψει των Ευρωεκλογών και Δημοτικών εκλογών, και ενδεχομένως και Βουλευτικών. Γιατί, τελικά, περί αυτού πρόκειται. Μία προεκλογική επίδειξη, στις πλάτες των χιλιάδων αγροτών που ενίσχυσαν τα μπλόκα και τελικά η ηγεσία τούς άφησε στα κρύα του λουτρού. Μία γραφική υπόθεση που επαναλαμβάνεται κάθε Γενάρη-Φλεβάρη. Αλλά μήπως το ίδιο δεν έγινε και το 2016 με τον περίφημο «διάλογο» Τσίπρα-Μπούτα, μετά τα «πεσκέσια» και τα τσίπουρα;