Κανονικότητα!

Επιστρέφουμε στην κανονικότητα, διακηρύσσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Ας δούμε ποια είναι αυτή η κανονικότητα;

Ο κατώτατος μισθός δεν συμφωνείται μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων μεταξύ εργαζόμενων και καπιταλιστών εργοδοτών, αλλά καθορίζεται από την κυβέρνηση. Η οποία κυβέρνηση, έχοντας παραλάβει τον κατώτατο μισθό στα 581 ευρώ, ποσό στο οποίο κατέβηκε εν μιά νυκτί το 2012 (με Πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου) από τα 751 ευρώ, όπως είχε διαμορφωθεί από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις, τον ανεβάζει στα 650 ευρώ και ζητά από τους εργαζόμενους να χαιρετίσουν το γεγονός και να δείξουν την ευγνωμοσύνη τους ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ.

Η μικρή αυτή αύξηση καλύπτει μόνο τον πληθωρισμό της περιόδου από το 2010 μέχρι το 2019.  Και  βέβαια, κρατάει τον κατώτατο μισθό πολύ μακριά από το επίπεδο του 2010, ακόμα και σε ονομαστικούς όρους. Χώρια το γεγονός ότι με τον κατώτατο μισθό οι καπιταλιστές πληρώνουν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, που θα έπρεπε να πληρώνονται με βάση τις κλαδικές συλλογικές συμβάσεις εργασίας.
 
Στο πλαίσιο της ίδιας κανονικότητας, «βγήκαμε -επιτέλους- στις αγορές». Με πολύ τσουχτερό επιτόκιο, αλλά πού θα πάει, θα στρώσουν τα πράγματα. Το ότι ο νέος δανεισμός -από τις «αγορές» πλέον- προορίζεται για να ανανεώσει τον παλιό και πως το αποτέλεσμα θα είναι το χρέος να παραμένει εσαεί στα σημερινή δισθεώρητα επίπεδα, μετατρέποντας τον ελληνικό λαό σε ισόβιο δουλοπάροικο των τοκογλύφων του διεθνούς χρηματιστικού κεφαλαίου, δεν έχει προφανώς καμιά σημασία. Αυτό σημαίνει κανονικότητα.

Πάντα στο πλαίσιο της κανονικότητας, ετοιμάζεται νέα ρύθμιση για την «προστασία» της πρώτης κατοικίας, που θα οδηγήσει μαζικά πρώτες κατοικίες στη γνωστή διαδικασία των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών. Ο Δραγασάκης άρχισε την… ιδεολογική προετοιμασία: «πρέπει να προσέξουμε τα κόκκινα δάνεια, γιατί αλλιώς οι τράπεζες θα χρειαστούν νέα ανακεφαλαιοποίηση, που θα την πληρώσουμε όλοι μας». Σε ελεύθερη απόδοση: αντί να πληρώσουμε όλοι για νέα ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ας βγάλουμε στο σφυρί τα διαμερίσματα που κάποιοι εργαζόμενοι αγόρασαν με δάνεια και δεν μπορούν να αποπληρώσουν, επειδή τους κόψαμε τους μισθούς και τις συντάξεις ή τους ρίξαμε στην ανεργία. Τι να γίνει, τα έχει αυτά η κανονικότητα. Το να πληρώσουν οι τραπεζίτες και οι καπιταλιστές δεν το συζητάμε. Αυτές είναι… αριστερές ιδεοληψίες (που τις είχε και ο ΣΥΡΙΖΑ την περίοδο των εφηβικών… αυταπατών του).

Κανονικότητα είναι ακόμα να μπορούν όσοι χρωστούν στην εφορία να ξεχρεώσουν σε πολλές δόσεις, μέχρι και 120. Για να σας δούμε τώρα, θα δώσετε κάνα φράγκο στον κρατικό κορβανά ή θα συνεχίσετε το «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος»;

Και βέβαια, κανονικότητα είναι ο ΕΝΦΙΑ, ο ΦΠΑ στο 24%, οι συνεχείς μειώσεις στο αφορολόγητο, η κατάργηση των δώρων των συνταξιούχων και των δημόσιων υπάλληλων, η κατάργηση στην πράξη των Κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και ο υποβιβασμός όλων των εργαζόμενων στο επίπεδο των «ανειδίκευτων» που πλέον θα παίρνουν τον… υπέρογκο μισθό των 650 ευρώ μεικτά κτλ. κτλ.

Κανονικότητα είναι όλο το αντεργατικό και αντιλαϊκό πλαίσιο που διαμορφώθηκε με τα τρία Μνημόνια και τις αξιολογήσεις τους. Διότι δεν πρέπει να επανέλθουμε στο… κακό παρελθόν.