Η Επιτροπεία είναι πάντα εδώ πανίσχυρη και ανελέητη -Σαρωτικό κύμα πλειστηριασμών λαϊκών κατοικιών καταφθάνει
Η εντολή, λοιπόν, είναι σαφής. Η εκκαθάριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων δεν παίρνει άλλη αναβολή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, που έγινε κυβέρνηση υποσχόμενος -μεταξύ πολλών άλλων- «σεισάχθεια» και ευνοϊκές ρυθμίσεις για τους δανειολήπτες και πρωτοστατούσε στο «κίνημα» «δεν πληρώνω», προετοιμάζει -σε συνέργεια με τους τραπεζίτες και τους δανειστές- το νέο πλαίσιο. Ένα σαρωτικό κύμα πλειστηριασμών λαϊκών κατοικιών οφειλετών και εγγυητών στεγαστικών, επαγγελματικών, καταναλωτικών δανείων καταφθάνει. Και θα παρασύρει τη φτωχοποιημένη και εξαθλιωμένη λαϊκή οικογένεια, τις μικρομεσαίες «μη βιώσιμες» επιχειρήσεις, και όχι τους «έχοντες», όπως πασχίζει να παραπλανήσει η κυβερνητική προπαγάνδα με τα περί «στρατηγικών κακοπληρωτών».
Η μεγαλύτερη αναδιανομή πλούτου –με τη μεταφορά του από τα λαϊκά στρώματα προς τις τράπεζες και τα funds- μετά το σκάνδαλο του χρηματιστηρίου, επί «εκσυγχρονιστικής» κυβέρνησης Κ. Σημίτη, είναι προ των πυλών. Οι «επενδυτές»-κοράκια, που οσμίζονται «ευκαιρίες», παίρνουν θέση. Ο επικεφαλής της Τράπεζας Πειραιώς Χ. Μεγάλου, αποκαλυπτικός, δήλωσε πως «Οι τέσσερις συστημικές τράπεζες συμφώνησαν να μειώσουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια μέχρι το 2021 κατά 50 δισ. ευρώ. Τα 50 δισ. ευρώ αποτελούν σχεδόν το 28% του ΑΕΠ της χώρας.»! Υπογράμμισε, μάλιστα, τον «ανταγωνισμό» και το «ενδιαφέρον» πολλών funds για αγορά μη εξυπηρετούμενων δανείων. Αυτή είναι η «στήριξη» στους «αδύναμους συμπολίτες» μας. Αυτή είναι η κατάληξη της εξαγγελίας-υπόσχεσης «κανένα σπίτι σε χέρι τραπεζίτη».
Παράλληλα, η λεηλασία του πλούτου και των υποδομών της χώρας κλιμακώνεται. Μετά τα λιμάνια του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, άλλα δέκα λιμάνια της χώρας –όλα κρίσιμης οικονομικής και στρατηγικής σημασίας- εκποιούνται. Επίσης, παρατείνεται για άλλα 20 χρόνια η σύμβαση παραχώρησης του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» στη Fraport και προετοιμάζεται το ξεπούλημα της ΕΛΒΟ και μονάδων της ΔΕΗ. Όλα είναι μνημονιακές δεσμεύσεις που υλοποιούνται στη «μεταμνημονιακή» Ελλάδα…
Η κατά ΣΥΡΙΖΑ «νέα εποχή» είναι τόσο «νέα» και τόσο «φιλολαϊκή» όσο ήταν και τα προηγούμενα χρόνια της δικής του διακυβέρνησης και όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων, της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και των συμπληρωμάτων τους. Προβλέπει και στηρίζεται σε ενισχυμένο καθεστώς επιτροπείας. Διαιωνίζει και ενισχύει τη μνημονιακή βαρβαρότητα. Τα εκατοντάδες μέτρα λεηλασίας της χώρας, εξαθλίωσης του λαού και κατάργησης των εργατολαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών μένουν ανέπαφα, σε ισχύ, ενώ νέα αντιλαϊκά μέτρα προστίθενται. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει δεσμευτεί απέναντι στους δανειστές, πως η Ελλάδα θα είναι κάτω από ενισχυμένη εποπτεία μέχρις ότου το 75% των δανείων επιστραφεί – μετά από σαράντα χρόνια τουλάχιστον(!), κατά τις αισιόδοξες εκτιμήσεις. Μέχρι τότε οι δανειστές, οι «αγορές» και οι «επενδυτές» θα την παρακολουθούν στενά και θα την αξιολογούν σκληρά! Αυτή είναι η πραγματικότητα.
Ένα αντιλαϊκό συνονθύλευμα
Ο νέος ανασχηματισμός της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ πλέον μόνο, μετά τη ρήξη με τους ΑΝΕΛ, αποτελεί έκφραση της φθοράς, των αδιεξόδων και της απουσίας πολιτικής δυναμικής της κυβερνητικής παράταξης. Παράλληλα, εξυπηρετεί και εγγυάται προσήλωση στις αντιλαϊκές δεσμεύσεις.
Φθαρμένα, ανυπόληπτα πρόσωπα με μνημονιακό βιογραφικό και “εκτοξευμένα” πειθήνια στελέχη νέας κοπής είναι οι πρωθυπουργικές επιλογές. Η δεξαμενή έχει ουσιαστικά στερέψει. Μόνο κάποιοι τυχοδιώκτες, που αυτοεξευτελίζονται, φτύνοντας το πρόσφατο παρελθόν τους, και αλλάζουν κόμμα με μεγάλη ευκολία για μια υπουργική θέση, προθυμοποιούνται να στελεχώσουν μια κυβέρνηση που βυθίζεται σε τέλμα κάτω από το βάρος της ακραία αντιλαϊκής της πολιτικής.
Ο Α. Τσίπρας στο νέο υπουργικό συμβούλιο, με παροιμιώδες θράσος, υποστήριξε ότι «το τελευταίο διάστημα ενώνονται δυνάμεις και πρόσωπα που δεν ανήκουν αποκλειστικά στο χώρο της Αριστεράς αλλά προέρχονται από το χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, της οικολογίας, της λαϊκής κεντροδεξιάς ακόμη και του προοδευτικού κοινωνικού φιλελευθερισμού» για να «γίνουν τα πρώτα βήματα της κοινωνικής και οικονομικής ανασυγκρότησης έξω από την επιτροπεία και τα δεσμά του Μνημονίου», επιχειρώντας να δώσει διάσταση «εθνικής σωτηρίας» στην κυβέρνησή του.
Η πραγματικότητα είναι πως το συνονθύλευμα των αμοραλιστών που τον ακολουθεί, από αυτούς που εξακολουθούν να παριστάνουν τους αριστερούς έως τους καραμπινάτους δεξιούς, ενώνονται και συμπράττουν στην υλοποίηση της μνημονιακής βαρβαρότητας, στην πειθήνια άσκηση της πολιτικής της υποτέλειας και της υποταγής στους προστάτες τους ιμπεριαλιστές, με μοναδική συγκολλητική ουσία κάποια πολιτική καρέκλα, κυβερνητική ή πολιτική.
Ένας πλήρως σοσιαλδημοκρατικοποιημένος ΣΥΡΙΖΑ με ρετάλια του ΠΑΣΟΚ (από τους «εκσυγχρονιστές» έως τα λεγόμενα «ορφανά» και τους «λοχαγούς») και της ΝΔ (από καραμανλικούς έως ακροδεξιούς) συγκροτούν τον υποτιθέμενο «προοδευτικό πόλο». Μια ακόμη πιστοποίηση του πλήρους εκφυλισμού μιας πολιτικής δύναμης που εξακολουθεί να υποδύεται την Αριστερά για να πράττει ακραιφνώς δεξιά.
Ενδεικτικές τους «ήθους και του ύφους» της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι και οι τελευταίες εξελίξεις με πρωταγωνιστές τους δυο πρώην κορυφαίους υπουργούς της (Π. Καμμένο και Ν. Κοτζιά) που μέσω ενός οχετού αλληλοκατηγοριών προσφεύγουν στα δικαστήρια, καθώς και τα ευτράπελα του Π. Πολάκη που επιδίδεται σε τσαμπουκάδες που αναπαράγουν δεξιές πρακτικές και συμπεριφορές. Μια θλιβερή εικόνα κατρακύλας, βαθιάς σήψης και παρακμής, που αποτελεί βούτυρο στο ψωμί των παραδοσιακών αντιδραστικών δυνάμεων.
Σύσσωμο το εκτός ΣΥΡΙΖΑ αστικό μπλοκ, με πρωτοστατούσα τη ΝΔ, που βαρύνεται με όλα τα φαινόμενα διαφθοράς, διαπλοκής, αντιλαϊκής πολιτικής και αντιδραστικής βίας, κατά το παρελθόν, με μια χυδαία προπαγάνδα αποδίδει, για ευνόητους λόγους, στην Αριστερά όλα τα εκφυλιστικά φαινόμενα που κυριαρχούν στη δημόσια ζωή. Στόχος τους είναι να δυσφημίσουν την αριστερή ιδεολογία, να εγκλωβίσουν στην αντιδραστική πολιτική το λαό, να αποτρέψουν τη ριζοσπαστικοποίησή του.
Τα αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία έχουν επιλέξει τον ΣΥΡΙΖΑ και τη ΝΔ ως τους κύριους εκφραστές τους, στην παρούσα φάση. Η πόλωση και η υποδεικνυόμενη, ως αναγκαστική, επιλογή ανάμεσα στους δύο θα κυριαρχεί όλη την προεκλογική περίοδο. Με όλα τα μέσα που διαθέτουν θα προσπαθήσουν να υπονομεύσουν τη λαϊκή αφύπνιση και χειραφέτηση από το αντιλαϊκό δίπολο. Μετά από μια μεγάλη περίοδο πρωτοφανούς, μεταπολιτευτικά, πολιτικής ρευστότητας, αποσταθεροποίησης και κρίσης του αστικού πολιτικού συστήματος, με συρρίκνωση του κυρίαρχου δικομματισμού και εντυπωσιακή αναδιάταξη του πολιτικού χάρτη της χώρας, τα αστικά και ιμπεριαλιστικά επιτελεία επιχειρούν την, εκ νέου, επικράτηση δυο ισχυρών κομματικών πόλων, που θα εγγυώνται και θα διασφαλίζουν τα αντιδραστικά συμφέροντά τους κατά τα γνωστά πρότυπα της ασφαλούς δικομματικής εναλλαγής στην κυβερνητική εξουσία.
Σε αυτή την περίοδο των πυκνών και κρίσιμων πολιτικών εξελίξεων, το καθήκον για την ανάπτυξη ενός ισχυρού λαϊκού κινήματος, ενός παλλαϊκού μετώπου αντίστασης, ικανού να βάλει φραγμό στους αντιλαϊκούς σχεδιασμούς, προβάλλει επιτακτικά.
Σχόλια