Βρίζουν τους αγρότες οι Τσιπραίοι
Ας μην ξεχνάμε ότι η Εισαγγελία της Λάρισας έσπευσε να στείλει κατηγορούμενους σε δίκη δέκα αγροτοσυνδικαλιστές και να ορίσει δικάσιμο την 1η Μάρτη του 2019, ως υπαίτιους για την κινητοποίηση των αγροτών προτού αυτή εκδηλωθεί!
Οι κινητοποιήσεις των αγροτών στη μνημονιακή περίοδο 2009-2019 δεν έχουν πια τα μαζικά χαρακτηριστικά της δεκαετίας του ‘90, όχι γιατί οι αγρότες συμφωνούν με την ασκούμενη αντιαγροτική πολιτική, αλλά για άλλους λόγους.
Πρώτον, ως αποτέλεσμα της ασκηθείσας αντιαγροτικής πολιτικής, δηλαδή της Ατζέντα 2000-2007, που στον πυρήνα της είχε την απόδοση στους αγρότες ενός προνοιακού βοηθήματος για να εγκαταλείψουν την αγροτική παραγωγή. Αυτό έπαιξε μεγάλο ρόλο στην απομαζικοποίηση του κινήματος των αγροτών.
Δεύτερον, εξαιτίας της ανάλγητης και σκληρής στάσης όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων.
Μετά το κλείσιμο της αγροτικής κινητοποίησης, στις 16 Φλεβάρη, ο Αραχωβίτης έδωσε συνέντευξη στην ΕΡΤ, στην οποία δήλωσε με κυνισμό, ότι «το βασικό είναι ότι έχουμε φύγει από τα αιτήματα διαχείρισης των επιδοτήσεων». Δεν είναι, βέβαια, ο πρώτος υπουργός που κάνει αυτή τη δήλωση, όμως το σημαντικό είναι να δούμε αν μπορεί να υπάρξει αγροτική παραγωγή χωρίς επιδοτήσεις στον αγροτικό τομέα και αν μπορεί να σταματήσει η βίαιη προλεταριοποίηση των αγροτών.
- Πρώτον, οι επιδοτήσεις δίνονται στους αγρότες για να παράγουν π.χ. βαμβάκι, καπνό και άλλα αγροτικά προϊόντα που θα χρησιμοποιηθούν ως πρώτη ύλη από τη βιομηχανία. Δίνονται για να αγοράζουν αυτά τα προϊόντα οι βιομήχανοι καπιταλιστές σε πολύ χαμηλές τιμές.
- Δεύτερον, οι επιδοτήσεις που δίνονται στους αγρότες μέσω της ΚΑΠ (Κοινή Αγροτική Πολιτική) είναι πενιχρές σε σχέση με αυτές που δίνονται π.χ. στο εφοπλιστικό κεφάλαιο (και όχι μόνο) με μια σειρά νόμους.
Για παράδειγμα, αυτή την περίοδο εφοπλιστές ναυπηγούν καράβια στην Κίνα, στη Ν. Κορέα και αλλού. Στη συνέχεια, έρχονται στην Ελλάδα και υψώνουν την ελληνική σημαία, με σκοπό η δαπάνη για την κατασκευή του καραβιού να θεωρηθεί κεφάλαιο του εσωτερικού, να ενταχθεί στον αποικιοκρατικό νόμο 2687/1953 και να πάρει όλες τις αποικιοκρατικές ρυθμίσεις που προβλέπονται για το εφοπλιστικό κεφάλαιο. Με μοναδική ευκολία ο Δραγασάκης με τον Κουβέλη βγάζουν ΚΥΑ για την ένταξη των καραβιών αυτών στον αποικιοκρατικό νόμο 2687/1953, χωρίς να θέτουν έστω την προϋπόθεση τα καράβια αυτά να κατασκευάζονται σε ναυπηγεία στην Ελλάδα.
Στο βιομηχανικό κεφάλαιο δίνεται επιδότηση τουλάχιστον 40% για την κατασκευή του εργοστασίου, επιδοτήσεις για να προσλαμβάνουν εργαζόμενους, επιδοτήσεις για την κατάρτιση των εργατών. Πρέπει να σημειωθεί ότι αυτές οι επιδοτήσεις στο βιομηχανικό κεφάλαιο δε δίνονται μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλες τις χώρες της ΕΕ. Γι‘ αυτές, όμως, δεν ακούγονται κραυγές ότι νοθεύουν τον ανταγωνισμό.
Θα επαναλάβουμε, λοιπόν, για μια ακόμα φορά, ότι η διέξοδος για τη φτωχή αγροτιά βρίσκεται στην ταξική ενότητα με την εργατική τάξη.
Σχόλια