ΕΞΩ Η ΕΛΛΑΔΑ ΑΠ’ ΤΗΝ Ε.Ε. ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΗΧΗΡΟ ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 17ης ΤΟΥ ΙΟΥΝΗ
Σε τρεις περίπου βδομάδες ο λαός μας θα κληθεί και πάλι στις κάλπες κάτω
απ ‘το ίδιο περίπου μονότονο μοτίβο των ψεύτικων διλημμάτων. Όποιος
παρακολουθεί τις ατελείωτες συζητήσεις στα τηλεοπτικά παράθυρα θα
διαπιστώσει ότι πέρα απ’ τις κορώνες, πέρα απ’ τις επί μέρους
διαφοροποιήσεις έχει διαμορφωθεί ένα ισχυρό μπλοκ δυνάμεων που έχει
βασικά αποδεχθεί το κυρίαρχο αστικό πολιτικό σκηνικό και η μάχη γίνεται
πλέον στο ποιος μπορεί καλύτερα να διαχειριστεί τη κατάσταση αυτή.
Φαίνεται ότι έχουν διαμορφωθεί δύο κυρίαρχα ρεύματα μέσα στη πολιτική σκηνή, ένα της λεγόμενης κεντροδεξιάς και ένα της κεντροαριστεράς.
Στο πρώτο ρεύμα με επικεφαλής τη ΝΔ, συσπειρώνεται σιγά -σιγά όλη η παραδοσιακή δεξιά που όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν διασπασμένη και ανίκανη να αναπτύξει μια αντίστοιχη δυναμική. Έτσι διαπιστώνουμε ότι μετά από μια μακρά απουσία επιστρέφει στη ΝΔ ένας από τους πλέον πιστούς εκφραστές του νεοφιλελευθερισμού η Ντόρα Μπακογιάννη, αφού η περιπλάνησή της με τη Δημοκρατική Συμμαχία δεν οδήγησε πουθενά.
Από κοντά και μια σειρά στελέχη του ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη, που βλέποντας τα αδιέξοδα της πορείας και τη μεγάλη εκλογική συρρίκνωση του οπορτουνιστικού ακροδεξιού σχηματισμού του ΛΑΟΣ, επιστρέφουν χωρίς φυσικά όρους κάτω απ’ τις φτερούγες της μεγάλης συντηρητικής παράταξης με επικεφαλής τη ΝΔ.
Παρατηρούμε έτσι ότι οι μέχρι χθες ορκισμένοι εχθροί, σήμερα έχουν ξεχάσει τα πάντα και ενώνονται κάτω απ’ τις επιλογές του κεφαλαίου που απαιτεί λύσεις κυβερνητικές που δεν θα αμφισβητούν φυσικά καμία απ’ τις μέχρι τώρα επιλογές της τόσο της ίδιας όσο και των ευρωπαίων αφεντικών της.
Στο δεύτερο ρεύμα έχει πάρει «κεφάλι» η ευρωαριστερά του ΣΥΡΙΖΑ που μετά την εκλογική επιτυχία στις 6 του Μάη φαντάζει σαν η αυριανή κυβέρνηση της αριστεράς και της ελπίδας για το λαό μας.
Παρακολουθώντας όμως από κοντά τις κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα με τις δηλώσεις του, με τα ταξίδια του και τις επαφές του στην Ευρώπη, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι οι επαφές αυτές έχουν σαν στόχο να καθησυχάσουν τα επιτελεία των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών κέντρων για τις πραγματικές του προθέσεις και σχέδια.
Ταυτόχρονα το ίδιο προσπαθούν να αποδείξουν και διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ιδιαίτερα των υπευθύνων του οικονομικού προγράμματος (Δραγασάκης, Σταθάκης, Μηλιός), όπου αναλύουν από κανάλι σε κανάλι τα πρόγραμμα τους, «διορθώνοντας» τις «αστοχίες» διαφόρων άλλων στελεχών που λένε ότι θέλουν και εκθέτουν τον ΣΥΡΙΖΑ στους συνομιλητές του.
Κοινά ενοποιητικά στοιχεία όμως και των δύο μπλοκ που διεκδικούν τη κυβέρνηση είναι δύο. Το ένα αφορά την επαναδιαπραγμάτευση ή κατάργηση των όρων των μνημονίων και η στάση των δυνάμεων απέναντι στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Σε ότι αφορά το πρώτο θέμα είναι σαφές ότι οι πιέσεις που άσκησαν οι παραδοσιακές αστικές δυνάμεις απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ έπιασαν τόπο αφού ουσιαστικά τον έχουν οδηγήσει στη λεγόμενη επαναδιαπραγμάτευση που φυσικά απέχει παρασάγγες απ’ την υποτιθέμενη ακύρωση, που προεκλογικά ευαγγελίζονταν οι υποστηρικτές του. Δεν πρόκειται να δημιουργήσουμε πιστωτικό γεγονός, δηλώνει ο «σοβαρός» Δραγασάκης επιχειρώντας να καθησυχάσει τους τραπεζίτες. Είναι πατριώτες οι εφοπλιστές δηλώνει ο Μήλιος και δεν θα πάρουν τα πλοία τους απ’ την Ελλάδα! Είναι σχεδόν βέβαιο ότι έχει τελικά επιτευχθεί ένα ελάχιστο πλαίσιο συμφωνίας ανάμεσα στα δύο κυρίαρχα εκλογικά μπλοκ που έχει σαν κοινό παρονομαστή την ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ των όρων του μνημονίου και όχι φυσικά την ακύρωσή του.
Η Ε.Ε. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΚΕΛΑΡΗΣ ΤΟΥΣ!
Εκεί όμως που υπάρχει έννοια τοποθέτηση στις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις είναι η αποφασιστική τους θέση για τη παραμονή της χώρας στο ευρώ και την Ε.Ε.
Φυσικά δεν αναφερόμαστε στη κεντροδεξιά του Σαμαρά που δηλώνει πίστη και υποταγή στο «ευρωπαϊκό όραμα», αλλά στη δήλωση υποταγής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ που με κατηγορηματικό τρόπο και σε όλους τους τόνους δηλώνει πιστός υπερασπιστής του ευρωπαϊκού οράματος των λαών όπως λέει λες και όσοι είναι αντίθετοι με την Ε.Ε. είναι με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό!
Ας δούμε όμως ποια είναι η Ευρώπη των λαών του κ. Τσίπρα και των λοιπών συνιστωσών.
Εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε με τίποτα ότι η Ε.Ε. τους μαζί με τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές, βομβάρδισαν και διέλυσαν την Γιουγκοσλαβία, συμμετείχαν στη σφαγή του λαού του ΙΡΑΚ, συμμετέχουν και σήμερα στη σφαγή του λαού του ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ, αλλά πριν και από λίγους μήνες στους βομβαρδισμούς χιλιάδων αθώων πολιτών στη ΛΙΒΥΗ.
Οφείλουν λοιπόν οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσουν είναι ή δεν είναι η Ε.Ε. μια άθλια ιμπεριαλιστική δύναμη που σφάζει τους λαούς, που ανταγωνίζεται τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό για διεύρυνση της κυριαρχίας της ακρωτηριάζοντας τους λαούς; Και μην επιχειρήσουν να στρογγυλοποιήσουν την αλήθεια, όπως συνήθως κάνουν. Η αριστερά απαιτεί καθαρές θέσεις, καθαρές απόψεις, και όχι μεσοβέζικες θέσεις για να χωράμε όλοι.
Αλήθεια όλοι εμείς που βρεθήκαμε στους δρόμους για όλα τα προηγούμενα, που δεχτήκαμε τόνους χημικών απ’ τις δυνάμεις της καταστολής πως μπορούμε να συστρατευθούμε με αυτούς που σήμερα θέλουν να μας παραδώσουν χειροπόδαρα στους μακελάρηδες των λαών;
Αλήθεια όλοι εμείς που βρεθήκαμε 2 ολόκληρα χρόνια τώρα στους δρόμους εξ αιτίας της εγκληματικής πολιτικής της ντόπιας ολιγαρχίας και της Ε.Ε., θα παραδοθούμε χωρίς όρους στους μακελάρηδές μας;
Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να δώσουν στο σάπιο ιμπεριαλιστικό σύστημα ανθρώπινο πρόσωπο, όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να «διορθώσουν» το καπιταλισμό και τους καπιταλιστές, δεν έχουν καταλάβει τίποτε απ’ τη παγκόσμια ιστορία του εργατικού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Είναι παραχαράκτες της πραγματικότητας. Μιλάνε δήθεν για ένα νέο ΕΑΜ αγνοώντας ότι η λαμπρή αυτή ιστορία του λαού μας γράφτηκε σε σύγκρουση με τον καταχτητή και όχι σε συμβιβασμό μαζί τους όπως αυτοί επιθυμούν!
Για όλους αυτούς τους λόγους η στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ από δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς, από τμήματα της ανυπόταχτης και αγωνιζόμενης νεολαίας, σηματοδοτεί μια σοβαρή πλάνη που θα πληρωθεί ακριβά απ’ το λαό μας όταν θα αποκαλυφθούν όλες αυτές οι ψευδαισθήσεις.
Φαίνεται ότι έχουν διαμορφωθεί δύο κυρίαρχα ρεύματα μέσα στη πολιτική σκηνή, ένα της λεγόμενης κεντροδεξιάς και ένα της κεντροαριστεράς.
Στο πρώτο ρεύμα με επικεφαλής τη ΝΔ, συσπειρώνεται σιγά -σιγά όλη η παραδοσιακή δεξιά που όλο το προηγούμενο διάστημα ήταν διασπασμένη και ανίκανη να αναπτύξει μια αντίστοιχη δυναμική. Έτσι διαπιστώνουμε ότι μετά από μια μακρά απουσία επιστρέφει στη ΝΔ ένας από τους πλέον πιστούς εκφραστές του νεοφιλελευθερισμού η Ντόρα Μπακογιάννη, αφού η περιπλάνησή της με τη Δημοκρατική Συμμαχία δεν οδήγησε πουθενά.
Από κοντά και μια σειρά στελέχη του ΛΑΟΣ του Γ. Καρατζαφέρη, που βλέποντας τα αδιέξοδα της πορείας και τη μεγάλη εκλογική συρρίκνωση του οπορτουνιστικού ακροδεξιού σχηματισμού του ΛΑΟΣ, επιστρέφουν χωρίς φυσικά όρους κάτω απ’ τις φτερούγες της μεγάλης συντηρητικής παράταξης με επικεφαλής τη ΝΔ.
Παρατηρούμε έτσι ότι οι μέχρι χθες ορκισμένοι εχθροί, σήμερα έχουν ξεχάσει τα πάντα και ενώνονται κάτω απ’ τις επιλογές του κεφαλαίου που απαιτεί λύσεις κυβερνητικές που δεν θα αμφισβητούν φυσικά καμία απ’ τις μέχρι τώρα επιλογές της τόσο της ίδιας όσο και των ευρωπαίων αφεντικών της.
Στο δεύτερο ρεύμα έχει πάρει «κεφάλι» η ευρωαριστερά του ΣΥΡΙΖΑ που μετά την εκλογική επιτυχία στις 6 του Μάη φαντάζει σαν η αυριανή κυβέρνηση της αριστεράς και της ελπίδας για το λαό μας.
Παρακολουθώντας όμως από κοντά τις κινήσεις του Αλέξη Τσίπρα με τις δηλώσεις του, με τα ταξίδια του και τις επαφές του στην Ευρώπη, εύκολα διαπιστώνει κανείς ότι οι επαφές αυτές έχουν σαν στόχο να καθησυχάσουν τα επιτελεία των ευρωπαϊκών ιμπεριαλιστικών κέντρων για τις πραγματικές του προθέσεις και σχέδια.
Ταυτόχρονα το ίδιο προσπαθούν να αποδείξουν και διάφορα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ιδιαίτερα των υπευθύνων του οικονομικού προγράμματος (Δραγασάκης, Σταθάκης, Μηλιός), όπου αναλύουν από κανάλι σε κανάλι τα πρόγραμμα τους, «διορθώνοντας» τις «αστοχίες» διαφόρων άλλων στελεχών που λένε ότι θέλουν και εκθέτουν τον ΣΥΡΙΖΑ στους συνομιλητές του.
Κοινά ενοποιητικά στοιχεία όμως και των δύο μπλοκ που διεκδικούν τη κυβέρνηση είναι δύο. Το ένα αφορά την επαναδιαπραγμάτευση ή κατάργηση των όρων των μνημονίων και η στάση των δυνάμεων απέναντι στην ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας.
Σε ότι αφορά το πρώτο θέμα είναι σαφές ότι οι πιέσεις που άσκησαν οι παραδοσιακές αστικές δυνάμεις απέναντι στο ΣΥΡΙΖΑ έπιασαν τόπο αφού ουσιαστικά τον έχουν οδηγήσει στη λεγόμενη επαναδιαπραγμάτευση που φυσικά απέχει παρασάγγες απ’ την υποτιθέμενη ακύρωση, που προεκλογικά ευαγγελίζονταν οι υποστηρικτές του. Δεν πρόκειται να δημιουργήσουμε πιστωτικό γεγονός, δηλώνει ο «σοβαρός» Δραγασάκης επιχειρώντας να καθησυχάσει τους τραπεζίτες. Είναι πατριώτες οι εφοπλιστές δηλώνει ο Μήλιος και δεν θα πάρουν τα πλοία τους απ’ την Ελλάδα! Είναι σχεδόν βέβαιο ότι έχει τελικά επιτευχθεί ένα ελάχιστο πλαίσιο συμφωνίας ανάμεσα στα δύο κυρίαρχα εκλογικά μπλοκ που έχει σαν κοινό παρονομαστή την ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ των όρων του μνημονίου και όχι φυσικά την ακύρωσή του.
Η Ε.Ε. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΑΚΕΛΑΡΗΣ ΤΟΥΣ!
Εκεί όμως που υπάρχει έννοια τοποθέτηση στις κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις είναι η αποφασιστική τους θέση για τη παραμονή της χώρας στο ευρώ και την Ε.Ε.
Φυσικά δεν αναφερόμαστε στη κεντροδεξιά του Σαμαρά που δηλώνει πίστη και υποταγή στο «ευρωπαϊκό όραμα», αλλά στη δήλωση υποταγής της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ που με κατηγορηματικό τρόπο και σε όλους τους τόνους δηλώνει πιστός υπερασπιστής του ευρωπαϊκού οράματος των λαών όπως λέει λες και όσοι είναι αντίθετοι με την Ε.Ε. είναι με το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό!
Ας δούμε όμως ποια είναι η Ευρώπη των λαών του κ. Τσίπρα και των λοιπών συνιστωσών.
Εμείς δεν μπορούμε να ξεχάσουμε με τίποτα ότι η Ε.Ε. τους μαζί με τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές, βομβάρδισαν και διέλυσαν την Γιουγκοσλαβία, συμμετείχαν στη σφαγή του λαού του ΙΡΑΚ, συμμετέχουν και σήμερα στη σφαγή του λαού του ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ, αλλά πριν και από λίγους μήνες στους βομβαρδισμούς χιλιάδων αθώων πολιτών στη ΛΙΒΥΗ.
Οφείλουν λοιπόν οι ηγέτες του ΣΥΡΙΖΑ να απαντήσουν είναι ή δεν είναι η Ε.Ε. μια άθλια ιμπεριαλιστική δύναμη που σφάζει τους λαούς, που ανταγωνίζεται τον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό για διεύρυνση της κυριαρχίας της ακρωτηριάζοντας τους λαούς; Και μην επιχειρήσουν να στρογγυλοποιήσουν την αλήθεια, όπως συνήθως κάνουν. Η αριστερά απαιτεί καθαρές θέσεις, καθαρές απόψεις, και όχι μεσοβέζικες θέσεις για να χωράμε όλοι.
Αλήθεια όλοι εμείς που βρεθήκαμε στους δρόμους για όλα τα προηγούμενα, που δεχτήκαμε τόνους χημικών απ’ τις δυνάμεις της καταστολής πως μπορούμε να συστρατευθούμε με αυτούς που σήμερα θέλουν να μας παραδώσουν χειροπόδαρα στους μακελάρηδες των λαών;
Αλήθεια όλοι εμείς που βρεθήκαμε 2 ολόκληρα χρόνια τώρα στους δρόμους εξ αιτίας της εγκληματικής πολιτικής της ντόπιας ολιγαρχίας και της Ε.Ε., θα παραδοθούμε χωρίς όρους στους μακελάρηδές μας;
Όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να δώσουν στο σάπιο ιμπεριαλιστικό σύστημα ανθρώπινο πρόσωπο, όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να «διορθώσουν» το καπιταλισμό και τους καπιταλιστές, δεν έχουν καταλάβει τίποτε απ’ τη παγκόσμια ιστορία του εργατικού, αριστερού και κομμουνιστικού κινήματος. Είναι παραχαράκτες της πραγματικότητας. Μιλάνε δήθεν για ένα νέο ΕΑΜ αγνοώντας ότι η λαμπρή αυτή ιστορία του λαού μας γράφτηκε σε σύγκρουση με τον καταχτητή και όχι σε συμβιβασμό μαζί τους όπως αυτοί επιθυμούν!
Για όλους αυτούς τους λόγους η στήριξη στον ΣΥΡΙΖΑ από δυνάμεις της μαχόμενης αριστεράς, από τμήματα της ανυπόταχτης και αγωνιζόμενης νεολαίας, σηματοδοτεί μια σοβαρή πλάνη που θα πληρωθεί ακριβά απ’ το λαό μας όταν θα αποκαλυφθούν όλες αυτές οι ψευδαισθήσεις.
Σχόλια