Απλώς προειδοποιήσεις
Αν εξαιρέσουμε τον Κλάους Ρέγκλινγκ (ο Στουρνάρας δεν… πιάνεται,
γιατί κατά κύριο λόγο υπηρετεί εσωτερικές πολιτικές σκοπιμότητες),
κανένας άλλος ευρωπαίος αξιωματούχος δε βγήκε να αποδοκιμάσει τις
παροχές που έδωσε ο Τσίπρας (προεκλογικό επίδομα στους συνταξιούχους και
μετατάξεις τροφίμων σε χαμηλότερο συντελεστή ΦΠΑ) και την προεκλογική
παροχολογία για τα επόμενα χρόνια. Ούτε πέρασε «μαύρη νύχτα» στο
Εurogroup ο Τσακαλώτος, όπως προεξοφλούσαν τα παπαγαλάκια της
αντιπολίτευσης.
Καμιά ευρωπαϊκή κυβέρνηση δε στρέφεται αυτή την περίοδο ενάντια στον Τσίπρα, ο οποίος αποτελεί το αγαπημένο παιδί του γερμανογαλλικού άξονα. Ακόμα κι αν διαφωνούν, κρατούν τις διαφωνίες τους για μετά τις ευρωεκλογές. Ξέρουν, άλλωστε, ότι υπάρχουν όλοι οι μηχανισμοί επιτροπείας, ώστε να μην υπάρξει παρέκκλιση από τη μνημονιακή πολιτική και το βασικό της στόχο, το ύψους 3,5% του ΑΕΠ «πρωτογενές πλεόνασμα».
Υπάρχουν βέβαια δημοσιεύματα, εν είδει προειδοποίησης για μελλοντικό «εκτροχιασμό» (σ' αυτή την κατηγορία ανήκουν και οι δηλώσεις Ρέγκλινγκ), όμως ούτε οι τόνοι σηκώνονται ούτε τα δημοσιεύματα επικαλούνται μέλη κυβερνήσεων. Μετέδωσε για παράδειγμα η Deutsche Welle, ότι «το ολλανδικό Κοινοβούλιο θα ζητήσει επαναβεβαίωση από ελληνικής πλευράς της τήρησης των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο της ενισχυμένης μεταμνημοανικής εποπτείας» και πως «οι εταίροι δεν είναι διατεθειμένοι να ανταποκριθούν στις εξαγγελίες της κυβέρνησης για τροποποίηση της συμφωνίας σχετικά με την υποχρέωση της Ελλάδας σε ετήσια πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το τέλος του 2022. Δε θα συζητήσουν επίσης το επόμενο διάστημα ούτε το ενδεχόμενο μη εφαρμογής της μείωσης του αφορολόγητου από την 1η Γενάρη του 2020».
Αυτά, όμως, δεν αφορούν την τρέχουσα προεκλογική περίοδο. Δεν αφορούν καν τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά την επόμενη. Αν η κυβέρνηση είχε το πράσινο φως να καταργήσει την προ-νομοθετημένη νέα μείωση του αφορολόγητου, θα το είχε ήδη κάνει. Το υπόσχεται για το μέλλον. Ο ίδιος ο Τσίπρας, όταν τον ρώτησαν αν θα το κάνει πριν ή μετά τις βουλευτικές εκλογές, αρχικά κόμπιασε και μετά είπε «μπορεί και πριν». Οσο για το βλακώδες λογιστικό τρικ της μείωσης του «πρωτογενούς πλεονάσματος» στο 2,5% και της κάλυψης του απομένοντος 1% με εγγύηση από τα ταμειακά διαθέσιμα, είναι κάτι που ανήκει στη σφαίρα της προεκλογικής παροχολογίας. Ακόμα κι αν οι εκλογές γίνουν τον προσεχή Οκτώβρη, η σημερινή κυβέρνηση το πολύ να καταρτίσει ένα προεκλογικής χρήσης προσχέδιο Κρατικού Προϋπολογισμού. Το Σχέδιο Προϋπολογισμού, που πρέπει να κατατεθεί στη Βουλή τον Νοέμβρη του 2019, θα το καταρτίσει η επόμενη κυβέρνηση, υπό την εποπτεία της τρόικας. Και τότε, η μπούρδα του καταπιστευτικού λογαριασμού που θα εγγυάται το 1%, ώστε οι προϋπολογισμοί να καταρτίζονται με στόχο «πρωτογενούς πλεονάσματος» 2,5%, θα πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων.
Η διαφορά είναι ότι ο Στουρνάρας και ο Ρέγκλινγκ βγαίνουν και το λένε από τώρα, ενώ οι ηγέτες των ιμπεριαλιστικών κρατών της Ευρωζώνης, αλλά και θεσμικοί παράγοντες όπως ο Γιούνκερ και ο Σεντένο, δε λένε τίποτα, επειδή κατανοούν πως ο Τσίπρας θέλει να δώσει την πιο δύσκολη ως τώρα εκλογική του μάχη με κάποιες αξιώσεις, που δε γίνεται να μην περιλαμβάνουν κάθε είδους παροχολογία. Και του το επιτρέπουν, γιατί είναι πεπεισμένοι πως ούτε ο Τσίπρας θα παραβιάσει τα συμφωνημένα, αν είναι αυτός που θα σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση. Ο Γιούνκερ, ο Σεντένο, ο Σολτς, ο Λιμέρ, είναι πολιτικοί και όχι τεχνοκράτες. Λειτουργούν, λοιπόν, με πολιτικά κριτήρια, αβαντάροντας τον εκλεκτό των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών (Τσίπρα).
Η καθημερινή φυλλάδα του Συγκροτήματος Μαρινάκη, προσπάθησε ν' αποσπάσει και από τον Ανχελ Γκουρία του ΟΟΣΑ δήλωση ανάλογη μ' αυτή του Ρέγκλινγκ. Πλην όμως, ο Γκουρία, που κάνει «χρυσές δουλειές» με τους Τσιπραίους, αποδείχτηκε γάτα και δεν μπήκε στο παιχνίδι τους. Οταν τον ρώτησαν για την πρόθεση της κυβέρνησης να μειώσει το πλεόνασμα σε 2,5% απάντησε: «Το γεγονός ότι έχετε πρωτογενές πλεόνασμα είναι εκπληκτικό. Τελεία. Το να αποφασιστεί αν είναι 2,5% ή 3,5% είναι τεχνικής φύσεως ερώτημα». Κι όταν η συντάκτις επανήλθε με ερώτηση για το αν υπάρχει περιθώριο για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων που έχουν ήδη συμφωνηθεί, ο παμπόνηρος μεξικανός δεν τσίμπησε: «Δεν θέλω να μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες των συζητήσεων, διότι οι αριθμοί αυτοί έχουν σχέση με χρονικούς περιορισμούς, με τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί. Δείτε τη συνολική εικόνα. Εχετε πρωτογενή πλεονάσματα σε σχέση με τεράστια ονομαστικά ελλείμματα παλαιότερα». Ο απελπισμένος «υλατζής» των «Νέων» έσπασε το κεφάλι του και το μόνο που βρήκε να βάλει ως τίτλο στη συνέντευξη Γκουρία ήταν: «Υπάρχει πολλή δουλειά ακόμη για τη βιώσιμη ανάπτυξη»! Και τον Τσακαλώτο να ρωτούσε, δε θα είχε αντίρρηση γι' αυτόν τον τίτλο.
Η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε ανεκμετάλλευτη την προπαγάνδα των ΜΜΕ που στοιχίστηκαν πίσω από τον Στουρνάρα και τον Ρέγκλινγκ. Το επιτελείο του Μητσοτάκη συμπεριφέρθηκε έξυπνα και δεν ταυτίστηκε μ' αυτή την προπαγάνδα, διαβλέποντας ότι θα του έκανε ζημιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν είχε κανένα πρόβλημα να φορτώσει στη ΝΔ την πολιτική ευθύνη γι' αυτή την προπαγάνδα, θυμίζοντας τα «βάστα Γερούν» του παρελθόντος. Παρενέβη και ο Βέμπερ και έδεσε το γλυκό. Η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι ο Μητσοτάκης αναγκάζεται να ψηφίσει τα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση, ότι το κάνει υποκριτικά και πως στην πραγματικότητα έχει κρυφή νεοφιλελεύθερη ατζέντα, την ατζέντα του Βέμπερ, του Ρέγκλινγκ και του ΔΝΤ.
Δεν ξέρουμε πόσο θα πιάσει αυτή η προπαγάνδα στο εκλογικό σώμα (σ' αυτούς που θα πάνε να ψηφίσουν), όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δε θα έχει καμιά επίπτωση στην πρακτική πολιτική. Αυτή είναι προκαθορισμένη.
♦ Θεμέλιο της μνημονιακής πολιτικής είναι τα «πρωτογενή πλεονάσματα». Αυτά είναι συμφωνημένα: 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2022, 2,2% του ΑΕΠ μέχρι και το 2060. Για να πιαστούν αυτοί οι στόχοι σε μια τόσο μεγάλη χρονική περίοδο, η δημοσιονομική πολιτική θα είναι πολιτική σκληρής λιτότητας, ανεξάρτητα από τα μικρομερεμέτια που κατά καιρούς θα γίνονται. Θα υπάρξουν και περίοδοι που τα μέτρα θα γίνονται ακόμα πιο σκληρά, όπως συνέβη με τον ΦΠΑ από το 2015. Θα υπάρξουν μέτρα κάποιας μικρής ελάφρυνσης των χαρατσιών, που σε επόμενη φάση θα επανέλθουν στην προηγούμενη σκληρότητα, επειδή δε θα βγαίνουν τα νούμερα για το «πρωτογενές πλεόνασμα».
Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι αρνούνται κατηγορηματικά οποιαδήποτε συζήτηση για μείωση των «πρωτογενών πλεονασμάτων» και όταν τους τίθεται σχετικό ερώτημα υπενθυμίζουν το pacta sunt servanta (οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται). Εχοντας ως θεμέλιο τους στόχους για τα «πρωτογενή πλεονάσματα», ξέρουν ότι η δημοσιονομική πολιτική δεν μπορεί να αποκλίνει από τη σκληρή λιτότητα, όσες πρόσκαιρες προεκλογικές «παροχές» κι αν κάνουν οι κυβερνήσεις για να εξυπηρετήσουν τις στενές κομματικές ανάγκες τους.
♦ Θεμέλιο της μνημονιακής πολιτικής είναι και η αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων. Δεν είναι τυχαίο το ότι οι Τσιπραίοι δεν τόλμησαν να εντάξουν οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή στην προεκλογική τους δημαγωγία. Δεν έθιξαν το νόμο Κατρούγκαλου που εξαφανίζει την ίδια την έννοια της κοινωνικής ασφάλισης. Δεν έθιξαν το καθεστώς της «ελαστικοποίησης» του χρόνου εργασίας. Δεν έθιξαν το νόμο Βρούτση, που έχει πάρει τον κατώτατο μισθό από το πεδίο των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τον έχει αναγάγει σε αποκλειστικό προνόμιο του υπουργού Εργασίας. Ορισαν τον κατώτατο μισθό στα 650 ευρώ (από 751 που ήταν μέχρι το 2010) και ζητούν από την εργατική τάξη να τους δοξάσει! Δεν επανέφεραν τα δώρα Χριστουγέννων-Πάσχα και το επίδομα άδειας στους εργαζόμενους στο δημόσιο και στους συνταξιούχους. Μοίρασαν μόνο ένα προεκλογικό επίδομα (και μόνο στους συνταξιούχους) και το βάφτισαν προκλητικά «13η σύνταξη», ενώ ο Τσίπρας, στο φίνις της προεκλογικής καμπάνιας, λέει με νόημα ότι μπορεί να δώσει και «14η σύνταξη» τα Χριστούγεννα. Που δε θα τη δώσει, αλλά κι αν την έδινε πάλι ένα μνημονιακό επίδομα θα ήταν, όπως το «κοινωνικό μέρισμα» που δίνουν εδώ και χρόνια (το ξεκίνησαν οι Σαμαροβενιζέλοι και το συνέχισαν οι Τσιπροκαμμένοι).
Οι τεχνοκράτες των «θεσμών» έχουν υποχρέωση να χτυπάνε το καμπανάκι του κινδύνου κάθε φορά που ακούγεται ή θεσπίζεται κάτι από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτή είναι η δουλειά τους και θα έχαναν τη θέση τους αν δεν την έκαναν όπως πρέπει. Η τελευταία φορά που χρειάστηκε να παρέμβουν ήταν πρόσφατα, με το νομοσχέδιο για τις 120 δόσεις και τις ρυθμίσεις για την πρώτη κατοικία. Και φυσικά, πέρασαν οι δικές τους θέσεις. Μέχρι και την τελευταία στιγμή, στην Ολομέλεια της Βουλής, η κυβέρνηση άλλαζε τις ρυθμίσεις στο νομοσχέδιο για την πρώτη κατοικία. Αυτοί οι τεχνοκράτες θα κάνουν τις μαθηματικές προβολές για το «πρωτογενές πλεόνασμα» του 2019 και θα υποχρεώσουν την (όποια) κυβέρνηση να διαμορφώσει ανάλογα τη δημοσιονομική πολιτική. Τα υπόλοιπα είναι απλώς προεκλογική δημαγωγία.
Καμιά ευρωπαϊκή κυβέρνηση δε στρέφεται αυτή την περίοδο ενάντια στον Τσίπρα, ο οποίος αποτελεί το αγαπημένο παιδί του γερμανογαλλικού άξονα. Ακόμα κι αν διαφωνούν, κρατούν τις διαφωνίες τους για μετά τις ευρωεκλογές. Ξέρουν, άλλωστε, ότι υπάρχουν όλοι οι μηχανισμοί επιτροπείας, ώστε να μην υπάρξει παρέκκλιση από τη μνημονιακή πολιτική και το βασικό της στόχο, το ύψους 3,5% του ΑΕΠ «πρωτογενές πλεόνασμα».
Υπάρχουν βέβαια δημοσιεύματα, εν είδει προειδοποίησης για μελλοντικό «εκτροχιασμό» (σ' αυτή την κατηγορία ανήκουν και οι δηλώσεις Ρέγκλινγκ), όμως ούτε οι τόνοι σηκώνονται ούτε τα δημοσιεύματα επικαλούνται μέλη κυβερνήσεων. Μετέδωσε για παράδειγμα η Deutsche Welle, ότι «το ολλανδικό Κοινοβούλιο θα ζητήσει επαναβεβαίωση από ελληνικής πλευράς της τήρησης των δεσμεύσεων που έχουν αναληφθεί στο πλαίσιο της ενισχυμένης μεταμνημοανικής εποπτείας» και πως «οι εταίροι δεν είναι διατεθειμένοι να ανταποκριθούν στις εξαγγελίες της κυβέρνησης για τροποποίηση της συμφωνίας σχετικά με την υποχρέωση της Ελλάδας σε ετήσια πλεονάσματα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το τέλος του 2022. Δε θα συζητήσουν επίσης το επόμενο διάστημα ούτε το ενδεχόμενο μη εφαρμογής της μείωσης του αφορολόγητου από την 1η Γενάρη του 2020».
Αυτά, όμως, δεν αφορούν την τρέχουσα προεκλογική περίοδο. Δεν αφορούν καν τη σημερινή κυβέρνηση, αλλά την επόμενη. Αν η κυβέρνηση είχε το πράσινο φως να καταργήσει την προ-νομοθετημένη νέα μείωση του αφορολόγητου, θα το είχε ήδη κάνει. Το υπόσχεται για το μέλλον. Ο ίδιος ο Τσίπρας, όταν τον ρώτησαν αν θα το κάνει πριν ή μετά τις βουλευτικές εκλογές, αρχικά κόμπιασε και μετά είπε «μπορεί και πριν». Οσο για το βλακώδες λογιστικό τρικ της μείωσης του «πρωτογενούς πλεονάσματος» στο 2,5% και της κάλυψης του απομένοντος 1% με εγγύηση από τα ταμειακά διαθέσιμα, είναι κάτι που ανήκει στη σφαίρα της προεκλογικής παροχολογίας. Ακόμα κι αν οι εκλογές γίνουν τον προσεχή Οκτώβρη, η σημερινή κυβέρνηση το πολύ να καταρτίσει ένα προεκλογικής χρήσης προσχέδιο Κρατικού Προϋπολογισμού. Το Σχέδιο Προϋπολογισμού, που πρέπει να κατατεθεί στη Βουλή τον Νοέμβρη του 2019, θα το καταρτίσει η επόμενη κυβέρνηση, υπό την εποπτεία της τρόικας. Και τότε, η μπούρδα του καταπιστευτικού λογαριασμού που θα εγγυάται το 1%, ώστε οι προϋπολογισμοί να καταρτίζονται με στόχο «πρωτογενούς πλεονάσματος» 2,5%, θα πεταχτεί στο καλάθι των αχρήστων.
Η διαφορά είναι ότι ο Στουρνάρας και ο Ρέγκλινγκ βγαίνουν και το λένε από τώρα, ενώ οι ηγέτες των ιμπεριαλιστικών κρατών της Ευρωζώνης, αλλά και θεσμικοί παράγοντες όπως ο Γιούνκερ και ο Σεντένο, δε λένε τίποτα, επειδή κατανοούν πως ο Τσίπρας θέλει να δώσει την πιο δύσκολη ως τώρα εκλογική του μάχη με κάποιες αξιώσεις, που δε γίνεται να μην περιλαμβάνουν κάθε είδους παροχολογία. Και του το επιτρέπουν, γιατί είναι πεπεισμένοι πως ούτε ο Τσίπρας θα παραβιάσει τα συμφωνημένα, αν είναι αυτός που θα σχηματίσει την επόμενη κυβέρνηση. Ο Γιούνκερ, ο Σεντένο, ο Σολτς, ο Λιμέρ, είναι πολιτικοί και όχι τεχνοκράτες. Λειτουργούν, λοιπόν, με πολιτικά κριτήρια, αβαντάροντας τον εκλεκτό των ευρωπαίων ιμπεριαλιστών (Τσίπρα).
Η καθημερινή φυλλάδα του Συγκροτήματος Μαρινάκη, προσπάθησε ν' αποσπάσει και από τον Ανχελ Γκουρία του ΟΟΣΑ δήλωση ανάλογη μ' αυτή του Ρέγκλινγκ. Πλην όμως, ο Γκουρία, που κάνει «χρυσές δουλειές» με τους Τσιπραίους, αποδείχτηκε γάτα και δεν μπήκε στο παιχνίδι τους. Οταν τον ρώτησαν για την πρόθεση της κυβέρνησης να μειώσει το πλεόνασμα σε 2,5% απάντησε: «Το γεγονός ότι έχετε πρωτογενές πλεόνασμα είναι εκπληκτικό. Τελεία. Το να αποφασιστεί αν είναι 2,5% ή 3,5% είναι τεχνικής φύσεως ερώτημα». Κι όταν η συντάκτις επανήλθε με ερώτηση για το αν υπάρχει περιθώριο για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων που έχουν ήδη συμφωνηθεί, ο παμπόνηρος μεξικανός δεν τσίμπησε: «Δεν θέλω να μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες των συζητήσεων, διότι οι αριθμοί αυτοί έχουν σχέση με χρονικούς περιορισμούς, με τις δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί. Δείτε τη συνολική εικόνα. Εχετε πρωτογενή πλεονάσματα σε σχέση με τεράστια ονομαστικά ελλείμματα παλαιότερα». Ο απελπισμένος «υλατζής» των «Νέων» έσπασε το κεφάλι του και το μόνο που βρήκε να βάλει ως τίτλο στη συνέντευξη Γκουρία ήταν: «Υπάρχει πολλή δουλειά ακόμη για τη βιώσιμη ανάπτυξη»! Και τον Τσακαλώτο να ρωτούσε, δε θα είχε αντίρρηση γι' αυτόν τον τίτλο.
Η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε ανεκμετάλλευτη την προπαγάνδα των ΜΜΕ που στοιχίστηκαν πίσω από τον Στουρνάρα και τον Ρέγκλινγκ. Το επιτελείο του Μητσοτάκη συμπεριφέρθηκε έξυπνα και δεν ταυτίστηκε μ' αυτή την προπαγάνδα, διαβλέποντας ότι θα του έκανε ζημιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν είχε κανένα πρόβλημα να φορτώσει στη ΝΔ την πολιτική ευθύνη γι' αυτή την προπαγάνδα, θυμίζοντας τα «βάστα Γερούν» του παρελθόντος. Παρενέβη και ο Βέμπερ και έδεσε το γλυκό. Η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ ισχυρίζεται ότι ο Μητσοτάκης αναγκάζεται να ψηφίσει τα μέτρα που φέρνει η κυβέρνηση, ότι το κάνει υποκριτικά και πως στην πραγματικότητα έχει κρυφή νεοφιλελεύθερη ατζέντα, την ατζέντα του Βέμπερ, του Ρέγκλινγκ και του ΔΝΤ.
Δεν ξέρουμε πόσο θα πιάσει αυτή η προπαγάνδα στο εκλογικό σώμα (σ' αυτούς που θα πάνε να ψηφίσουν), όμως το εκλογικό αποτέλεσμα δε θα έχει καμιά επίπτωση στην πρακτική πολιτική. Αυτή είναι προκαθορισμένη.
♦ Θεμέλιο της μνημονιακής πολιτικής είναι τα «πρωτογενή πλεονάσματα». Αυτά είναι συμφωνημένα: 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2022, 2,2% του ΑΕΠ μέχρι και το 2060. Για να πιαστούν αυτοί οι στόχοι σε μια τόσο μεγάλη χρονική περίοδο, η δημοσιονομική πολιτική θα είναι πολιτική σκληρής λιτότητας, ανεξάρτητα από τα μικρομερεμέτια που κατά καιρούς θα γίνονται. Θα υπάρξουν και περίοδοι που τα μέτρα θα γίνονται ακόμα πιο σκληρά, όπως συνέβη με τον ΦΠΑ από το 2015. Θα υπάρξουν μέτρα κάποιας μικρής ελάφρυνσης των χαρατσιών, που σε επόμενη φάση θα επανέλθουν στην προηγούμενη σκληρότητα, επειδή δε θα βγαίνουν τα νούμερα για το «πρωτογενές πλεόνασμα».
Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι ευρωπαίοι αξιωματούχοι αρνούνται κατηγορηματικά οποιαδήποτε συζήτηση για μείωση των «πρωτογενών πλεονασμάτων» και όταν τους τίθεται σχετικό ερώτημα υπενθυμίζουν το pacta sunt servanta (οι συμφωνίες πρέπει να τηρούνται). Εχοντας ως θεμέλιο τους στόχους για τα «πρωτογενή πλεονάσματα», ξέρουν ότι η δημοσιονομική πολιτική δεν μπορεί να αποκλίνει από τη σκληρή λιτότητα, όσες πρόσκαιρες προεκλογικές «παροχές» κι αν κάνουν οι κυβερνήσεις για να εξυπηρετήσουν τις στενές κομματικές ανάγκες τους.
♦ Θεμέλιο της μνημονιακής πολιτικής είναι και η αποσάθρωση των εργασιακών σχέσεων. Δεν είναι τυχαίο το ότι οι Τσιπραίοι δεν τόλμησαν να εντάξουν οποιαδήποτε τέτοια αλλαγή στην προεκλογική τους δημαγωγία. Δεν έθιξαν το νόμο Κατρούγκαλου που εξαφανίζει την ίδια την έννοια της κοινωνικής ασφάλισης. Δεν έθιξαν το καθεστώς της «ελαστικοποίησης» του χρόνου εργασίας. Δεν έθιξαν το νόμο Βρούτση, που έχει πάρει τον κατώτατο μισθό από το πεδίο των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τον έχει αναγάγει σε αποκλειστικό προνόμιο του υπουργού Εργασίας. Ορισαν τον κατώτατο μισθό στα 650 ευρώ (από 751 που ήταν μέχρι το 2010) και ζητούν από την εργατική τάξη να τους δοξάσει! Δεν επανέφεραν τα δώρα Χριστουγέννων-Πάσχα και το επίδομα άδειας στους εργαζόμενους στο δημόσιο και στους συνταξιούχους. Μοίρασαν μόνο ένα προεκλογικό επίδομα (και μόνο στους συνταξιούχους) και το βάφτισαν προκλητικά «13η σύνταξη», ενώ ο Τσίπρας, στο φίνις της προεκλογικής καμπάνιας, λέει με νόημα ότι μπορεί να δώσει και «14η σύνταξη» τα Χριστούγεννα. Που δε θα τη δώσει, αλλά κι αν την έδινε πάλι ένα μνημονιακό επίδομα θα ήταν, όπως το «κοινωνικό μέρισμα» που δίνουν εδώ και χρόνια (το ξεκίνησαν οι Σαμαροβενιζέλοι και το συνέχισαν οι Τσιπροκαμμένοι).
Οι τεχνοκράτες των «θεσμών» έχουν υποχρέωση να χτυπάνε το καμπανάκι του κινδύνου κάθε φορά που ακούγεται ή θεσπίζεται κάτι από τις ελληνικές κυβερνήσεις. Αυτή είναι η δουλειά τους και θα έχαναν τη θέση τους αν δεν την έκαναν όπως πρέπει. Η τελευταία φορά που χρειάστηκε να παρέμβουν ήταν πρόσφατα, με το νομοσχέδιο για τις 120 δόσεις και τις ρυθμίσεις για την πρώτη κατοικία. Και φυσικά, πέρασαν οι δικές τους θέσεις. Μέχρι και την τελευταία στιγμή, στην Ολομέλεια της Βουλής, η κυβέρνηση άλλαζε τις ρυθμίσεις στο νομοσχέδιο για την πρώτη κατοικία. Αυτοί οι τεχνοκράτες θα κάνουν τις μαθηματικές προβολές για το «πρωτογενές πλεόνασμα» του 2019 και θα υποχρεώσουν την (όποια) κυβέρνηση να διαμορφώσει ανάλογα τη δημοσιονομική πολιτική. Τα υπόλοιπα είναι απλώς προεκλογική δημαγωγία.
Σχόλια