Πλήρης υποταγή στις ορέξεις των τραπεζιτών

Μια μέρα μετά τη φιέστα του Ζαππείου, όπου ο Παπανδρέου αναφέρθηκε και στον πατριωτισμό των επιχειρηματιών, το ελληνικό δημόσιο προχώρησε σε αιφνιδιαστικό έκτακτο δανεισμό. Μπορεί ο υπουργός Οικονομίας να διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι αδιαφορεί για τα κερδοσκοπικά παιχνίδια, διότι το ελληνικό δημόσιο έχει ολοκληρώσει το πρόγραμμα δανεισμού για το 2009, όμως ο έκτακτος δανεισμός 2 δισ. ευρώ είναι γεγονός και μάλιστα τη μέρα που ο Παπανδρέου οργάνωνε τη φιέστα του προεδρικού μεγάρου, με αντικείμενο τη διαφάνεια (!) και την καταπολέμηση της διαφθοράς.
Η κίνηση αυτή του ελληνικού κράτους έχει όλα τα χαρακτηριστικά ενός οικονομικού σκανδάλου. Σπεύδει να αποπληρώσει τα γερμανικά χρέη, όχι γιατί αυτό ήταν οικονομικά επιβεβλημένο αυτή τη στιγμή, αλλά επειδή το απαίτησε η γερμανική κυβέρνηση. Παράλληλα, έδωσε στις ελληνικές τράπεζες υπέρογκα επιτόκια.

Δεν έχει κανένα νόημα, βέβαια, να σχολιάσουμε τον πατριωτισμό των ελλήνων τραπεζιτών. Οχι, όμως, και να μας ταΐζει κουτόχορτο ο Παπανδρέου, με καλέσματα για εθνική ενότητα και θυσίες «όλοι μαζί». Από την άλλη, αφού τα πράγματα είναι τόσο κρίσιμα, όπως μας λένε, γιατί η κυβέρνηση δεν προχωρά σε υποχρεωτικό δανεισμό από τις τράπεζες, με επιτόκιο που δεν θα ξεπερνά το euribor;

Επί δεκαετίες, το ελληνικό κράτος δέσμευε υποχρεωτικά τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων. Είτε άτοκα είτε με επιτόκια εξευτελιστικά, πολλές φορές κάτω από τα επιτόκια της τραπεζικής αγοράς. Αυτά τα λεφτά ουδέποτε επιστράφηκαν στα ασφαλιστικά ταμεία, το σύστημα χρεοκόπησε και τώρα ζητούν νέες αντιασφαλιστικές ανατροπές. Γιατί, λοιπόν, δεν υποχρεώνουν τώρα τους τραπεζίτες να δανείσουν το κράτος χωρίς καπέλο;


Η απάντηση είναι προφανής. Ας αντλήσουμε συμπεράσματα και απ’ αυτό το οικονομικό σκάνδαλο.