“Κίνημα Αλλαγής” το μόνο τους δίλημμα, με ποιον να πάνε με τη ΝΔ ή με τον ΣΥΡΙΖΑ
Με δημαγωγικό περιτύλιγμα και σημαία ευκαιρίας την ψευδεπίγραφη
ενότητα στα πλαίσια του “πρωτοποριακού εγχειρήματος” (Αλιβιζάτος), η Φ.
Γεννηματά κλιμακώνει τις κινήσεις εδραίωσης του μηχανισμού εξουσίας της
στα πλαίσια του υπό εκκόλαψη νέου φορέα, διαμορφώνοντας καταθλιπτικούς
συσχετισμούς και αποδυναμώνοντας κάθε ανταγωνιστή της στα διάφορα όργανα
του νεότευκτου “Κινήματος Αλλαγής”.
Αυτό κατέδειξαν για άλλη μια φορά οι βυζαντινού τύπου μηχανορραφίες της με φόντο την ανάδειξη της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής. Η (νέα) πρόεδρος του κεντροαριστερού μορφώματος είχε βέβαια φροντίσει να προλειάνει το έδαφος για τη μισοπραξικοπηματικού τύπου διαδικασία που ακολούθησε (και που ανάγκασε ακόμα και τον προνομιακό συνομιλητή της Θεοδωράκη, αλλά και τον Καμίνη να καταγγείλουν “αποκλεισμούς και καπελώματα”), τονίζοντας με νόημα πως “δεν υπάρχουν υποψήφιοι παρά μόνο κόμματα και κινήσεις που συναποτελούν το ΚΙΝΑΛ” -διάβαζε το ΠΑΣΟΚ της Γεννηματά και οι δορυφόροι του.
Από την πλευρά του ο παραγκωνισμένος Ανδρουλάκης ξιφούλκησε κατά “της αναβάπτισης του παλιού συστήματος εξουσίας”, ανακαλύπτοντας ξαφνικά πως “το κόμμα δεν είναι λάφυρο κανενός”.
Είναι ωστόσο φανερό πως στη συγκυρία η Φ. Γεννηματά, με βασικό σύμμαχό της το Γ. Παπανδρέου, επιχειρεί να ξεπλύνει τα πασοκικά μνημόνια, λογοκοπώντας για “τη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ στις πλατείες το 2011”. Στο ίδιο μήκος κύματος ο χρεοκοπημένος ΓΑΠ καυτηρίασε τους Καραμανλή και Προβόπουλο. Επιχείρησε δε λαθραία σε μια διαστροφή της κοινής λογικής, να μας πείσει ετεροχρονισμένα πως το “λεφτά υπάρχουν” ισχύει..., καθώς “δεν κοστίζουν αυτά που λέγαμε, αλλά αντιθέτως με την πλήρη εφαρμογή τους θα δώσουν ολοκληρωμένα θετικά αποτελέσματα”.
Κατά τα λοιπά, έχοντας εξελιχθεί σε μείζον ζήτημα της επικαιρότητας το ζήτημα για το όνομα και τις σχέσεις με την ΠΓΔΜ δίχασε εκ νέου τις δυνάμεις τους.
Πιο συγκεκριμένα Γεννηματά-Παπανδρέου τάχθηκαν κατά των συλλαλλητηρίων. Παρόλα αυτά η Ε. Καϊλή συμμετείχε στο πρώτο, ενώ και άλλο υψηλόβαθμο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ προανήγγειλε τη συμμετοχή του στο επόμενο συλλαλητήριο. Όλα αυτά προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του Χατζησωκράτη της ΔΗΜΑΡ, ο οποίος δήλωσε “έτσι δε χτίζουμε τη σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα”.
Αν και το ΠΑΣΟΚ προσανατολίζεται στο ΟΧΙ στην κυβερνητική πρόταση για την ονομασία των Σκοπίων, επιχειρώντας να βγάλει στη σέντρα τον Καμμένο, από το εξαμελές πολιτικό συμβούλιο του Κ.Α. μόνο η Φ. Γεννηματά και ο Ν. Ανδρουλάκης φαίνεται να επιμένουν στην ούλτρα αντικυβερνητική γραμμή. Εξού και ο Τσίπρας – φοβούμενος τελικά μην εκτεθεί από τους διαδοχικούς χαμαιλεοντισμούς Καμμένου– αναζητά πρόθυμους από την πολιτική Βαβέλ της Γεννηματά (διάβαζε Θεοχαρόπουλος, Θεοδωράκης, ενώ ακόμα και ο “αδιάβλητος” Αλιβιζάτος έχει υπογράψει το περιβόητο κείμενο των 374, για “πάση θυσία” συμβιβαστική λύση).
Ύστερα από όλα αυτά, μόνο ως ευφυολόγημα μπορούν να εκληφθούν οι “εθνικά υπεύθυνες” κορώνες τους πως “το ΠΑΣΟΚ θα υποστηρίξει μόνο μια εθνικά επωφελή λύση που να αποκλείει οποιονδήποτε αλυτρωτισμό από την πλευρά της ΠΓΔΜ”.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί πως στα πλαίσια της ραγδαίας φθοράς και απαξίωσης των κομμάτων εξουσίας, τα αστικά επιτελεία απεργάζονται ποικίλα σενάρια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, αναζητώντας νέες εφεδρείες – κυβερνητικά συμπληρώματα. Η σχετική πριμοδότηση του ανύπαρκτου ακόμα νέου φορέα της Γεννηματά από μια σημαντική μερίδα κραταιών οικονομικοπολιτικών κέντρων οδήγησε και στα πρόσφατα διαδοχικά ανοίγματα – προτάσεις συνεργασίας προς το νέο κεντροαριστερό μόρφωμα από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Στην παρουσίαση βιβλίου για τη σοσιαλδημοκρατία, παρουσία της προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ διασταύρωσαν τα ξίφη τους για τα μάτια του “Κινήματος Αλλαγής”. Ο Σεβαστάκης μίλησε για τη ριζοσπαστική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, για την οποία “είναι μονόδρομος η συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατική κεντροαριστερά”. Ο Ν. Σωτηρόπουλος εκ μέρους της ΝΔ ...σήκωσε το γάντι αμέσως τονίζοντας πως το κόμμα του “επεξεργάζεται πρόταση συνεργασίας προς το Κίνημα Αλλαγής, ακόμα και αν είναι αυτοδύναμη κυβέρνηση”. Τη σκυτάλη πήρε με τις αντίστοιχες δηλώσεις του ο Δένδιας
Αυτό κατέδειξαν για άλλη μια φορά οι βυζαντινού τύπου μηχανορραφίες της με φόντο την ανάδειξη της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής. Η (νέα) πρόεδρος του κεντροαριστερού μορφώματος είχε βέβαια φροντίσει να προλειάνει το έδαφος για τη μισοπραξικοπηματικού τύπου διαδικασία που ακολούθησε (και που ανάγκασε ακόμα και τον προνομιακό συνομιλητή της Θεοδωράκη, αλλά και τον Καμίνη να καταγγείλουν “αποκλεισμούς και καπελώματα”), τονίζοντας με νόημα πως “δεν υπάρχουν υποψήφιοι παρά μόνο κόμματα και κινήσεις που συναποτελούν το ΚΙΝΑΛ” -διάβαζε το ΠΑΣΟΚ της Γεννηματά και οι δορυφόροι του.
Από την πλευρά του ο παραγκωνισμένος Ανδρουλάκης ξιφούλκησε κατά “της αναβάπτισης του παλιού συστήματος εξουσίας”, ανακαλύπτοντας ξαφνικά πως “το κόμμα δεν είναι λάφυρο κανενός”.
Είναι ωστόσο φανερό πως στη συγκυρία η Φ. Γεννηματά, με βασικό σύμμαχό της το Γ. Παπανδρέου, επιχειρεί να ξεπλύνει τα πασοκικά μνημόνια, λογοκοπώντας για “τη συμμαχία ΣΥΡΙΖΑ – ΝΔ στις πλατείες το 2011”. Στο ίδιο μήκος κύματος ο χρεοκοπημένος ΓΑΠ καυτηρίασε τους Καραμανλή και Προβόπουλο. Επιχείρησε δε λαθραία σε μια διαστροφή της κοινής λογικής, να μας πείσει ετεροχρονισμένα πως το “λεφτά υπάρχουν” ισχύει..., καθώς “δεν κοστίζουν αυτά που λέγαμε, αλλά αντιθέτως με την πλήρη εφαρμογή τους θα δώσουν ολοκληρωμένα θετικά αποτελέσματα”.
Κατά τα λοιπά, έχοντας εξελιχθεί σε μείζον ζήτημα της επικαιρότητας το ζήτημα για το όνομα και τις σχέσεις με την ΠΓΔΜ δίχασε εκ νέου τις δυνάμεις τους.
Πιο συγκεκριμένα Γεννηματά-Παπανδρέου τάχθηκαν κατά των συλλαλλητηρίων. Παρόλα αυτά η Ε. Καϊλή συμμετείχε στο πρώτο, ενώ και άλλο υψηλόβαθμο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ προανήγγειλε τη συμμετοχή του στο επόμενο συλλαλητήριο. Όλα αυτά προκάλεσαν την έντονη αντίδραση του Χατζησωκράτη της ΔΗΜΑΡ, ο οποίος δήλωσε “έτσι δε χτίζουμε τη σοσιαλδημοκρατία στην Ελλάδα”.
Αν και το ΠΑΣΟΚ προσανατολίζεται στο ΟΧΙ στην κυβερνητική πρόταση για την ονομασία των Σκοπίων, επιχειρώντας να βγάλει στη σέντρα τον Καμμένο, από το εξαμελές πολιτικό συμβούλιο του Κ.Α. μόνο η Φ. Γεννηματά και ο Ν. Ανδρουλάκης φαίνεται να επιμένουν στην ούλτρα αντικυβερνητική γραμμή. Εξού και ο Τσίπρας – φοβούμενος τελικά μην εκτεθεί από τους διαδοχικούς χαμαιλεοντισμούς Καμμένου– αναζητά πρόθυμους από την πολιτική Βαβέλ της Γεννηματά (διάβαζε Θεοχαρόπουλος, Θεοδωράκης, ενώ ακόμα και ο “αδιάβλητος” Αλιβιζάτος έχει υπογράψει το περιβόητο κείμενο των 374, για “πάση θυσία” συμβιβαστική λύση).
Ύστερα από όλα αυτά, μόνο ως ευφυολόγημα μπορούν να εκληφθούν οι “εθνικά υπεύθυνες” κορώνες τους πως “το ΠΑΣΟΚ θα υποστηρίξει μόνο μια εθνικά επωφελή λύση που να αποκλείει οποιονδήποτε αλυτρωτισμό από την πλευρά της ΠΓΔΜ”.
Αξίζει τέλος να σημειωθεί πως στα πλαίσια της ραγδαίας φθοράς και απαξίωσης των κομμάτων εξουσίας, τα αστικά επιτελεία απεργάζονται ποικίλα σενάρια αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, αναζητώντας νέες εφεδρείες – κυβερνητικά συμπληρώματα. Η σχετική πριμοδότηση του ανύπαρκτου ακόμα νέου φορέα της Γεννηματά από μια σημαντική μερίδα κραταιών οικονομικοπολιτικών κέντρων οδήγησε και στα πρόσφατα διαδοχικά ανοίγματα – προτάσεις συνεργασίας προς το νέο κεντροαριστερό μόρφωμα από ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ. Στην παρουσίαση βιβλίου για τη σοσιαλδημοκρατία, παρουσία της προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ διασταύρωσαν τα ξίφη τους για τα μάτια του “Κινήματος Αλλαγής”. Ο Σεβαστάκης μίλησε για τη ριζοσπαστική αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ, για την οποία “είναι μονόδρομος η συνεργασία με τη σοσιαλδημοκρατική κεντροαριστερά”. Ο Ν. Σωτηρόπουλος εκ μέρους της ΝΔ ...σήκωσε το γάντι αμέσως τονίζοντας πως το κόμμα του “επεξεργάζεται πρόταση συνεργασίας προς το Κίνημα Αλλαγής, ακόμα και αν είναι αυτοδύναμη κυβέρνηση”. Τη σκυτάλη πήρε με τις αντίστοιχες δηλώσεις του ο Δένδιας
Σχόλια