Παταγώδης αποτυχία.

Μετά την αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας από τον Οίκο Fitch και μετά το Eurogroup της περασμένης Δευτέρας, η κυβέρνηση πανηγυρίζει:
«…Με τη λήψη αποφάσεων για την περαιτέρω ελάφρυνση του χρέους, την ομαλή ολοκλήρωση του προγράμματος, την εκπόνηση από την κυβέρνηση της ολιστικής αναπτυξιακής στρατηγικής και τη δημιουργία ενός “μαξιλαριού” ρευστότητας για τη στήριξη της οικονομίας και τη διασφάλιση σταθερής πρόσβασης στις αγορές, δημιουργούνται οι βάσεις για βιώσιμη ανάπτυξη που θα συμπεριλαμβάνει και τον κόσμο της εργασίας…». Ωστόσο, η  αντιπαράθεση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης στη Βουλή για το σκάνδαλο Novartis,  η αποσιώπηση του θέματος του εμβολισμού ελληνικού πλοίου από τη ΝΑΤΟϊκή «σύμμαχο» Τουρκία, στη συνάντηση Μέρκελ-Γιλντιρίμ, το «άδειασμα» από τον Γ.Γ. του ΝΑΤΟ Στόλτεμπεργκ για το ίδιο θέμα, η ασφυκτική πίεση για το θέμα της ονοματοδοσίας στην πΓΔΜ, η απαξίωση του 10ετούς ελληνικού ομολόγου (από επιτόκιο 3,64% σε 4,55% μετά τη διαρροή ότι πρόκειται για «φούσκα») μετά την κρίση της Wall street, η αντιπαράθεση για την αναγκαιότητα ύπαρξης «πιστοληπτικής γραμμής στήριξης» ή «καθαρής εξόδου» με «εθνικό σχέδιο» ελληνικής ιδιοκτησίας (!) μεταξύ κυβέρνησης και ΤτΕ, η εφαρμογή της αυστηρής «προσαρμοσμένης εποπτείας» μετά το τέλος (sic) του τρίτου Μνημονίου και μέχρι το 2060,  η εναγώνια προσπάθεια των κυβερνητικών στελεχών να βρουν πρόθυμους «επενδυτές», η χειραγωγούμενη αναβάθμιση της ελληνικής οικονομίας από τους Οίκους αξιολόγησης, οι σκληροί όροι (δηλ. η «ελάφρυνση» του χρέους ανάλογα με την αύξηση του ΑΕΠ και με παράλληλη αυστηρή τήρηση των δημοσιονομικών μέτρων), οδηγούν τις κυβερνητικές θριαμβολογίες σε παταγώδη αποτυχία.