Η ελευθερία του Τύπου ως φερετζές της διαμάχης για την κουτάλα της εξουσίας

Η είδηση είναι ότι οι υπηρεσίες της ΕΕ ερευνούν ενδεχόμενη κακοδιαχείριση κονδυλίων που χορηγήθηκαν στο ελληνικό κράτος για τη σίτιση των προσφύγων. Δημοσίευμα του καλά πληροφορημένου Politico (με φωτογραφία του Καμμένου) υποστήριξε ότι έχει ήδη επιληφθεί ο  ΟLAF (Ευρωπαϊκό Γραφείο Καταπολέμησης της Απάτης, η οιονεί εισαγγελική υπηρεσία της ΕΕ). Εκπρόσωπος του OLAF επιβεβαίωσε στο Politico ότι διεξάγεται έρευνα: «Καθώς η έρευνα βρίσκεται σε εξέλιξη, ο OLAF δεν μπορεί να προβεί σε περαιτέρω σχόλια σε αυτό το στάδιο». Ο «φωνακλάς» Γκι Φέρχοφστατ το χόντρηνε: «Αντί η κυβέρνηση να φυλακίζει τους δημοσιογράφους που την αμφισβητούν, καλύτερα να εξηγήσει πού πήγαν τα χρήματα της Κομισιόν»! Eκπρόσωπος της Κομισιόν δήλωσε ότι το θέμα παραπέμφθηκε στον OLAF, επειδή διαπιστώθηκαν προβλήματα με κάποια κονδύλια για τη σίτιση των προσφύγων, που διαχειρίστηκε το ελληνικό υπουργείο Αμυνας. Και βέβαια, ο Μητσοτάκης που έθεσε δημόσια τέτοιο θέμα, ζητώντας εξηγήσεις από την κυβέρνηση, δεν το έκανε τυχαία. Είχε τις πληροφορίες του και έσπευσε να κάνει πολιτική «κατάθεση», ελπίζοντας να εισπράξει τα κέρδη όταν «σκάσει» το σκάνδαλο.

Υπό το φως αυτής της πραγματικότητας μπορούμε να καταλάβουμε τη μήνυση Καμμένου κατά στελεχών του «Φιλελεύθερου» και τα όσα κωμικοτραγικά ακολούθησαν. Ο Καμμένος κατάλαβε ότι «δείχνουν» αυτόν και αντέδρασε με τον τρόπο που ξέρει. Μήνυση και αυτόφωρο για το στελεχικό δυναμικό της φυλλάδας. Μια μέρα μετά και αφού προηγήθηκαν τα κωμικοτραγικά με τη σύλληψη, έδωσε και συνέντευξη Τύπου, για να πει -μεταξύ των άλλων- ότι τα κονδύλια δεν τα χειρίστηκε αυτός, αλλά ο αναπληρωτής υπουργός. Ηταν σαν να έλεγε «όλα έγιναν σωστά και σύμφωνα με το νόμο, αλλά αν θέλετε να ψάξετε, ψάξτε τον Βίτσα» (ο οποίος, από αναπληρωτής του Καμμένου, έχει γίνει εδώ και πολύ καιρό υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής). Ισως να φοβάται ότι πάνε να του τη στήσουν οι ίδιοι οι συριζαίοι, για να τον έχουν αυτοί στο χέρι, αντί να τους έχει αυτός με το «Μακεδονικό».

Πάμε τώρα στα κωμικοτραγικά. Ο Καμμένος έκανε τη μήνυση και οι μπάτσοι έστειλαν κάποιους ασφαλίτες στα γραφεία του «Φιλελεύθερου», εν γνώσει τους ότι η φυλλάδα δε δουλεύει Σάββατο. Δασκαλεμένοι οι υπάλληλοι, είπαν στους ασφαλίτες ότι τα στελέχη της εφημερίδας είναι στα σπίτια τους, οι διευθύνσεις των οποίων είναι γνωστές. Κανένας, όμως, δεν εμφανίστηκε στα σπίτια των στελεχών, με εντολή προφανώς της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Προ-Πο. Εφαρμόστηκε η ίδια τακτική που εφαρμόστηκε και στην περίπτωση της Ζαχαράκη, όταν της είχε κάνει μήνυση ο Βαξεβάνης. Κανένας δεν πήγε να την συλλάβει στα γραφεία της ΝΔ, όπου την είχε φωνάξει ο Κούλης. Ετσι, τα στελέχη του «Φιλελεύθερου» σχημάτισαν μια τριάδα και πήγαν να παραδοθούν μόνα τους στο ΑΤ Εξαρχείων. Και βέβαια, οι μπάτσοι δεν είχαν άλλη επιλογή από το να προχωρήσουν σε σύλληψη. Για να μετατραπεί το Τμήμα σε κέντρο… VIP διερχομένων. Βουλευτές της ΝΔ και του ΚΙΝΑΛ, δημοσιογράφοι, φωτορεπόρτερ, κανάλια, έδωσαν τα ρέστα τους. Μέχρι και την ώρα που τους έπαιρναν αποτυπώματα φωτογραφίστηκαν ο Λάμψιας με τον Μαυρίδη και έδωσαν τη φωτογραφία στη δημοσιότητα, σε μια φαιδρή προσπάθεια ηρωοποίησής τους.

Περιττεύει να πούμε ότι υπήρξαν κρατούμενοι πολυτελείας, όπως κρατούμενοι πολυτελείας ήταν στον Κορυδαλλό οι πέντε διευθυντές εφημερίδων που είχε συλλάβει παλιά ο Μητσοτάκης, επειδή δεν υπάκουσαν στο νόμο για τη μη δημοσίευση προκηρύξεων ένοπλων οργανώσεων. Τη σύλληψη την επιδίωξαν, για ευνόητους λόγους. Και την άλλη μέρα, ο εισαγγελέας τους άφησε ελεύθερους, διατάζοντας προανάκριση για να διαπιστωθεί αν όντως διέπραξαν το αδίκημα της συκοφαντικής δυσφήμησης του Καμμένου.

Ο εισαγγελέας έκανε το αυτονόητο (από νομική άποψη), αν και δεν είμαστε καθόλου σίγουροι ότι θα έκανε το ίδιο αν στη θέση των Λάμψια και σίας βρίσκονταν εκπρόσωποι ενός επαναστατικού εντύπου (της «Κόντρας» ας πούμε). Περίσσεψε, όμως η υποκρισία εκ μέρους της αντιπολίτευσης. Ο Βενιζέλος, για παράδειγμα, δήλωσε ότι η σχετική διάταξη του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας είναι αντισυνταγματική, μετά την αναθεώρηση του Συντάγματος το 2001. Αλήθεια, γιατί δε φρόντισε να αλλάξει την αντισυνταγματική διάταξη; Τόσα χρόνια διετέλεσε υπουργός, ακόμα και αρχηγός συγκυβερνώντος κόμματος.  ΝΔ και ΚΙΝΑΛ, που ξεσήκωσαν τον κόσμο για την… εθελούσια σύλληψη των εκλεκτών τους, δεν είπαν κουβέντα όταν συλλαμβανόταν ο Βαξεβάνης μετά από μήνυση του Στουρνάρα. Ενδιαφέρονται μόνο για τους «δικούς τους», από τους οποίους βγάζουν πολιτική υπεραξία.

Τα ίδια ισχύουν και για τους συριζαίους. Η κυβέρνηση αρχικά σιώπησε. Μετά περιορίστηκε σε μια διαρροή από «κύκλους» του υπουργείου Δικαιοσύνης, που έλεγε ότι «στη συζήτηση για τον νέο ποινικό κώδικα και για τον νέο κώδικα ποινικής δικονομίας, που θα ανοίξει σύντομα, το ζήτημα αυτό θα πρέπει να αντιμετωπιστεί χωρίς επικοινωνιακές σκοπιμότητες και με τη μέγιστη δυνατή συναίνεση»! Τέσσερα χρόνια στην εξουσία δεν έφταναν για να καταργήσουν μια καθαρά φασιστική διάταξη. Επρεπε να τους κολλήσουν στον τοίχο οι πολιτικοί τους αντίπαλοι για να το θυμηθούν!

Η συγκεκριμένη ποινική διάταξη φτιάχτηκε επί δικτατορίας Μεταξά και γνώρισε δόξες την περίοδο του μοναρχοφασισμού. Τότε γίνονταν πραγματικά σκληρές διώξεις ενάντια σε κομμουνιστές και αριστερούς και δεν ήταν όπως σήμερα που λύνουν τις διαφορές τους κόμματα και παράγοντες του αστικού χώρου.

Οσο για το αν γίνονται ρεμούλες, δε χρειάζεται να πούμε τίποτα εμείς. Ούτε θα περιμένουμε το πόρισμα του OLAF. Ξέρει ο ελληνικός λαός τι γίνεται σ' αυτές τις περιπτώσεις. Πέρα από τις ρεμούλες, όμως, που δύσκολα θα αποδειχτούν (εκτός αν υπήρξαν «απροσεξίες»), το μέγα σκάνδαλο είναι η ίδια η μεταχείριση των προσφύγων και μεταναστών. Ο εγκλεισμός τους σε άθλια στρατόπεδα συγκέντρωσης ή η εγκατάλειψή τους στο έλεος των ΜΚΟ (όσων ήρθαν στις πόλεις).