Μια θαρραλέα φωνή

Σ' ένα θαρραλέο άρθρο του, με τίτλο «Οι άδειες των κρατουμένων και κατά πόσο απαιτείται η ιδεολογική τους μεταστροφή», ο πρόεδρος της Ενωσης Δικαστών και Εισαγγελέων, εφέτης Χριστόφορος Σεβαστίδης, τάσσεται χωρίς περιστροφές υπέρ της χορήγησης κανονικής άδειας στον Δημήτρη Κουφοντίνα.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 28 του Μάη στο περιοδικό της ΕΔΕ «Δικαστής» και μπορείτε να το διαβάσετε στην ηλεκτρονική διεύθυνση http://dikastis.blogspot.com/2019/05/blog-post_94.html. Εδώ θα μας απασχολήσουν μόνο οι νομικές επισημάνσεις του κ. Σεβαστίδη (κάνει και άλλες ενδιαφέρουσες επισημάνσεις, πολιτικοφιλοσοφικού χαρακτήρα, όπως π.χ. για την έννοια της πολιτικής βίας).

Νομικά, λοιπόν, ο πρόεδρος της ΕΔΕ κινείται αυστηρά εντός του ισχύοντος νομικού πλαισίου. Δε χαρίζεται, δε, στην εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, επισημαίνοντας ότι ορθώς άσκησε αναίρεση κατά του βουλεύματος του Δικαστικού Συμβουλίου του Βόλου, όμως είναι η ίδια που τον Νοέμβρη του 2017 και τον Φλεβάρη του 2018 είχε ζητήσει τον πειθαρχικό έλεγχο των εισαγγελέων που είχαν εγκρίνει τις δύο πρώτες άδειες που πήρε ο Δ. Κουφοντίνας.

Αφού σημειώσει ότι ορθά ο Αρειος Πάγος έλυσε το νομικό θέμα που ανέκυψε και δέχτηκε ότι δικαίωμα άδειας έχουν και οι πολυισοβίτες, ο Χ. Σεβαστίδης περνά στα ζητήματα ουσίας και σημειώνει ότι «ορθά δέχεται το βούλευμα ότι στην έννοια του σωφρονισμού δεν περιλαμβάνεται η ιδεολογική μεταστροφή του καταδικασθέντος». Και συνεχίζει: «Εγώ θα συμπλήρωνα ότι δεν χρειάζεται ούτε η μεταμέλειά του για τις πράξεις για τις οποίες καταδικάστηκε. Πρόκειται για στοιχείο που κρίθηκε κατά την επιμέτρηση της ποινής. Η επιβληθείσα ποινή εξαντλεί τις αξιώσεις της Πολιτείας έχοντας προσμετρήσει το είδος των εγκλημάτων που διαπράχθηκαν και την προσωπικότητα του δράστη. Τα Δικαστήρια δεν έχουν ρόλο πολιτικού – ιδεολογικού καθοδηγητή και δεν ζητούν δηλώσεις μετανοίας και αποκήρυξης ιδεών που αποκλίνουν από τις κρατούσες αντιλήψεις».

«Θα πρέπει επίσης», συνεχίζει ο πρόεδρος της ΕΔΕ, «να γίνεται μια διάκριση μεταξύ των ιδεολογικών αρχών του κρατουμένου που υποστηρίζουν το αναγκαίο της ένοπλης δράσης για την κοινωνική αλλαγή και της έμπρακτης συμπεριφοράς του κατά το διάστημα που έκανε χρήση της άδειάς του. Αυτό που ενδιαφέρει το Δικαστήριο είναι το δεύτερο. Πως συμπεριφέρθηκε ο κρατούμενος τις προηγούμενες φορές που έλαβε άδεια. Εάν ήταν ή όχι συνεπής με τις υποχρεώσεις που του επιβάλει ο νόμος. (…) Η ιδεολογικοπολιτική και φιλοσοφική συζήτηση για τον ρόλο της βίας στην ιστορία είναι πολύ παλιά και δεν λύνεται με δικαστικές αποφάσεις».

Χωρίς να παρεκκλίνει ούτε κεραία από την αστική αντίληψη για τη μειοψηφική επαναστατική βία (αντίληψη με την οποία  διαφωνώ, και θεωρητικά και πραγματολογικά), ο Χ. Σεβαστίδης επισημαίνει: «Το να ζητείται από έναν κρατούμενο να αποκηρύξει τις ιδεολογικές του πεποιθήσεις –όποιες κι’ αν είναι αυτές, όσο αποκρουστική κι’ αν είναι η ατομική βία σε επίπεδο ηθικό, όσο προβοκατόρικα και υπονομευτικά κι’ αν λειτουργεί σε επίπεδο διεκδίκησης κοινωνικών δικαιωμάτων- και να συμμορφωθεί με το αξιακό σύστημα που επικρατεί, θα οδηγούσε πολλές φορές είτε σε μια υποκριτική και κατ’ επίφαση δήλωση μετάνοιας, μη επαληθεύσιμη αφού εδράζεται αποκλειστικά στην ενδιάθετη βούληση του δηλούντος, είτε σε ρητή άρνηση συμμόρφωσης. Και στις δύο αντικειμενικά όμοιες περιπτώσεις οι θεωρητικές πιθανότητες “κινδύνου“ για την κοινωνία είναι οι ίδιες. Στην πρώτη περίπτωση αμβλύνεται το υποκειμενικό αίσθημα φόβου ενώ στη δεύτερη οξύνεται. Πρόκειται όμως για κριτήριο αρκετά επισφαλές και καθόλου χρήσιμο στην αξιολόγηση».

Ας τελειώνει άμεσα, λοιπόν, το Δικαστικό Συμβούλιο του Βόλου (υπό νέα σύνθεση) με την απόρριψη του εισαγγελικού βέτο, για να πάρει ο Δ. Κουφοντίνας, που ακόμα νοσηλεύεται στο νοσοκομείο, την άδεια που δικαιούται σύμφωνα με το ισχύον νομικό σύστημα.