Οι θέσεις για την πενηντάχρονη πορεία του μ-λ κινήματος (1)

Η δημιουργία του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος. Η μεγάλη πολεμική της δεκαετίας του 1960
Η δημιουργία του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος, διεθνώς και στη χώρα μας, είναι αποτέλεσμα των συνθηκών που διαμορφώθηκαν στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα μετά την επικράτηση του ρεβιζιονισμού στο 20ό Συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ), το 1956.

Το συνέδριο αυτό ανέτρεψε την επαναστατική γραμμή του ΚΚΣΕ και του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος, αναθεώρησε και απαρνήθηκε τις μαρξιστικές - λενινιστικές θέσεις για την προλεταριακή επανάσταση και τη δικτατορία του προλεταριάτου, για την επιθετική, φιλοπόλεμη φύση του ιμπεριαλισμού, για το χαρακτήρα του κομμουνιστικού κόμματος και τους θεμελιώδεις επαναστατικούς σκοπούς του και τις αντικατέστησε με τις ρεβιζιονιστικές θέσεις για “το ειρηνικό πέρασμα στο σοσιαλισμό”, την “ειρηνική άμιλλα” του καπιταλιστικού με το σοσιαλιστικό σύστημα, το “παλλαϊκό κράτος”, το “κόμμα όλου του λαού” κ.ά.

Με σημαία τον αντισταλινισμό, η σοβιετική ηγεσία επεδίωξε να επιβάλει τη ρεβιζιονιστική γραμμή στο παγκόσμιο κομμουνιστικό κίνημα, εξαπολύοντας επιθέσεις στα κόμματα που υπεράσπιζαν την επαναστατική γραμμή, προχωρώντας σε ωμές επεμβάσεις σε μια σειρά κομμουνιστικά κόμματα, όπως και στο δικό μας, και τελικά διέσπασε το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα.

Η αντίσταση στην κλιμακούμενη επίθεση των ρεβιζιονιστικών δυνάμεων εξελίχθηκε στα πρώτα χρόνια μετά το 1956, μέσα από μια εσωτερική αντιπαράθεση στα κομμουνιστικά κόμματα και στις διεθνείς συσκέψεις εκείνης της περιόδου, για να μετασχηματιστεί το 1962 - 1963 σε μια μεγάλη πολεμική ενάντια στη γενική γραμμή του σύγχρονου αναθεωρητισμού. Επικεφαλής αυτού του θυελλώδη αγώνα τέθηκε το ΚΚ Κίνας με ηγέτη τον Μάο Τσετούνγκ, ενώ ιδιαίτερη συμβολή είχε και το ΚΕ Αλβανίας με ηγέτη τον Ε. Χότζα.

Στο επίκεντρο της μεγάλης πολεμικής βρέθηκαν όλα τα ιδεολογικά, πολιτικά και θεωρητικά ζητήματα που αφορούσαν τη γενική γραμμή του, όπως είναι ο χαρακτήρας και οι αντιθέσεις του παγκόσμιου καπιταλιστικού και ιμπεριαλιστικού συστήματος, τα ζητήματα του πολέμου, της ειρήνης και της ειρηνικής συνύπαρξης του σοσιαλιστικού με το καπιταλιστικό στρατόπεδο, η ταξική πάλη και το επαναστατικό πέρασμα από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό, η διατήρηση ή όχι της δικτατορίας του προλεταριάτου και της ταξικής πάλης στο σοσιαλισμό, ο χαρακτήρας του κομμουνιστικού κόμματος και ο ρόλος του στον επαναστατικό αγώνα της εργατικής τάξης και των καταπιεζόμενων λαών και εθνών, ο ρόλος του εθνικοαπελευθερωτικού και αντιιμπεριαλιστικού κινήματος στην εποχή μας.

Με βαρυσήμαντα άρθρα και ντοκουμέντα αντιρεβιζιονιστικής πολεμικής το ΚΚ Κίνας ξεσκεπάζει και αντικρούει τις θέσεις του ΚΚΣΕ, τις αντεπαναστατικές θεωρίες του, και προειδοποιεί πως η γενική γραμμή του βάζει τα θεμέλια της καπιταλιστικής παλινόρθωσης. Η ανοιχτή παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Σοβιετική Ένωση με την περεστρόικα το 1991, η διάλυσή της, όπως και η διάλυση του ΚΚΣΕ, ήταν η αναπόφευκτη κατάληξη, το τραγικό τέλος μιας ολέθριας διαδρομής που είχε αφετηρία την κυριαρχία του ρεβιζιονισμού στο 20ό Συνέδριο.     .

Μια ιστορικής σημασίας έκφραση του αντιρεβιζιονιστικού αγώνα αποτέλεσε η Μεγάλη Προλεταριακή Πολιτιστική Επανάσταση (ΜΠΠΕ) στην Κίνα, που στηρίχθηκε στη θεωρητική συνεισφορά του Μάο για τη συνέχιση της επανάστασης στις συνθήκες της δικτατορίας του προλεταριάτου, η οποία άνοιξε νέους δρόμους πάλης και κινητοποίησης των λαϊκών μαζών για την αποτροπή της καπιταλιστικής παλινόρθωσης και τον επαναστατικό μετασχηματισμό του σοσιαλιστικού εποικοδομήματος μέσω της ταξικής πάλης.

Ο αντιρεβιζιονιστικός αγώνας του ΚΚΚίνας αρχικά, η ακτινοβολία της ΜΠΠΕ στη συνέχεια, άσκησαν σημαντική επίδραση στο κομμουνιστικό κίνημα σε όλο τον κόσμο και πρόσφεραν πολύτιμο εξοπλισμό στους μαρξιστές - λενινιστές όλων των κομμουνιστικών κομμάτων που αντιστέκονταν ή ήθελαν να αντισταθούν στη ρεβιζιονιστική επιδρομή.

Η εξέλιξη αυτή επηρέασε και επιτάχυνε τις διεργασίες που είχαν αναπτυχθεί στο εσωτερικό πολλών άλλων κομμουνιστικών κομμάτων και που οδήγησαν, μετά το 1963, στην ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική ρήξη με τον ντόπιο ρεβιζιονισμό σε κάθε συγκεκριμένη χώρα, και στην εμφάνιση μιας σειράς νέων μαρξιστικών - λενινιστικών κομμάτων, οργανώσεων και ομάδων.

Επέδρασε και στο δικό μας κίνημα έτσι ώστε να αναπτυχθούν και να επιταχυνθούν οι διαδικασίες που οδήγησαν στην ανοιχτή ρήξη με τον ντόπιο ρεβιζιονισμό. Ωστόσο, οι κύριοι παράγοντες που προσδιόρισαν τη δημιουργία του μαρξιστικού - λενινιστικού κινήματος της χώρας μας ήταν εσωτερικοί.

Συνεχίζεται..