Ολαφ Σολτς όπως Βόλφγκανγκ Σόιμπλε

«Φαίνεται ότι η ελληνική κυβέρνηση και οι πολίτες ακολουθούν αυτόν τον δρόμο (σ.σ. των μεταρρυθμίσεων). Η εξέλιξη δίνει αφορμή για αισιοδοξία. Επ' αυτού θα παραμείνουμε σε διάλογο με την ελληνική κυβέρνηση, για να διασφαλίσουμε ότι θα διατηρήσει τη μεταρρυθμιστική πολιτική. Από αυτό εξαρτάται αν θα υπάρξει αισθητή ελάφρυνση του χρέους». Για την πρώτη συνέντευξή του ως υπουργός Οικονομικών και αντικαγκελάριος της νέας γερμανικής κυβέρνησης, ο σοσιαλδημοκράτης Ολαφ Σολτς επέλεξε τη βαυαρική «Suddeutsche Zeitung». Και δεν παρέλειψε να αναφερθεί και στο «ελληνικό ζήτημα». Πώς; Οπως ακριβώς θα αναφερόταν και ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Τον μιμήθηκε όχι μόνο στο περιεχόμενο, αλλά ακόμα και στο ύφος: λακωνικό, κοφτό, μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης, τελεσιγραφικό. Δεν ξέρουμε αν γενικότερα αυτό είναι το στιλ του, όμως η παραπάνω δήλωση έχει δύο παραλήπτες. Πρώτο, το συντηρητικό γερμανικό ακροατήριο, το οποίο διαβεβαιώνει ότι η αλλαγή υπουργού Οικονομικών δε συναπάγεται την παραμικρή αλλαγή της γερμανικής πολιτικής έναντι των «τεμπέληδων του Νότου». Δεύτερο, την ελληνική κυβέρνηση, την οποία ο Σολτς προειδοποιεί ότι δεν πρέπει να περιμένει καμιά αλλαγή, ούτε επί της ουσίας ούτε επί των διαδικαστικών χειρισμών.

Δεν είπε τίποτα καινούργιο ο Σολτς. Τα ίδια πράγματα έλεγε ο Σόιμπλε, τα ίδια λένε όλοι οι παράγοντες στις Βρυξέλλες, το Βερολίνο και τις άλλες ιμπεριαλιστικές πρωτεύουσες. Οι λέξεις του γερμανού υπουργού Οικονομικών είναι διαλεγμένες μία προς μία. «Πρέπει να διασφαλίσουμε» ότι θα συνεχιστεί και θα βαθύνει η μνημονιακή πολιτική και μετά την ολοκλήρωση του τρίτου μνημονιακού προγράμματος.

Το Βερολίνο διαμηνύει ότι δεν τρέφει καμιά εμπιστοσύνη στο ελληνικό πολιτικό σύστημα και επειδή δε θέλει η οικονομική πολιτική να επηρεάζεται  από τους κοινοβουλευτικούς κύκλους, θα πρέπει να βρεθεί μια μορφή εποπτείας-επιτροπείας που θα δίνει στους ιμπεριαλιστές το πάνω χέρι «στο διηνεκές». Δηλαδή, τουλάχιστον μέχρι να αποπληρωθεί το χρέος, το 2060.

Πώς μπορεί να επιτευχθεί αυτό; Οπως και μέχρι τώρα: με όπλο το υπέρογκο χρέος, το οποίο πρέπει να αναδιαρθρωθεί. Τόσο απλά.