Αντιλαϊκός πυρετός

Αυτό είναι είδηση: ο Τσακαλώτος έχει άγχος. Το εξομολογήθηκε στους δημοσιογράφους, αλλά ζήτησε να μην του το αποδώσουν ονομαστικά. Εχει άγχος γιατί πρέπει να τελειώσει τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα μέχρι τον Ιούνη κι ο χρόνος είναι πιεστικός. Κατά τα άλλα, μας ενημέρωσε «ατύπως» ότι «σε πολύ θετικό κλίμα ολοκληρώθηκε ο α' κύκλος συναντήσεων της κυβέρνησης με τους επικεφαλής των θεσμών, στο πλαίσιο της τέταρτης αξιολόγησης».

Εφτιαξαν, κατά κάποιον τρόπο την ατζέντα και «συμφωνήθηκε σφιχτό χρονοδιάγραμμα εργασιών και ανταλλαγής απόψεων μεταξύ των δύο πλευρών, με ορίζοντα τον επόμενο κύκλο συναντήσεων και την ολοκλήρωση της τέταρτης αξιολόγησης και με ημερομηνία-ορόσημο για την οριστικοποίηση όλων των θεμάτων που αφορούν στη λήξη του Προγράμματος, το Εurogroup της 21ης Ιουνίου 2018».

Λίγο αυστηρότερη σε ύφος και υπαινικτικά περισσότερο συγκεκριμένη, η ανακοίνωση της τρόικας, κινήθηκε στο ίδιο μήκος κύματος: «Εγιναν εποικοδομητικές συζητήσεις για τις μεταρρυθμίσεις που αποτελούν μέρος των προγραμμάτων του ΕΜΣ και του ΔΝΤ. Οι εργασίες θα συνεχιστούν τις προσεχείς εβδομάδες για να προχωρήσουν περισσότερο και να ολοκληρωθούν. Οι ελληνικές αρχές ανέλαβαν τη δέσμευση να κάνουν τις απαραίτητες ενέργειες για την έγκαιρη ολοκλήρωση της 4ης αξιολόγησης, με στόχο την επιτυχή ολοκλήρωση του προγράμματος».

Επειδή, μετά από οχτώ χρόνια Μνημονίων, έχουμε πια την απαιτούμενη πείρα, ξέρουμε πως όταν υπάρχει καλό κλίμα στις συζητήσεις κυβέρνησης-τρόικας ουδέν καλό προμηνύεται για τον ελληνικό λαό. Το αντίθετο. Κι όταν διαβάζουμε για «δεσμεύσεις» που έχει αναλάβει η ελληνική κυβέρνηση, έχουμε μάθει να κουμπωνόμαστε.

Οταν ο Τσακαλώτος ρωτήθηκε πότε το ΔΝΤ ενδέχεται να ζητήσει την υλοποίηση κατά ένα έτος νωρίτερα της μείωσης του αφορολόγητου, απάντησε πως αυτό θα γίνει τον Μάη, αφού προηγουμένως δημοσιοποιηθούν τα στοιχεία του α' τριμήνου για το ΑΕΠ. Εχετε καμιά αμφιβολία ότι το ΔΝΤ θα απαιτήσει να πάνε πακέτο (από 1.1.2019) το πετσόκομμα των συντάξεων και του αφορολόγητου;

Αλλά και αν τελικά συμφωνηθεί να παραμείνει το ήδη προ-νομοθετημένο χρονοδιάγραμμα (συντάξεις το 2019 - αφορολόγητο το 2020) ή βρεθεί μια άλλη τεχνική φόρμουλα, θα αλλάξει τίποτα επί της ουσίας;

Αμφιβάλλει κανείς ότι η μνημονιακή πολιτική θα συνεχιστεί κανονικότατα και μετά την ολοκλήρωση του τρίτου Μνημόνιου; Ας αφήσουμε τον Μοσκοβισί και τον Ρέγκλινγκ, που δεν μιλούν για «έξοδο», αλλά για «ολοκλήρωση του προγράμματος». Ο ίδιος ο Τσακαλώτος αποφεύγει να χρησιμοποιήσει τον προπαγανδιστικό όρο «καθαρή έξοδος» και προτιμά να μιλά για «είδος εποπτείας», που θα συζητηθεί και θα συμφωνηθεί. Αυτή η «ειδική εποπτεία» κάνει σκόνη το ιδεολόγημα της «καθαρής εξόδου».

Ομως η «ειδική εποπτεία» είναι ένας μηχανισμός ελέγχου. Το ερώτημα είναι για ποιο λόγο χρειάζεται. Χρειάζεται για να εξασφαλιστεί ότι δε θα υπάρξει καμιά παρέκκλιση από τη μνημονιακή πολιτική, όπως αυτή έχει διαμορφωθεί από το 2010 μέχρι σήμερα. Οσο μεγαλύτερη εμπιστοσύνη έχουν οι ιμπεριαλιστές δανειστές και οι έλληνες κεφαλαιοκράτες στο εγχώριο πολιτικό σύστημα τόσο πιο χαλαρά θα του αφήσουν τα λουριά. Οχι για να χαλαρώσει την αντιλαϊκή πολιτική, αλλά για να τη διατηρήσει ανέπαφη.

Αυτό να έχουμε κατά νου, για να μη μπορεί να μας παγιδέψει ο κάθε Τσίπρας και ο κάθε Μητσοτάκης