Εμπαιγμός για τον κατώτατο μισθό
Είναι γνωστές οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού ότι το 2018 η κυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με φόντο την επικείμενη “ανάπτυξη”, “θα αναδείξει ξανά το
ταξικό της πρόσημο”, ενώ ο κυβερνητικός εκπρόσωπος πριν από μερικές
μέρες υπερθεμάτισε, λέγοντας ότι στο τέλος του έτους θα υπάρξει «αποκατάσταση των αδικιών της οκταετίας».
Το ίδιο αφήγημα αναπαράγει και η Υπουργός Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου, αναγγέλλοντας με κάθε ευκαιρία την επιδιωκόμενη επαναφορά του προ μνημονίων καθεστώτος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και τη σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού.
Να υπενθυμίσουμε ότι σήμερα ο κατώτατος μισθός είναι 586 ευρώ, μειωμένος κατά 22% (από 751 ευρώ) από το 2012 (δεύτερο μνημόνιο). Με το ίδιο μνημόνιο μειώθηκε κατά 32% ο μισθός για τους νέους κάτω των 25 ετών (511 ευρώ), διαμορφώνοντας τον λεγόμενο υπο-κατώτατο μισθό.
Σε ρυθμούς προεκλογικής περιόδου, ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης, σπεύδει να υποσχεθεί κάτι αντίστοιχο: μιλώντας σε συνύδριο της ΔΑΠ, «δεσμεύτηκε» για την κατάργηση του «υπο-κατώτατου» μισθού και την καθιέρωση το ίδιου κατώτατου μισθού για όλους.
Ένα βήμα παραπέρα το πήγε η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής, Φώφη Γεννηματά, όταν ανακοίνωσε την επιδίωξή της για αύξηση του κατώτερου μισθού και τον προσδιορισμό του μέσω της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, αλλά και την «πλήρη επαναφορά της καθολικής εφαρμογής των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, ώστε να καλύπτουν όλους τους εργαζόμενους...»
Παρά τις απανωτές υποσχέσεις και τις ψεύτικες αντιπαραθέσεις για έναν νόμο που ψήφισαν οι μεν και διατηρούν στο ακέραιο εδώ και τρία χρόνια οι δε, ο ισχύων νόμος 4172 / 2013 προβλέπει ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα ορίζεται από την κυβέρνηση ύστερα από διαδικασία διαβούλευσης με κοινωνικούς εταίρους και τεκμηριωμένη συνεκτίμηση των πραγματικών δεδομένων και δυνατοτήτων της οικονομίας και της απασχόλησης (ύψος ανεργίας και αύξηση της απασχόλησης).
Και οι θεσμοί δεν φαίνονται διατεθειμένοι να προβούν σε καμία αλλαγή στα εργασιακά. Την ίδια στάση απέναντι στην κυβέρνηση και στις εξαγγελίες των άλλων κομμάτων για αλλαγές στα εργασιακά μετά το τέλος του μνημονίου κρατά και ο ΣΕΒ - προειδοποιεί μάλιστα την κυβέρνηση να μην καλλιεργεί προσδοκίες για αύξηση του κατώτατου μισθού.
Την ίδια ώρα, η ΓΣΕΕ ετοιμάζεται να επικυρώσει ξανά την υπάρχουσα ΕΓΣΣΕ για το 2018, να επικυρώσει δηλαδή τον εξαθλιωμένο κατώτατο και υπο-κατώτατο μισθό, με το επιχείρημα ότι έτσι διαφυλάττει το ‘θεσμό’ της ΕΓΣΣΕ, που κινδυνεύει να χαθεί. Έτσι, τάσσεται ουσιαστικά απέναντι στους εργαζόμενους, καθώς προσυπογράφει τις πολιτικές της κυβέρνησης και τις μεγαλοεργοδοσίας, που τσακίζουν συμβάσεις, μισθούς και δικαιώματα εργαζομένων.
Μπροστά στον εμπαιγμό και τον φτηνό λαϊκισμό κυβέρνησης και κομμάτων που ψήφισαν και ψηφίζουν μνημόνια προς όφελος του κεφαλαίου, που εφαρμόζουν νόμους κατά των εργασιακών δικαιωμάτων (απεργία, επιδόματα κτλ.) και καταβαραθρώνουν τους μισθούς των νέων, που υπόσχονται ανάπτυξη στη “μεταμνημονιακή εποχή”, και στις μεθοδεύσεις της ηγεσίας της ΓΣΕΕ για συμπόρευση με το κεφάλαιο, οι εργαζόμενοι οφείλουν να χαράξουν τον δικό τους δρόμο: Να αντισταθούν στη δημαγωγία, στην παραπλάνηση, στον εμπαιγμό, να ξεσηκωθούν για την αντιμετώπιση της εξαθλίωσης που μεθοδεύουν αστικά κόμματα, θεσμοί και εργοδοσία, να δυναμώσουν τον αγώνα τους για τη διεκδίκηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, συμπεριλαμβανομένης και της ΕΓΣΣΕ, που θα αυξήσουν τους σημερινούς άθλιους μισθούς και μεροκάματα.
Το ίδιο αφήγημα αναπαράγει και η Υπουργός Εργασίας, Έφη Αχτσιόγλου, αναγγέλλοντας με κάθε ευκαιρία την επιδιωκόμενη επαναφορά του προ μνημονίων καθεστώτος των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και τη σταδιακή αύξηση του κατώτατου μισθού.
Να υπενθυμίσουμε ότι σήμερα ο κατώτατος μισθός είναι 586 ευρώ, μειωμένος κατά 22% (από 751 ευρώ) από το 2012 (δεύτερο μνημόνιο). Με το ίδιο μνημόνιο μειώθηκε κατά 32% ο μισθός για τους νέους κάτω των 25 ετών (511 ευρώ), διαμορφώνοντας τον λεγόμενο υπο-κατώτατο μισθό.
Σε ρυθμούς προεκλογικής περιόδου, ο πρόεδρος της ΝΔ, Κυριάκος Μητσοτάκης, σπεύδει να υποσχεθεί κάτι αντίστοιχο: μιλώντας σε συνύδριο της ΔΑΠ, «δεσμεύτηκε» για την κατάργηση του «υπο-κατώτατου» μισθού και την καθιέρωση το ίδιου κατώτατου μισθού για όλους.
Ένα βήμα παραπέρα το πήγε η πρόεδρος του Κινήματος Αλλαγής, Φώφη Γεννηματά, όταν ανακοίνωσε την επιδίωξή της για αύξηση του κατώτερου μισθού και τον προσδιορισμό του μέσω της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, αλλά και την «πλήρη επαναφορά της καθολικής εφαρμογής των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας, ώστε να καλύπτουν όλους τους εργαζόμενους...»
Παρά τις απανωτές υποσχέσεις και τις ψεύτικες αντιπαραθέσεις για έναν νόμο που ψήφισαν οι μεν και διατηρούν στο ακέραιο εδώ και τρία χρόνια οι δε, ο ισχύων νόμος 4172 / 2013 προβλέπει ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα ορίζεται από την κυβέρνηση ύστερα από διαδικασία διαβούλευσης με κοινωνικούς εταίρους και τεκμηριωμένη συνεκτίμηση των πραγματικών δεδομένων και δυνατοτήτων της οικονομίας και της απασχόλησης (ύψος ανεργίας και αύξηση της απασχόλησης).
Και οι θεσμοί δεν φαίνονται διατεθειμένοι να προβούν σε καμία αλλαγή στα εργασιακά. Την ίδια στάση απέναντι στην κυβέρνηση και στις εξαγγελίες των άλλων κομμάτων για αλλαγές στα εργασιακά μετά το τέλος του μνημονίου κρατά και ο ΣΕΒ - προειδοποιεί μάλιστα την κυβέρνηση να μην καλλιεργεί προσδοκίες για αύξηση του κατώτατου μισθού.
Την ίδια ώρα, η ΓΣΕΕ ετοιμάζεται να επικυρώσει ξανά την υπάρχουσα ΕΓΣΣΕ για το 2018, να επικυρώσει δηλαδή τον εξαθλιωμένο κατώτατο και υπο-κατώτατο μισθό, με το επιχείρημα ότι έτσι διαφυλάττει το ‘θεσμό’ της ΕΓΣΣΕ, που κινδυνεύει να χαθεί. Έτσι, τάσσεται ουσιαστικά απέναντι στους εργαζόμενους, καθώς προσυπογράφει τις πολιτικές της κυβέρνησης και τις μεγαλοεργοδοσίας, που τσακίζουν συμβάσεις, μισθούς και δικαιώματα εργαζομένων.
Μπροστά στον εμπαιγμό και τον φτηνό λαϊκισμό κυβέρνησης και κομμάτων που ψήφισαν και ψηφίζουν μνημόνια προς όφελος του κεφαλαίου, που εφαρμόζουν νόμους κατά των εργασιακών δικαιωμάτων (απεργία, επιδόματα κτλ.) και καταβαραθρώνουν τους μισθούς των νέων, που υπόσχονται ανάπτυξη στη “μεταμνημονιακή εποχή”, και στις μεθοδεύσεις της ηγεσίας της ΓΣΕΕ για συμπόρευση με το κεφάλαιο, οι εργαζόμενοι οφείλουν να χαράξουν τον δικό τους δρόμο: Να αντισταθούν στη δημαγωγία, στην παραπλάνηση, στον εμπαιγμό, να ξεσηκωθούν για την αντιμετώπιση της εξαθλίωσης που μεθοδεύουν αστικά κόμματα, θεσμοί και εργοδοσία, να δυναμώσουν τον αγώνα τους για τη διεκδίκηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, συμπεριλαμβανομένης και της ΕΓΣΣΕ, που θα αυξήσουν τους σημερινούς άθλιους μισθούς και μεροκάματα.
Σχόλια