Πολιτική απάτη αξίας 2 ευρώ
Όπως το 2004 και το 2007 με την εκλογή του Γ. Παπανδρέου στην ηγεσία του ΠAΣOK, έτσι και τώρα με την εκλογή του Aντ. Σαμαρά στην ηγεσία της NΔ, περίσσεψαν οι διθύραμβοι της αστικής δημοσιογραφίας και των ποικίλων αναλυτών για τη νέα «έκρηξη δημοκρατίας», για το «άνοιγμα των κομμάτων στην κοινωνία», για «διαδικασία εσωτερικών αλλαγών σε δημοκρατική κατεύθυνση», για την «αδιαμεσολάβητη σχέση του ηγέτη με τους πολίτες» κ.ο.κ.
Στην πραγματικότητα, οι διαδικασίες αυτές όχι μόνο δεν μπορούν να συμβάλουν στη διαμόρφωση φιλολαϊκής πολιτικής αλλά αντίθετα η λαϊκή συμμετοχή αξιοποιείται για τη δημιουργία αυταπατών σε ευρύτερες λαϊκές μάζες σε αυτή την κατεύθυνση και, τελικά, συντελούν στη λαϊκή ενσωμάτωση και νομιμοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής.
Ένα ιδεολόγημα, αμερικανικής έμπνευσης και προέλευσης, όπου ο λεγόμενος «ισχυρός πολίτης» σαφώς και δεν αποτελεί το «κέντρο» και δεν «αποφασίζει άμεσα» -όπως διατυμπανίζεται- αλλά απλώς νομιμοποιεί και προσδίδει μεγάλη ισχύ στον εκάστοτε ηγέτη, και στους προσωπικούς του μηχανισμούς, μέσα από χαλαρές και απολιτικές διαδικασίες.
Στην πραγματικότητα, οι διαδικασίες αυτές όχι μόνο δεν μπορούν να συμβάλουν στη διαμόρφωση φιλολαϊκής πολιτικής αλλά αντίθετα η λαϊκή συμμετοχή αξιοποιείται για τη δημιουργία αυταπατών σε ευρύτερες λαϊκές μάζες σε αυτή την κατεύθυνση και, τελικά, συντελούν στη λαϊκή ενσωμάτωση και νομιμοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής.
Ένα ιδεολόγημα, αμερικανικής έμπνευσης και προέλευσης, όπου ο λεγόμενος «ισχυρός πολίτης» σαφώς και δεν αποτελεί το «κέντρο» και δεν «αποφασίζει άμεσα» -όπως διατυμπανίζεται- αλλά απλώς νομιμοποιεί και προσδίδει μεγάλη ισχύ στον εκάστοτε ηγέτη, και στους προσωπικούς του μηχανισμούς, μέσα από χαλαρές και απολιτικές διαδικασίες.
Σχόλια