Οπορτουνισμός και ψηφοθηρία

Παρασκευή 5 Ιούλη, τελευταία μέρα της προεκλογικής περιόδου, τα «Νέα» του Μαρινάκη κυκλοφόρησαν με μεγάλη συνέντευξη του γραμματέα του Περισσού Δ. Κουτσούμπα, υπό τον χαρακτηριστικό τίτλο «Ο ΣΥΡΙΖΑ συκοφάντησε τις αξίες και τα ιδανικά της Αριστεράς» και με φωτογραφία του Κουτσούμπα με την αριστερή γροθιά υψωμένη, μπροστά από το κεντρικό σύνθημα του κόμματος: «Η δύναμή σου την επόμενη μέρα».

Πιο αβανταδόρικα… πεθαίνεις (στόχος: να κοπούν ψήφοι από τον ΣΥΡΙΖΑ), αλλά δεν είν' αυτό που θα μας απασχολήσει. Ρωτάει ο δημοσιογράφος: «Ποια η πρόταση του ΚΚΕ κωδικοποιημένα για το λαό;». Απαντά ο Κουτσούμπας:

«Εχουμε σύγχρονο επεξεργασμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας. Προτείνουμε ένα διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης με κοινωνικοποιημένα τα μέσα παραγωγής. Με κεντρικό, επιστημονικό σχεδιασμό της οικονομίας που θα έχει ως κριτήριο τις ανάγκες του λαού και όχι τα κέρδη των εκμεταλλευτών. Ετσι θα μπορέσουμε να αξιοποιήσουμε τις τεράστιες παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, θα εκμηδενίσουμε την ανεργία, θα έχουμε σύγχρονες και δωρεάν παροχές για όλους στην παιδεία και στην υγεία…» κτλ. κτλ.

Τι είναι αυτό που περιγράφει ο Κουτσούμπας; Κάτι που έχει… άρωμα σοσιαλισμού, αλλά σίγουρα δεν είναι σοσιαλισμός. Κάποτε ο Λένιν έδωσε έναν μεταφορικό ορισμό του σοσιαλισμού. Σοσιαλισμός είναι σοβιετική εξουσία συν εξηλεκτρισμός, είπε. Στον όρο εξηλεκτρισμός περιέλαβε τις τεράστιες αλλαγές που έπρεπε να γίνουν στη ρωσική οικονομία, προκειμένου αυτή να ξεφύγει από την καθυστέρηση και να μπορέσει να αναπτυχθεί στο βαθμό που απαιτείτο για να μπορεί να ονομάζεται σοσιαλιστική. Ομως ο Λένιν, πριν από τον εξηλεκτρισμό, έβαλε τη σοβιετική εξουσία. Τη δικτατορία του προλεταριάτου, δηλαδή, υπό την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος, χωρίς την οποία κανένας σοσιαλιστικός μετασχηματισμός δε θα μπορούσε να προχωρήσει.

Τι σημαίνει σοβιετική εξουσία, δικτατορία του προλεταριάτου, το είχε περιγράψει με ενάργεια ο Λένιν στο μνημειώδες έργο του «Κράτος και Επανάσταση», το οποίο ολοκλήρωσε λίγους μήνες πριν από την Οκτωβριανή Επανάσταση: επαναστατική νίκη του προλεταριάτου και των κοινωνικών του συμμάχων, συντριβή του αστικού κράτους, εγκαθίδρυση μιας ολοκληρωτικά νέας επαναστατικής εξουσίας.

Τι σχέση έχει αυτή η ξεκάθαρη έκθεση του προγράμματος, της στρατηγικής και της τακτικής ενός επαναστατικού εργατικού κόμματος, μ' αυτά που λέει ο Περισσός; Ο Κουτσούμπας ερωτάται για την πρόταση του κόμματός του προς τους εκλογείς και το πρώτο που λέει είναι ότι έχουν «σύγχρονο επεξεργασμένο πρόγραμμα διακυβέρνησης της χώρας». Οπως και τα άλλα αστικά κόμματα, δηλαδή. Στη συνέχεια, παραθέτει μερικά προγραμματικά ζητήματα που θα μπορούσαν ν' αντιστοιχούν σε μια σοσιαλιστική οικονομική και κοινωνική οργάνωση, δε λέει όμως τίποτα για τους όρους υπό τους οποίους μπορεί να καταστεί δυνατή μια τέτοια οικονομική και κοινωνική οργάνωση: την επανάσταση, τη συντριβή του αστικού κράτους, την εγκαθίδρυση της εργατικής εξουσίας.

Στο τέλος της απάντησής του, για ξεκάρφωμα, προσθέτει: «Φυσικά, αυτό το πρόγραμμα δεν κρίνεται στις κάλπες της Κυριακής, κρίνεται όμως αν, με δυνατό ΚΚΕ, δυναμώσει ο αγώνας για να φτάσουμε εκεί». Προηγουμένως έκανε αχταρμά πλευρές ενός σοσιαλιστικού προγράμματος (που προϋποθέτει επαναστατική ανατροπή) με ένα πρόγραμμα διακυβέρνησης (στο πλαίσιο του αστικού κοινοβουλευτισμού) και μετά αναγόρευσε τις κάλπες σε μείζονα μηχανισμό ενίσχυσης του κόμματός του, αποκαλύπτοντας πως ως κομματικός μηχανισμός δε συγκεντρώνουν δυνάμεις για επαναστατική ανατροπή, αλλά συγκεντρώνουν ψήφους για το αστικό Κοινοβούλιο.