Νέα αντιλαϊκά μέτρα μπροστά στην 3η αξιολόγηση

Σοβαρές αποκλίσεις στα δημοσιονομικά προδιαγράφει η αντικειμενική πλέον αδυναμία των εργατολαϊκών νοικοκυριών να πληρώσουν τους ολοένα αυξανόμενους φόρους και χαράτσια, που επιβάλλουν τα ιμπεριαλιστικά κέντρα και η υποτελής κυβέρνηση Τσίπρα.
Η φοροληστεία των λαϊκών νοικοκυριών προβλέπεται να πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις το προσεχές διάστημα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές και τις κατασχέσεις, καθώς στα τέλη Σεπτέμβρη λήγουν οι προθεσμίες τόσο για την πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ όσο και τη δεύτερη δόση της φορολογίας εισοδήματος. Σημειώνουμε ότι μέσα στον περασμένο Ιούλη γίνονταν γύρω στις 700 κατασχέσεις τη μέρα! Συγκεκριμένα, επιβλήθηκαν αναγκαστικά μέτρα είσπραξης (κατασχέσεις τραπεζικών λογαριασμών, εισοδημάτων «εις χείρας τρίτων» κ.ά.) σε βάρος 20.315 φορολογουμένων.
Ωστόσο, παρά τη λαϊκή αφαίμαξη, οι κυβερνητικοί στόχοι των «πρωτογενών πλεονασμάτων» (1,75% του ΑΕΠ για το 2017 με διπλασιασμό στο 3,5% του ΑΕΠ το 2018), παραμένουν όχι μόνον αμετακίνητοι, αλλά και νέα μέτρα διαγράφονται στον ορίζοντα της τρίτης «αξιολόγησης». Στη συνεδρίαση του Eurogroup στο Ταλίν της Εσθονίας, την προπερασμένη εβδομάδα, σχετικά με τις διαδικασίες του τρίτου κύκλου της «αξιολόγησης», απαιτήθηκε από την κυβέρνηση Τσίπρα να ολοκληρώσει μέχρι το Δεκέμβρη τα 95 «προαπαιτούμενα» που αφορούν στην εφαρμογή της νομοθεσίας που έχει επικυρωθεί από την ελληνική Βουλή. Όπως επισημαίνεται, τα θέματα της τρίτης «αξιολόγησης» περιλαμβάνουν α) τον κρατικό προϋπολογισμό για το 2018, β) την «αναθεώρηση των κοινωνικών παροχών» (προνοιακά και άλλα επιδόματα που έχουν απομείνει στις λαϊκές οικογένειες), γ) θέματα δημόσιας διοίκησης, δ) την εφαρμογή της στρατηγικής για τα «μη εξυπηρετούμενα δάνεια», ε) τη μεταρρύθμιση στην αγορά Ενέργειας και στ) τις ιδιωτικοποιήσεις.
Αλλά και πέρα από τα «προαπαιτούμενα», υπάρχουν και άλλοι αντιλαϊκοί σχεδιασμοί για την περίοδο μετά το 2018, δηλαδή για την «επόμενη μέρα» από την προγραμματισμένη τυπική λήξη του τρίτου Μνημονίου, όπως λ.χ. τα προνομοθετημένα αντιλαϊκά μέτρα για το 2019-2020, που αφορούν στη δραστική μείωση των ήδη καταβαλλόμενων συντάξεων καθώς και του αφορολόγητου ορίου, το ζήτημα του χρέους του δημοσίου και τις εκκρεμότητες που σχετίζονται με το πρόγραμμα. Κι επειδή την υπεραισιόδοξη άποψη της κυβέρνησης για «καθαρή» έξοδο από το Μνημόνιο, δεν τη συμμερίζονται οι δανειστές, έχουν έτοιμη και πρόταση σχετική με την ενεργοποίηση του μηχανισμού «προληπτικής γραμμής χρηματοδότησης» (ECCL), του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕSM). Μάλιστα προβλέπονται «ενισχυμένοι όροι» ((Enhanced Con­di­tions), δηλ. απίστευτες εγγυήσεις, προκειμένου να υποστηριχτεί η έξοδος της κυβέρνησης Τσίπρα στις διαβόητες «αγορές», για νέα δάνεια, με δυσβάσταχτες ευρωπαϊκές εγγυήσεις. Παράλληλα, τα οικονομικά επιτελεία βρίσκονται επί ποδός προκειμένου να προλειάνουν το έδαφος, για πρόσθετες αντιλαϊκές επιβαρύνσεις που θα περάσουν μέσα από τον κρατικό Προϋπολογισμό του 2018, «αν τυχόν υπάρξουν δημοσιονομικά κενά», όπως αναφέρουν.
Σχετικά με τη συμμετοχή και το ρόλο του ΔΝΤ στο αντιλαϊκό πρόγραμμα, ο γεν. Δ/ντής του Ταμείου, Ν.Ράις, υπενθύμισε ότι «στην περίπτωση της Ελλάδας έγινε σε πλήρη συνεργασία με τις ευρωπαϊκές αρχές και αφού μας προσκάλεσαν οι ελληνικές αρχές». Σε εκκρεμότητα βρίσκεται η επίσημη επίσκεψη της επικεφαλής του ΔΝΤ, Κρ. Λαγκάρντ, στην Αθήνα.
Από την πλευρά του, ο επικεφαλής του Eurogroup, Γ.Ντάισελμπλουμ, δήλωσε ότι ο στόχος για την ολοκλήρωση της «αξιολόγησης» τοποθετείται πριν από το τέλος του χρόνου, ενώ πίεσε για το γρήγορο προχώρημα των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, καθώς και του εξωδικαστικού συμβιβασμού, αλλά και των «κόκκινων» δανείων.
Τέλος, η σχετική ανακοίνωση του Eurogroup, σκιαγραφεί τους άξονες των μελλοντικών αντεργατικών παρεμβάσεων του ευρωπαϊκού ιμπεριαλιστικού μορφώματος, κανόντας ευρεία αναφορά στην «ευελιξία στις αγορές εργασίας και προϊόντων», και στα «φορολογικά κίνητρα για επενδύσεις και άλλους τομείς», βασιζόμενη τάχα στην ευνοϊκή οικονομική συγκυρία, που αποτελεί «μοναδική ευκαιρία» για να ξεκινήσει η συζήτηση για την εμβάθυνση της Ευρωζώνης. Είναι φανερό πως το ευρωπαϊκό χρηματιστικό κεφάλαιο, πατώντας πάνω στην αδυναμία του μαζικού λαϊκού κινήματος, ανασυντάσσει τις δυνάμεις του προκειμένου να αντιπαρατεθεί στις ΗΠΑ και την Κίνα.
Γίνεται πια φανερό, πως ακόμα και μετά τη λήξη του «προγράμματος», η αντιλαϊκή πολιτική θα αποκτά όλο και πιο άγρια χαρακτηριστικά. Το «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής (ΜΠΔΣ) 2018-2021», ήδη προαναγγέλλει σημαντικές μειώσεις (900 εκατ. €) στις κοινωνικές παροχές (συντάξεις, ΕΚΑΣ, «κοινωνικό εισόδημα αλληλεγγύης» κλπ.), που καταβάλλονται είτε από το κράτος, είτε από τα Ασφαλιστικά Ταμεία. Μονάχα το ΕΚΑΣ των χαμηλοσυνταξιούχων, θα μειωθεί κατά 240 εκατ. €! Παράλληλα, διαπιστώνονται «υστερήσεις», σύμφωνα με την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΑΑΔΕ), η οποία βεβαίωσε ληξιπρόθεσμες οφειλές μόνο για το μήνα Ιούλη 2017, ύψους 2 δις €. Κατά συνέπεια, είναι ηλίου φαεινότερον ότι η φοροληστεία των εργατολαϊκών νοικοκυριών και της φτωχομεσαίας αγροτιάς θα πάρει ακόμα μεγαλύτερες διαστάσεις, το επόμενο διάστημα, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την απομύζηση του εργατικού ιδρώτα αλλά και των κατασχέσεων.
Και ο λαός;
Εδώ μπαίνει η σοβαρότερη διάσταση του ζητήματος με τις τεράστιες κοινωνικές και πολιτικές επιπτώσεις. Γιατί στην πραγματικότητα το σκηνικό που έχει στηθεί ενάντια στα εργατολαϊκά στρώματα από τα ξένα κέντρα και τους ντόπιους υποτακτικούς τους και την εκάστοτε κυβέρνησή τους, μέσα στο πλαίσιο της ιμπεριαλιστικής εξάρτησης, είναι το ίδιο και απαράλλακτο σε όλη τη χρονική διάρκεια από τη μεταπολίτευση και μετά, είτε η οικονομία ανθεί είτε μαραζώνει. Συνοψίζεται στο τετράπτυχο: εκμετάλλευση, λιτότητα, φορολογία, καταστολή. Και γίνεται απολύτως καθαρό ότι οι δρόμοι διανομής των κρατικών, κοινοτικών και κάθε είδους δανείων και πόρων περνάνε, ερήμην του λαού μας, μόνο από τις συνοικίες του Ψυχικού, της Εκάλης, της Κηφισιάς, της Πολιτείας. Τα ελάχιστα ψίχουλα από τη μοιρασιά που πέφτουν και στα εργατολαϊκά στρώματα, είναι για να καλύπτουν τις μεγαλοστομίες περί «δίκαιης ανάπτυξης» και να διαιωνίσουν τις αυταπάτες περί «ισχυρού κοινωνικού κράτους». Όπως και να έχει το πράγμα, η βουβή αγανάκτηση του λαού μας για τη συγκυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ, παρατείνεται από την οπισθοχώρηση του λαϊκού κινήματος και την επικράτηση του ρεφορμισμού, διογκώνεται από την ανεργία και τη δυστυχία των εκατομμυρίων φτωχών, από την αντιλαϊκή πολιτική της καταστολής, των διώξεων, των ΜΑΤ, της τρομοκρατίας των τρομονόμων, της περικοπής των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων.
Αυτή η αντιδραστική πολιτική δεν διορθώνεται σε επίπεδο εποικοδομήματος, όπως διατείνεται ο ρεφορμισμός, επιχειρώντας συμπράξεις, συνεργασίες, συμψηφισμούς με την αστική τάξη, εξωραΐζοντας μ’ αυτό τον τρόπο τον ταξικό αντίπαλο του κόσμου της εργασίας.
Αυτή η αντιλαϊκή πολιτική μπορεί να ανατραπεί από τη διαρκή, συστηματική, οργανωμένη πάλη του λαού κάτω από την ηγεσία της επαναστατικής Αριστεράς.