Για το δημοψήφισμα στο ιρακινό Κουρδιστάν
Μέσα σε κλίμα πιέσεων και έντονων αντιδράσεων από τις άμεσα
εμπλεκόμενες χώρες, (Ιράκ, Τουρκία, Ιράν και Συρία ), και με το «πράσινο
φώς» των ΗΠΑ, πραγματοποιήθηκε στις 25 Σεπτέμβρη το δημοψήφισμα για
την ανεξαρτησία του Ιρακινού Κουρδιστάν. Ανακοινώθηκε πως το 93% των
τρεισήμισι εκατομμυρίων κούρδων που πήρε μέρος στο δημοψήφισμα, ότι
ψήφισε υπέρ της ανεξαρτησίας του Κουρδιστάν.
Η προωθούμενη από τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δημιουργία κρατικής κουρδικής οντότητας στο βόρειο Ιράκ, αποτελεί κομβικό γεγονός που θα τροποποιήσει συνολικά το γεωπολιτικό στάτους στην ευρύτερη περιοχή, καθώς εκτός από τον ιμπεριαλιστικό παράγοντα και βασικά τον αμερικανικό που προωθεί και σφραγίζει την αυτονομία ή και ανεξαρτησία του ιρακινού Κουρδιστάν, αφορά άμεσα εκτός από το Ιράκ και την Τουρκία, το Ιράν και τη Συρία, ενώ αντιδράσεις εκδηλώνονται από το σύνολο των εμπλεκομένων δυνάμεων και χωρών στο κουβάρι των εξελίξεων στην Μέση Ανατολή.
Βασική επιδίωξη των ΗΠΑ, είναι μέσω ενός ελεγχόμενου από αυτούς Ιρακινού Κουρδιστάν, να δημιουργήσουν μια «γεωστρατηγική σφήνα», ασκώντας πιέσεις σε Τουρκία, Ιράν και Συρία, όπου ούτως ή άλλως θα έχουν να αντιμετωπίσουν και τη ρωσική παρουσία. Ταυτόχρονα, το οικονομικό κίνητρο είναι ισχυρό αφού πρόκειται για περιοχή με πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και σημαντικούς ενεργειακούς δρόμους.
Πρόκειται για επικίνδυνη εξέλιξη σε μία ήδη φλεγόμενη από τα πολεμικά μέτωπα περιοχή. Όταν έχουμε αλλαγή συνόρων, «τεμαχισμό» χωρών και ανατροπή πολύ ευαίσθητων συσχετισμών και ισορροπιών, τότε «το παιχνίδι χοντραίνει» και ο καθένας φροντίζει να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα. Εκτός από τη Βαγδάτη που βλέπει να χάνει τμήμα του εδάφους της και τον πλούτο που περιέχει, έντονη είναι η ανησυχία στην Τουρκία, αλλά και στο Ιράν που βλέπουν να συγκροτούνται στα σύνορά τους με αμιγώς κουρδικό πληθυσμό, αυτόνομες ή ανεξάρτητες κουρδικές οντότητες, που θα ασκήσουν ενισχυτική επιρροή στους Κούρδους της επικράτειάς τους, για μία ενδεχόμενη δική τους αυτόνομη ή ανεξάρτητη συγκρότηση. Στο ζήτημα αυτό Άγκυρα και Τεχεράνη αναγκαστικά συγκλίνουν, και ήδη υπάρχουν συγκεκριμένες κινήσεις για αυτήν τη σύγκλιση, γεγονός που οξύνει ακόμη περισσότερο την αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ. Στην όξυνση αυτή συμβάλλει και η προσέγγιση της Άγκυρας με τη Μόσχα, ιδιαίτερα με την φημολογούμενη συμφωνία αγοράς των ρωσικών πυραύλων S400, και τις συχνές πλέον επαφές Πούτιν -Ερντογάν.
Αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός, ότι οι επιδιώξεις των Κούρδων για ανεξάρτητο κράτος, που ενθαρρύνονται στο παρασκήνιο από τις ΗΠΑ, βρήκαν υποστήριξη και από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου. Ο Νετανιάχου υποστήριξε ανοικτά τη δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδιστάν, ευελπιστώντας σε σημαντικές συνέπειες που θα μπορούσε να έχει η δυναμική μίας τέτοιας εξέλιξης σε βάρος ανταγωνιστικών, γεωπολιτικά, χωρών όπως το Ιράν, η Συρία και η Τουρκία, που φιλοξενούν στο έδαφός τους σημαντικούς πληθυσμούς Κούρδων. Η κίνηση αυτή του Ισραήλ κινείται στην γραμμή της ευθυγράμμισης και κοινής στρατηγικής με τις ΗΠΑ, στην προώθηση της δημιουργίας κρατικής κουρδικής οντότητας κατ αρχάς στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Η εξέλιξη αυτή εκτός του ότι τροποποιεί σημαντικά τις ευαίσθητες ισορροπίες στην περιοχή, πυροδοτεί εντάσεις και αντιπαραθέσεις, τόσο ανάμεσα σε χώρες που εμπλέκονται άμεσα με το κουρδικό, όσο και ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που ανταγωνίζονται για την δικιά τους επικυριαρχία και τα ευρύτερα συμφέροντά τους.
Όλα αυτά όμως διαδραματίζονται σε βάρος των λαών της περιοχής και ιδιαίτερα των Κούρδων, η άρχουσα τάξη των οποίων υποθηκεύει το μέλλον τους στα «πλοκάμια» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Μέσα στον κίνδυνο μίας γενικότερης ανάφλεξης, η προωθούμενη αυτονομία ή ανεξαρτησία των Κούρδων της Συρίας και του Ιράκ, μπορεί να γίνει μέσο, ιδιαίτερα στα χέρια των ΗΠΑ για την εγκαθίδρυση προτεκτοράτων που θα εξυπηρετούν τα δικά της συμφέροντα καθώς και μερίδων της κουρδικής ελίτ. Μια τέτοια εξέλιξη στις σημερινές συνθήκες δεν έχει σχέση με το αναφαίρετο δικαίωμα των Κούρδων για αυτοδιάθεση και απαλλαγή από την εθνική καταπίεση, αλλά αντίθετα τα υποθηκεύουν με την ασφυκτική πρόσδεσή τους στο άρμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Θα βρίσκονται πάντα στο μέσον των εκάστοτε ενδοϊμπεριαλιστικών και περιφερειακών ανταγωνισμών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον τους.
Η προωθούμενη από τις δυτικές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις δημιουργία κρατικής κουρδικής οντότητας στο βόρειο Ιράκ, αποτελεί κομβικό γεγονός που θα τροποποιήσει συνολικά το γεωπολιτικό στάτους στην ευρύτερη περιοχή, καθώς εκτός από τον ιμπεριαλιστικό παράγοντα και βασικά τον αμερικανικό που προωθεί και σφραγίζει την αυτονομία ή και ανεξαρτησία του ιρακινού Κουρδιστάν, αφορά άμεσα εκτός από το Ιράκ και την Τουρκία, το Ιράν και τη Συρία, ενώ αντιδράσεις εκδηλώνονται από το σύνολο των εμπλεκομένων δυνάμεων και χωρών στο κουβάρι των εξελίξεων στην Μέση Ανατολή.
Βασική επιδίωξη των ΗΠΑ, είναι μέσω ενός ελεγχόμενου από αυτούς Ιρακινού Κουρδιστάν, να δημιουργήσουν μια «γεωστρατηγική σφήνα», ασκώντας πιέσεις σε Τουρκία, Ιράν και Συρία, όπου ούτως ή άλλως θα έχουν να αντιμετωπίσουν και τη ρωσική παρουσία. Ταυτόχρονα, το οικονομικό κίνητρο είναι ισχυρό αφού πρόκειται για περιοχή με πλούσια κοιτάσματα πετρελαίου και σημαντικούς ενεργειακούς δρόμους.
Πρόκειται για επικίνδυνη εξέλιξη σε μία ήδη φλεγόμενη από τα πολεμικά μέτωπα περιοχή. Όταν έχουμε αλλαγή συνόρων, «τεμαχισμό» χωρών και ανατροπή πολύ ευαίσθητων συσχετισμών και ισορροπιών, τότε «το παιχνίδι χοντραίνει» και ο καθένας φροντίζει να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα. Εκτός από τη Βαγδάτη που βλέπει να χάνει τμήμα του εδάφους της και τον πλούτο που περιέχει, έντονη είναι η ανησυχία στην Τουρκία, αλλά και στο Ιράν που βλέπουν να συγκροτούνται στα σύνορά τους με αμιγώς κουρδικό πληθυσμό, αυτόνομες ή ανεξάρτητες κουρδικές οντότητες, που θα ασκήσουν ενισχυτική επιρροή στους Κούρδους της επικράτειάς τους, για μία ενδεχόμενη δική τους αυτόνομη ή ανεξάρτητη συγκρότηση. Στο ζήτημα αυτό Άγκυρα και Τεχεράνη αναγκαστικά συγκλίνουν, και ήδη υπάρχουν συγκεκριμένες κινήσεις για αυτήν τη σύγκλιση, γεγονός που οξύνει ακόμη περισσότερο την αντιπαράθεση με τις ΗΠΑ. Στην όξυνση αυτή συμβάλλει και η προσέγγιση της Άγκυρας με τη Μόσχα, ιδιαίτερα με την φημολογούμενη συμφωνία αγοράς των ρωσικών πυραύλων S400, και τις συχνές πλέον επαφές Πούτιν -Ερντογάν.
Αξιοπρόσεκτο είναι το γεγονός, ότι οι επιδιώξεις των Κούρδων για ανεξάρτητο κράτος, που ενθαρρύνονται στο παρασκήνιο από τις ΗΠΑ, βρήκαν υποστήριξη και από τον Ισραηλινό πρωθυπουργό Νετανιάχου. Ο Νετανιάχου υποστήριξε ανοικτά τη δημιουργία ανεξάρτητου Κουρδιστάν, ευελπιστώντας σε σημαντικές συνέπειες που θα μπορούσε να έχει η δυναμική μίας τέτοιας εξέλιξης σε βάρος ανταγωνιστικών, γεωπολιτικά, χωρών όπως το Ιράν, η Συρία και η Τουρκία, που φιλοξενούν στο έδαφός τους σημαντικούς πληθυσμούς Κούρδων. Η κίνηση αυτή του Ισραήλ κινείται στην γραμμή της ευθυγράμμισης και κοινής στρατηγικής με τις ΗΠΑ, στην προώθηση της δημιουργίας κρατικής κουρδικής οντότητας κατ αρχάς στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Η εξέλιξη αυτή εκτός του ότι τροποποιεί σημαντικά τις ευαίσθητες ισορροπίες στην περιοχή, πυροδοτεί εντάσεις και αντιπαραθέσεις, τόσο ανάμεσα σε χώρες που εμπλέκονται άμεσα με το κουρδικό, όσο και ανάμεσα στις ιμπεριαλιστικές δυνάμεις που ανταγωνίζονται για την δικιά τους επικυριαρχία και τα ευρύτερα συμφέροντά τους.
Όλα αυτά όμως διαδραματίζονται σε βάρος των λαών της περιοχής και ιδιαίτερα των Κούρδων, η άρχουσα τάξη των οποίων υποθηκεύει το μέλλον τους στα «πλοκάμια» του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Μέσα στον κίνδυνο μίας γενικότερης ανάφλεξης, η προωθούμενη αυτονομία ή ανεξαρτησία των Κούρδων της Συρίας και του Ιράκ, μπορεί να γίνει μέσο, ιδιαίτερα στα χέρια των ΗΠΑ για την εγκαθίδρυση προτεκτοράτων που θα εξυπηρετούν τα δικά της συμφέροντα καθώς και μερίδων της κουρδικής ελίτ. Μια τέτοια εξέλιξη στις σημερινές συνθήκες δεν έχει σχέση με το αναφαίρετο δικαίωμα των Κούρδων για αυτοδιάθεση και απαλλαγή από την εθνική καταπίεση, αλλά αντίθετα τα υποθηκεύουν με την ασφυκτική πρόσδεσή τους στο άρμα του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού. Θα βρίσκονται πάντα στο μέσον των εκάστοτε ενδοϊμπεριαλιστικών και περιφερειακών ανταγωνισμών, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το μέλλον τους.
Σχόλια