Και φυσικά «το μαχαίρι θα φτάσει στο κόκαλο»…

Του Νίκου Μπογιόπουλου




Η Ελλάδα, η μεγαλύτερη εφοπλιστική δύναμη στον κόσμο, η χώρα με τους «οικειοθελώς» φορολογούμενους εφοπλιστές, που η διασωστική της υποδομή σε ό,τι αφορά ναυτικά ατυχήματα εκείνο που κυρίως έχει να επιδείξει είναι η αυτοθυσία, ο αλτρουισμός και η γενναιότητα των παιδιών που συμμετέχουν ως πληρώματα και ως διασώστες σε τέτοιες επιχειρήσεις, παρακολουθεί μια ακόμα καταστροφή γαρνιρισμένη με την γελοιότητα των πολιτικών προϊσταμένων.

Η καταστροφή στο Σαρωνικό έφερε ξανά στο προσκήνιο τα ήδη γνωστά: Πιστοποιητικά «αξιοπλοΐας» άνευ αξίας, σύστημα πρόληψης – αντιμετώπισης ναυτικών ατυχημάτων από ανεπαρκές έως ανύπαρκτο, πλήθος ερωτηματικών ανάμεσα στα οποία και εκείνα που εγείρονται για ενδεχόμενες «κομπίνες» και στη μέση ένα κράτος υπηρέτης των συμφερόντων του κεφαλαίου που οι ταγοί του – όταν γίνεται η… «στραβή» – πουλάνε επικοινωνιακή τρελίτσα.

Αυτή η μαύρη εικόνα, σε μια ακτογραμμή δεκάδων χιλιομέτρων στην Αττική, γίνεται ακόμα πιο «μαύρη»αν σκεφτεί κανείς ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα που στις θάλασσές της εκατομμύρια άνθρωποι διακινούνται κάθε χρόνο. Που εκατοντάδες δεξαμενόπλοια με φορτία – βόμβα πηγαινοέρχονται στα λιμάνια της. Βέβαια κι αυτοί οι κυβερνώντες έδωσαν την συνήθη υπόσχεση: Θα διεξαχθούν ενδελεχείς έρευνες για τα αίτια της καταστροφής. Υποψιαζόμαστε, δε, ότι «το μαχαίρι θα μπει βαθιά στο κόκκαλο»…

Ας θυμηθούμε, λοιπόν, τι σημαίνει να «μπαίνει το μαχαίρι στο κόκκαλο», είτε το κράτος τουςυπηρετεί τους καπιταλιστές στη στεριά, είτε στον αέρα, είτε στη θάλασσα:

• Πριν από δυο σχεδόν δεκαετίες, όταν το «Γιάκοβλεφ» πήρε μαζί του πάνω από 70 ανθρώπους εκδόθηκε πόρισμα. Ήταν φυσικά αθωωτικό για τους «από πάνω». Μόνο που το αεροδρόμιο δεν είχε ραντάρ προσέγγισης…

• Όταν ναυάγησε το «Δύστος» – και εκείνο είχε πιστοποιητικά… αξιοπλοΐας – έσπευσαν να αθωώσουν την ΑΓΕΤ για το σαπάκι της που τράβηξε στον τάφο 20 ανθρώπους. Πέντε μέρες αργότερα ο τότε υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας υπέγραψε απόφαση που έδινε άδεια στα πλοία της εταιρείας να σαλπάρουν με μειωμένη σύνθεση του πληρώματος…

• Το «Αϊρον Αντώνης» πήρε στον πάτο 24 ανθρώπους, στον Ατλαντικό, το ’94. Του είχαν δώσει πιστοποιητικά αξιοπλοΐας από τον «Ελληνικό Νηογνώμονα». Ο γαλλικός Νηογνώμονας το είχε βγάλει άχρηστο, αλλά εκείνοι το έκριναν αξιόπλοο! Μετά δήλωσαν αθώοι. Είναι ιδιωτικός, είπαν, ο «Νηογνώμονας» και συνεπώς τι φταίει το κράτος (τους) για τα πιστοποιητικά που δίνει! Η εταιρεία και ο υπεύθυνος του «Νηογνώμονα», 4 χρόνια μετά, αν και κρίθηκαν ένοχοι, πλήρωσαν 500.000 δραχμές και αφέθηκαν ελεύθεροι…

• Όταν έπεσαν η «Ρικομέξ» και τα άλλα κτίρια που καταπλάκωσαν 140 ψυχές, είπαν ότι θα αποδοθούν οι ευθύνες. Δεκαοχτώ χρόνια μετά ποιος δεν θυμάται εκείνον τον απίθανο ισχυρισμό του αρμόδιου υπουργού για τους «χαμένους» φακέλους με τις πολεοδομικές παραβάσεις; Συμβαίνει καμιά φορά να «χάνονται» οι φάκελοι όταν αφορούν πολυεθνικές, μονοπώλια, εργολάβους, εφοπλιστές και γενικώς την «υγιή επιχειρηματικότητα»…

• Εφτά χρόνια πριν το κακό των εμπρησμών του 2007, είχαν προηγηθεί οι 12 καμένοι άνθρωποι στις πυρκαγιές του 2000. Η λαμπαδιασμένη γη είχε ξεπεράσει τα 2 εκατομμύρια στρέμματα. Αλλά αυτοί δεν έφταιγαν! Ένα χρόνο αργότερα, το 2001, με την Αναθεώρηση του Συντάγματος προώθησαν τον αποχαρακτηρισμό των δασικών εκτάσεων ανά την επικράτεια…

• Κάθε τόσο χάνεται μια ολόκληρη πόλη από τα αυτοκινητικά δυστυχήματα. Πρώτη αιτία; Οι κακοτεχνίες στους δρόμους! Πόσοι εργολάβοι έχουν τιμωρηθεί; Κανένας. Ποτέ! Γιατί; Ρωτήστε τις «αθώες» κυβερνήσεις…

• Οι 14 νεκροί της «Πετρόλα» ζητούν δικαίωση από το 1992. Ο Λάτσης 40 χρόνια πριν έλεγε στους κατοίκους της Ελευσίνας ότι «το καζάνι της «Πετρόλα» θα φτάσει και θα εγκατασταθεί μέσα στην πλατεία σας»! Ο μακαρίτης και οι επίγονοί του χαίρουν της εκτίμησης όλων των κυβερνώντων ως μεγάλοι ευεργέτες, ενίοτε ως «μοναδικοί μειοδότες» και εσχάτως ως «επενδυτές» που η τρόικα θέτει στα προαπαιτούμενα των αξιολογήσεων τις μπίζνες τους σαν αυτή στο Ελληνικό…

• Στο κρεματόριο της Ναυπηγοεπισκευαστικής, στις οικοδομές, στα μεγάλα έργα, οι «σταυροί» είναι αμέτρητοι. Η «σφαγή» είναι ανείπωτη. Από το 1974 έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από 5.000 εργάτες στα λεγόμενα εργατικά «ατυχήματα», σε στεριά και θάλασσα. Κηδεύονται στα μουγκά. Σπάνια θα βρει κανείς ενοχή βιομήχανου, εργολάβου, εφοπλιστή για ανύπαρκτα μέτρα ασφαλείας. Η κακιά η μοίρα φταίει συνήθως…

• Όταν βυθίστηκε το «Σαμίνα», ο τότε εκπρόσωπος της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ είχε δηλώσει ότι δεν μπορεί να εγείρεται κατηγορία κατά ενός υπουργού όταν κάποια υπηρεσία δεν κάνει καλά τη δουλειά της! Σωστά… Πού ακούστηκε να ζητάμε ευθύνες από εκείνους που διοικούν το κράτος! Πού ακούστηκε να έχει ευθύνη ένας υπουργός όταν το υπουργείο του και οι υπό την ευθύνη του υπηρεσίες δίνουν πιστοποιητικά αξιοπλοΐας σε φέρετρα 80 και πλέον ανθρώπων όπως το «Σαμίνα»; Εδώ δεν είχε ευθύνη ο Σημίτης όταν παραδόθηκε ο Οτσαλάν…

Ήταν λίγες μέρες αργότερα από την τραγωδία του «Σαμίνα» που ο τότε πρωθυπουργός είχε κάνει εκείνη την εμβληματική δήλωση: «Αυτή είναι η Ελλάδα»…

Είκοσι χρόνια – και είκοσι δεκαετίες – μετά, ανεξαρτήτως του πως κάθε φορά το διατυπώνουν, βρισκόμαστε ακριβώς στο ίδιο σημείο: «Αυτή είναι η Ελλάδα»…

Η καταστροφή είναι ακόμα σε εξέλιξη. Για αυτό σταματάμε – προς το παρόν – εδώ. Μία μόνο παρατήρηση. Πικρή: Με τόσα που γίνονται, κι αφού συνήθως δεν φταίει κανείς από τους διαχειριστές μας, είτε γαλάζιοι, είτε πράσινοι, είτε ροζ είναι αυτοί, τότε θα πρέπει να ψάξουμε αλλού να βρούμε «ποιος φταίει». Και που να ψάξουμε; Μήπως ανάμεσά μας; Και σε όσους από εμάς τους ανέχονται