Διοικητικοί υπάλληλοι στα πανεπιστήμια: «Μαζικά στον αγώνα για τις δουλειές και τη ζωή μας!»
Η πάλη των εργαζομένων για το δικαίωμά τους στη δουλειά, κόντρα στην πολιτική των απολύσεων, που σήμερα βαφτίζονται «διαθεσιμότητες», φτάνει στο τέλος της 14ης εβδομάδας, ειδικά αν λάβουμε υπόψη και τις εξελίξεις στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μέσα στην όλη διαδρομή που έχει διανύσει, θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει καταφέρει να ξεπεράσει κάθε λογής εμπόδια και να τα βάλει με θεούς και δαίμονες, μετεξελισσόμενη πολύ γρήγορα σε μια κεντρικού χαρακτήρα πολιτική αντιπαράθεση με το σύστημα και υπερβαίνοντας κατά πολύ τα στενά όρια μιας κλαδικής-συνδικαλιστικής διεκδίκησης. Εκπλήσσοντας και τους πλέον «δύσπιστους» για τις δυνατότητες που κρύβει ένας κλάδος, ο οποίος λόγω της ιδιαίτερης θέσης του, των σχέσεων που είχε αναπτύξει μια προηγούμενη περίοδο με το καθηγητικό κατεστημένο, της έλλειψης αγωνιστικής πείρας και συγκρότησης, των διαφόρων αυταπατών και ψευδαισθήσεων που ανθούσαν στο εσωτερικό του, για κάποιους ήταν το «outsider» στο στίβο της ταξικής πάλης. Και όσο μας αφορά, έχουμε την αίσθηση ότι τέτοιες «εκπλήξεις» θα μας προκύπτουν όλο και πιο συχνά από εδώ και στο εξής, στο φόντο της ολομέτωπης επίθεσης του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού, η οποία τα τελευταία χρόνια ανατρέπει εκ βάθρων πολιτικοκοινωνικές ισορροπίες και σταθερές, διαρρηγνύει κοινωνικές συμμαχίες, συμπιέζοντας βιαία προς τα κάτω τα μικρομεσαία στρώματα και απομακρύνοντας τα από την «αγκαλιά» της αστικής τάξης.
Πάνω από όλα, αυτό που έρχεται να επιβεβαιώσει εκ νέου ο αγώνας των διοικητικών υπαλλήλων είναι τα ανεξάντλητα αποθέματα δύναμης που διαθέτουν οι εργαζόμενες λαϊκές μάζες. Η εμπιστοσύνη που πρέπει να τους έχει κανείς για την αποφασιστικότητα και το κουράγιο που μπορούν να δείξουν, ακόμα και σε δύσκολες μάχες, υπό το βάρος των αρνητικών συσχετισμών και της υπεροπλίας του αντιπάλου. Και εξαρχής, τίποτε από όλα αυτά που επιστράτευσαν η κυβέρνηση και ο Αρβανιτόπουλος δεν στάθηκε ικανό να λυγίσει τους εργαζόμενους. Ούτε οι δικαστικές αποφάσεις και οι απειλές για την εισβολή των ΜΑΤ μέσα στις σχολές, ούτε οι προσπάθειες διαίρεσης του κλάδου, μέσω της πλατφόρμας αυτό-απογραφής και τα πειθαρχικά που ακολούθησαν, ούτε η ακατάσχετη λάσπη και συκοφαντία από τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης. Η επιχείρηση «παραγωγής» κοινωνικού αυτοματισμού και ανθρωποφαγίας σε μεγάλες ποσότητες από την πλευρά της κυβέρνησης δεν είχε τα προσδοκώμενα αποτελέσματα. Και ειδικά όσον αφορά τη σπουδάζουσα νεολαία, πολλοί σύλλογοι φοιτητών στέκονται από την πρώτη στιγμή στο πλευρό των διοικητικών υπαλλήλων, με αποφάσεις για κατάληψη των σχολών τους. Αναδεικνύοντας, μεταξύ άλλων, πού βρίσκονται και πρέπει να αναζητούνται οι πραγματικοί σύμμαχοι για τους εργαζόμενους. Σε πλήρη αντιδιαστολή με το ρόλο που παίζουν οι πρυτάνεις και οι μεγαλοκαθηγητές, όπως φάνηκε και στην τελευταία απόφαση της συγκλήτου του ΕΚΠΑ, η οποία ζητάει για πολλοστή φορά να λήξει η απεργία και να ανοίξουν οι σχολές.
Στις πιέσεις και τους εκβιασμούς της κυβέρνησης και του υπουργείου προστέθηκε την προηγούμενη εβδομάδα η εισαγγελική παραγγελία που στάλθηκε στο προεδρείο του Δ.Σ. του συλλόγου των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ, η οποία απαιτεί να αποσταλούν τα πρακτικά της συνέλευσης των εργαζομένων που πραγματοποιήθηκε στις 2/12, καθώς και τα στοιχεία των μελών της απεργιακής επιτροπής, στη ΓΑΔΑ. Μια ξεκάθαρη προσπάθεια τρομοκράτησης, ανάμειξης στα εσωτερικά ζητήματα του σωματείου και ποινικοποίησης του αγώνα από τη μεριά του κράτους και των μηχανισμών του, η οποία πρέπει και μπορεί να πάρει δυναμική απάντηση, τόσο από τους ίδιους τους διοικητικούς όσο και από κάθε προοδευτικό και δημοκρατικό άνθρωπο, το σύνολο του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος.
Οι σκόπελοι που πρέπει να ξεπεράσουν οι εργαζόμενοι, όμως, δεν τελειώνουν εκεί, αφού από την αρχή της απεργίας τους έχουν να κάνουν με τη συνδικαλιστική τους ηγεσία, την πλειοψηφία του Δ.Σ. του συλλόγου τους (ΠΑΣΚΕ), η οποία κάνει το παν για να σαμποτάρει τη διεξαγωγή και συνέχιση του αγώνα. Της οποίας ο υπονομευτικός και εχθρικός ρόλος απέναντι στην απεργία επιβεβαιώνεται κάθε μέρα που περνάει, με χαρακτηριστική τη στάση που κράτησε μετά την τελευταία συνέλευση των εργαζομένων, στην οποία συμμετείχε με πρόταση κλεισίματος και μειοψήφησε. Παρ’ όλα αυτά, είχε το θράσος να καταγγείλει κατόπιν εορτής τη διαδικασία, μη αναγνωρίζοντας την απαρτία και το νόμιμο των αποφάσεών της και καλώντας τους διοικητικούς να επιστρέψουν από την επόμενη μέρα στις δουλειές τους. Κάτι που έχει επιχειρήσει ουκ ολίγες φορές τους τελευταίους τρεις μήνες, μη μπορώντας να αποκρύψει την πλατιά αποδοκιμασία και κατακραυγή που εισπράττει από τη συντριπτική πλειονότητα του κόσμου.
Στην αντιπαράθεσή τους με τον «εσωτερικό» εχθρό μέσα στο σωματείο τους, οι εργαζόμενοι έχουν καταφέρει να αναδείξουν και να αξιοποιήσουν ένα από τα πιο πολύτιμα εργαλεία του εργατικού-συνδικαλιστικού κινήματος, το οποίο στην πλειονότητα των περιπτώσεων μένει στην σκόνη και την αχρησία, ελέω της αποσυγκρότησης και της πολύχρονης κυριαρχίας του αστισμού και του ρεφορμισμού μέσα στα συνδικάτα. Και αυτό είναι η απεργιακή επιτροπή, δηλαδή, μια ανοιχτή κινηματική συγκρότηση που προέκυψε από τις γενικές συνελεύσεις και συσπειρώνει τη βάση του κλάδου σε αγωνιστική κατεύθυνση, προσπερνώντας την ηττοπάθεια και τη μοιρολατρία του εργατοπατερισμού. Έτσι, μπορούν και συγκρούονται με τους αντιδραστικούς συσχετισμούς, μπαίνοντας στη μάχη για να απαντήσουν το πρόβλημά τους, όταν αυτό τους τίθεται και όχι παραπέμποντας τη λύση του σε μια αόριστη αλλαγή των συσχετισμών κάπου στο απροσδιόριστο μέλλον. Γεγονός το οποίο αποτελεί χρήσιμη παρακαταθήκη και από το οποίο οφείλουμε να αντλήσουμε συμπεράσματα για όλους τους αγώνες που θα ξεδιπλωθούν σε χώρους δουλειάς την επόμενη περίοδο.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά από πρόταση μομφής προς το προεδρείο που έγινε στην τελευταία συνέλευση, ορίστηκε διαδικασία ψηφοφορίας με κάλπη, η οποία θα αποφάσιζε για το αν θα μπορούσε να παραμείνει το υπάρχον Δ.Σ. Το αποτέλεσμά της ήταν συντριπτικό υπέρ της καθαίρεσής του, κάτι που θα οδηγήσει σε εκλογές για την ανάδειξη νέου οργάνου για το σωματείο, η ημερομηνία των οποίων θα οριστούν στην επόμενη γενική συνέλευση των εργαζομένων.
Αλλά, μάλλον, το εσωτερικό μέτωπο για τους εργαζόμενους δεν εξαντλείται στη σύγκρουση με τις κυβερνητικές δυνάμεις ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ. Αυτό φάνηκε στην απεργία του ΕΜΠ, η οποία ανεστάλη με πρόταση του ΠΑΜΕ. Το ίδιο επιβεβαιώθηκε και στην απεργοσπαστική απόφαση που πήρε η Ομοσπονδία των διοικητικών υπαλλήλων με τη στήριξή του. Για άλλη μια φορά, βλέπουμε να διαδραματίζεται μπροστά στα μάτια μας το ίδιο έργο που είδαμε στους εκπαιδευτικούς, στους υγειονομικούς και σε τόσους άλλους κλάδους που είχαν μπει σε διαδικασία αγώνων όλο το προηγούμενο διάστημα. Η ίδια αντικινηματική, εχθρική για τους αγώνες που δεν περιχαρακώνει, στάση του ΚΚΕ, η αποφυγή της αντιπαράθεσης με το σύστημα και την πολιτική του, η προσαρμογή στην αστική νομιμότητα, σε όλο τους το μεγαλείο! Ποια η δικαιολογία; Το ότι η περιβόητη «πρόταση των 5 σημείων» του υπουργείου κινείται σε θετική κατεύθυνση (όπου δεν ακούσαμε ότι αποτελεί νίκη). Γεγονός που «διαπίστωσαν» έμπρακτα οι εργαζόμενοι στο ΕΜΠ, όταν από Δευτέρα γύρισαν «διαθέσιμοι» στις δουλειές του ή… δε γύρισαν καθόλου! Και το σίγουρο είναι ότι όσα λέει η ηγεσία του ΚΚΕ για την «αγωνιστική ετοιμότητα και επαγρύπνηση» στην οποία παραμένουν, δεν πείθουν κανένα και δεν μπορούν να κρύψουν την απεργοσπασία.
Αυτά και άλλα πολλά ζητήματα, που ανακύπτουν από την απεργία των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων, είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε, στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο βιβλιοπωλείο «Εκτός των τειχών» την Τρίτη 10/12, με τη συμμετοχή και παρέμβαση μελών της απεργιακής επιτροπής και εργαζομένων από το ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ.
Θεωρούμε ότι ο αγώνας των εργαζομένων μπορεί και πρέπει να συνεχιστεί αποφασιστικά και δυναμικά μέχρι τη νίκη! Στην κρίσιμη καμπή που βρίσκεται, είναι ανάγκη να στηριχθεί ακόμα περισσότερο στις δικές του δυνάμεις, προσπερνώντας τους κυβερνητικούς ελιγμούς και τους «λαγούς με πετραχήλια» που τάζει το υπουργείο αλλά και να αναζητήσει συμμάχους στους φοιτητικούς συλλόγους, στο λαϊκό κίνημα, σε όλους τους χώρους που κινητοποιούνται και μπαίνουν στο προσκήνιο της πάλης αυτήν την περίοδο.
Ακολουθεί η απόφαση της τελευταίας γενικής συνέλευσης όπως τη βρήκαμε στο Πρώτο Θέμα:
Συνεχίζουμε το δίκαιο αγώνα μας ενάντια στις απολύσεις, τη διαθεσιμότητα, τη θέση συναδέλφων σε αργία και την αποδόμηση–ιδιωτικοποίηση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης.
• Προκηρύσσουμε δύο 24ωρες απεργίες με περιφρούρηση των εργασιακών μας χώρων:
‑Δευτέρα 16/12/2013 με αίτημα την αναστολή των ΚΥΑ και των πράξεων που απορρέουν από αυτή
-Τρίτη 17/12/2013 με αίτημα την ανάκληση των διαπιστωτικών πράξεων που απορρέουν από την εφαρμογή των ΚΥΑ και αφορούν την κατάργηση κλάδων και τις διαθεσιμότητες με τους ίδιους όρους.
• Δεν παρεμποδίζουμε και δεν υποστηρίζουμε την εκπαιδευτική διαδικασία.
• Εξουσιοδοτούμε το Προεδρείο της Γ.Σ. να συντάξει μαζί με τους εκπροσώπους των Συλλόγων άλλων ΑΕΙ κείμενο με χρονοδιάγραμμα ως προς τις δικές μας απαιτήσεις και την υλοποίησή τους από το Υπουργείο Παιδείας.
• Καλούμε τη Δευτέρα 16/12, 08.30 πμ συγκέντρωση όλων των εργαζομένων στη ΓΑ‑Α μαζί με την Α‑Ε‑Υ και άλλους φορείς κατά την κατάθεση των μελών του Προεδρείου της Γ.Σ. του Συλλόγου της 02/12/2013.
• Καλούμε τους Φοιτητικούς Συλλόγους να πάρουν αποφάσεις ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούν την άσκηση πίεσης σε εργαζόμενους που έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα ή σε αργία να αναλάβουν το βάρος της λειτουργίας του Ιδρύματος, όπως επίσης να μην προσληφθούν εργολαβικοί εργαζόμενοι στη θέση τους.
• Καλούμε τους φοιτητές και τα μέλη ‑ΕΠ του Ιδρύματος να αναδείξουν τα κενά στη λειτουργία του ΕΚΠΑ μετά τη διαθεσιμότητα.
• Η Διεύθυνση Διοικητικού παραμένει υπό τον έλεγχο των απεργών.
• Καλούμε τον Υπουργό Παιδείας να απαντήσει στα ερωτήματα που έχουμε επισήμως αποστείλει.
Σχόλια