Καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα με την ολοκλήρωση της 2ης Αξιολόγησης

Είναι γνωστό εδώ και μήνες ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ενόψει της “δεύτερης αξιολόγησης”, φλυαρούσε πως «κάνει μια σκληρή διαπραγμάτευση» με τους δανειστές ώστε να μην πληγούν τα συμφέροντα των εργαζομένων και των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, πως «δίνει έναν αγώνα» για την επαναφορά των ΣΣΕ και άλλα φιλεργατικά παρόμοια. Ωστόσο, οι δημαγωγίες της κατέρρευσαν μόλις τα μέτρα που συμφώνησε με την ΕΕ και το ΔΝΤ παρουσιάστηκαν στην πλήρη ανάπτυξή τους με το πολυνομοσχέδιο που ψηφίσθηκε στη Βουλή την περασμένη εβδομάδα. Όλα τα προηγούμενα που έλεγε διαψεύστηκαν πανηγυρικά. Οι εργαζόμενοι διαπιστώνουν πως με το ψηφισμένο πολυνομοσχέδιο (νόμος 4472/2017 πλέον) νομοθετούνται όχι φιλεργατικά αλλά περισσότερα φιλεργοδοτικά μέτρα.

Συγκεκριμένα με το ν. 4472/2017 που επέβαλε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ καθ’ υπαγόρευση της τρόικας:

1. Παγιώνονται οι αντεργατικοί νόμοι για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τις συμβάσεις, που έχουν ψηφιστεί μετά το 2011: Διατηρείται άθικτο μέχρι το φθινόπωρο του 2018, το μέτρο της κατάργησης, ουσιαστικά, της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), η οποία ορίζει ως κατώτερο μισθό τα 586 ευρώ μεικτά (εργαζόμενοι άνω των 25 ετών) και των 511 ευρώ μεικτά (εργαζόμενοι κάτω των 25 ετών). Συνεχίζεται «η αναστολή των αρχών της επεκτασιμότητας και της ευνοϊκότερης ρύθμισης». Διατηρείται, δηλαδή, η κατάργηση της αρχής της επεκτασιμότητας, δικαίωμα που υπήρχε και ανεστάλη το 2012 στις κλαδικές και τις ομοιοεπαγγελματικές συμβάσεις και προέβλεπε η συλλογική σύμβαση να καλύπτει το σύνολο των εργαζομένων σε επιχειρήσεις ενός κλάδου και όχι μόνο εκείνους που είναι σε επιχειρήσεις ενταγμένες σε αντίστοιχη εργοδοτική ομοσπονδία. Διατηρείται, επίσης, η κατάργηση της αρχής ευνοϊκότερης ρύθμισης που προβλέπει ότι οι ευνοϊκότεροι για τους εργαζομένους όροι των συμβάσεων εργασίας υπερισχύουν των δυσμενέστερων όρων των συλλογικών συμβάσεων.

Επίσης, η κυβέρνηση με το “συμπληρωματικό μνημόνιο” δεσμεύεται ως τον Σεπτέμβριο του 2017 να θεσπίσει ένα «αξιόπιστο διοικητικό σύστημα για την εκτίμηση της αντιπροσωπευτικότητας» των συνδικαλιστικών οργανώσεων που υπογράφουν μια κλαδική ή ομοιοεπαγγελματική σύμβαση, μέτρο που προοιωνίζεται, με πρόσχημα την “αντιπροσωπευτικότητα” της συνδικαλιστικής οργάνωσης, νέα εμπόδια στη δυνατότητα σύναψης συλλογικών συμβασεων.

2. Δίνεται στην πράξη πράσινο φως για τις μαζικές απολύσεις, καθώς πλέον καταργείται η «διοικητική έγκριση» ομαδικών απολύσεων και αντικαθίσταται από «μια διαδικασία κοινοποίησης» προς το Ανώτατο Συμβούλιο Εργασίας (ΑΣΕ). Έτσι, το ΑΣΕ δεν έχει καμιά ουσιαστική παρέμβαση και η όλη διαδικασία απλοποιείται προς όφελος του εργοδότη.

3. Διευκολύνεται η εργοδοσία στο να απολύει συνδικαλιστές εργαζόμενους. Οι 7 ημέρες “αδικαιολόγητης απουσίας” από την εργασία που προβλέπονταν ως σήμερα σαν λόγος απόλυσης ενός συνδικαλιστή εργαζόμενου περιορίζονται σε 3 ημέρες. Ως λόγοι απόλυσης προστίθενται και οι περιπτώσεις κλοπής ή υπεξαίρεσης. Μπορεί να κατανοήσει, κανείς, καλύτερα τον φιλεργοδοτικό χαρακτήρα αυτών των ρυθμίσεων αν λάβει υπόψη ότι αυτοί οι λόγοι είναι που επικαλούνται (και με ψευδείς ή κατασκευασμένες κατηγορίες) συχνά οι εργοδότες στα δικαστήρια για να απολύσουν συνδικαλιστές και εργαζόμενους.

3. Το εργατικό δικαίωμα στην Κυριακάτικη αργία δέχεται ουσιαστικό πλήγμα, καθώς επιτρέπεται η λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων όλες τις Κυριακές από το Μάη έως τον Οκτώβρη σε περιοχές που κρίθηκαν «τουριστικές», ενώ παράλληλα αφαιρούνται οι περιορισμοί ως προς το μέγεθος και τον τύπο των καταστημάτων που μπορούν να λειτουργούν την Κυριακή.

5. Δίνεται με συνοπτικές διαδικασίες, η δυνατότητα στον εργοδότη να αρνηθεί αμοιβή σε όσους δεν απεργούν κατά τη διάρκεια μιας απεργίας στην επιχείρηση, επικαλούμενος την αδυναμία λειτουργίας της επιχείρησης λόγω απεργίας. Με αυτό τον τρόπο ασκεί πίεση στους απεργούς και στην ουσία μπαίνει σε ισχύ μια μορφή εργοδοτικής “ανταπεργίας”(λοκ- άουτ)

6. Τέλος, απλοποιείται και συντομεύεται («fast track») η διαδικασία εκδίκασης της νομιμότητας των απεργιών, γεγονός που διευκολύνει τους εργοδότες να σπάσουν την απεργία, ακόμα και λίγο μετά την εξαγγελία της.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με το ν. 4472/2017 παγιώνει τις δραματικές ανατροπές στις εργασιακές σχέσεις και αφήνει ακόμα πιο απροστάτευτους τους εργαζόμενους απέναντι στην εργοδοτική εκμετάλλευση, τρομοκρατία και ασυδοσία.

Προσθέτει νέα αντεργατικά μέτρα και μονιμοποιεί έναν εργασιακό μεσαίωνα που συνθλίβει όλους τους εργαζόμενους: Προωθεί ένα καθεστώς συνεχούς κατάπνιξης των δικαιωμάτων στο μισθό, στη δουλειά και στην ανάπαυση, μεγαλύτερου χτυπήματος των δικαιωμάτων στην απεργία και στη συνδικαλιστική δράση, διεύρυνσης του θεσμικού πλαισίου καταστολής των εργατικών αντιστάσεων μέσα από μέτρα που ενισχύουν το σπάσιμο των απεργιών, τις ομαδικές απολύσεις εργαζομένων και τις διώξεις συνδικαλιστών.